Mindanao voor beginnersAchmed Hadji 'Che' Barani (rechts)

Reisverslag van Rob Swinkels.
winter 2000/2001
printable text

<vorig><terug><verder>

 

Deel 15.


Van: Rob Swinkels
Aan: Stichting Vredesburo Eindhoven
Onderwerp: Mindanao nog meer zeep
Datum: donderdag 21 december 2000 10:28

Hoi mensen,

Na de ‘afspraken’ van ‘t weekend en de verkoudheid (heftig) die daar op volgde, was ‘t prettig om weer ‘s wat resultaat te bereiken. Met andere woorden, de Marawi trip van 19 december was wel succesvol. Salic komt me ophalen in Iligan en we huren de FX van Alab Katipunan (FX zegt je misschien niks maar is hier een begrip, soort land cruiser).
Salic, uit een gezin van 12, is het zwarte schaap van de familie. Dwz, hij is de enige zonder betaalde baan in een familie die verder goed opgeleid, goed boert, verspreid over zo’n beetje de halve wereld. Zoals gezegd, Salic wil niet deugen en vind idealen belangrijker, Zoals de Maranaw cultuur, een niet corrupt moslim bestuur en behoud van de laatste restjes bos rond ‘t meer Ranao.
Deze keer kom ik Marawi wel in en zelfs de brug over. Er waren eerst 2 bruggen maar eentje is een paar maanden geleden naar beneden gekomen. Dus dikke files aan beide kanten van de brug. Door ‘t lage tempo krijg ik een uitgebreid beeld van de stad. Veel houtbouw nog, je ziet ook best nog wat typische Maranaw bouwsteil. Een woud van beton in aanbouw en dat varieert van klein en al jaren in aanbouw tot groot (al of niet corrupt) en megalomaan (zeker corrupt en politici of bussinessman).
Nog meer vuilnis langs de weg. Elektriciteitspalen tussen de huizen en een elektriciteitspaal waaromheen een huis gebouwd is!
De politie is hier (Marawi, Lanao del Sur) nog zwaarder bewapend en net als ‘t leger hier, of christen (een paar) of moslim en dan uit of ‘t kamp van de MN of MILF. Kortom de geïnstitutionaliseerde chaos. Je moet ook niet denken dat de politie hier ook in zou grijpen ze zijn alleen aanwezig. Als er een zo stom zou zijn om bijvoorbeeld een verkeersboete uit te delen (‘t idee alleen al) dan kan dat genoeg zijn om ‘m een bloedwraakvete op z’n hals te halen.
Afijn we komen uiteindelijk bij ‘t kantoor boven de tegelhandel en parkeren net voor de dode hond die daar schijnbaar al een tijdje ligt.
We halen Achmed op en dan naar een baranguay aan ‘t meer voor een gesprek met de MILF woordvoerder voor Lanao Del Norte (de broer van commander Bravo, ook een begrip hier).
Eigenlijk krijg ik daar weinig info uit anders dan ik al weet en de dingen die ik nog niet weet en wel wil weten, daar krijg ik natuurlijk geen antwoord op. ‘T had een doorsnee politicus kunnen zijn ware ‘t niet dat ik nu niet anders kan dan ervaren dat de MILF bestwel fundamentalistische trekjes heeft. Aan de ene kant raar door alle kruisbestuivingen met CPP en NPA in ‘t verleden, maar dat is meer op ‘t militaire vlak. Aan de andere kant logisch als je vecht voor je land,cultuur en geloof ga je je daar vanzelf verder in vastbijten en afzetten tegen je voorgangers van ‘t MNLF met hun meer seculiere politiek die financieel niet helemaal zuiver op de graad zijn.Kortom, toch weer een indruk rijker.
Verder gaan we kijken bij ‘t meer wat inderdaad een prachtig meer is. Idyllisch liggen de moskeeën en huisjes langs de waterkant. visjes in ‘t meer, bootjes op ‘t meer, vogeltjes en uitzicht over ‘t meer. Als ik begin over hoe relaxt en mooi en de mogelijkheden voor een toeri-industrie hier in een toekomst als er weer mensen durven komen, blijkt er al iets gebouwd te zijn door wederom, een corrupte politicus met wederom, the money of the people.
‘T word donker, terug op kantoor, hond ligt er nog. ‘T is nog steeds Ramadan en iedereen is blij om eindelijk weer te kunnen eten. Na ‘t eten spreek ik nog wat met diverse organisaties die wederom een broeinest van onderlinge kontanten en belangen zijn met de belangrijkste gemeenschappelijke factoren: geen geld en veel idealen.
‘T belangrijkste gesprek die avond is met Achmed. Nu lid van Peace Advocates Ranao, vroeger militair instructeur en provinciaal opperhoofd voorLanao del Norte van de MNLF maar op tijd ‘t licht gezien. We hebben ‘t weer over de geijkte dingen, vooroordelen christen vs moslim, corruptie MN-bestuurders. Toch komen er opeens als de discussies verhit genoeg worden interessante brokjes inside informatie boven. Zo blijkt me nu weer meer duidelijk over de banden tussen MNLF, MILF en de CPP, NPA en de afsplitsingen daar weer van.
Zo blijkt nu op eens dat de MILF niet wil dat de vluchtelingen terug keren. Integenstelling tot eerdere berichten dat ‘t leger of CAFGU’s daar de oorzaak van waren.Zo blijkt er toch gesproken te worden tussen regering en MILF over referenda betreffende invoering Sharia tegen +/- 2004.
Zo blijkt ‘t vuurwerk wat ik buiten hoor geen vuurwerk te zijn maar ‘t schijnt mee te vallen want ‘t duurt niet lang.
Volgende ochtend hebben we nog een interessante afspraak waar we ‘t verder niet over zullen hebben. Doen we nog universiteitsmuseum, deels MSU historie, deels Maranaw gebruiksvoorwerpen die deels nog gebruikt worden en een deel al of niet uitgestorven diersoorten. Wat vooral op valt is de staat van de houten voorwerpen en de opgezette dieren. Wat een verwoestend effect termieten etc. hier hebben.
Terug in Iligan, er zijn eigenlijk nog minstens 2 mensen in Marawi die ik wil spreken maar geen kans om op korte termijn afspraken te maken. DCMI in Dipolog geeft ook geen antwoord op m’n mailtjes, die zullen al wel dicht zijn voor de kerst. Ik zou eventueel al naar Cotabato kunnen gaan maar ik denk dat ik voor de tijdelijke terugtocht naar een eilandje kies, om de kerst te overleven.
In ieder geval vandaag lekker naar Tinago Falls gegaan, net (min of meer) buiten Iligan en er was verder geen kip. Heerlijk relaxt, zwemmen, lezen en betovert worden door de watervallen. Een heerlijke rustgevende plek om te zitten en de power van al dat water als je zwemmend in de buurt probeert te komen, te gek.

He mensen tot januari, merry christmas en een happy new year mocht ik jullie daar een plezier meedoen anders heb ik natuurlijk niks gezegd.

Doeg,

Rob