#88
VREDESWEEK 2020
COLOFON
nr. 88 september 2020
Redactie: Berrie, Hans, Anita, Ljiljana, Contstance
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Bankrekeningnr: NL33 TRIO 0784731578
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in december 2020 verschijnen.
Inhoud:
De derde week van september is het Vredesweek. Het Vredesburo organiseert dan altijd met ander organisaties een aantal activiteiten in het teken van het thema van de Vredesweek. Dit jaar is het thema: Vrede verbindt verschil. In deze nieuwsbrief vindt u een overzicht van de activiteiten die dit jaar plaatsvinden. In Eindhoven beginnen we traditiegetrouw met de Vierbomenherdenking op 16 september, die dit jaat actueler is dan in andere jaren, gezien de ontwikkelingen in Wit-Rusland. We eindigen dit jaar met een Vredesmaaltijd op 30 september.Mocht u aan een activiteit deel willen nemen, laat het ons dan weten. Gezien de huidige situatie in Nederland kunnen we niet 100% garanderen dat alles door kan gaan zoals we graag zouden willen. We kunnen waarschuwen als er iets komt te vervallen.
In deze nieuwsbrief vindt u ook een artikel van de Werkgroep Eindhoven~Kobane. Deze werkt al enkele jaren als zelfstandige werkgroep binnen het Vredesburo. Ze zamelen geld in ter ondersteuning van een school voor minder-valide kinderen in Noord-Irak. Ze vertellen in deze nieuwsbrief wat meer over hun werk en over de school in Kobane.
Ljiljana vertelt in haar artikel over haar werk voor New in NL over de ondersteuning die ze aan een client heeft gegeven.
Verder natuurlijk een overzicht van nieuwe boeken, die aan onze catalogus zijn toegevoegd. Het boek “Demonen overwonnen” dat besproken wordt is ook te koop bij het Vredesburo voor 15 Euro. Mocht u interesse hebben laat het ons dan weten.
De volgende nieuwsbrief verschijnt in december, met daarin de plannen voor 2021.
NEW IN NEDERLAND
In deze onzekere tijden is het hoopgevend om te horen dat het een mens lukt om zich te blijven ontwikkelen en om mee te doen in de samenleving. Het maakt mij enorm blij om te zien dat werkloze expatvrouwen op verschillende manieren hun weg weten te vinden naar een betaalde baan (meestal is dat een baan onder hun opleidingsniveau) of naar vrijwilligerswerk. Dat gebeurt nog in kleine aantallen. De vrouwen die het wel lukt om een nieuw begin te maken hebben een voorbeeldfunctie voor andere expatvrouwen. Het feit dat deze doorontwikkeling gebeurt onder coronatoestanden maakt hun succes wonderbaarlijker en opvallender.
Ik wil in deze tekst een succesvol verhaal delen uit mijn eigen praktijk. Mijn cliënt R. woont drie jaar in Eindhoven en ze komt uit India. Haar man werkt hier als kenniswerker bij een Nederlands bedrijf en ze hebben samen drie kleine kinderen. Ze heeft de masteropleiding verpleegkundige gedaan in India en daar heeft ze in een ziekenhuis gewerkt en vervolgens als docente op een universiteit.
R. kwam anderhalf jaar geleden bij mij de taalcursus volgen. Bij het intakegesprek heeft ze duidelijk aangegeven dat ze z.s.m. financieel zelfstandig wil worden en dat ze een baan wil vinden. We hebben samen een begeleidingsplan opgesteld en doelen bepaald. Het eerste doel was om A2-niveau te behalen in de Nederlandse taal om basiscommunicatie in het Nederlands te kunnen voeren. Een jaar lang heeft ze ijverig gewerkt aan haar Nederlands en ze heeft het A2-niveau behaald. In het begeleidingsplan stond ook dat ze tijdens het volgen van de taalcursus zich zou gaan oriënteren op de arbeidsmarkt, maar dat ging moeizaam want ze had weinig vrije tijd naast het huishouden en zorgen voor de kinderen. En de tijd die ze voor zichzelf had, heeft ze besteed aan het leren van het Nederlands. Daarom hebben we het plan aangepast en het oriënteren op de arbeidsmarkt kon pas toen ze klaar was met de taalcursus en toen haar oudste dochter naar school mocht.
