Globalisering

Bijna iedere organisatie die we bezocht hebben had de mond vol over globalisering als de bron van al het kwaad op de Filippijnen met daarin een hoofdrol voor de V.S..Uiteraard geeft men ruiterlijk toe dat de Filippijnse politiek ook niet altijd uitblinkt in kwaliteitsbeleid maar deels komt dat dan vast ook weer door buitenlandse druk.
Nu is globalisering op zich geen ramp, het ligt er alleen aan wat er geglobaliseerd word. Wereldvrede? Mensenrechten? Toegang tot een goede gezondheidszorg? Nee, natuurlijk niet. De economie wordt geglobaliseerd. Leve de wereldmarkt en de sky is the limit maar natuurlijk zou je wel stom zijn als je het spel eerlijk gaat spelen. Handel is handel en het doel daarvan is winst. Winst voor wie? In dit geval voor diegene met de machtsposities die de spelregels kunnen maken. Vrijhandel zonder beperkingen klinkt toch fantastisch, op een paar kleine beperkingen dan na om onze (Noord-Amerikaanse & Europese) producenten te beschermen/bevoordelen. Een kniesoor (de 3e wereld) die daar om zeurt. Je zou dus kunnen zeggen dat de Filippijnse organisaties toch wel ergens gelijk hebben met hun beschuldigingen.
Onder het mom van vrijhandel plunderen buitenlandse multinationals de Filippijnse bodemschatten die door de failliete Filippijnse overheid in de uitverkoop worden gedaan. In sweatshops produceren onderbetaalde arbeid(er)sters onze kleding en elektronica. De Filippijnse overheid werkt vakverenigingen tegen want als de arbeid duurder wordt is de opdrachtgever zo vertrokken naar een ander lage lonen land, die zijn er tenslotte genoeg. Enorme land arealen zijn in handen van fruit multinationals waar onze bananen en ananas in blik geproduceerd worden. Honderdduizenden Filippino’s ontvluchten de Filippijnen om in de rijkere landen hun heil te zoeken, dit varieert van de happy few, goed opgeleid met goed betaalde banen tot banen in de marges als huishoudelijke hulpen of meer directe prostitutie, beide onder vaak erbarmelijke omstandigheden. Alles ten voordele van onze economie of ter bevrediging van onze behoeftes.
Hoe dan ook, de Filippijnse zakenman denkt niet anders dan zijn westerse tegenhanger en is ook niet te beroerd om persoonlijke winst te behalen ten koste van zijn landgenoten. Wat die dan ook niet nalaat om te doen.
Het probleem is dus niet alleen de globalisering maar het hele economische denken, geld uber alles. Elk bedrijf (op de virtuele internet economie na dan misschien, waar verlies maken juist in is) moet meer winst maken dan het jaar daarvoor. Word er minder winst gemaakt dan gaat het erg slecht met het bedrijf, lopen de aandeelhouders weg, rollen er koppen en vallen er ontslagen.
Zolang bijna iedereen zich alleen maar druk kan maken over zijn persoonlijke financiële beslommeringen en waar hij/zij zijn/haar volgende voordelen behaald, kan je behalve de globalisering of de Filippijnse politiek net zo goed de bakker op de hoek de schuld geven van de economische, sociale en milieuproblematiek.
Zolang die mentaliteit niet verandert, verandert er geen fuck en blijven we maar goedbedoeld aanrommelen in de marge.