COLOFON
nr. 71 April 2016
Redactie: Berrie, Hans, Anita, Hub, Marja, Puck, Bob en Alex
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Bankrekeningnr:NL33 TRIO 0784731578
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in juli 2016 verschijnen.
INHOUD
Redactioneel
Stageperikelen
Marjas Recensie
De Bieb
Recensie
(ingezonden mededeling)
Zijn en Doen
4 Mei: Herdenking bij het Vrouwenmonument
(ingezonden mededeling)
In 1998 is voor het eerst deze nieuwsbrief verschenen. Het was in eerste instantie een aantal pagina’s op A4, die aan elkaar geniet waren, later zijn we overgestapt op een gedrukt exemplaar op A5-formaat. De nieuwsbrief was in de eerste plaats bedoeld om onze donateurs op de hoogte te houden van hetgeen er bij het Vredesburo gebeurde. Ik wil hierbij al onze trouwe donateurs bedanken voor alle steun, die ze ons in al die jaren en ook in de jaren daarvoor aan ons hebben gegeven. Dit lijkt een beetje op een afscheidsbericht, maar, vrees niet, dat is het zeker niet. We zijn van plan nog jaren door te gaan. Het leek mij alleen gepast om weer eens een loftuiting te laten horen voor onze trouwe donateurs. Ik wil hen er ook op wijzen, dat het Vredesburo een ANBI-status heeft. U kunt dus uw donatie aftrekken van uw inkomen bij de belastingaangifte. Als u een schenkingsover-eenkomst tekent met het Vredesburo, dan mag u het hele bedrag van uw inkomen aftrekken, anders geldt er een
drempelbedrag. Het voorbeeld van zo’n overeenkomst kunt u vinden op de website van de belastingdienst (download.belastingdienst.nl/belastingdienst/docs/overeenkomst_%20period_gift_in_geld_ib0802z2fol.pdf). Mocht u geïnteresseerd zijn in zo’n overeenkomst met ons, neem dan contact met ons op.
Een groot deel van deze nieuwsbrief bestaat uit recensies en informatie over nieuwe aanvullingen in onze bibliotheek. U kunt hier nog steeds gratis boeken lenen. Op onze website staat een catalogus, die nog steeds verder wordt uitgebreid.
De foto op de voorkant is van het boek, dat Marja voor deze nieuwsbrief heeft gerecenseerd.
Daarnaast vindt u ook weer de verslagen van de stagiairs en is de rubriek Zijn en Doen weer terug, na even weg te zijn geweest.
De volgende nieuwsbrief verschijnt in juli.
Hallo,
Zoals jullie weten zit ik in mijn laatste jaar op school en moet ik dus afstuderen. Het schooljaar is bijna voorbij en het einde is in zicht dus dit zijn best spannende tijden. Voor mijn afstuderen moest ik een groot onderzoek doen over mijn afstudeerproject. Hier heb ik erg hard aan gewerkt en heb ik veel tijd ingestopt. In mijn onderzoek staan allemaal verschillende pestmethodes en interviews met mensen, die op een school werken, en met kinderen en nog veel meer.
Ik ben erg blij dat ik kan zeggen dat ik voor mijn onderzoek een voldoende heb gehaald! Dit betekent dat ik nu alleen nog de
uitvoering moet organiseren en dan zit mijn eerste studie er al weer op! Hier ben ik momenteel erg druk mee bezig. Dit gaat ook
supergoed. Ik weet al precies hoe de les, die ik ga geven, eruit gaat zien. Het enige wat ik moeilijk vind is om een school te vinden waar ik de uitvoering kan gaan doen. Hier loop ik wel een beetje tegenaan, maar toch heb ik er het volle vertrouwen in dat dit ook goed gaat komen!
Groetjes Bob van Gaalen
Een prettige dag beste lezer,
Pestproject
Het pestproject was het eerste initiatief wat in me naar boven kwam. Vooral omdat het pesten een groot probleem is dat altijd terug komt en waar nog geen goede methode voor is ontwikkeld die werkt. Er wordt vaak gepest tussen kinderen, maar ook tussen jongeren, volwassenen en zelfs senioren. Ik zie dit onderwerp als een grote uitdaging, waardoor ik me als het ware geroepen voel om hier iets aan te doen. Het idee was om een les samen te stellen voor kinderen op de basisschool met het thema van pesten. In deze les wordt het onderwerp pesten behandeld m.b.v. spelletjes, theorieën en vooral veel praten, zodat iedereen zijn of haar zegje kan doen. Praten is bij dit onderwerp heel belangrijk.