We hebben gemeentelijke instellingen benaderd met de vraag of ze haar kunnen helpen met het zoeken naar werk, maar het was heel snel duidelijk dat expatvrouwen geen doelgroep zijn van, door de gemeente gesubsidieerde, re-integratiebureaus en welzijnsorganisaties. Het komt er eigenlijk op neer dat de werkloze expatvrouwen het zelf moeten uitzoeken. Ik heb contact opgenomen met de afdeling van het UWV die werkt aan het werven van verpleegkundigen en verzorgers uit Oost Europa. Gelukkig heb ik daar een man aan de lijn gehad die de situatie van mijn cliënt heeft begrepen en die haar hetzelfde traject heeft aangeboden als de Oost Europeanen krijgen. Het traject houdt het volgende in: taallessen op B1-niveau, een jaar opleiding in combinatie met werk en helpen bij het inschrijven in het BIG-register, zodat zij als verpleegkundige in Nederland kan werken. Na een aantal proeflessen moest ze wel beslissen of ze aan het traject gaat beginnen. De proeflessen waren heel intensief en haar man moest het contract ondertekenen, waarin stond dat hij €6.000 verschuldigd is als ze het traject binnen een jaar niet af heeft. Haar man wilde het contract niet ondertekenen.
We moesten nu weer een ander plan maken en mijn cliënt heeft besloten om vrijwilligerswerk te gaan zoeken bij de bejaardentehuizen in Eindhoven. Ik heb haar daarbij geholpen door haar de weg te wijzen binnen de gecompliceerde structuren van deze instellingen, met het contact opnemen met ze en met het maken van haar CV en de motivatiebrief in het Nederlands. Dat pakte ook niet goed uit, want zij vonden haar Nederlands nog niet genoeg om met bejaarden te kunnen werken. Daarom heb ik voor haar een taalcoach gevonden die haar als vrijwilliger conversatielessen gaf. Tegelijk gingen we zelf aan de slag met het invullen van de BIG-registratieformulieren en met het uitzoeken wat ze nog in haar mars moet hebben om zich in het BIG-register te mogen registreren. Pas dan kan ze als verpleegkundige gaan werken.
Die paar proeflessen die ze via het UWV mocht volgen hebben ervoor gezorgd dat ze in contact kwam met andere vrouwen die in dezelfde situatie zitten. Met een aantal bleef ze in contact en van een van hen kreeg ze in juli een tip dat ze eventueel in aanmerking kan komen voor werk als verzorgende IG 3 bij een bejaardentehuis in Eindhoven. Haar spreekvaardigheid in het Nederlands zat al op een hoger niveau en vol zelfvertrouwen heeft ze een open sollicitatiebrief naar dat bejaardentehuis gestuurd.
En dan…ik was op vakantie en mijn telefoon ging. Dat was R. Ze liet me weten dat ze aangenomen is. Wat was ze blij! En ik ook want als een vrijwilliger heb ik iemand kunnen helpen, die door het systeem niet gezien wordt als iemand die hulp behoeft.
