18 november 2023: Toespraken bij de actie Internationale Dag voor de Rechten van het Kind

VANDAAG ZIJN WE HIER OM DE STEM VAN KINDEREN TE ZIJN .

Firouzeh Hamidian namens stichting “Samen voor Gezondheid van Vrouwen”:

“In naam van het LEVEN en de MENSHEID en in naam van KINDEREN die de TOEKOMST van de samenleving zijn. Vandaag zijn we hier om de stem van de kinderen te zijn .

34 jaar geleden heeft de Verenigde Naties de datum 20 november bepaald als de DAG van de RECHTEN van het kind, om meer aandacht te vragen voor de slechte situatie van kinderen in diverse landen.

Over welke rechten gaat het? Het gaat over 41 rechten, Onder andere,

Recht op onderwijs,

Recht op gezondheidszorg,

Recht op water en voedsel,

en ja natuurlijk recht op leven,

Recht op bescherming tegen kinderarbeid ,

Recht op bescherming tegen geweld en bescherming tegen oorlog.

Maar wat er nu gezien wordt is dat steeds meer kinderen te maken hebben met armoede, dat de kwaliteit van onderwijs steeds lager wordt, en dat het aantal tienermoeders toeneemt. Er wordt over recht op gezondheidszorg gesproken, terwijl de toegankelijkheid van de gezondheidszorg steeds vermindert, en dat is precies in de tijd dat ook bij kinderen het aantal fysieke en mentale klachten toeneemt.
Men beweert de milieucrisis te willen beheersen, terwijl men tegelijkertijd oorlog bevordert. En oorlog brengt de grootste schade aan het milieu. Het zijn bovendien de gewone mensen die de prijs betalen.|Hoe kunnen wij over de RECHTEN van het KIND horen terwijl we getuige zijn van het vermoorden van duizenden kinderen in een klein land?
Hoe kunnen wij getuige zijn van het afsluiten van water, eten en brandstof voor ook honderdduizenden kinderen?
Hoe kunnen wij toelaten dat zoveel mensen vermoord worden en landen vernietigd worden? De bronnen, de aandacht en het geld die naar oorlogen gaan, zijn bovendien nodig voor een beter leven voor mensen en voor de ontwikkeling van landen.

Wij luiden de klok voor het LEVEN en de MENSHEID
Wij willen geen oorlog meer,
Wij roepen op tot VREDE, VRIJHEID en SOCIALE RECHTVAARDIGHEID in de wereld!“

 

 

FROM THE RIVER TO THE SEA, PALESTINA WILL BE FREE .

Sunshine Summerville , namens Eindhoven BIJ1 :

“From the river to the sea Palestine will be free; Kinderen zijn onze toekomst ze verdienen het niet om continu in een overlevingsstand te leven.

“Elk mensenleven dat verloren gaat, is er een teveel. Daarom is BIJ1 van mening dat er gekeken moet worden naar de wortel van het probleem: de koloniale bezetting van Palestina. Met als gevolg de genocide in Gaza. Breek met Apartheid
Onze wens voor een vrij Palestina, waarin iedere bewoner van de Jordaan Rivier tot de Middellandse Zee gelijke rechten heeft. Ongeacht huidskleur, nationaliteit, religie of cultuur. ”
Het is een eer maar ook een privilege om hier te kunnen staan en over oorlog te praten. Dat betekent dat we ook de plicht hebben om ons te blijven Uitspreken, Boycotten, Organiseren. We ontmoeten elkaar op en om demonstraties, bouwen relaties op, werken samen voor recht en vrede en inspireren anderen. Breek de ketens, beken kleur.

From the river to the sea onze kinderen verdienen bescherming.

From the river to the sea onze kinderen verdienen een veilig thuis.

From the river to the sea onze kinderen verdienen om zorgeloos op te groeien.

From the river to the sea onze kinderen verdienen het om vriendjes te kunnen maken

From the river to the sea onze kinderen verdienen het om feestdagen te kunnen vieren.

From the river to the sea onze kinderen verdienen het om hun verjaardag te kunnen vieren.

Blijf elkaar inspireren om op te staan tegen alle vormen van onderdrukking.
Breek met Apartheid. Breek met kapitalisme.

