#75
New In NL op bezoek bij de wethouders.
COLOFON
nr. 75 Mei/juni 2017
Redactie: Berrie, Hans, Anita, Ljiljana, Marja, Rianne.
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Bankrekeningnr: NL33 TRIO 0784731578
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in september 2017 verschijnen.
INHOUD
Het is weer de tijd van het jaar van de jaarverslagen. In dit nummer van de nieuwsbrief vindt u het algemene jaarverslag. We hebben ook een apart jaarverslag over onze vredeseducatieactiviteiten. U kunt dat lezen op onze website over de vredeseducatie
(www.vredesedicatieeindhoven.nl).
De foto op de voorkant is van een bezoek van de deelnemers aan het project “New in NL”, opgezet door onze stagiaire Ljiljana, aan een aantal wethouders in Eindhoven. Ze hebben daar gesproken over de problemen die ze hebben bij de integratie in Nederland. Een uitgebreid verslag hiervan vindt u bij de Stageperikelen.
Over stageperikelen gesproken, Aron is klaarmet zijn stage. Hij is vergeten om nog een stukje voor deze nieuwsbrief in te leveren. Ik heb hem er nog om gevraagd, maar hij heeft niet meer gereageerd. Mochten we nog eeb laatste artikel van hem ontvangen, dan kunt u dat in een van de komende nieuwsbrieven lezen.
Marja heeft een recensie geschreven over een boek over de geschiedenis van Amnesty International. Verder is er natuurlijk nog de rubriek De Bieb, waarin u kunt lezen welke boeken er aan onze catalogus zijn toegevoegd en welke boeken er in de afgelopen tijd zijn bijgekomen. Deze boeken kunt u lenen voor een bepaalde tijd. Als u niet naar het Vredesburo kunt komen, dan kunnen we de boeken altijd naar u opsturen. Mocht u de portokosten niet kunnen betalen, dan nemen we die ook nog voor onze rekening. U kunt de catalogus vinden op onze website: www.vredesburo.nl. Als u nog een bepaald boek zoekt en u kunt het niet vinden in de catalogus, stuur ons dan een bericht, want het kan zijn, dat het nog niet opgenomen is. Mochten we het niet hebben, dan kan het zijn, dat we het aanschaffen voor de bibliotheek, als het in ons bestand past en interessant genoeg is voor ons.
De volgende nieuwsbrief verschijnt in september, met daarin nieuws over de Vredesweek.
New In NL op bezoek bij de wethouders.
Het tweede studiejaar zit er bijna op. De laatste opdrachten moeten nog ingeleverd worden, maar het integratieprogramma, dat als mijn stageproject binnen het Vredesburo is begonnen, zal blijven bestaan en doorgroeien. Het programma “Find Your Way Around In The Netherlands” biedt een integratieformule die nieuwkomers ondersteunt op weg naar een baan en naar meedoen in de samenleving. Binnen het programma leren nieuwkomers de taal, door middel van begeleiding en coaching worden ze geëmpowerd, ze komen aan vrijwilligerswerk en worden geholpen om zich te kunnen oriënteren op scholings- en werkmogelijkheden of juist om hun eigen zaak beginnen. Ondertussen groeit binnen het programma een groep vrijwilligers, allemaal nieuwkomers, die elkaar en andere nieuwkomers helpen bij het organiseren van verschillende activiteiten.
De eerste activiteit die ze hebben georganiseerd is een bezoek bij de gemeente Eindhoven. Binnen de groep zijn alle categorieën migranten vertegenwoordigd en ze komen uit verschillende landen: Rusland, Brazilië, Turkije, Syrië, voormalig-Joegoslavië, Roemenië enz. Expatvrouwen, arbeidsmigranten, gezinsmigranten en ook vluchtelingen die van alle kanten ondersteuning krijgen maar niet op maat, vooral als het gaat over meedoen en een baan vinden. Alle andere groepen migranten moeten het zelf uitzoeken en hun kwetsbare positie wordt helemaal niet erkend. Dat er expatvrouwen zijn die thuisblijven en kampen met emotionele en psychische problemen, omdat ze afhankelijk zijn van hun mannen, of dat er arbeidsmigranten zijn die hier al jaren wonen en willen BLIJVEN! en nog steeds geen Nederlands praten, daar wordt niets aan gedaan. Daarom hebben de vrijwilligers besloten om als hun eerste groepsactiviteit een gesprek met de wethouders Renate Richters en Jakob Wedemeijer te organiseren om aandacht hiervoor te vragen.
