21 september
Internationale Dag van de Vrede

Redactioneel
Stageperikelen
Vrijwilligersperikelen
De Bieb
De Blaadjes
Zijn en doen!
Vrede Leren
Punt 1990
Books 4 Life
Balibo



REDACTIONEEL

De vakantie staat voor de deur, dus op de valreep nog snel een nieuwe nieuwsbrief. Het is een rijk gevulde nieuwsbrief geworden met veel verschillende onderwerpen. Maar daarover later meer.
Als eerste moeten we opnieuw afscheid nemen van een medewerker. Vincent, die bijna 7 jaar hier heeft gewerkt, heeft op 1 juli afscheid van ons genomen. Aan zijn vaste baan bij het Vredesburo is een eind gekomen, omdat de subsidiëring ervan gestopt is. Hiermee is de laatst persoon, die in het kader van de ID-banen bij het Vredesburo heeft gewerkt, verdwenen. Hij heeft beloofd, dat hij nog taken op zich zal nemen als vrijwilliger. We zijn blij dat hij dit ook daadwerkelijk aanpakt. Dus vaarwel medewerker Vincent en welkom vrijwilliger Vincent. Het betekent echter wel weer een verdere afkalving van de basis van het Vredesburo.
Naast het afscheid van Vincent, nemen we ook afscheid van onze twee stagiairs. Hun laatste stukje vindt u in deze nieuwsbrief. In het nieuwe studiejaar zullen de nieuwe stagiair(e)s zich aan u voorstellen.
Verder in de nieuwsbrief de bekende en minder bekende stukjes. Ook een aankondiging van een aantal activiteiten en een oproep om voor het Vredesburo te stemmen bij de organisatie Books 4 Life. We kunnen hiervoor een leuke donatie van hen ontvangen.
21 September is door de Verenigde Naties uitgeroepen tot Interna-tionale Dag van de Vrede. Deze dag valt midden in de Vredesweek. Het Vredesburo wil een traditie van activiteiten opzetten op deze dag. Zoals u op de voorkant van deze nieuwsbrief heeft kunnen zien, zijn we al bezig een aantal ideeën te ontwikkelen. We zullen hieraan vorm geven als we begin september weer terug zijn van vakantie. De ideeën betreffen o.a.:
- oproepen aan scholen om op die dag een les te besteden aan de Vrede, in welke vorm dan ook;
- oproep aan de gemeente om deze dag kenbaar te maken en te laten zien, dat ook de gemeente bezig is met vrede in de wereld;
- op 21 september willen we met het oplaten van een ballonsculptuur op het Catharinaplein de aanwezige mensen bekend maken met deze dag en hen oproepen om zelf ook actief te worden.
U hoort binnenkort meer hierover.


terug

StagePerikelen

Het zit er op!

Na een jaar lang rondgehangen, gewerkt, beschouwd, gesproken, geluisterd, ervaren en geleerd te hebben bij het Vredesburo, komt mijn stage nu in juli tot een einde. Al durf ik met zekerheid te stellen dat onze wegen hier nog niet zullen scheiden, daarvoor heb ik me teveel vermaakt! Ik verwacht dan ook dat veel van de ervaringen en herinneringen die ik vandaag mee neem van invloed zullen zijn op de toekomst. Ik heb het Vredesburo naar eigen zeggen goed leren kennen, ik heb me kunnen identificeren met de mensen, het werk en de visie en heb gaandeweg een aantal zeer leerzame en waardevolle momenten mogen ervaren. Ik ben gevallen en opgestaan. Ik heb gefaald en gescoord en heb daarbij voortdurend genoten van een goede reis. Het heeft me goed gedaan om steeds weer die discussie aan te gaan, om steeds weer op kritische wijze geconfronteerd te worden met mij leerproces. Ik heb getracht deze omgeving te doorgronden en dat is redelijkerwijs gelukt. De identiteit van het Vredesburo en haar leden is er een uit duizenden en ik kan met tevredenheid vaststellen dat ik deze identiteit nu begrijp en haar voor een deel ook bezit.
Ze zijn er nog: de anarchistische, cynische, eigenzinnige, extatische, bewuste, van de reguliere kaders afwijkende, onuitputtelijke, rauwe en toch verfijnde, bezielde en toch bedachtzame, passieve en toch strijdlustige vredesactivisten! Mijn zegen hebben ze! Lang leve het Vredesburo!