De volgende boeken zijn toegevoegd aan onze bibliotheek:
“De Lange Weg naar Vrede”, van Dr. Steven Derksen, Uitgeverij Ten Brink Meppel, 1986, 24 pagina’s; “Vietnam”, van Robin Murray, Eyre & Spottiswoode (Publishers) Ltd London, 1965, 219 pagina’s; “Studieconferentie Kernbewapening aan de Vrije Universiteit van Amsterdam”, Uitgave van Overlegorgaan tegen Kernbewapening i.s.m. Werkgroep Polemologie v/d Vrije Universiteit, 1979, 132 pagina’s; “Arm en Rijk”, van Ds. W.G. Overbosch Amsterdam, Uitgave van Interkerkelijk Vredesberaad Den Haag, 1975, 35 pagina’s; “At Work in the Fields of the Bomb”, van Robert Del Tredici, Uitgeverij Harper & Row New York, 1987, 192 pagina’s; “Friedens-Fibel”, Uitgeverij Buchengilder Gutenberg, Frankfurt am Main, 1982, 192 pagina’s; “Ik verdom ’t”, 1981, 109 pagina’s; “Dienen wij de Vrede?”, Uitgeverij Studoc, 1980, 24 pagina’s; “Gedenkboek van de Tweede Wereldoorlog”, van Ivor Mantanle, Uitgeverij REBO, 1989, 400 pagina’s; “NATO Handbook”, van Nato (North Atlantic Treaty Organisation), eigen Uitgave, 1986, 106 pagina’s; “Nuremberg and Vietnam: An American Tragedy”, van Telford Taylor, Uitgeverij Bantam Press, 1971, 224 pagina’s; “Must the bomb spread?”, van Leonard Beaton, Uitgeverij Penguin Books, 1966, 146 pagina’s; “Abrüstung Nachrüstung Friedenssicherung”, Uitgave Deutscher Taschenbuch Verlag, 1983, 184 pagina’s; “Giftgas in der Bundesrepublik Deutschland”, van Hans Günter Brauch und Alfred Schrempf, Uitgave van Fischer Taschenbuch Verlag, 1982, 318 pagina’s; “Für eine Ächtung der Giftwaffen”, van Werner Dosch, Peter Herrlich, Uitgave van Fischer Taschenbuch Verlag, 1985, 191 pagina’s; “Nuclear disaster”, van Tom Stonier , Uitgeverij Penguin Books, 1964, 240 pagina’s; “Handboek voor de soldaat”, van de Koninklijke landmacht, Uitgave van Ministerie van defensie, 1980, 30-2 pagina’s; “Lexicon”, van Drs K.A. Nederlof, Uitgave New Rhine Publishers, 1979, 72 pagina’s; “Handboek voor de soldaat der geneeskundige troepen”, van het Ministerie van defensie , Uitgave van de Koninklijken landmacht , 1963, 431 pagina’s; “Een zaak van vertrouwen”, van Beja en Frits Weitkamp e.a., Uitgave van Stichting De Brug, 2017, 113 pagina’s; “A world destroyed”, van Martin J. Sherwin, Uitgeverij Vintage Books, 1977, 327 pagina’s; “De boemerang van oorlog en geweld”, Uitgave van Huis van Erasmus, Rotterdam, 2016, 112 pagina’s; “Geborgen bladzijden”, Uitgeverij Querido, 2016, 560 pagina’s; “Homo Insipiens (Man The Fool)”, van L.J.J. Nye, Uitgeverij W.R. Smith & Paterson , 1969, 108 pagina’s; “Erasmus voor de klas”, van Louise Langelaan, Uitgave van Huis van Erasmus, 38 pagina’s;
“Demonen overwonnen”, door Palwasha Banai, 2019, 207 pagina’s;
Palwasha Banai is opgegroeid in het door oorlog verscheurde Afghanistan. Vlak na haar geboorte werd ze verantwoordelijk gehouden voor de dood van haar broer. Ze ontving een gebrekkige opvoeding en vrijwel geen formele scholing. In een vluchtelingenkamp heeft ze zichzelf lezen en schrijven geleerd. Zo werd ze een buitenbeentje, een lastpak, angstig en argwanend. De oorlogssituatie, de regels van de wisselende machthebbers en het veelvuldig vluchten binnen Afghanistan en vervolgens naar Pakistan en Iran hebben haar getekend en haar veel trauma’s opgeleverd. Tijdens haar vlucht op twintigjarige leeftijd naar Nederland nam ze die trauma’s mee. Het heeft veel tijd gekost deze demonen uit haar jeugd te overwinnen.