Vluchtelingenproject
In deze tijd wordt er veel gesproken over de vluchtelingenproblematiek en niet altijd op een redelijke manier. Mensen worden veel beïnvloed door de media en zijn vaak slecht op te hoogte van wat er nou echt speelt. Ik vind het erg belangrijk dat jongeren de feiten weten over vluchtelingen. Daarom het idee om een vluchtelingendag te organiseren op middelbare scholen. Het gaat hierbij om VMBO studenten. Dit project kwam op me af en ik vond het een goed initiatief om hier aan mee te werken. Samen met 040projects werken we samen aan dit project. De bedoeling is hierbij om studenten een beeld te geven hoe het is om een vluchteling te zijn, om vooroordelen te voorkomen.
Maatschappelijke stage
Het Vredesburo neemt een paar keer in het jaar een paar maatschappelijke stagiaires aan van een middelbare school. Deze stagiaires komen dan een à twee weken stagelopen met als onderwerp mondiale bewustwording van Eindhoven. De stagiaires kijken op een geheel andere manier naar Eindhoven en komen erachter wat zij en de rest van Eindhoven belangrijk vinden in Eindhoven. Dit wordt gedaan d.m.v. interviews, filmpjes en een fotoreportage.
Ik heb zelf drie jaar geleden mijn maatschappelijke stage gedaan bij het Vredesburo dus vond het een leuk idee om nu zelf de maatschappelijke stagiaires hierin te begeleiden.
Groet, Puck
Wat heb ik gedaan bij het Vredesburo.
Ik ben meerdere malen betrokken geweest bij een fotoreportage over de stad Eindhoven, die regelmatig van locatie wordt veranderd. Dit heeft als doel om mensen een verfrissende kijk te geven op deze stad. Ik heb ook hulp geboden bij de fakkeltocht die ieder jaar gehouden wordt in de binnenstad. Tijdens de fakkeltocht is er veel te doen. Het draait natuurlijk om de vele mensen die met fakkels door de straten lopen om aandacht te vragen voor verdraagzaamheid en vrede en om mensen samen te laten komen. Ook is er altijd muziek, eten, drinken en veel gezelligheid bij deze bijeenkomst.
De afgelopen tijd is het ook al meerdere keren voorgekomen dat er middelbare scholieren komen om hun maatschappelijke stage uit te voeren bij het Vredesburo. Deze mensen worden door de drie stagiaires een hele week begeleid en ondersteunt in hun werk.
Het project waar ik nu vooral mee bezig ben is het ‘educatieproject‘. Bij het educatie project heb ik een samenwerking met 040projects die ons team versterkt. Het educatieproject houdt voornamelijk in dat wij naar middelbare scholen gaan om de leerlingen daar te informeren over vluchtelingen. Dit doen wij omdat er veel mensen zijn die een sterke mening hebben over dit onderwerp, maar tegelijkertijd niet de feiten kennen.
Wij hebben als doel om een projectplan te ontwikkelen, dat op middelbare scholen gebruikt en uitgevoerd kan worden zodat de jongeren van nu beter weten waarop ze hun mening over vluchtelingen moeten baseren. Hopelijk wordt er daardoor meer respect en begrip getoond richting de vluchtelingen en kunnen mensen zo beter met elkaar over weg. Er zijn momenteel al meerdere scholen die veel interesse hebben en we gaan woensdag 13-4 en donderdag 14-4 voor het eerst het project uitvoeren op het Eckhart college in Eindhoven. Hier heb ik me goed op voorbereid en we zijn er helemaal klaar voor om de leerlingen een hoop informatie te geven over de vluchtelingenproblematiek. Hopelijk komen er in de komende maanden nog veel meer uitvoeringen waardoor ik een beweging kan ontketenen en zoveel mogelijk jongeren kan bereiken.
Groet, Alex
MARJAS RECENSIE
B a Nelson
Titel: B a Nelson
auteur: Ilco van der Linde
Uitgever: Lemniscaat
Jaar: 2015
Ondertitel: Het geheim van MasterPeace, Dance4life en de
bevrijdingsfestivals
ISBN: 978 90 477 0757 8
Samenvatting
B a Nelson bevat een serie portretten van ‘Nelsons’ die worden verbonden door een stevige rode draad: het levensverhaal van Ilco van der Linde (1963). Dit boek biedt zicht op verandering en inspiratie om zelf de mouwen op te stropen: idealisme werkt!
