Nr. 74
Het Inkijkmuseum, Dommelstraat 2A, Eindhoven
COLOFON
nr. 74 Maart 2017
Redactie: Berrie, Hans, Anita, Ljiljana, Marja, Aron, Rianne.
Redactieadres: Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Bankrekeningnr: NL33 TRIO 0784731578
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in mei 2017 verschijnen.
INHOUD
Redactioneel
Stageperikelen
De Bieb
Marja’s Recensie
Zijn en Doen
Allereerst mijn oprechte excuses voor het late verschijnen van deze nieuwsbrief. De oorzaak hiervan was een langdurige ziekteperiode van een van de medewerkers. Het gaat alweer wat beter met hem en hij is weer aan het werk, al is het op dit moment nog parttime.
Op de voorkant van deze nieuwsbrief ziet u een foto van het Spoelhuisje. De naam komt van het feit, dat het in het verleden onderdeel uitmaakte van een textielfabriek aan de Dommelstraat in Eindhoven. Op die plek vindt je nu de Effenaar. In het spoelhuisje bevindt zich tegenwoordig het Inkijkmuseum. In deze nieuwsbrief vindt u een overzicht van activiteiten, die daar plaatsvinden. Het Vredesburo heeft historische banden met het Spoelhuisje, omdat de bewoner en gebruiker in het verleden voor het Vredesburo heeft gewerkt. Nu is een van onze stagiaires daar werkzaam en verzorgt er een aantal activiteiten in het kader van haar stage. In deze nieuwsbrief gaat ze daar uitgebreid op in, in haar stukje voor Stageperikelen, maar ook in een apart artikel onder de kop Zijn en Doen.
Over stagiaires gesproken: in deze nieuwsbrief stelt zich een nieuwe stagiaire aan u voor. Rianne is een studente Pedagogiek, die gaat helpen bij de Vredeseducatie. Ook stelt Aron zich opnieuw voor, na een valse start gaat hij zich, voor zijn stage, volledig inzetten voor het Vredesburo.
Marja heeft een nieuwe recensie geschreven van een boek uit onze bibliotheek en Hans heeft een stuk geschreven over het nieuwe beleid van de gemeente Eindhoven met betrekking tot de Mondiale Bewustwording.
Verder de vaste rubriek De Bieb, waarin u de aanvullingen in de catalogus van onze bibliotheek kunt vinden.
Hallo! Ik ben Rianne Haazen. Ik ben eenentwintig jaar. Ik ben derdejaars student Pedagogiek aan de Fontys. Pedagogiek betekent opvoedkunde, wat inhoud dat ik mij bezighoud met de ontwikkeling en opvoeding van kinderen. Voor mijn stage heb ik mij aangesloten bij het Vredesburo. Ik heb voor deze plek gekozen, omdat ik als pedagoog mijn maatschappelijke betrokkenheid wil vergroten. Via het Vredesburo kom ik in contact met een verscheidenheid aan individuen en organisaties. Deze mensen kiezen vaak bewust voor hun bijdrage in de stichting, zonder eigenbelang. Dit vind ik enorm inspirerend. Ik denk dat ik op deze plaats uitgedaagd word om mijn zelfstandigheid en professionaliteit verder te ontwikkelen. Ik zal hier vanaf februari 2017 tot mei 2018 rondlopen, waar ik mij onder andere zal inzetten voor een educatief beleid voor basisschoolleerlingen en middelbare scholieren omtrent de ‘Global Goals’ van de Verenigde Naties. Vanaf september zal ik mijn afstudeerproject beginnen. Ik hoop in deze tijd veel mensen rondom de stichting te mogen ontmoeten, en een waardevolle bijdrage te kunnen leveren.
Beste lezer,
In het kader van mijn stageactiviteiten bij het Vredesburo was ik in de afgelopen periode verder bezig met het bevorderen van de integratie van nieuwkomers in de Eindhovense samenleving.