Bedankt allemaal!

Jasper Schepens

terug

De zomerstop komt er aan. Voor mij betekent dit, dat het einde van mijn stageperiode bij het Vredesburo in zicht is. Ik verwacht begin augustus mijn diploma Sociaal Cultureel Werk te ontvangen. Ik heb zeker een leuke tijd gehad, op de Grote Berg 41.
Ik denk niet dat ik in het werkveld nog snel een dergelijke leuke groep van mensen, met diverse achtergronden en ideeën, maar allen met een warm hart voor vrede en samenleven, zal treffen, die het mogelijk maken om in een informele sfeer originele ideologische projecten neer te zetten. Hiervoor mijn dank aan alle medewerkers en vrijwilligers van het Vredesburo, voor deze leerzame en unieke ervaring.
Het symposium ‘De Angst voor de Ander’ was de moeite waard om mee te maken. Ik hoop dat de aanwezigen de dialoog verder zullen verspreiden binnen hun eigen kringen. Ons magazine ‘158’ sloot hier goed op aan. Het uiteindelijke resultaat was een verassend glossy magazine. Uit reacties die ik krijg van mensen die het hebben gelezen, krijg ik het idee dat we aardig zijn geslaagd in de opzet, namelijk dat het aanzet tot nadenken en discussie over multiculturaliteit in onze stad.
Ik zal het Vredesburo zeker gaan missen, als ik straks, hopelijk, een baan vind binnen het Sociaal Cultureel Werk. Als ik eens een middagje vrij heb, kom ik zeker nog eens langs komen voor een kop koffie. Ook als er nog eens een handje extra nodig is voor een activiteit, zal ik graag nog eens terugkomen om te helpen, als mijn agenda dat toelaat.

Keep the peace!

Martin van der Sman

terug

VrijwilligersPerikelen

Al ruim een jaar werk ik nu op het Vredesburo. Ik wil in dit stukje vertellen wie ik ben en wat ik op het Vredesburo doe.
Ik ben Marja Verheijke en ik woon in Eindhoven in Strijp vlakbij het Evoluon. Mijn interesses zijn lezen, pottenbakken, Nederlandse taal en computeren. Ook ben ik geïnteresseerd in actuele en politieke zaken.Ik kom op woensdag en vrijdag op het Vredesburo. Allebei de dagen van ongeveer 12.45 tot ongeveer 14.45. Ik voer gegevens in in een database op de computer. Hans zoekt wat documentatie voor me uit die ik ga ordenen. Ik bekijk of het een boek, tijdschrift, brochure, folder, krant, blaadje, affiche of brief is. Verder noteer ik de datum, de titel, wie het geschreven heeft, de uitgave en eventueel het ISBN nummer. Ik vind het leuk om dingen te ordenen en dit precies uit te werken op de computer. Ik doe dit werk nog niet zo lang dus ik moet toch nog al eens iets aan Hans vragen. Mogelijk ga ik ook de bibliotheek erbij doen maar er moet nog even bekeken worden met welk programma ik dat het best kan doen. Ook ga ik geregeld korte recensies schrijven. Ik neem een boek mee naar huis en lees het. Dan schrijf ik er een kort stukje over. Ik kan het mailen naar het Vredesburo en dan zorgt Berrie dat het in de nieuwsbrief van het Vredesburo komt.

Vanaf mijn geboorte ben ik slechtziend. Met mijn linkeroog zie ik helemaal niets. Mijn oog is eruit gehaald en nu heb ik een kunstoog. Op de computer gebruik ik een softwareprogramma met grote letters (Zoomtext). Ik draag orthopedische schoenen. Mijn onderbenen worden gezwachteld omdat ik lymfeoedeem heb. Voor de praktijk betekent dat dat ik wel kan lopen en fietsen op een tandem maar lang staan is heel slecht voor mijn benen. Ik kan ongeveer een uur lopen. Luc Giessen, de jobcoach ondersteunt mij bij het werk. Hij komt geregeld op het Vredesburo kijken. De huidafwijking die ik heb is ook aangeboren en hoort bij het syndroom dat ik heb. Door mijn beperkingen reageer ik wat langzaam en heb ik wat meer tijd nodig om tot beslissingen te komen.

