Amerikaans cultureel imperialisme. Wauw, wat een zin! Amerikaanse culturele invloed (klinkt al relaxter) is overal zichtbaar in de wereld. Op TV regeren Hollywood, soaps, cops & drugs, reality TV, en andere Jerry Springers. Culinair zijn de fastfood zaken en supermarkten niet weg te branden. Mobiel is het ieders natte droom om in je geheel eigen vrijheidssymbool van “Coast to coast’ door ‘Gods own country’ te ‘cruisen’. Muzikaal is het ook pas goed als het uit de ‘States’ komt of daar een directe kloon van is. Architectonisch is natuurlijk ‘The sky, the limit’ en hoe hoger hoe belangrijker. Zakelijk regeren de dollar, Nasdaq en wereldbank. Politiek is er ook maar een de politieagent van de wereld waar iedereen naar kijkt om te zien waar en hoe er ingegrepen gaat worden en gaan verkiezingen eerder over de uitstraling van de kandidaten dan over het gebrek aan politieke verschillen tussen die kandidaten.
Niks nieuws en op de Filippijnen niet meer of minder dan in Poldermodelistan.

Natuurlijk zijn de Filippijnen een Amerikaanse kolonie geweest en zijn in een relatief korte periode basketbal, drugshysteria, Amerikaans-Engels en de honderden variaties aan christelijke sektes over het land heen gewalst. Ook is het Amerikaanse leger na de bezetting, de bevrijding en de overdracht nog lang en in ruime mate aanwezig geweest en leverden de diverse V.S. bases tijdens de Vietnam oorlog een belangrijke bijdrage aan de Filippijnse economie.

Misschien dat dit alles de reden vormt voor de obsessie die velen koesteren voor de V.S.
Iedereen heeft er een mening over en die is of, het beloofde land of, de bron van alle kwaad.

Wat dat betreft ben ik weinig mensen tegengekomen met een min of meer neutrale kijk op de zaak.Overal wemelt het van afbeeldingen van de Amerikaanse driekleur en zoals men op straat vaak in eerste instantie er van uit gaat dat de bezoeker wel Amerikaan zal zijn, zo vertelt men ook verlekkerd over familie die de oversteek gemaakt heeft en nu in het paradijs is of men verhaalt enthousiast over plannen om zelf de stap te wagen. Kerstmis viert men zoals men dat in de States doet en elke politicus die het land ‘om gezondheidsredenen’ ontvlucht heeft maar een bestemming, daar waar zijn tweede huis staat, in de V.S. Het eten van Jolibee hamburgers en Dunkin’ donuts is zowel een vorm van vaderlandsliefde en tegelijkertijd statussymbool en de beste opstap voor een politieke carričre is een succesvolle carričre als filmster.
Verteld men als buitenlander dat men uit Europa afkomstig is dan hebben veel Filippino’s een probleem. Europa, Nederland? Welke Amerikaanse staat is dat? Ligt dat dicht bij New York of juist bij San Francisco? Als het besef van een totaal ander werelddeel aanwezig is dan gaat men er nog van uit dat je woont in een Hollywood decor met dito auto.

Aan de andere kant is de obsessie niet minder. De aanwezigheid van het Amerikaanse leger in heden en verleden heeft veel kwaad bloed gezet bij veel mensen. Evenals de aanwezigheid van veel Amerikaanse multinationals, sekstoeristen en andere uitbuiters, net als globalisatie zijn dat dan enkel Amerikaanse uitwassen. Elke scheet die er gelaten wordt op de Filippijnen, daar zit een Amerikaans complot achter. Yankee go home! Hoe ‘fout’ je als Europeaan ook kan zijn, nooit zo fout als een Amerikaan.