Naast de taallessen en begeleiding heb ik vanuit het Vredesburo samen met het Inkijkmuseum het project “Globaal Dorp” opgezet dat een structureel antwoordt biedt op het versnipperende integratiebeleid en de uitvoering hiervan. Meer informatie over deze activiteiten kun je op pagina 15t van deze nieuwsbrief vinden. Hier wil ik me focussen op de kennis en ervaring die mij deze activiteiten hebben opgeleverd.
Er zijn vele nieuwkomers (expats, vluchtelingen, arbeidsmigranten, gezinsmigranten) in Eindhoven die de Nederlandse taal willen leren of daarmee al bezig zijn. Ze zijn op zoek naar “dagelijkse bezigheden” zoals conversatielessen, vrijwilligerswerk, informatiebijeenkomsten m.b.t. het leven en werken in Nederland en ze zijn heel blij dat ze bij zulke activiteiten binnen het project hebben kunnen aansluiten. Het probleem is dat de nieuwkomers in hun eigen kringen blijven hangen en nauwelijks een kans krijgen om in aanraking te komen met Nederlandse mensen. En de politiek legt de verantwoordelijkheid hiervoor bij de nieuwkomers. Mijn rol hier is om de nieuwkomers bij de organisatie van deze activiteiten te betrekken en de uitvoering van de activiteiten te coördineren en ondersteunen. Ik moet rekening houden met de processen binnen de groep, de capaciteiten en motivatie van de nieuwkomers en vele individuele en groepsgesprekken voeren. Het is mij opgevallen dat de meesten van de nieuwkomers wat langere tijd nodig hebben om mij en de groep te kunnen vertrouwen en zich naar de anderen te kunnen openen voor samenwerking en uitwisseling van ideeën.
Naast de groepsbijeenkomsten die onderdeel waren van het project, bleek dat individuele begeleiding noodzakelijk is. Mijn cliënten zitten met verschillende lasten en worstelingen over hun identiteit, culturele verschillen, minderwaardigheidscomplex, depressie, burn-out, gezinsconflicten, eenzaamheid enz. Vooral de nieuwkomers zonder werk zijn een hele kwetsbare groep. Mijn grootste vraag tijdens de begeleiding ging over afstand en nabijheid. In welke mate is mijn buitenlandse achtergrond een middel om dichterbij de nieuwkomers te kunnen komen en op welke manieren kan ik dat inzetten als sociaal werker? Dit is de vraag die ik beantwoord wil hebben voor het eind van dit schooljaar. Volgende keer lees je hier meer over.
Met vriendelijke groeten,
Ljiljana Predragovic
Yoooooooo! Ik ben Aron van der Linde en ik ben stagiair bij het Vredesburo in Eindhoven. Wie ben ik? Een goeie vraag… Ik definieer mijzelf als een heel vrij persoon, zo ben ik soms graag alleen en op andere momenten weer graag met vrienden. Ik ga graag op pad en houdt mezelf het liefst altijd bezig. Waarmee ik mezelf bezig houdt is voornamelijk muziek. Ik houdt van rappen, gitaar spelen, zingen en gewoon lekker jammen met vrienden. Bijna alle muziek spreekt mij aan, ik kan er al mijn gevoel in kwijt. De creativiteit voor de muziek die zit er in ieder geval. Maar hoe zit het nou met tekenen, schilderen en andere beeldende vorming? Nou… het zit zo, Ik teken heel erg graag, hier kan ik mijn rustmomentje in vinden en ik zie het als een soort van meditatie. Ook durf ik te zeggen dat ik wel goed kan tekenen! Zo houd ik van beeldjes maken, etc. Ik ben gewoon creatief! Maar waarom zit ik dan bij het Vredesburo als ik zo muzikaal en creatief ben? Ik zet graag mijn ‘skills’ in om mensen te bereiken, ik durf voor groepen te staan, ik weet hoe je het een en het ander moet organiseren en ik haal erg veel voldoening uit het helpen van naasten. Vandaar dat ik Sociaal Cultureel Werk ben gaan doen. Zo houd ik mij op dit moment bezig met het educatieproject. Het educatieproject is een project dat we vorig jaar hebben opgestart vanuit het Vredesburo in samenwerking met het Summa College en 040-Projects. Het project is er op gericht om jongeren te informeren over de vluchtelingenproblematiek en onze kijk (als jongeren) daar op. Wij proberen misvattingen over vluchtelingen recht te zetten en we discussiëren over de feiten. Onze doelstelling is het juiste informatie verstrekken over de vluchtelingenproblematiek zodat ieders mening onderbouwd is met goede feitelijke argumenten. Vaak hebben we als resultaat dat de jongeren na ons project een beter beeld bij vluchtelingen hebben en wat vluchtelingen moeten doorstaan. Ook dit zorgt ervoor dat er meer begrip is voor de situatie van vluchtelingen. ‘Een betere samenleving begint bij het inlevingsvermogen van de mens’… Peace!