Over Ilco van der Linde
Ilco van der Linde (1963) is de Initiatiefnemer van MasterPeace, Dance4life, het Nationale Bevrijdingsconcert op de Amstel,
Bevrijdingspop en bevrijdingsfestivals stuk voor stuk succesvolle projecten met honderdduizend fans, volgers en bezoekers. In 2013 ontving hij voor MasterPeace samen met cofounder Mohamed Helmy, een Oorkonde van Verdienste van VNchef Ban Ki Moon.
Daarnaast werd hij door de Amerikaanse Rockefeller Foundation toegevoegd aan de ‘Top 1000 Next Century Innovaters’. Met ingang van juli 2015 woont en werkt hij in het Amsterdamse Mandelahuisje, een herberg aan het IJ die in het teken staat van ubuntu: verbinding en respect.
In B a Nelson beschrijft Ilco zijn kleurrijke leven als ‘onvermoeibaar optimist’ (Het Parool) en ‘Doener des Vaderlands’
(Hans Achterhuis). Het is zijn missie om stiltes en taboes rond moeilijke maatschappelijke thema’s te doorbreken en mensen zo te raken dat ze voor sociale verandering aan de slag willen gaan. ‘It’s all about creating heart connections’.
www.Ilcovanderlinde.nl
Eigen visie
Dit stukje uit de inleiding spreekt me aan. Als we in een zaal vol mensen zouden vragen: Wie is jullie grote rolmodel? Wie
bewonderen jullie omdat hij of zij sociale verandering durft te brengen? De kans is groot dat veel mensen Nelson Mandela
noemen. Maar als je in diezelfde zaal vraagt wie wil zelf het rolmodel zijn dan zullen maar weinig mensen hun vinger opsteken. Hier gaat het boek over. Wat kun je betekenen voor de mensen om je heen, hoe kun je werk maken van je eigen idealen? Dan ga je Mandela in een ander, menselijker licht zien. Er wordt voorgesteld om in de zaal een korte meditatie te houden. De ogen te sluiten en drie vragen te stellen:
Wie ben ik?
Wat is mijn verhaal?
Wat kan ik vanuit mijn verhaal bijdragen aan mijn omgeving?
Het is ineens niet meer zo hoogdravend want iedereen kan vanuit zijn verhaal iets betekenen voor anderen. Net als Nelson. Het persoonlijk antwoord op deze vragen maakt ieder tot rolmodel. Idealisme werkt! In ieder van ons zit een Nelson.
Ik denk zelf dat de drie bovengenoemde vragen belangrijk zijn als je voor je omgeving iets wilt betekenen.
Een goed voorbeeld uit het boek vind ik dat van Anna Hamers Aids is niet die abstracte ziekte uit Afrika. Toen Anna Hamers zestien was, kreeg ze te horen dat ze geïnfecteerd was met hiv. Een paar jaar later ging ze voor dance4life langs middelbare scholen om jongeren te waarschuwen voor onbeschermde seks. Ze is vrij onzeker. Ze zegt dat het enige waar ze zeker van is, de voorlichting is die ze geeft. Ze heeft de ziekte een plek gegeven. Ze verteld hoe ze verliefd werd op een jongen. Ze hebben seksueel contact. Haar vraag was of hij wel eens onveilige seks gehad had voordat hij haar had leren kennen. Dat had hij. Ze laten een soatest en een hiv test doen. Na een paar maanden bleek dat ze hiv had. Anna vertelde het aan haar ouders maar verder aan niemand. De specialist in het ziekenhuis adviseerde om er met zo min mogelijk mensen over te praten, vanwege de bestaande vooroordelen over hiv. Anna vond het lastig omdat ze van nature vrij open is. Ze vertelt het wel aan haar vriendin die haar mond voorbij praat. De halve school wist het. Achteraf gezien vond ze het advies van de specialist verkeerd. Op die manier wordt het taboe van hiv in stand gehouden. Pas toen haar vriend en Anna uit elkaar gingen, had ze besloten dat iedereen het weten mocht. Dat voelde als een bevrijding. Een vriendin vroeg haar mee te gaan naar de GGD voor een soa-test.