Dus hebben we op woensdag 24 mei aangeklopt bij het Stadhuis met een delegatie van 12 mannen en vrouwen. Iedereen kom wat vragen en hun eigen verhaal en ervaringen vertellen. Daardoor kregen de wethouders meer inzicht in de situatie in de praktijk. De wethouders hebben niet alle vragen kunnen beantwoorden en hebben zelf toegegeven dat ze nog steeds aan het zoeken zijn als het gaat om (arbeids)participatie van nieuwkomers. Het leuke aan deze bijeenkomst is dat we allemaal hebben laten zien dat we willen meedoen maar dat we daar een beetje ondersteuning bij nodig hebben. De wethouders waren ook heel enthousiast en bleven ook wat langer dan gepland. Desondanks was de tijd kort en we gaan nog een vervolgbijeenkomst organiseren. Daarnaast gaan de vrijwilligers in de komende maanden activiteiten ontwikkelen omtrent het oefenen van de Nederlandse taal.
Wat mij is opgevallen tijdens de bijeenkomst, en waarop ik heel erg trots ben, is dat alle vrijwilligers daar aan de tafel de deelname aan mijn programma hebben genoemd als een keerpunt. Door de ondersteuning en het meedoen aan de activiteiten, die ik heb georganiseerd, hebben ze echt hun weg kunnen vinden. De wethouders raakten ook daarin geïnteresseerd, dus ik kon daar ook mijn visie en ervaringen delen.
Na al dat werk mag ik best tevreden zijn met de doelen die ik heb bereikt tijdens dit schooljaar. En dat met hulp van Hans en Berrie van het Vredesburo die me daar ontzettend veel in hebben gesteund en waarvoor ik hen heel dankbaar ben!
Met vriendelijke groeten,
Ljiljana Predragovic
www.facebook.com/newinnl
Ik ben nu vanaf februari 2017 stagiaire bij het Vredesburo. Het begint al prima te wennen.
Ik leer de mensen om de organisatie heen kennen. Ik leer om te gaan met de horizontale structuur van de organisatie, om zelf initiatief te nemen en verantwoordelijkheid te dragen voor de taken die ik aanneem.
Ik ben bekend geraakt met de les over Vrede en Oorlog, van de Vredeseducatie. Ik heb deze lessen een paar keer bijgewoond op de basisscholen. Ik heb gemerkt dat de Vredeseducatie voor de leerlingen (en mijzelf!) erg inspirerend zijn. Het is hierbij zeker belangrijk om de link naar de eigen wereld te blijven leggen, om het begrijpbaar te houden. Ik hoop dat ik in de toekomst deze lessen eens zelf mag en kan geven.
Ik ben betrokken bij het Platform Mondiaal Eindhoven. We hebben samen de noodzaak ingezien om de politiek aan te spreken, met de hoop dat zij het belang van mondiaal bewustwordingswerk in de maatschappij ook zullen zien. De, met kindertekeningen versierde, enveloppen met onze boodschap heb ik reeds naar het gemeentehuis gebracht.
Zelf begin ik ook steeds vaker nieuwe kansen te zien. Ik heb twee weken geleden zelf een vraag van een bezoeker aangenomen. Zij wilde een nieuw project opzetten, en zocht eigenlijk naar mensen die haar zouden kunnen helpen. Ik ben met haar in gesprek gegaan. Nu ben ik betrokken bij haar project in haar restaurant, wat om de Dag van de Vluchteling heen plaats zal vinden.
Binnenkort mag ik weer middelbare scholieren begeleiden in hun maatschappelijke stage bij het Vredesburo. Ditmaal komen zij van de Internationale School.
