Dipolog

In Dipolog, waar ik op bezoek ga bij DCMI (Diocesan Committee on Mining Issues), een NGO/CBO die zich richt op de grootschalige mijnbouw activiteiten in de regio, daar blijkt mijn contact persoon weer net ziek. Uit solidariteit waarschijnlijk word ik dan ook maar ziek.
Ik ben echter eerder beter dan Tito en weer weg uit Dipolog voor ik weer contact met hem krijg via e-mail. Zo blijft Tito een e-mail contact. Nitz Cabando en fr. Albert Bael nemen voor hem waar, beantwoorden mijn vragen en vangen me prima op.
Door omstandigheden en paranoia bezoek ik tijdens het bezoek aan DCMI en het verblijf in de aangenaam luxe Bisschop’s Compound, enkel de Philex goudmijn site in de regio rond Sibutad.
Deze “open pit” mijn is niet alleen verantwoordelijk voor de verwoesting van het heuvellandschap, door de goudwinningtechnieken waarbij men gebruik maakt van cyanide en kwik (lekker goedkoop en makkelijk) komen deze uiterst giftige zware metalen ook vrij in het omringend milieu. De “spillovers” die gebouwd zijn om het giftige spoelwater en slib op te vangen zijn veel te klein en volstrekt onvoldoende om al deze stoffen op te vangen. Gevolg: Het giftige slib stroomt over de rijstvelden de baai in waar duizenden mensen voor hun broodwinning afhankelijk zijn van de visvangst in die baai. . In de 5 jaar dat Philex hier actief is zijn de lager gelegen rijstvelden verwoest en is de vistand schrikbarend terug gelopen. Vingen de vissers voor de komst van Philex nog zo’n 4 kilo per dag, na 2 jaar was dat al terug gelopen tot maar 1 kilo per dag. Het slib wat de heuvel afkomt doet de baai verzanden, verstikt koraal en schelpdieren en verstoort het leefmilieu van de vissen in de baai.
Bijkomend probleem is dat de weinige vis die nog aanwezig is tjokvol cyanide en kwik zit, smakelijk eten!
De DENR (Department on Environmental and Natural Resources), het Filippijnse ministerie van milieu en bodemschatten zeg maar, heeft recentelijk een studie afgerond die de baai vanwege de vervuiling “off limits” verklaart voor verdere visserij en maar meteen bestemd tot industrieel gebied. Makkelijk gezegd maar waar moeten de duizenden vissers heen?
Als het aan hen ligt niet dus. Momenteel werkt men samen met DCMI om de verschillende barangays in de omgeving, ook diegene die niet direct getroffen worden te verenigen voor het geval Philex terug komt, samen sta je sterker. Ook bewandeld men de lange, lange juridische weg om Philex veroordeeld te krijgen voor de vervuiling van de baai en de moord op traditionele kleinschalige goudzoekers die illegaal aanwezig op het terrein van Philex direct beschoten werden door de particuliere bewakers. Door de mazen in de wet zijn het allebei vrijwel uitzichtloze zaken.

In Dipolog word ik dus ziek Darmparasieten, maar goed dat ik niet nu op weg ben naar Siocon maar in plaats daarvan in deze geheel verzorgde locatie met logies en catering, al hoeft die catering voor mij nu even niet.
Ik blijf tot 2 januari, als ik weer instaat ben om te reizen. Het verblijf bij de bisschop sluit ik af met gemengde gevoelens. Zo sympathiek als ik hem in eerste instantie vond met zijn inzet tegen de grootschalige mijnbouw activiteiten en voor milieu issues in het algemeen. De luxe van de gastenkamer, de maaltijden en de borrels bij de tv. Het gebruik van de computer faciliteiten in het DCMI kantoor.
Als ik eindelijk kan vertrekken ben ik echter niet rouwig om te gaan. Een gevoel wat ik voornamelijk toeschrijf aan mijn veranderd beeld van de bisschop.
Wat mij betreft heeft een ieder recht op haar/zijn eigen religie, wat mij echter tegen staat is als men zijn/ haar geloof koppelt aan het idee dat een ieder het zelfde geloof moet aanhangen en blijk geeft van een zekere bekeringsdrift.
Telkens als ik met moslims of lumads van doen heb gaat men er automatisch vanuit dat ik een andere godsdienst aanhang maar valt men mij niet lastig met pogingen om me te bekeren.
Andersom valt me bij het bezoek aan christenen op dat men mij vaak naar mijn geloof vraagt. Idem is men dan vaak verbaasd of geshockeerd als ik dan geen medechristen maar een heiden blijk te zijn. Eveneens gaat men dan vaak over tot de uitleg van de bijbel gekoppeld aan een goedbedoelde bekeringspoging.
Bovenstaande gekoppeld aan vrouw en homovijandige uitlatingen en een vreemde fixatie voor het getal 3 waar ook mee geëxperimenteerd word in de tuinierhobby doen mij besluiten niet lang gebruik te maken van de gastvrijheid.
Jammer vind ik het daarentegen wel dat ik vertrek zonder de kans fr. Albert te bedanken voor zijn hulp en gastvrijheid. Als mens en priester verkondigt hij geen zekerheden maar worstelt zelf met veel vragen. Het verhaal wat hij mij met nieuwjaar verteld als we op borrel/videoke bezoek bij een parochiemedewerkster zijn maakt veel duidelijk. Hoe hij als jonge priester in zijn eerste parochie geconfronteerd werd met hoe iemand tijdens een ruzie in zijn kerk voor zijn ogen dood geschoten werd. Hoe hij jankend het slachtoffer zijn hersens terug in zijn hoofd zat te duwen terwijl hij van ellende in zijn broek zeek. Hij heeft genoeg meegemaakt om geen zekerheden meer te verkopen, een ieder in zijn waarde te laten en toch houd hij niet op met naar zijn idee positief werk te leveren. Prima kerel.