Anna raakte aan de praat met een verpleegkundige en vertelde over haar situatie. Drie maanden later belde de GGD of ze voor de soa-poli wilde komen werken: haar taak was voorlichting geven op middelbare scholen. En of ze dat wilde. Ze gelooft zelf in de kracht van een ervaringsdeskundige. Anna wordt een poos later benaderd door dance4life om mee te doen aan een jaarlijkse
scholentour, ook die kans greep ze met beide handen aan. Ze vertelt over de ervaring met dit werk. Haar doel is het taboe rond hiv en aids te doorbreken. Anna werd weer verliefd op een vriend. Ze kenden elkaar langer en hij wist precies waar hij aan begon. Nu zijn ze zes jaar getrouwd en ze wonen in een zelfgebouwd houten huis in de bossen. Intussen hebben ze ook een gezin met een dochtertje van drie en een zoontje van vijf. Door haar ziekte is Anna wel vaak moe. Tot haar grote verdriet moet ze door haar chronische vermoeidheid stoppen met de pabo. Aan zelfmedelijden doet ze niet. Wel is en blijft Anna onzeker over zichzelf. Misschien heeft het iets te maken met de pesterijen van vroeger. Door de bezuinigingen verloor ze haar baan
bij de GGD en ook de toer van dance4life is veranderd. Ze geeft nu als zelfstandig onderneemster voorlichting op verschillende scholen.
Zelf vind ik het verhaal van Anna een heel mooi voorbeeld van iemand die ondanks haar gevoel van onzekerheid vanuit haar eigen ervaring een bijdrage wil leveren aan haar omgeving.
Marja Verheijke, April 2016
Nieuw in onze bibliotheek:
Militarisierungsatlas der Bundesrepublik, van Alfred Mechtersheimer & Peter Barth, Uitgave van H. Luchterhand Verlag , 1986, 387 pagina’s; Daar komen de Russen, van Kroon & Kroon, Uitgeverij Drukwerk, 1983, 37 pagina’s; Tegen de Oorlog, van Honoré Victorien Daumier, Uitgeverij Heureka, 1983, 52 pagina’s; De weg terug, van Luc De Smet en Mark Heirman, Uitgeverij Omega, 1982, 128 pagina’s; Gaza 1956, van Joe Sacco, Uitgeverij Atlas, 2011, 430 pagina’s; Wat leert Tsjernobyl ons?, door W.J.E. Verheggen e.a., Uitgave van Nederlandse Vereniging Voor Medische Polemologie, 1986, 113 pagina’s; De jacht op grondstoffen, van Michael Tanzer, Ekologische Uitgeverij, Amsterdam, 1982, 104 pagina’s; De derde Wereldoorlog, door Anton Constandse, Uitgave van Stg. Pamflet Amsterdam, 1980, 82 pagina’s; Politiek geweld, van B.V.A. Röling, Hylke Tromp e.a., Uitgeverij Vredesopbouw Utrecht, 1978, 112 pagina’s; Het ShuttleComplex, van Herman Bosman, Uitgave van Studiecentrum voor Vredesvraagstukken KU Nijmegen, 1989, 148 pagina’s; Writ of summons, van mr. A.H.J. van den Biesen & mr. P. Ingelse , Uitgave van Foundation; Ban the cruise missiles, Ars Aequi Libri, 1986, 108 pagina’s; Bruggen bouwen tussen droom en werkelijkheid, Uitgave van Vrouwen tegen kernwapens, 1990, 150 pagina’s; De vredesbeweging in Vlaanderen, door Erik van den Begin, Uitgeverij Omega, 1983, 119 pagina’s; Nederland en zijn Islam, door Jan Rath, e.a., Uitgeverij Het Spinhuis, 1996, 319 pagina’s; Pedagogiek tussen vrees en vrede, van Lennart Vriens, Uitgeverij Internationale Vredesinformatiedienst Antwerpen e.a., 1988, 452 pagina’s; Rosa L., van Frederik Hetmann, Uitgeverij Het Wereldvenster, 1986, 240 pagina’s; Bepááldelijk…Luns, van Otto Kuijk en Martin Deelen, Uitgeverij H.J.W. Becht N.V., 160 pagina’s; Joseph Luns, door René Steenhorst & Frits Huis, Uitgeverij Teleboek bv, 1985, 215 pagina’s; The (Il)legality of Threat or Use of Nuclear Weapons, van John Burroughs, Uitgeverij LIT Minster, 1997, 169 pagina’s;
De oorlog van ISIS, door Judit Neurink, Uitgeverij Conserve, 2015, 213 pagina’s;
Opeens waren ze overal in het nieuws: de radicale strijders van ISIS. Met zwarte vlaggen en hun gezichten verborgen onder sjaals, reden ze in colonne via de tv de huiskamers binnen als het nieuwe islamitische gevaar. Ze veroverden grote steden in Syrië en Irak en legden de inwoners de strenge islamitische wetgeving op. Ze riepen een eigen islamitische staat uit en probeerden die met de moderne wapens die ze onderweg buitmaakten uit te breiden. Hele groepen mannen soldaten
en burgers werden afgeslacht, westerlingen werden ontvoerd en onthoofd, en vrouwen en kinderen buitgemaakt. De vrouwen
misbruikt en verhandeld als seksslaven, de kinderen klaargestoomd in ISIS’ extreme vorm van de islam. Wat is ISIS eigenlijk of
IS, naar de islamitische staat die ze uitriep? Waar komt de organisatie vandaan, wat wil ze eigenlijk en waarom? Wat maakt deze agressieve groep zo aantrekkelijk voor de jonge mannen en zelfs vrouwen die zich naar Syrië en Irak laten lokken? En wat houdt die oorlog van ISIS eigenlijk in?