Ik voel me hier prima op mijn plek. Gelukkig mag ik nog een tijdje blijven.
Rianne
De volgende boeken zijn recentelijk opgenomen in de bibliotheek:
“Identificatieplicht”, Uitgeverij Jan van Arkel, 1993, 112 pagina’s; “Vrede en oorlog”, van Fenna van den Burg e.a., Uitgeverij Synopsis, 1977, 288 pagina’s; “De oproep van Amsterdam”, Uitgave van Internationaal Forum, 1978, 65 pagina’s; “Het wapen van de lafaards”, Uitgave van Vlaamse Vredesweek & Nederlandse campagne tegen landmijnen, 1994, 111 pagina’s; “Wetenschap en bewapening”, 1985, 96 pagina’s; “Arms Control Agreements”, van Jozef Goldblat, Uitgave van Taylor & Francis Ltd, 1983, 329 pagina’s; “Het mijnenveld van een vredesmacht”, van Karolien Bais, Uitgeverij Sdu den Haag, 1994, 143 pagina’s; “Conventionele bewapening”, Uitgave van Pax Christi en IKV , 54 pagina’s; “Grondrechten”, van D.H.M.Meuwissen, Uitgeverij Het Spectrum, 1984; “Internationale bijeenkomst voor kernwapenvrije zones ”, Uitgave van Zeit im Bild, 1988, 372 pagina’s; “Russia’s heroes 1941-1945”, van Albert Axell, Uitgeverij Magpie Books, 2010, 264 pagina’s; “Duitse wortels”, van Laura Starink, Uitgeverij Atlas Contact, 2013, 318 pagina’s; “Vrouwen tegen de verdrukking in”, van Pien Antonisse, Anneke van Baalen, e.a., Uitgeverij De Bonte Was, Amsterdam, 1979, 199 pagina’s; “Bondgenoten in veiligheid ”, van Olof Palme, Joop den Uyl, Uitgeverij Sijthoff, 1982, 244 pagina’s; “Spectrum A5”, van Robin Clarke, Uitgeverij Spectrum, 1970, 189 pagina’s; “Weg met de vlootweg!”, van Henri J.G. Beunders, Uitgeverij Octavo, 1984, 290 pagina’s; “Friends, Foes, Values and Fears.”, van Henk-Jan Rebel, Leon Wecke, e.a., Uitgeverij Mets, 1987, 293 pagina’s; “De minderheden”, van Peter Schumacher, Uitgeverij van Gennep, Amsterdam, 1987, 224 pagina’s; “Gezinnen op de armoedegrens”, van Lillian B.Rubin, Uitgeverij AMBO, 1995, 278 pagina’s; “Bewapening & wapenbeheersing”, van G. A. Arbatow, W. Oltmans, Uitgeverij Onze Tijd / In de Knipscheer, 1981, 104 pagina’s; “Migranten en thuisblijvers: een confrontatie”, van Marie-France Cammaert, Uitgeverij Van Gorcum / Universitaire Pers Leuven, 1985, 338 pagina’s; “Kamp Vught”, van Jan van de Mortel, Uitgave van Stg. Archieven 1940-1945, Vught, 1990, 85 pagina’s; “Het dagboek van Zlata”, van Zlata Filipovic, Uitgeverij Forum, Amsterdam, 1993, 193 pagina’s; “De Kosovo-Diplomatie”, van Franklin De Vrieze, Uitgave van Pax Christie Vlaanderen, 2000, 104 pagina’s; “De Russen en de oorlog”, Uitgeverij Het Spectrum, 1985, 174 pagina’s; “The politics of alternative defence”, van The Alternative Defence Commission , Uitgeverij Paladin Grafton Books, 1987, 399 pagina’s; “Nuclear arms control”, van Julie Dahlitz, McPhee Gribble Publishers, Melbourne, 1983, 238 pagina’s; “Van migratie naar burgerschap”, van Ineke van der Valk, Uitgave van Instituut voor Publiek en Politiek, Amsterdam, 1996, 253 pagina’s; “Getekend Bestaan”, van Truus Wertheim-Cahen, Uitgave van ICODO , 1991, 136 pagina’s; “World report on violence and health”, van Etienne G. Krug, e.a., Uitgave van World Health Organisation, 2002, 346 pagina’s; “Marinaleda Andaluciers sta op!”, van J.M. Sanchez Gordillo, Uitgave van SVAG (Stichting Voorlichting Aktieve Geweldloosheid), 1985, 157 pagina’s; “Schengen, of De nieuwe deling in Europa”, van Andree van Es, Uitgeverij Van Gennep, 1991, 63 pagina’s; “Something in the wind”, van Louis Makay and Mark Thompson, Pluto Press, European Nuclear Disarmament (END) in collaboration with the Transnational Institute (TNI) , 1988, 240 pagina’s,