De catalogus van de Bibliotheek is aangevuld met de volgende interessante boeken:
“Peace and war”, Uitgeverij W. H. Freeman and Company, San Francisco, 1973, 435 pagina’s; “Vredesbeweging en politiek”, van Dick Benschop , Uitgave VU Boekhandel, 1981, 88 pagina’s; “Oorlog, een breuk in het bestaan”, van C.M. Jacobs-Stam , Uitgeverij Van Loghum Slaterus , 1981, 106 pagina’s; “Tussen oorlog en vrede”, Uitgave Intermediair, 1980, 224 pagina’s; “Bewapening”, van Prof. Dr. H. de Haan, e.a., Uitgave Studium Generale TH Delft, April 1982, 141 pagina’s; “Oekumenische basisgroepen over atomaire ontwapening”, Uitgave van Nederlandse Christen-Studenten Vereniging (NCSV), 1980, 128 pagina’s; “Lightning East to West”, van James W. Douglass, Uitgeverij Crossroad Publishing, New York, 1984, 98 pagina’s; “God or Nations”, van William Durland, Uitgeverij Fortkamp Publishing Compagny, 1989, 309 pagina’s; “Gedenk uw bevrijding”, van Herman Hendrickx, Uitgave i.s.m. het bijbelkollektief van Kristenen voor het Socialisme (KvS), 1989, 199 pagina’s; “Volk Gods in een westerse democratie”, van Werkgroep theologie I.K.V., Uitgeverij De Horstink, 1989, 52 pagina’s; “En alle angst voorbij”, van Jan Marten de Vries, Uitgave van Muz-Art, 2009, 112 pagina’s; “Bijbel en bewapening”, van J.N. Sevenster, Uitgeverij Boekencentrum B.V., ‘S-Gravenhage, 1980, 182 pagina’s; “Die Idee des Friedens und die menschliche Aggressivität”, van Alexander Mitscherlich, Uitgeverij Suhrkamp Verlag, 1970, 137 pagina’s; “Vrede is zeer wel mogelijk”, van J.P. Guepin sr., Uitgeverij De Walburg Pers, 1975, 39 pagina’s; “Mijn God, Hoe ga ik doen?”, van Maria Lenders, Marjolein van de Rhoer, Uitgeverij SUA, 1983, 142 pagina’s; “Chernobyl the real story”, van Richard F. Mould, Uitgeverij Pergamon Press, 1988, 256 pagina’s; “Nagasaki 1945”, van Tatsuichiro Akizuki, Uitgeverij Quartet Books, 1981, 159 pagina’s; “De Armeense genocide”, van Taner Akçam, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2007, 528 pagina’s; “De vrede belijden”, Uitgeverij Kok – Kampen, 1986, 142 pagina’s; “Opvoeding en onderwijs tot vrede”, van Devi Prasad, Uitgave van Stichting Voorlichting Aktieve Geweldloosheid (SVAG), 1989, 156 pagina’s; “Zinnen op de vrijheid”, van Angela Davis, Uitgeverij In de knipscheer, 1980, 373 pagina’s; “Opgroeien in het buitenland”, van Emmy Kunst e.a., Uitgeverij Koninklijk Instituut voor de Tropen, 1991, 84 pagina’s; “Levend leren”, van Jeroen Hendriksen, Uitgeverij De Horstink, 1982, 127 pagina’s; “Koryagin”, van Robert van Voren , Uitgeverij Second World Press, 1987, 112 pagina’s; “Nuclear war: The medical and biological consequences”, van Yevgeny I. Chazov, e.a., Uitgeverij Novosti Press Agency Publishing House, Moscow, 1984, 238 pagina’s; “Inleiding tot de wetenschap van oorlog en vrede”, van Prof. mr. B.V.A. Röling, Uitgeverij van Van Gorcum & Comp.nv., 1968, 199 pagina’s; “Huisarts en gevolgen van geweld”, Uitgave van