Van: Rob Swinkels
Aan: Stichting Vredesburo Eindhoven
Onderwerp: Mindanao nog meer zeep
Datum: donderdag 21 december 2000 10:28
Hoi mensen,
Na de ‘afspraken’ van ‘t weekend en de verkoudheid
(heftig) die daar op volgde, was ‘t prettig om weer ‘s wat resultaat
te bereiken. Met andere woorden, de Marawi trip van 19 december was
wel succesvol. Salic komt me ophalen in Iligan en we huren de FX van
Alab Katipunan (FX zegt je misschien niks maar is hier een begrip, soort
land cruiser).
Salic, uit een gezin van 12, is het zwarte schaap van de familie. Dwz,
hij is de enige zonder betaalde baan in een familie die verder goed
opgeleid, goed boert, verspreid over zo’n beetje de halve wereld. Zoals
gezegd, Salic wil niet deugen en vind idealen belangrijker, Zoals de
Maranaw cultuur, een niet corrupt moslim bestuur en behoud van de laatste
restjes bos rond ‘t meer Ranao.
Deze keer kom ik Marawi wel in en zelfs de brug over. Er waren eerst
2 bruggen maar eentje is een paar maanden geleden naar beneden gekomen.
Dus dikke files aan beide kanten van de brug. Door ‘t lage tempo krijg
ik een uitgebreid beeld van de stad. Veel houtbouw nog, je ziet ook
best nog wat typische Maranaw bouwsteil. Een woud van beton in aanbouw
en dat varieert van klein en al jaren in aanbouw tot groot (al of niet
corrupt) en megalomaan (zeker corrupt en politici of bussinessman).
Nog meer vuilnis langs de weg. Elektriciteitspalen tussen de huizen
en een elektriciteitspaal waaromheen een huis gebouwd is!
De politie is hier (Marawi, Lanao del Sur) nog zwaarder bewapend en
net als ‘t leger hier, of christen (een paar) of moslim en dan uit of
‘t kamp van de MN of MILF. Kortom de geïnstitutionaliseerde chaos. Je
moet ook niet denken dat de politie hier ook in zou grijpen ze zijn
alleen aanwezig. Als er een zo stom zou zijn om bijvoorbeeld een verkeersboete
uit te delen (‘t idee alleen al) dan kan dat genoeg zijn om ‘m een bloedwraakvete
op z’n hals te halen.
Afijn we komen uiteindelijk bij ‘t kantoor boven de tegelhandel en parkeren
net voor de dode hond die daar schijnbaar al een tijdje ligt.
We halen Achmed op en dan naar een baranguay aan ‘t meer voor een gesprek
met de MILF woordvoerder voor Lanao Del Norte (de broer van commander
Bravo, ook een begrip hier).
Eigenlijk krijg ik daar weinig info uit anders dan ik al weet en de
dingen die ik nog niet weet en wel wil weten, daar krijg ik natuurlijk
geen antwoord op. ‘T had een doorsnee politicus kunnen zijn ware ‘t
niet dat ik nu niet anders kan dan ervaren dat de MILF bestwel fundamentalistische
trekjes heeft. Aan de ene kant raar door alle kruisbestuivingen met
CPP en NPA in ‘t verleden, maar dat is meer op ‘t militaire vlak. Aan
de andere kant logisch als je vecht voor je land,cultuur en geloof ga
je je daar vanzelf verder in vastbijten en afzetten tegen je voorgangers
van ‘t MNLF met hun meer seculiere politiek die financieel niet helemaal
zuiver op de graad zijn.Kortom, toch weer een indruk rijker.
Verder gaan we kijken bij ‘t meer wat inderdaad een prachtig meer is.
Idyllisch liggen de moskeeën en huisjes langs de waterkant. visjes in
‘t meer, bootjes op ‘t meer, vogeltjes en uitzicht over ‘t meer. Als
ik begin over hoe relaxt en mooi en de mogelijkheden voor een toeri-industrie
hier in een toekomst als er weer mensen durven komen, blijkt er al iets
gebouwd te zijn door wederom, een corrupte politicus met wederom, the
money of the people.
‘T word donker, terug op kantoor, hond ligt er nog. ‘T is nog steeds
Ramadan en iedereen is blij om eindelijk weer te kunnen eten. Na ‘t
eten spreek ik nog wat met diverse organisaties die wederom een broeinest
van onderlinge kontanten en belangen zijn met de belangrijkste gemeenschappelijke
factoren: geen geld en veel idealen.
‘T belangrijkste gesprek die avond is met Achmed. Nu lid van Peace Advocates
Ranao, vroeger militair instructeur en provinciaal opperhoofd voorLanao
del Norte van de MNLF maar op tijd ‘t licht gezien. We hebben ‘t weer
over de geijkte dingen, vooroordelen christen vs moslim, corruptie MN-bestuurders.
Toch komen er opeens als de discussies verhit genoeg worden interessante
brokjes inside informatie boven. Zo blijkt me nu weer meer duidelijk
over de banden tussen MNLF, MILF en de CPP, NPA en de afsplitsingen
daar weer van.
Zo blijkt nu op eens dat de MILF niet wil dat de vluchtelingen terug
keren. Integenstelling tot eerdere berichten dat ‘t leger of CAFGU’s
daar de oorzaak van waren.Zo blijkt er toch gesproken te worden tussen
regering en MILF over referenda betreffende invoering Sharia tegen +/-
2004.
Zo blijkt ‘t vuurwerk wat ik buiten hoor geen vuurwerk te zijn maar
‘t schijnt mee te vallen want ‘t duurt niet lang.
Volgende ochtend hebben we nog een interessante afspraak waar we ‘t
verder niet over zullen hebben. Doen we nog universiteitsmuseum, deels
MSU historie, deels Maranaw gebruiksvoorwerpen die deels nog gebruikt
worden en een deel al of niet uitgestorven diersoorten. Wat vooral op
valt is de staat van de houten voorwerpen en de opgezette dieren. Wat
een verwoestend effect termieten etc. hier hebben.
Terug in Iligan, er zijn eigenlijk nog minstens 2 mensen in Marawi die
ik wil spreken maar geen kans om op korte termijn afspraken te maken.
DCMI in Dipolog geeft ook geen antwoord op m’n mailtjes, die zullen
al wel dicht zijn voor de kerst. Ik zou eventueel al naar Cotabato kunnen
gaan maar ik denk dat ik voor de tijdelijke terugtocht naar een eilandje
kies, om de kerst te overleven.
In ieder geval vandaag lekker naar Tinago Falls gegaan, net (min of
meer) buiten Iligan en er was verder geen kip. Heerlijk relaxt, zwemmen,
lezen en betovert worden door de watervallen. Een heerlijke rustgevende
plek om te zitten en de power van al dat water als je zwemmend in de
buurt probeert te komen, te gek.
He mensen tot januari, merry christmas en een happy
new year mocht ik jullie daar een plezier meedoen anders heb ik natuurlijk
niks gezegd.
Doeg,
Rob