“De nieuwe odyssee, het verhaal van de Europese vluchtelingencrisis”, door Patrick Kingsley, Uitgeverij Q.nl, 2016, 336 pagina’s; Europa wordt geconfronteerd met de grootste golf van migratie sinds de Tweede Wereldoorlog. Patrick Kingsley deed voor ‘The Guardian’ verslag van de vluchtelingencrisis. Hij bezocht zeventien verschillende landen en reisde vele routes mee met de vluchtelingen. De nieuwe odyssee is zijn ongeëvenaarde verslag van wie deze reizigers zijn. Het gaat over de smokkelaars die hen op weg helpen, en de kustwacht die hen redt aan de andere kant van de zee. Over de vrijwilligers die hun eten brengen, de mensen die hen huisvesten, en de grenswacht die hen buiten de deur probeert te houden. En over de politici die wegkijken.
“De erfenis van Neurenberg. Hoe de nazi-processen het internationaal recht hebben beïnvloed”, door Norbert Ehrenfreund, Uitgeverij Omniboek, 2013, 304 pagina’s;
Na afloop van de Tweede Wereldoorlog werd in Neurenberg een groot aantal oorlogsmisdadigers berecht. Daarmee werd Neurenberg het eerste internationale oorlogstribunaal. In dit boek trekt Ehrenfreund – ooggetuige en rechtsgeleerde – lessen uit het verleden, die nog altijd actueel zijn. Hij onderzoekt de invloed van Neurenberg op de ontwikkeling van het internationaal recht en gaat daarbij in op onder andere het Joegoslavië-tribunaal en het proces tegen Saddam Hoessein. Ehrenfreund pleit voor een eerlijk proces voor zelfs de grootste misdadigers. Zijn werk werd in de VS geroemd om zijn toegankelijkheid.
“Woede en vergeving. Wrok, ruimhartigheid, gerechtigheid”, door Martha Nussbaum, Uitgeverij Ambo/Anthos, 2016, 359 pagina’s;
Woede en wraak waren ooit nuttige zaken. Maar, betoogt filosofe Matha Nussbaum in haar nieuwe boek, de invoering van het rechtssysteem heeft het juist mogelijk gemaakt om ons door liefde en zorg te laten leiden. Want of een voorval is zo misdadig dat we het aan het recht overlaten, of het is triviaal – en waarom zouden we in dat geval boos worden en op wraak zinnen? Nussbaum pleit voor volkomen woedeloosheid. Nussbaum ontleedt ook het begrip vergeving kritisch en vindt een vergevende houding in de kern egoïstisch en weinig behulpzaam. De verongelijkte manoeuvreert zich immers in een moreel superieure positie: niet langer lijdend onder zijn woedegevoel, heeft hij zichzelf de macht toegekend om al dan niet gratie te verlenen en zo triomfeert hij. Met behulp van een scala aan bronnen verkent Nussbaum op doordringende wijze de thema’s woede en vergeving in de persoonlijke, publieke en politieke sfeer. Aan de hand van het voorbeeld van onder andere Nelson Mandela laat ze zien dat woedeloosheid daadwerkelijk tot verzoening kan leiden. Ze houdt een hartstochtelijk pleidooi voor ruimhartigheid, gerechtigheid en waarheid als alternatief.