Stichting ICODO, 1988, 88 pagina’s; “Looking up, looking down”, van Dr. G. Van Warrebey , Uitgeverij Appolo Books, 1985, 133 pagina’s; “De pijnbank”, van S. de Baselier, e.a., Uitgeverij Contact, 1974, 192 pagina’s; “Biotechnology weapons and humanity”, van de British Medical Association, Uitgeverij Harwood Acedemic Publishers, 1999, 152 pagina’s; “Health”, Uitgave World Health Organisation, 1997, 81 pagina’s; “The records of atomic bombing in Nagasaki”, Uitgave van Nagasaki City, 1988, 64 pagina’s; “Het hek moet van de dam”, Uitgeverij Lont, 1980, 280 pagina’s; “Toerusting. Angsthazen of realisten?”, van Lize Stilma, Uitgeverij G.F. Callenbach, 1983, 70 pagina’s; “Children of Hiroshima”, van Arata Osada, Uitgave Publishing Committee for “Children of Hiroshima”, 1981, 333 pagina’s; “The Hiroshima pilot”, van William Bradford Huie, Uitgeverij Pocket Books New York, 1965, 344 pagina’s; “Psychologie & maatschappij”, Sociale Uitgeverij Amsterdam, 1979, 160 pagina’s; “Warfare Patriotism Patriarchy”, van Dr. R. Rosandic & Dr. V. Pesic, Uitgave van Centre for Anti-War Action Assosiation MOST, Belgrade, 1994, 127 pagina’s; “Een klap in z’n hand”, van Wim Harms, e.a., Uitgave van ’t kan anders, 1986, 112 pagina’s; “Hoe zit het nou met wit”, van Lida van den Broek, Uitgave An Dekker, Amsterdam, 1987, 150 pagina’s;
“Aung San Suu Kyi”, Uitgeverij Sijthof, 2011, 432 pagina’s.
Aung San Suu Kyi wordt in één adem genoemd met Mahatma Gandhi en Nelson Mandela. Ze was jarenlang Birma’s leider-in-ballingschap en kreeg vanwege haar vreedzame verzet tegen het totalitaire regime in haar land de Nobelprijs voor de Vrede. Voortdurend dook en duikt haar naam op in het wereldnieuws. Wie is zij?
“Soldaat in Indonesië 1945-1950”, van Gert Oostindie, Uitgeverij Prometeus, 2015, 383 pagina’s.
De oorlog in Indonesië roept een mensenleven later nog steeds heftige emoties op. Dat is niet vreemd. Nederland mobiliseerde indertijd 220.000 militairen voor een verloren strijd die achteraf ‘fout’ ging heten. In het publieke debat over onze grootste militaire operatie ooit gaat het vooral om Nederlandse oorlogsmisdaden. Veteranen hebben zich in deze debatten flink geroerd. Dat is logisch, zij waren er, zij beleefden de ruwe werkelijkheid, zij weten waarover ze het hebben. Dit boek is gebaseerd op hun brieven, dagboeken, gedenkboeken en memoires. Wat aan het licht komt over oorlogsmisdaden is vaak onthutsend. Maar het gaat ook om andere thema’s: de spanning tussen de Nederlandse missie en de weerbarstige realiteit ter plekke; begrip en onbegrip over Indonesiërs en de strijd voor onafhankelijkheid; frustraties over de militaire en politieke leiding; angst, wraak en schaamte; verveling en seks; ontheemding daar en thuis; boosheid om verloren jaren en gebrek aan waardering. In Soldaat in Indonesië worden deze soldatenverhalen ingebed in de bredere context van de dekolonisatieoorlog en de verwerking ervan in Nederland.