Free Sudan

Free Lebanon

Free Congo

Free West Papua

Breek de ketens beken kleur

‘From the river to the sea, Palestine will be free!’ Hij zal blijven klinken totdat Palestina – van de rivier tot aan de zee – is bevrijd.”

 

DE VERGETEN STEMMEN: KINDEREN IN AFGHANISTAN .

Selma Azizi, namens de Afghaanse Vrouwen Vereniging Hambastagi:

Vandaag, op de Internationale Dag voor de Rechten van het Kind, staan we stil bij een wereldwijd belangrijk thema. Hier in Eindhoven, waar onze kinderen veilig naar school gaan en dromen van de toekomst, is het makkelijk om te vergeten dat dit niet overal het geval is. Vandaag richten we onze blik op Afghanistan, een land waar kinderrechten allesbehalve een gegeven zijn. De situatie daar is ver van ons dagelijks leven verwijderd, maar toch nauw verbonden met onze verantwoordelijkheid als wereldburgers.

In Afghanistan is de dagelijkse realiteit voor kinderen een strijd tegen armoede, gebrek aan toegang tot onderwijs en gezondheidszorg, en leven te midden van aanhoudende conflicten. Recentelijk zijn vele Afghaanse families, waaronder kinderen, vanuit Pakistan teruggekeerd naar hun thuisland. Deze terugkeer heeft de druk op reeds beperkte middelen verhoogd en nieuwe uitdagingen gecreëerd.

Persoonlijke verhalen

Laten we even stilstaan bij Aisha, een 13-jarig meisje uit Herat. Haar droom om lerares te worden is in duigen gevallen toen de Taliban de scholen sloten. Haar familie, al kwetsbaar, worstelt nu nog meer om rond te komen, met een zieke vader en beperkte mogelijkheden voor werk. Aisha’s gevoel van machteloosheid is een pijnlijke herinnering aan de beperkte kansen voor meisjes in haar land.

En dan is er Omar, een 11-jarige jongen uit Kabul, wiens familie uit Pakistan is gevlucht. Terug in Afghanistan vindt hij zichzelf in een onbekende wereld, zonder vrienden of school. De aanpassing is moeilijk, vooral omdat hij de lokale talen niet spreekt en geen toegang heeft tot onderwijs. Zijn familie, die probeert te overleven in een land waar ze nauwelijks hulpbronnen hebben, staat voor onzekere tijden.

Deze verhalen van Aisha en Omar zijn slechts twee voorbeelden van de vele kinderen die onze hulp nodig hebben. Laten we hun strijd niet negeren. We kunnen helpen door bewustzijn te creëren, hulporganisaties te steunen en onze politieke leiders aan te sporen om actie te ondernemen. Elke bijdrage, hoe klein ook, kan een verschil maken.

Laten we vandaag een belofte doen: een belofte om niet weg te kijken, maar om actief bij te dragen aan een wereld waarin elk kind, zoals Aisha en Omar, de kans krijgt op een kindertijd, onderwijs en een veilige toekomst.”

DE MENSHEID IS KINDEREN IETS SCHULDIG .

Saida Tolou, namens de Afghaanse Vrouwen Vereniging Hambastagi:

“Goedemiddag allemaal, Ik wil niet veel praten, maar wat ik zeg is serieus .

1- De mensheid is kinderen iets schuldig, Daarom is het hebben van de juiste rechten het beste wat hun kan worden gegeven.

2- UNICEF zei: De internationale gemeenschap is er niet in geslaagd kinderen te beschermen

3- Oorlog is geen proces, oorlog is altijd het resultaat van een opgelegde ‘vrede’; de oneerlijke ontwikkeling van de systemen die we kennen, beginnend met de slavernij, in het feodalisme, de regionale ontwikkeling en het kapitalisme bereikte een mondiale schaal.

……..

Het ontbreken van mondiale en sociale rechtvaardigheid en het dominante systeem van het kapitalisme; dat is de onvermijdelijke oorzaak van oorlog. Afghanistan werd erkend als het 16e meest ongeschikte land ter wereld voor de kinderen. 91 procent van de Afghaanse kinderen wordt op de een of andere manier geconfronteerd met geweld. Armoede is een van de uitdagingen waarmee Afghaanse kinderen worden geconfronteerd. 8,3 miljoen Afghaanse kinderen hebben humanitaire hulp nodig. Ongeveer 600.000 van hen zijn ernstig ondervoed. Duizenden meisjes en jongens zijn directe slachtoffers van oorlogsgeweld en de rechten van miljoenen kinderen zijn ernstig geschonden. 
Afghan Women’s Solidarity Association in Nederland, op deze manier verzoek ik hen, samen met de NAVO, de internationale gemeenschap van mensenrechten en geallieerde naties, serieuze aandacht te besteden aan de kinderen van Afghanistan.”