IS tot alles in staat, door Hans Jaap Melissen, Uitgeverij Carrera, 2015, 255 pagina’s;
In dit boek neemt de ervaren oorlogsverslaggever Hans Jaap Melissen de lezer mee op reis: naar het New York van net na 9/11 en de oorlogen in Irak en Syrië. Als een van de weinige journalisten gaat Melissen nog naar plekken waar een aantal van zijn
collega’s is ontvoerd en later onthoofd. Melissen laat zien hoe een vruchtbare voedingsbodem kon ontstaan van waaruit
een onbeduidend groepje rebellen uitgroeide tot een van de rijkste en meest meedogenloze terreurbewegingen ooit. Een beweging die handig gebruikmaakt van sociale media en een grote aantrekkingskracht uitoefent op buitenlandse jihadisten, ook uit Nederland.
Wat niet mag … kan nog steeds, Uitgeverij Het Fort van Sjakoo, 2015, 85 pagina’s;
Hier is de nieuwe kraakhandleiding. Deze handleiding laat zien dat kraken nog steeds goed mogelijk is ondanks het zogenaamde kraakverbod. Wat niet mag…kan nog steeds! Deze handleiding neemt je stapvoorstap mee door het proces van kraken en het behouden van gekraakte ruimte. Daarnaast probeert dit boekje kraken in een brede maatschappelijke context te zetten. Maar goed, kraken leer je niet uit een boekje maar wel door er zelf mee aan de slag te gaan. Dus gebruik deze handleiding als steuntje en…KRAAK!
Grensland, door Marc Jansen, Uitgeverij Van Oorschot, 2015, 275 pagina’s;
Oekraïne betekent letterlijk vertaald ‘Grensland’. Dit grensgebied, waar door de eeuwen heen grote mogendheden als Polen en Rusland, het Habsburgse en Ottomaanse rijk, naziDuitsland en de SovjetUnie met elkaar in botsing kwamen, is pas sinds het uiteenvallen van de USSR in 1991 een onafhankelijke republiek. Niet eerder verscheen in Nederland een geschiedenis van Oekraïne. Op het moment van publicatie wordt op de Krim opnieuw met Rusland gestreden over de grenzen van de jonge staat. Ruslandkenner en historicus Marc Jansen (1946) verklaart in dit rijk geïllustreerde overzichtswerk, onder veel meer, de langzame ontstaansgeschiedenis van Oekraïne, de rol van de Tataren en de Kozakken en de geboorte van een Oekraïense natie en daarbij gaat hij in op de meest recente ontwikkelingen.
RECENSIE
De Wankele Democratie, door Jacques Thomassen,
Carolien van Ham en Rudy Andeweg, uitgeverij Prometheus Bert Bakker, 2014, 282 pagina’s;
Alom hoort men geklaag over de democratie. Politici doen wat ze willen, luisteren niet naar mensen, zijn vooral uit op hun eigenbelang, etc. In dit boek wordt een onderzoek gepresenteerd dat deze vragen voorlegt in enquêtes en in groepsgesprekken met burgers. Dit soort onderzoeken zijn in heel Europa uitgevoerd en tevens zijn er onderzoekgegevens uit het verleden. Al deze gegevens worden in deze studie aan elkaar gekoppeld en geven zo een mooi beeld van wat de bevolking van de politiek vindt. Dit is een echt boek voor getallen fetisjisten. Tabellen en grafieken komen in een duizelingwekkende vaart voorbij. Maar dit neemt niet weg dat de ruimte genomen wordt voor bespiegeling, wat het boek de moeite waard maakt om te lezen.
De conclusie van dit onderzoek is echter geheel anders dan men zou vermoeden. In plaats van een dalend vertrouwen in de democratie is het vertrouwen van de Nederlandse bevolking in het bestuur eerder toe dan afgenomen. Ook in vergelijk met andere landen komt Nederland er goed vanaf.