“After Gandhi”, van Anne Sibley O’Brien en Perry Edmond O’Brien, Uitgeverij Charlesbridge, 2009, 181 pagina’s.
Gedurende 40 jaar leidde Mohandas Gandhi de mensen van India in een geweldloze opstand tegen het machtige Britse Rijk. Alleen met gebruik van hun wil, geest en lichaam daagden Gandhi en zijn volgelingen een goed bewapende militaire macht uit, die hun land al driehonderd jaar bezette. De wereld had nog nooit iets dergelijks gezien. Gedurende de laatste honderd jaar hebben dappere mensen van over de hele wereld zich geweldloos verweerd tegen geweld en onderdrukking. Tegen alle verwachtingen in hebben hun acties regeringen omver geworpen, oneerlijke wetgevingen uitgedaagd en samenlevingen heropgebouwd. Dit is de kracht van geweldloze weerbaarheid. Dit is de nalatenschap van Gandhi. Van individuen als Mohammad Ali, wiens dienstweigering de Amerikaanse weerstand tegen de Vietnamoorlog ondersteunde tot bewegingen als de dwaze moeders van Argentinië, wier moedige wakes voor hun vermiste kinderen bijdroegen aan de val van het militaire regime dat verantwoordelijk was voor de kidnappingen. Dit boek profileert enkelen van de belangrijkste figuren van de beweging van geweldloze weerbaarheid van over de hele wereld. Met aandacht voor diverse oorzaken, culturen en tijdsperiodes, zullen deze verhalen een nieuwe generatie activisten informeren en inspireren.
MARJA’S RECENSIE
Vredelievend
Titel: Vredelievend
Auteur: Hans Sevenhoven
Uitgeverij: Franciscaanse Beweging, ‘s- Hertogenbosch
Druk: eerste druk mei 2016
Jaargang: 2016
Ondertitel: Waar Franciscaanse spiri- tualiteit om draait
ISBN: 978-90-71115-16-5
Samenvatting en informatie over de auteur
Hans Sevenhoven (1946) is godsdienstfilosoof en specialist in twee onderwerpen: Fransiscus van Assisi, en vreugde. Hans gaf jarenlang les in Franciscaanse spiritualiteit. Hij bereidt nu zijn proefschrift voor. Hans werkte ook bij de Franciscaanse Beweging. Retraites gaf hij voor het eerst toen hij 23 was. Hij schreef enkele boeken en ruim honderdvijftig artikelen.
De parochie waarin hij opgroeide werd bediend door Franciscanen. Zijn moeder was lid van de Franciscaanse seculieren. (niet bij een kerk behorend). Hans deed na schooltijd wel boodschappen voor mensen die dat zelf niet konden. Hij ging ergens brood snijden, of oppassen bij een mevrouw die ‘kinds’ was. Zijn tante was Franciscanes van Heerlen. Daar leerde hij kinderen met grote gebreken kennen, want de zusters pakten de zorg voor deze kinderen op
Franciscus is de mens van wie Hans het meest geleerd heeft. Broeder Frans is nog steeds zijn voornaamste toetssteen, als het er om gaat hoe (vreugdevol) te leven.
Eigen Visie
In het boek gaat het er om hoe Hans Sevenhoven zijn leven vormgeeft met de Franciscaanse beweging. Het is een sober leven. Hij komt op voor mensen die aan de rand van de samenleving staan. Zulke mensen worden op het ogenblik niet gezien. De maatschappij lijkt te verharden. Een mooi citaat vind ik op bladzijde 56:
‘Franciscus gaat van nu af aan de weg van de buitenstaander, een uitgestotene. Hij hoort er in Assisi niet meer bij. Hij kiest voor een afgang. Zo leeft hij te midden van armen, de uitgestotenen, de verachte mensen aan de rand van de samenleving’.