 

OVER VERGETEN OORLOGEN EN CONFLICTEN .

Constance van Dorp, Werkgroep Eindhoven~Kobanê, Vredesburo Eindhoven

In 2015 was ik in Kobanê. ISIS was net verdreven en mensen keerden terug om op eigen kracht tussen de puinhopen en de begraafplaatsen een nieuwe samenleving op te bouwen. Sindsdien steun ik daar met andere vrijwilligers vanuit Eindhoven een school voor gehandicapte kinderen.

Op dit moment kijken we allemaal naar de oorlog in Gaza. De gruwelijke beelden zijn erger dan de hel. Maar ook voor 7 oktober was daar een onopgelost conflict met onrecht en ellende zonder uitzicht.Hoe lang blijft die belangstelling voor de oorlog in Gaza? Over een paar maanden zal dit geen nieuws meer zijn. Het conflict tussen Israël en de Palestijnen heeft een heel lange voorgeschiedenis. En alle geweld zal ook deze keer geen oplossing brengen. Er zijn heel veel onopgeloste conflicten waar we zo nu en dan -op het moment dat het geweld weer oplaait- even naar kijken. U kent vast wel een paar voorbeelden van die crisis- en conflictgebieden. Somalië, Soedan, Ethiopië en Eritrea, Congo, Centraal Afrikaanse Republiek, Burkina Faso, Mali, Libië, Jemen, Afghanistan, Iran, Tibetanen en Oeigoeren in China, etc. en Oekraïne. Hoe is het, als je daar woont, als je vrienden of familie daar wonen en bedreigd zijn en er is niemand, die iets doet?

Daarom wil ik even aandacht vragen voor mensen, waar ik me bij betrokken voel. Kobanê, noordoost Syrië is één van die vergeten oorlogsgebieden. Zoals ik al vertelde; Werkgroep Eindhoven~Kobanê steunt daar een school met 50 gehandicapte kinderen. De vrouwen die de school opgericht hebben, vragen geld voor het schoolontbijt, zodat de kinderen kunnen spelen en leren. De vrouwen vragen ook; vertel ons verhaal opdat we niet vergeten worden.
Ik weet; er zijn heel veel meer kinderen in nood. Wereldwijd leven 230 miljoen -is 11% van alle kinderen tot 15jr- in oorlogsgebieden (War-Child 2023) Maar van Kobanê en de omgeving weet ik net iets meer, dan van al die andere oorlogen en conflicten. 
Noordoost Syrië is óók een ingewikkeld verhaal met een lange voorgeschiedenis. Ik geef u slechts een kort overzicht van de situatie nu.

NOORDOOST SYRIÉ of met Koerdische naam ROJAVA :

-Van de ca. 2.000.000 inwoners is ongeveer de helft idp’s (internal displaced persons) *

-Twee grensovergangen met Noord-Irak zijn slechts beperkt open.

-Voortdurende drone-aanvallen en artilleriebeschietingen vanuit Turkije doden en verwonden burgers en vernietigen civiele infrastructuur.

-In gevangenissen verblijven 12.000 gevangengenomen ISIS-strijders en in vluchtelingenkampen wonen 56.000 ISIS-familieleden. **

-In februari vorig jaar was een grote gevangenisuitbraak van ISIS in Hassakah.

– De regio wordt wel een tikkende tijdbom genoemd.

 Wat moeten mensen, die hun eigen kinderen niet genoeg eten kunnen geven, met zoveel ISIS-leden uit andere landen? En wat doen wij? Wachten we tot deze onhoudbare situatie -mede door aanvallen van bondgenoot Turkije- explodeert?

En nog een vraag:

56% van alle militaire uitgaven in de wereld, zijn van de NAVO. De leden van de NAVO zijn bezig nog vele miljarden meer in wapens te investeren. Denkt u ook dat nog meer wapens conflicten gaan oplossen en ons veiligheid en vrede zullen brengen?