De auteurs vallen meteen met de deur in huis: ‘De legitimiteitscrisis van de representatieve democratie: mythe of realiteit?’ Deze vraag levert een aantal interessante antwoorden op. Het crisisdenken is zo oud als de democratie, het is juist een teken van de sterkte van de democratie. De democratische bestuursvorm heeft de afgelopen vijftig jaar een ongelooflijke opmars gekend. De meeste staten hebben op dit moment een bestuursvorm die op de een of andere manier democratisch genoemd kan worden. Door de ontzuiling, het hogere opleidingsniveau en de individualisering is de burger anders tegen politiek gaan aankijken. De vanzelfsprekendheid waarmee men vroeger op dezelfde partij als zijn ouders stemde is verdwenen en de band met een specifieke politieke stroming is veel losser geworden. Dit uit zich in wat ‘volatiliteit’ wordt genoemd; het makkelijk overstappen van de ene naar de andere partij. Door het hogere opleidingsniveau willen mensen juist meer democratie, zij zijn geen antidemocraten maar ontevreden democraten.
Als je de resultaten van het onderzoek bekijkt springen maar een paar zaken echt in het oog. Zo is de daling van het ledental van politieke partijen spectaculair te noemen. De meeste grafieken laten trends zien die zich met pieken en dalen over een lange periode uitstrekken. Het is dus niet zo slecht met het vertrouwen in de democratie gesteld.
Toch komen er ook een paar minpunten naar voren. Zo is er bij een aanzienlijke groep van de kiezers de roep om een ‘sterke man’ aanwezig. Ook kan de volatiliteit van de kiezer en de steeds kortere houdbaarheid van politici op termijn tot instabiliteit leiden. Aan het eind van het boek geven de auteurs een aantal aanbevelingen om de democratie aantrekkelijker voor het volk te maken.
Nederland, in vergelijking met andere Europese landen, geeft een beeld van een tevreden volk, alleen de Scandinavische landen en Zwitserland scoren beter. Veel onvrede over het functioneren van de democratie is er in ZuidEuropese landen. Met name corruptie ondergraaft het vertrouwen in het bestuur.
Toch heb ik een aantal vraagtekens bij dit soort onderzoeken. Zo wordt nergens ingegaan op de veranderingen die de democratie heeft ondergaan in de afgelopen decennia. De democratie van nu is niet gelijk aan de democratie van vroeger, maar de geënquêteerden krijgen dezelfde vragen voorgelegd, in principe kun je deze gegevens niet meer met elkaar vergelijken. Ook vind ik het discutabel of dit soort onderzoeken een antwoord geeft op de vraag of ‘de democratie haar beste tijd gehad heeft’. Het merendeel van de bevolking vindt dit niet, maar er zijn natuurlijk wel ondergrondse stromingen die voor ongewenste veranderingen kunnen zorgen. De democratie zou dus wel eens helemaal niet zo stabiel kunnen zijn.
Samenvattend kunnen we stellen dat een grote meerderheid van de bevolking tevreden is met het systeem zoals we dit nu hebben. Maar of behaalde resultaten in het verleden een garantie voor de toekomst bieden, betwijfel ik.
(ingezonden mededeling)
Tsjernobyl 30 jaar: herdenking bij Urenco Almelo
Precies 30 jaar na de ontploffing van de kerncentrale in Tsjernobyl, maandagnacht 25 april 1986 om 23:23 uur (01:23 uur 26 april Russische tijd), herdenken we bij de hoofdingang aan de Bornsestraat van de uraniumverrijkingsfabriek in Almelo de slachtoffers van kernenergie. We herdenken dan echter niet uitsluitend de duizenden doden en honderdduizenden die leden en nog steeds lijden als gevolg van het ongeluk in Tsjernobyl, maar ook de vele slachtoffers van Fukushima (op 11 maart 2016 vijf jaar geleden) en de slachtoffers van de permanente en sluipende gevolgen van kernenergie. In de buurt van de uraniummijnen, de opwerkingsfabrieken en alle kerncentrales die regelmatig radioactieve stoffen lozen. In kleine hoeveelheden en vaak binnen de bestaande vergunningen, maar daarom niet ongevaarlijk. We herdenken de slachtoffers van kernenergie bij Urenco, omdat het een zeer belangrijke, maar vaak over het hoofd geziene schakel in de kernenergieketen is. Het uraniumverrijkingsconglomeraat Urenco maakt uranium geschikt voor gebruik in ongeveer 25 % van alle kerncentrales wereldwijd. Urenco verrijkte ook het uranium voor de reactoren in Fukushima, Japan.
Daarvoor, maandagavond 25 april 2016, is er vanaf 20:00 uur een programma met informatie en films georganiseerd door Vedan en Stichting Laka.