Vanuit het perspectief van een kind schrijft zij over haar tijd in Afghanistan, over de vele fijne, warme en goede momenten die ze daar heeft gekend, maar ook over de verschrikkelijke gevolgen van oorlog en tradities op mensen en hun onderlinge verhoudingen. Ze observeert scherp en spaart zichzelf niet. Zo is een mooi en indringend beeld ontstaan van een voor velen onbekend land. Haar ervaringen met de vele instanties en behandelaars in de Nederlandse samenleving geven een indruk van de problemen waar vluchtelingen en instanties mee te maken kunnen krijgen.
Dit boek is ook te koop bij het Vredesburo.
“Dit zijn de regels, dit is de wet. Je wordt op het vliegtuig terug gezet” Over het dagelijks leven van vluchteling-gezinnen in Nederland, Uitgegeven door www.geenkindaandekant.nl, 2019, 53 pagina’s,
Nederland tekende in 1995 het VN-kinderrechtenverdrag. Maar met de behandeling van vluchtelingenkinderen en hun ouders in de gezinslocaties en gezinsgevangenis worden de Rechten van het Kind dagelijks geschonden. Kinderen worden vaak overgeplaatst naar nieuwe locaties waardoor ze al hum vastigheid en vrienden kwijtraken en waardoor ze vaak tijd missen op school. Daarnaast is het zeer schadelijk voor de ontwikkeling van de kinderen dat zij jarenlang in permanente angst leven om uitgezet te worden naar een land dat zij niet of nauwelijks kennen, al helemaal als de uitzetting na 5 jaar plaatsvindt. Dat blijkt ook uit talloze onderzoeken en publicaties van experts en academici.
Omdat het lijden van deze mensen zich onzichtbaar en in stilte voltrekt, proberen we met dit boekje een bescheiden bijdrage re leveren aan het naar buiten brengen van hun stem. Voornamelijk kinderen vertellen over hun ervaringen, maar ook hun ouders en mensen die vanuit hun beroep als advocaat of psycholoog met vluchtelingen in gezinslocaties werken komen aan het woord. Samen vormen deze verhalen een kleine greep uit het dagelijks leven van vluchtelingengezinnen, wat zich afspeelt achter gesloten deuren.
Voor meer informatie over wat je zelf kan doen om kinderen en hun ouders die in gezinslocaties wonen te helpen, kijk op www.geenkindaandekant.nl of neem contact op via geenkindaandekant@gmail.com
“Dorothy Day, The world will be saved by beauty”, van Kate Hennessy, Uitgeverij Scribner, 2017, 372 pagina’s;
Dit Engelstalig boek schreef Kate Hennessy over haar grootmoeder Dorothy Day. Zij is de jongste van Dorothy’s negen kleinkinderen. In dit boek schetst zij een buitengewoon open en eerlijk beeld van de relatie tussen haar moeder Tamar en haar grootmoeder. En ze verteld hoe het voor haar was om op te groeien als ‘kleinkind van’. In de laatst verschenen ‘The Catholic Worker’ van het Jeanette Noëlhuis te Amsterdam staat een mooi interview met Kate Hennessy. Naar aanleiding van haar 40e sterfdag is er een Dorothy Day dag op 28 november in Stadsklooster La Verne, Derkinderenstraat 82, Amsterdam meer informatie: noelhuis.nl/DorothyDay. Binnenkort zal de Nederlandse vertaling van de biografie van Dorothy Day uitkomen, het boek “All is Grace” uit 2011 van de Amerikaanse schrijver en vredesactivist Jim Forest.
WERKGROEP
EINDHOVEN~KOBANE
Een uitwisseling van beelden over en weer
Wereldvrouwendag op 6 maart in het Parktheater was een heerlijk inspirerend evenement. De foto’s die we via Whatsapp naar Kobanê stuurden van tekenende kinderen en enthousiaste vrouwen werden weer beantwoord met leuke foto’s van school Hîvî en heel veel hartjes en bloemetjes.
En toen kwamen alle publieksactiviteiten en ook onze inkomsten grotendeels tot stilstand door de corona-crisis.
Het leven ging online verder. De werkgroep in Eindhoven heeft geprobeerd om ondanks taalproblemen met smartphone en laptop de interne contacten levend te houden. En een van onze vrijwilligers is begonnen aan een eigen Werkgroep Eindhoven~Kobanê-website .