terug

Gevleugelde woorden

"De oorlog gruwt mij. Zijn roem is enkel schijn. Enkel zij, die nooit een schot gelost, of het gejammer en gekreun der gewonden gehoord hebben, kunnen luide om meer bloed, meer wraak, meer wanhoop schreeuwen. Oorlog is de Hel."
Generaal Sheridan (Amerika)

"Ieder slecht mens kan opschudding en onenigheid teweeg brengen; om vrede en harmonie te stichten is een goed mens nodig."
Tacitus (Rome)

terug

DE BIEB

Onze nieuw aangeschafte en binnengekomen boeken zijn:
“Vrijheid als ideaal”, redactie Bart Snels, Uitgeverij SUN, 2005, 224 pagina’s; “Invasie 68 Praag”, fotoboek samengesteld door Josef Koudelka, Uitgeverij Mets & Schilt, 2008, 295 pagina’s; “Sympathie voor de RAF, De Rote Armee Fraktion in Nederland, 1970-1980”, door Jakko Pekelder, Uitgeverij Mets & Schilt, 2007, 366 pagina’s; “Barbarians at the gate”, door Burrough & Heylar, Uitgeverij Collins Canada, 1961, 531 pagina’s. “Interculturele gespreksvoering, theorie en praktijk van het topoi-model”, van Edwin Hoffman, Uitgeverij Bohn Stafleu van Loghum, 2002, 369 pagina’s; “Resultaten in ontwikkeling, rapportage 2007-2008”, A3 formaat, van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, 2009, 264 pagina’s; “De grenzeloze generatie en de eeuwige jeugd van hun opvoeders”, door Frits Spangenberg & Martijn Lampert, Uitgeverij Nw. A’dam, 2009, 285 pagina’s; “Onderwijs over cultuurverschillen”, van D. Pinto, Uitgeverij Bohn Stafleu Van Loghum, 1993, 220 pagina’s; “Je kunt hier ver zien’ migrantengeschiedenissen en andere verhalen over wennen, wonen en werken.” Samengesteld door Els Doeleman en Trijntje Knaapen, Uitgegeven door de provincie Noord-Brabant en de gemeente Eindhoven, 2008, 228 pagina’s.

“Big brother in Europa”, door Raf Jespers, Uitgeverij EPO, 2010, 404 pagina’s.
Hebt u geheimen? Dat dacht u maar. Big brother, grote broer, houdt u in de gaten. Overheid, bedrijven, reclamejongens: ze weten uw vermeende privé-leven te vinden. Met surveillance, bewaking, controle. Waar en wanneer u naar wie belt, sms’t of mailt, welke websites u in het holst van de nacht bezoekt: het blijft allemaal in databanken bewaard. RFID-chips, observatiecamera’s, afluistersatellieten, websnuffelaars, scanners, DNA-kits, spyware, databanken, … het dagelijkse leven is ervan vergeven. Mensen raken niet alleen hun vertrouwelijkheid maar ook hun zelf kwijt. Glazen overheid en glazen ondernemingen zijn veraf, maar de glazen burger is een hete realiteit. De Europese Unie pusht deze realiteit: ze bouwt bijna ongemerkt een complexe en ongecontroleerde veiligheidsarchitectuur uit met Europol en Eurojust, de grenswachters van Frontex, duur veiligheidsonderzoek, een politieacademie… De Unie ziet burgers als potentiële veiligheidsrisico’s. Mensenrechten duwt ze daarbij in een keurslijf. Na 9/11 kwam de uitbouw van de controlestaat in een stroomversnelling. Raf Jaspers zet alles op een rij. Het resultaat is hoogst explosief. Burgerrechten en vrijheden beschermt men niet door ze af te schaffen. Het Charter in dit boek formuleert een juridisch en politiek perspectief van verzet tegen die verderfelijke ontwikkelingen.