De bijeenkomst vindt plaats in het Natuurvriendenhuis de Krikkenhaar in Bornerbroek (OV). Het Natuurvriendenhuis is vanaf 16 uur open en om 18 uur is er een eenvoudige maaltijd. Het adres is: Krikkenhaar 11, 7627 PA Bornerbroek. Het is mogelijk hier te overnachten: er zijn (tegen vergoeding) 1 en 2persoons slaapkamers beschikbaar. Opgeven voor eten en/of
overnachten via: info@laka.org. Vanaf De Krikkenhaar vertrekken we gezamenlijk naar Urenco voor de Tsjernobylherdenking.
Dat is een half uurtje lopen. Er zal vervoer aanwezig zijn voor wie dat te ver is. Meer informatie: www.laka.org chernobyl+30.
Van de Caraïben via Strijp S naar Freetown
Gelukkig is Vrede een uiterst breed begrip waar je op verschillende manieren vorm aan kan en mag geven. Een greep uit de recente gebeurtenissen. Via , via is er een contact gegroeid met de Eindhovense vereniging Nos Mundu. Rondom het thema ‘identiteit en koninkrijk relaties’ hebben we een uiterst succesvolle middag gehouden in het Kelderman en van Noort gebouw (NRE terrein). Waarom het succesvol was werd, wat mij betreft, vooral bepaald door de combinatie van uitstekende inleiders en een warme sfeer. Het was vooral het probleem van waar hoor ik bij en de relatie met het burgerschap van Nederland. Ja, we zijn staatkundig een geheel maar we verschillen in roots en cultuur. Dit was het begin van, wat ik hoop, een langdurige samenwerking zal worden. En eerlijk is eerlijk een beetje Caraïbische swing kunnen we zo nu en dan best gebruiken.
Worlds together! Worlds apart?
Seminar over de relaties binnen het koninkrijk.
Over de TrudoWeekendschool
De Trudo Weekendschool werd zes jaar geleden opgericht voor aanvullend onderwijs aan leergierige jongeren van 10-14 jaar uit sociaaleconomisch zwakke plekken in Eindhoven. 2,5 jaar lang maken ze op zondagmiddag kennis met themas op het gebied van kunst, cultuur, maatschappij en wetenschap. Een belangrijke rol is weggelegd voor de journalisten, artsen, advocaten en architecten, rechters en politici die optreden als gastdocent.
Soms zijn er projecten in de stad waarvan ik denk : goh, wat goed ! en meteen tot de ontdekking kom dat ik niet wist dat het bestond, terwijl ik geacht wordt (?) om het te weten. Een van de projecten is de weekendschool. Ik rolde daarin via een contact dat ik heb bij de politie: het zou goed zijn om eens samen te praten met de kinderen over pesten, criminaliteit en het gegeven dat we soms buitengesloten worden en onze weg zelf maar moeten zoeken. Op een mooie zondag stond ik voor de groep. Een interessante mix van wat wij de multiculturele maatschappij noemen: verschillende achtergronden, verschillende culturen met een gemeenschappelijk doel. Dat doel is: leren, kennis opzuigen, met elkaar in gesprek gaan. Boven in een groot StrijpSgebouw en begeleid door iemand waar de liefde voor het vak en voor de kinderen vanaf straalt. Doelstelling is om kinderen een goede start te geven, kennisniveaus bij te spijkeren maar vooral om ze te laten ontdekken dat ze erbij horen en meetellen. Ik hoop in de toekomst vaker gevraagd te worden. Het geeft mij een hele hoop energie. En daarvoor de zondag gebruiken is dan ineens een goed idee!
Van Strijp S naar Freetown in Sierra Leone is misschien een heel eind maar in Eindhoven komt dat weer dicht bij elkaar. Al geruime tijd zijn de Sierra Leonian Movie Makers (SLMM) actief. Met bescheiden middelen een film maken en daarbij jongeren vragen die soms al gemarginaliseerd zijn in de stad: voorwaar een hele klus. Maar ook hier geld dat enthousiasme en betrokkenheid deuren opent. In het kader van de activiteiten was er een open repetitie in Dynamo. Ook hier weer interessante verhalen en ontmoetingen. Problemen zijn er ook: financiering van apparatuur, inwerken van nieuwe spelers, maar bovenal de groep bij elkaar houden en laten zien dat je iets kunt en dat je er mag zijn. Dit is de verbinding die ik zie in deze drie activiteiten. Het moge duidelijk zijn dat Vrede alles te maken heeft met het recht om te mogen groeien en bloeien, waarvan acte!