Een ander voorbeeld dat ik mooi vind is het verhaal van de onhandelbare melaatse die door Franciscus genezen werd. Er wordt beschreven dat de melaatse zo onhandelbaar is dat de broeders niet voor hem wilden zorgen. Franciscus wordt op de hoogte gesteld. Bladzijde 75 en 76:
Een onhandelbare melaatse
Franciscus bemerkt dat de melaatse door een boze geest bezeten is en zondert zich af om met de overgave voor hem tot God te bidden. Daarna keert hij naar de melaatse terug en voert een voorbeeldig gesprek met de melaatse.
Ik wil de lezer twee volzinnen van Franciscus niet onthouden:
Mijn zoon, ik wil je graag zelf verplegen, aangezien je over de anderen niet tevreden bent.
Mij best, zei de zieke, maar wat kun jij meer voor me doen dan de anderen?
Franciscus antwoordde: Ik zal doen wat je wilt. En de melaatse weer: Dan wil ik dat je me van top tot teen wast, want ik stink zo erg dat ik mezelf niet verdraag.
Onmiddellijk liet Franciscus water warm maken met veel geurige kruiden, hij kleedde de melaatse uit en begon hem met zijn handen te wassen, terwijl een andere broeder water over hem heen goot. En door een goddelijk wonder gebeurde het zo dat waar Franciscus met zijn heilige handen hem aanraakte, de melaatsheid verdween en het vlees volkomen genas. En zodra zijn vlees begon te genezen, begon ook de genezing van zijn ziel.’
In het boek staan mooie gedichten die van toepassing zijn op dit onderwerp.
Dit boek kan ik iedereen aanraden die iets te weten wil komen over de Franciscaanse beweging. Het beschrijft ook goed de groep mensen die er niet bij horen in deze samenleving.
Marja Verheijke
februari 2017
Inkijkmuseum: Globaal Dorp
In de laatste editie van de nieuwsbrief heb ik een aankondiging gemaakt voor het integratieprogramma Globaal Dorp dat ontwikkeld en uitgevoerd is in samenwerking met het Inkijkmuseum en het Spoelhuisje.
Het programma combineert sociale en culturele programma’s die elkaar versterken en aanvullen met als doel om nieuwkomers op een motiverende manier de Nederlandse taal machtig te laten maken en ze te laten participeren in de Nederlandse samenleving. Daarvoor hebben we voor de periode oktober t/m december 2016 subsidie van de gemeente Eindhoven gekregen om een start te kunnen maken. Helaas is de subsidie voor 2017 niet toegekend, want het paste niet binnen het beleidskader van de gemeente.
Het Globaal Dorp heeft een ruimte gemaakt waar verschillende soorten en maten nieuwkomers zich thuis kunnen voelen. Een inspirerende omgeving gecreëerd door de internationale “Show Your Hope”-expositie, maakt het mogelijk dat buitenlandse mensen zich welkom voelen en laat een mondiaal beeld van Eindhoven zien waar iedereen zijn plekje kan vinden. Daar zijn we allemaal “wij”: de burgers van Eindhoven. Ik ben erg trots op het feit dat we in een periode van drie maanden een breed publiek hebben kunnen bereiken met verschillende behoeften en interesses: vrouwen, die geen werk kunnen vinden; groepjes die hun eigen initiatieven willen ontwikkelen; mensen die al lang bezig zijn met het leren van de Nederlandse taal en nog steeds niet durven praten; of toch degenen die met het leren van Nederlands willen beginnen. Expats, vluchtelingen, arbeidsmigranten, hoog- en laagopgeleiden, blije en verdrietige, open en teruggetrokken mensen, ze voelen zich uitgenodigd om deel te nemen aan het programma. Door middel van kleinschalige internationale culturele activiteiten hebben we verschillende werelden met elkaar verbonden en ervoor gezorgd dat nieuwkomers in contact komen met Nederlandse mensen. Het is raar, maar het is wel vaak gebeurd, dat door die ontmoetingen de nieuwkomers, die soms al langer dan vier jaar in Eindhoven wonen, voor de eerste keer kennismaken met een Nederlander.