De geplande reis naar Kobanê werd onmiddellijk gecanceld. Mijn koffer was al bijna vol.
Door de politieke en economische boycot was noordoost-Syrië al vrijwel volledig geïsoleerd. Om Covid19 buiten de deur te houden in een regio met overvolle vluchtelingenkampen en gebrek aan alles besloot het autonoom bestuur nu zelf de grenzen nog verder te sluiten. Ook in Kobanê kreeg iedereen te maken met maatregelen om contacten te beperken. Alle scholen gingen dicht. We wisselden wel korte berichtjes uit met de directrice van Hîvî, maar geen foto’s meer.
In juni als Nederlanders weer vakantieplannen binnen Europa maken neemt ook de vrees voor Corona in Noord-Syrië af. School Hîvî gaat weer open! Wij krijgen weer foto’s en video’s: papieren vruchten knippen en plakken op school, samen op een skippybal in het centrum voor fysiotherapie, in feestkleding naar de speeltuin in het park. Zelden zag je zo’n vrolijke foto’s en video’s uit een oorlogsregio.
In juni ontmoeten vrijwilligers elkaar in Eindhoven ook weer offline met 1 ½ meter afstand.
Op 20 juni doen we op onze manier mee aan Wereldvluchtelingendag en de actie ‘Stop the war on ‘Migrants’.
Half augustus organiseren we samen met Omslag en Manifestaties 2020 een mooie Zomermaaltijd met een creatief programma en ruim 30 gasten die samen €260 in de collectebus doen. Op een scherm was school Hîvî met foto’s en video’s een beetje aanwezig. Terwijl wij wel eens mopperen op coronamaatregelen zien we de Hîvî kinderen lachend hun handen wassen terwijl ze vrolijk zingen ‘Wash your hands, wash your hands’. Dat was helaas wel het laatste video’tje dat we sindsdien van Hîvî ontvingen.
De school is weer gesloten. Het aantal corana-patienten en sterfgevallen in noord Syrië neemt toe. De lockdown is nog strenger dan voorheen. De kinderen van school Hîvî zitten weer thuis in ruïne of tent. Ik kijk nog vaak naar de beelden van school Hîvî. En ik hoop dat kleine Aqil, die later een telefoonwinkel wil openen, nu al een smartphone heeft om af en toe terug te kunnen kijken.
De vrouwen in Kobanê tonen steeds hun veerkracht. En wij willen ze daarbij blijven steunen.
We zijn blij met nieuwe betrouwbare contacten met andere NGO’s die ons willen helpen om het geld dat donateurs ons gaven veilig naar Kobanê te brengen. We overleggen ook over de mogelijkheid om naast school Hîvî nog een ander humanitair project te steunen.
Sinds de inval van Turkije vorig najaar zijn er in Kobanê enige duizenden vluchtelingen bij gekomen. Door de oorlogssituatie zijn sommige medicijnen en allerlei producten niet verkrijgbaar. De economische crisis in Libanon en de economische sancties van de VS voor het regime in Damascus maken normale levensmiddelen en huishoudelijke producten voor veel mensen onbetaalbaar. Doordat Turkije de doorstroming van de Eufraat blokkeert is er in Kobanê gebrek aan water en elektriciteit.
Lokale organisaties en een enkele buitenlandse NGO werken samen om de ergste nood te lenigen en de regio meer zelfvoorzienend te maken. Wij willen graag bij een van hun projecten aansluiten.
Houdt onze Facebookpagina https://nl-nl.facebook.com/eindhovenfriends4syria/ en onze Website https://www.werkgroepeindhovenkobane.nl/ in de gaten om te zien welk nieuw project wij gaan steunen en wanneer school Hîvî haar deuren weer opent.
Constance
30-8-2020
VREDESWEEK 2020
IN EINDHOVEN.