Hans M.
p.s. De SLMM zoekt nog nieuwe spelers: weet je iemand of ben je geïnteresseerd neem dan contact op met het Vredesburo.
4 Mei: herdenking in Eindhoven van de vrouwen en kinderen die slachtoffer zijn geworden in de 2e Wereldoorlog.
Bijeenkomst bij het vrouwenmonument op de Parklaan onder het motto Geef vrijheid door.
Op 4 mei herdenken we in Nederland de slachtoffers van de 2e Wereldoorlog. In Eindhoven is er op de 4e mei, naast de algemene, ook een speciale herdenking. Deze is gericht op de vrouwen en kinderen die geleden hebben in deze vreselijke tijd. In allerlei opzichten is de rol van vrouwen in de 2eWereldoorlog onderbelicht gebleven.
Ter herdenking hiervan is er een bijeenkomst bij het vrouwenmonument op de hoek Parklaan/ Zilvermeeuwlaan in Eindhoven. Dit monument is in mei 1956 opgericht als blijvende herinnering aan de rol van vrouwen in de 2e Wereldoorlog. De bijeenkomst begint om 17:00u en duurt tot ongeveer 18:00u.
Het programma zal bestaan uit een aantal gedichten en teksten die worden voorgedragen en er wordt muziek ten gehore gebracht
Politiek filosoof Tamar de Waal schreef de 2016 jaarthematekst De vrijheid omarmd Deze tekst zal aan iedereen uitgereikt worden. In de tekst wordt een parallel getrokken tussen de vluchtelingen in de 2e Wereldoorlog. en de huidige vluchtelingenproblematiek.
Er is mogelijkheid om een eigen bijdrage (korte tekst, gedicht, lied) te laten horen. Mocht men dit willen dient men van te voren contact op te nemen met de organisatie via 0402572409/ 0402444707, email: info@vredesburo.nl.
De bijdrages moeten in het verlengde liggen van de doelstelling van de herdenking.
Als teken van respect en herinnering vraagt de organisatie aan iedere deelnemer een bloem neer te leggen. De bijeenkomst draagt een ingetogen karakter en dient ook om de positie van vrouwen anno 2016 in conflictgebieden te overdenken.
U wordt van harte uitgenodigd om aan deze bijeenkomst deel te nemen en eventueel een eigen bijdrage te leveren.
(ingezonden mededeling)
Actie tegen CETA- en TTIPhandelsverdrag in Eindhoven
Op 31 mei is er een ambtelijke bijeenkomst van de handelsraad van de EU. Daarom heeft Milieudefensie besloten om zaterdag 28 mei 2016 tot een landelijke actiedag te maken.
Milieudefensie wil in vijf grotere steden extra werk maken van deze landelijke actiedag. Een van die steden is Eindhoven. Milieudefensie wil op deze dag een breed gedragen protest van de grond tillen. Daartoe zoekt Milieudefensie Eindhoven contact met zoveel mogelijk geïnteresseerde partners in en rond Eindhoven.
Ter voorbereiding op genoemde actiedag belegt Milieudefensie een bijeenkomst
op donderdag 21 april
om 19.30 uur
op het adres Hoogstraat 301B, Eindhoven
Het doel van de bijeenkomst is om ideeën te ontwikkelen en activiteiten vorm te geven ten behoeve van de actiedag.
Alle mensen en organisaties, die vinden dat TTIP en CETA gestopt moeten worden en die zich daarvoor willen inzetten, zijn welkom.
De avond wordt geleid door Lynn van Leerzem, namens de landelijke Vereniging Milieudefensie organizer inzake TTIP, en de Eindhovense Milieudefensievoorzitter Wen Spelbrink.
TTIP is het handelsverdrag tussen de EU en de VS, CETA tussen Canada en de VS.
Beide verdragen gaan vooral over wederzijds standaarden en normen op het gebied van arbeidsomstandigheden, voedselproductie, milieuwetten, dierenwelzijn etc. Kort door de bocht gezegd wordt de slechtste norm de toekomstige standaard.
Het hoofdprobleem met beide verdragen is dat grote internationale bedrijven er de mogelijkheid door krijgen grote claims in te dienen als landen wetten en regels indienen waardoor deze bedrijven menen in hun winstverwachting teleurgesteld te worden. Deze claims worden buiten de rechtsstaat om achter gesloten deuren behandeld in speciale geschillencommissies.
Het is nog onduidelijk of ons parlement TTIP en CETA mag behandelen, terwijl in feite toch beide verdragen een aantasting van de nationale soevereiniteit zijn.