De Doomsday Clock (Engels; soms vertaald met doemdagklok) is een symbolische klok die sinds 1947 wordt bijgehouden door het Bulletin of the Atomic Scientists aan de universiteit van Chicago. De klok geeft aan hoe dicht de mensheid zich bij een door de mens zelf veroorzaakte wereldwijde ramp zou bevinden. De klok geeft het aantal minuten voor twaalf (middernacht) weer, waarbij middernacht een voor de menselijke beschaving fatale ramp voorstelt. De klok staat, sinds de introductie ervan, op de voorkant van het Bulletin of the Atomic Scientists. Bij de introductie stond de klok op zeven minuten voor twaalf.
Het aantal minuten voor twaalf, de mate van dreiging, wordt bijgewerkt wanneer gebeurtenissen op het wereldtoneel deze dreiging versterken of verzwakken. De klok is voor het laatst verzet op 26 januari 2017. De klok staat nu op tweeënhalve minuut voor twaalf.
MARJA’S RECENSIE
Titel: Het verhaal achter Amnesty International
Auteurs: Bert Breij & Tom van Oosterhout
Uitgever: MM boeken
Jaargang; mei 2011
Ondertitel: 50 jaar strijd voor mensenrechten
ISBN: 978 90 5831 548 9
Over de auteurs
Bert Breij en Ton van Oosterhout zijn hun hele leven lang al gefascineerd door mensenrechtenactivisten, zoals door Peter Benenson, die de wereld een stukje wisten te verbeteren.
Samenvatting en over de auteurs
Amnesty International bestaat in 2011 al een halve eeuw. De vijftigjarige blijkt op een kruispunt van haar geschiedenis te staan. Ze is uitermate succesvol geweest, vooral in de zestiger en zeventiger en ook nog begin tachtiger jaren. Haar opkomst en groei dankt ze aan het tijdsgewricht van toen, en aan haar opgebouwde ijzersterke onaantastbare imago als hoeder van de rechten van politieke gevangenen. Vrijwel alle internationale wetgeving voor mensenrechten is door Amnesty International veroorzaakt. Maar heeft ze misschien haar tijd gehad? Blijft ze teveel zichzelf? Is ze soms te ouderwets geworden?
Bert Breij (socioloog/sociaal psycholoog, communicatiestrateeg en sinds 2010 gekozen lid van de ledenraad van Amnesty International Nederland) en Tom van Oosterhout (onderzoeker) werden geholpen door voormalige topleiders van het hoofdkwartier in Londen om op deze vragen een antwoord te geven. Hiertoe behoort ook de in opspraak geraakte voormalig secretaris Irene Khan. De leiders vertellen en passant hun eigen geschiedenis en kleuren daarmee ook die van Amnesty International in. Daarnaast komt ook Jan Pronk, oud minister van Ontwikkelingssamenwerking, aan het woord over zijn ervaring met Amnesty International.
Eigen visie
Wat me opvalt is dat er op het boek een mooie uitspraak staat over Amnesty international:
Amnesty is de “top of the bill”. Ze is erin geslaagd om mensenrechten naar miljoenen mensen te vertalen.
Deze uitspraak is afkomstig van onze oud minister van ontwikkelingssamenwerking.
Een andere uitspraak die ik mooi vind staat op bladzijde 200 onder een foto van Jan Pronk:
Amnesty heeft ervoor gezorgd dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens geen dode letter bleef. Amnesty heeft ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de aanscherping van de normen uit die verklaring. Mooie intenties moeten werkelijkheid worden en die werkelijkheid moet worden gecontroleerd. Regeringen weten dat ze Amnesty ‘namens de mensheid’ publiekelijk op hun weg vinden.
Dit boek kan ik iedereen aanbevelen die geïnteresseerd is in Amnesty International. Ook voor degene die iets meer wil weten over dit onderwerp is “Het verhaal achter Amnesty International” een goed boek.
Marja Verheijke, Mei 2017