Vredesweek 2020 Eindhoven
Activiteiten in het kader van ‘verbinden’
Ondanks de problemen die er op dit moment spelen zal er ook dit jaar in Eindhoven een Vredesweek gehouden worden. Speciale aandacht zal geschonken worden aan activiteiten die als thema ‘verbinden’ hebben. Uiteraard zullen bij alle activiteiten de maatschappelijke afspraken aangaande corona in acht genomen worden. Omdat de activiteiten bepaald worden door ‘wat er kan’ is het voor iedereen aan te raden om regelmatig de websites van organisaties te bezoeken of te kijken op de agenda van mondiaal Eindhoven www.eindhoven-mondiaal.nl of op de webpagina van het Vredesburo www.vredesburo.nl
De activiteiten van dit jaar:
Op woensdag 16 september om 10:00u is op de Paradijslaan de jaarlijkse hederdenkingsbijeenkomst van mensen die ‘verdwenen zijn in Wit-Rusland. De herdenking dit jaar staat uiteraard in het teken van de ontwikkelingen in het land. De huidige positieve ontwikkelingen in deze laatste dictatuur in Europa zijn bepalend voor de toekomst maar hebben hun wortels in het verleden.
Diverse sprekers en dichters. Informatie via de website www.vierbomen.nl;
Op zondag 20 september is er in het parktheater de afsluiting van de activiteiten van de Vrijheidstour: een jaar lang (van Vredesweek tot Vredesweek) gesprekken over de betekenis van vrijheid en vrede in het kader van 75 jaar bevrijding en 100 jaar stad. Thema van de dag is ‘vier je vrijheid’. Het programma bestaat uit 3 blokken van twee uur : het eerste blok start om 13:30u (men dient een voorkeur voor een tijd uit te spreken).
Er is een uitgebreid programma met toneel (theatermonologen + Het Salon), beeldende kunst en muziek (o.a. Iris Pennings en Max Silverenberg).
Voor deze (gratis) manifestatie moet men zich aanmelden via aanmelden@vrijheidstoureindhoven.nl;
Op zaterdag 26 september is er een Vredeswandeling in het kader van ‘Vrede verbindt’ vanaf 10 uur op het Vredespad in de wijk Meerhoven (verzamelen bij de Hangar bij winkelcentrum Terminal M in Eindhoven (Meerhoven). Informatie, gesprek en uitleg over het Vredespad. Deze wandeling wordt georganiseerd door platform Levensbeschouwing en Vrede regio Eindhoven, kortweg platform LEV, waaronder wandelgroep “geloven te voet” in samenwerking met de stichting Vredesburo Eindhoven. Zie ook steeds www.stapjesnaarvrede.nl voor het laatste nieuws en/of instructie i.v.m. mogelijke corona invloeden;
Op zaterdag 26 september is er een symposium/werkconferentie in Dynamo (Catharinaplein 21) met als titel: ‘Forms of resistance/Resistance takes many forms’. Deze bijeenkomst is gericht op de vraag : “hoe geven (jonge) mensen uiting aan hun protest en wat zijn ideeën om mensen in beweging te brengen. Hoe verbinden we mensen weer met het idee van een betere wereld: van Palestina via Libanon naar Wit-Rusland”. Voor iedereen die in aktie wil komen! Aanvang 12:30 tot 17:45;
Op woensdag 30 september vanaf 17:30u zal er door de werkgroep Eindhoven~Kobane een informatieve en muzikale maaltijd geserveerd worden op de Kronehoefstraat 30A (gebouw van de stichting ‘ik wil’). Thema van de bijeenkomst is: ‘Vrede verbindt verschil”.
Mensen komen vertellen hoe zij verbinding leggen in de stad. Aanmelden kan via info@eindhovenkobane.nl Er wordt een bijdrage gevraagd, deze is bestemd voor het scholenproject in Kobane (Syrië).
Het is mogelijk dat er nog aanvullingen komen op dit programma. Daarvoor is het raadzaam om de bovengenoemde websites te bezoeken. Centraal aanspreekpunt voor het totale programma is het Vredesburo op de Grote Berg 41: info@vredesburo.nl.
