Oma sprak niet over gisteren
Omdat toen
Vandaag al lang genoeg was
Het 2 maanden minus 10 was
En er geen kool en geen hout was
Oma dacht niet aan morgen
Tijd was daar een van haar minste zorgen
Nadat vader haar met de trein verliet
En met 9 lege magen achterliet
De oogst zich dat jaar niet toonde
Het water niet meer stroomde
Lucht slechts zwavel, ijzer, gas
En hoop verloren was
Oma is de klok verleerd
Ze ziet geen dagen meer
Omdat een enkel uur geen verschillen maakt
Wanneer je jaren hebt ontbeerd
Haar handen zijn die van elke vrouw geweest
Met vingers blauw van de kou
Bouwhanden, sjouwhanden
Handen met onuitwisbare rouwranden
Handen zoals jouw handen
Waar zij moeder, kind, kleinkind
En de toekomst mee droeg
Oma sprak niet over gisteren
Vandaag is tijd genoeg