Hieronder een overzicht van activiteiten en getallen:
– Taallessen: er vonden 40 groeps- en individuele taallessen plaats, reguliere en conversatielessen, die aan 22 kandidaten werden gegeven;
– Art & Bite nights: 18 bijeenkomsten waarbij het eten uit verschillende culturen centraal staat. De nieuwkomers presenteren hun cultuur, maken hun traditionele eten en vergroten hun netwerk. Bij dit programma waren 15 koks betrokken uit 9 verschillende culturen die in Eindhoven wonen. Ook waren er 8 kleinkunstenaars betrokken bij de uitvoering van het programma. Totaal publieksbereik bij deze avonden ongeveer 200 gasten;
– Activiteiten: er vonden 9 culturele en workshopactiviteiten plaats. Denk hierbij aan een taalbeurs, boekpresentaties, presentaties van zelfhulpgroepen van nieuwkomers en vrijwilligersbijeenkomsten met totaal aantal van 165 gasten;
– Meetings: 18 organisatiemeetings en begeleidings- dan wel introductiegesprekken en 7 meetings met partner-organisaties.
Voor meer impressies kun je kijken op www.inkijkmuseum.nl en op www.facebook.com/inkijkmuseum. Ondanks het gebrek aan financiële ondersteuning van de gemeente gaan we door met de Art & Bite nights, het taalprogramma en we zoeken verder naar mogelijkheden om nieuwkomers door middel van vrijwilligerswerk actief te laten participeren in de samenleving.
Het beleid aangaande mondiale bewustwording: stand van zaken!
Een paar weken geleden is er een evaluatiebijeenkomst geweest in de wereldwinkel over de ervaringen met het eerste jaar “nieuw beleid aangaande mondiale bewustwording”. Al eerder heb ik hierover geschreven en, als je daar tijd/zin in hebt, wil ik dat verhaal onder het genot van een kop koffie nog wel een keer vertellen. Het is duidelijk dat de mondiale beleidsboot is afgevaren en dat er een aantal consequenties zijn voor al die, soms zeer verschillende, groepen die in Eindhoven werken aan een andere, betere wereld (voor een praktische uiteenzetting van de nieuwe beleidslijnen kan men ook een blik werpen op de website van de gemeente: (www.eindhoven.nl/producten/Subsidie-Mondiale-Bewustwording-1.htm).
Dit beeld van diversiteit kwam vooral tot uitdrukking in de korte bijeenkomst voorafgaande aan het evaluatiegedeelte. Hier was zichtbaar over wat voor caleidoscoop we praten. Persoonlijk vind ik dat erg leuk. Er bestaat voor mij geen principe van “zo hoort het”, het is belangrijk dat mensen en organisaties hun eigen weg zoeken op een manier die ze prettig vinden. Problematisch wordt het wel als je gaat proberen er een geheel van te maken. Zeker omdat er een groot gedeelte van de “beweging” niet aanwezig was. Het bereiken en maken van een netwerk waarin groepen gehoord worden en we een gemeenschappelijk gezicht aan alle Eindhovenaren kunnen tonen is daarom nog ver weg en niet makkelijk te bereiken en uiteraard is er altijd de vraag of je dat wel wilt?
Een aantal groepen zullen, om diverse redenen, daarin ook niet zo geïnteresseerd zijn. Duidelijk is de spagaat die er is: veel groepen hebben al genoeg moeite om overeind te blijven en tegelijkertijd moeten we gebruik maken van elkaars expertise en achterban: voorwaar, geen simpele opdracht (ook in de cultuursector speelt dat een belangrijke rol op dit moment).
Voor het Vredesburo zijn er een aantal veranderingen in de techniek van het aanvragen, maar dat is geen groot probleem op dit moment. Wat wel een probleem is, is het opzetten van een structuur voor de educatiepoot van Eindhoven Mondiaal. Ik ga er vanuit dat alle groepen die richting het onderwijs iets willen gaan doen het belang inzien van samenwerking. Je bent er alleen niet met dat idee: hoe zet je dat om in een werkbare structuur. Samen met Saskia van Switch de Twern en ondersteunt door twee stagiaires zullen we dit gaan oplossen! Er is een onderzoek in het onderwijs voorzien en een eerste avond in maart. Inzet is om aan het begin van het nieuwe schooljaar met een aanbod te komen. Misschien is dat teveel wishful thinking maar enig optimisme is mij niet vreemd (wereldvrede is ook al niet makkelijk te bereiken).
Belangrijkst item op de avond was eigenlijk het “verdwijnen” van een categorie in de aanvraagmogelijkheden: de “beruchte” categorie C (internationale betrekkingen). Uit de discussie bleek al snel dat de meeste groepen niet genoeg “massa” hebben om aan de criteria te voldoen. Het is vooral even slikken voor de groepen die kleine projecten hebben in het buitenland. De gevraagde schaal en de economische determinanten zijn onhaalbaar voor de meeste groepen. We kunnen dit in de toekomst alleen doen als we samenwerken, niet alleen met elkaar maar ook met bedrijfsleven, overheden en onderwijs. Op dit moment is er de aanzet van een project in Rwanda: ik ben benieuwd hoe zich dat zal ontwikkelen. Voor mij speelt een voorname rol dat er ook consequenties zijn van politieke aard. Het gebied heeft een van de meest verschrikkelijke moordpartijen meegemaakt uit de menselijke geschiedenis. Nog steeds zijn er tegenstellingen en een smeulend ongenoegen; hoe ga je daar mee om en zie je een projectopzet aldaar ook als een mogelijkheid om aan peace-building te doen.
Kortom: veranderingen in het kader van het gemeentelijke beleid zijn op bescheiden schaal doorgevoerd . Wat vooral van belang is om manieren te vinden om met z’n allen aan de mondiale weg te timmeren.
Mocht je geïnteresseerd zijn om mee te werken aan VNdoelen-educatie-Eindhoven dan ben je meer dan hartelijk welkom. Je kunt je opgeven via het Vredesburo.
Educatie / VN / Vredesburo
In het kader van het nieuwe beleid van de gemeente is er veel aandacht voor de nieuwe duurzame VN agenda voor de komende 14 jaren. Met een aantal groepen uit het mondiale bewustwordingswerk zullen we dit jaar gaan proberen om een aanbod te formuleren voor het voortgezet onderwijs. Daarnaast is er een stagiaire bezig om het fundament te leggen voor een module die zich gaat richten op groepen 7 & 8 van de basisschool. Op dit moment is het maken van een werkbare structuur een hele opgave. Eind van deze maand hebben we de eerste bijeenkomst. Onderwerpen die voorbij zullen komen zijn vooral gericht op het feit van: “wat kunnen wij bieden”. Het is mijn opzet om een uitgebreide inventarisatie te houden. Wat kunnen organisaties inbrengen aan menskracht en ondersteunend materiaal? Welke kwaliteitseisen gaan we aan elkaar stellen? Het moge duidelijk zijn dat we de scholen een goed product aan willen bieden. Op dit moment loopt er een enquête waarmee we meer inzicht willen krijgen in de vraag vanuit het onderwijs. Vraag en aanbod moeten bij elkaar gebracht worden. Het Vredesburo zal een coördinerende en uitvoerende rol hierin vervullen. We zijn al lang uitvoerend bezig met projecten op het gebied van pesten, 2e Wereldoorlog, vluchtelingen. Het lijkt mij een goed idee om te proberen deze praktijkervaringen te verbreden naar de doelen van de VN toe. Dit kan b.v door de koppeling te maken tussen vluchtelingen-oorlog-klimaatverandering en door internationale conflicten te plaatsen in het kader van de VN agenda. Het is namelijk niet de bedoeling dat iedereen bij zijn/haar eigen praatje blijft: de som moet meer zijn dan het geheel der delen. Het is zeer ambitieus omdat het nog nooit uitgeprobeerd is en organisaties ook moeten opereren onder een andere paraplu.
Kortom: een fantastische uitdaging om er iets van te maken. Als je enthousiast geworden bent: aarzel niet en laat het horen. Veel veranderingen ten goede in de wereld beginnen in het onderwijs: laten we daar zorg voor dragen!