“Gedeeld land, het interculturele ongemak van Nederland”, door Jean Tillie, uitgeverij Meulenhoff, 2008, 160 pagina’s.
De afgelopen jaren hield het multiculturele debat Nederland in zijn greep. Columnisten, politici, wetenschappers en opinieleiders schreven de kranten vol. Op het internet leken angst, frustratie en woede de boventoon te voeren. Daartegenover stonden dezelfde gevoelens van de ‘allochtonen’. In Gedeeld land maakt Jean Tillie de balans op van de belangrijkste ontwikkelingen in het debat: zijn de grenzen van de vrijheid van meningsuiting overschreden? Of, nog erger, zijn de grenzen van de democratie overschreden? Ook gaat hij in op de vraag waarom we maar niet tot een oplossing lijken te kunnen komen als het om het multiculturele vraagstuk gaat. Hoe kunnen we het democratisch debat opnieuw uitvinden, de maatschappelijke grondslagen van de democratie herstellen en zo in plaats van een verdeeld tot een gedeeld land komen?

terug

De Blaadjes

Recensie: “Buiten de Orde”
Door: Martin van der Sman

Buiten de Orde is, zoals de naam wellicht al doet vermoeden, een magazine over anarchisme, en de internationale strijd tegen kapitalisme en onderdrukking.
Het is een uitgave van “de Vrije Bond”, een anarchistische zelforganisatie.
Het blad verschijnt eens per kwartaal (althans, dat is de bedoeling). In 2009 zijn er slechts 2 uitgaven geweest, wat de redactie heeft doen besluiten om voor 2010 geen abonnementsgeld in rekening te brengen.
Voor leden van de Vrije Bond is de uitgave gratis (contributie voor de Vrije Bond is gebaseerd op inkomen), niet leden kunnen zich voor 7,50 euro abonneren. Het blad is gratis voor gedetineerden.
Het 60 pagina’s tellende magazine is gevuld met artikelen van, en over zelforganisaties tegen onderdrukking en onrecht uit de hele wereld. Onderwerpen zoals de Muur in Palestina, de decemberopstand in Griekenland, het recente verbod op de Duitse anarchistische vakbond (FAU) en de verregaande neoliberalisering en privatisering in Turkije komen aan bod. Ook worden enkele actuele thema’s uit eigen land kritisch uitgelicht, zoals de overheidscampagne voor ‘alertheid tegen terrorisme’ , alsook de
angst voor de Q-koorts en de daar uit voortvloeiende ruimingen van geitenstallen.
Ook is er ruimte voor meer globale artikelen, van de geschiedenis en verschillende vormen van anarchisme, tot een analyse van verschillen en overeenkomsten tussen de economische crisis van de jaren ’30 en de huidige crisis.
Het magazine is, op de omslag na, zwart-wit gedrukt. De teksten zijn gedrukt in een vrij klein lettertype, waardoor er per artikel genoeg ruimte is voor uitwijding en diepgang, welke ook wordt benut door de auteurs.
De artikelen die ik heb gelezen waren zeer leesbaar geschreven, en zijn zeker informatief.

Redactionele informatie:
Redactie Buiten de Orde
Postbus 1338
3500 BH Utrecht
030-2314632
e-mail: redactie@buitendeorde.nl
web: www.buitendeorde.nl



terug

RAAR MAAR WAAR

Binnenkort plastic eiland in Stille Oceaan.
Een architectenbureau uit Amsterdam wil een onbewoonbaar, drijvend eiland van gerecycleerd plastic bouwen in de Stille Oceaan. Het project, dat gefinancierd wordt door het Nederlandse Stimuleringsfonds voor Architectuur, klinkt allesbehalve milieuvriendelijk, maar niets is minder waar. Het uiteindelijke doel van het project, dat de naam Recycle Island meekreeg, is niet om zomaar iets ludieks te doen, maar wel om van de gigantische afvalberg die in de Stille Oceaan ronddrijft een duurzame leefomgeving te maken. Specialisten gaan nu onderzoeken of dit een haalbaar project is. De plaats waar men dit eiland wil bouwen, is eveneens strategisch gekozen. Het gaat over een gebied in de Noordpacifische Gyre, een grote cirkelvormige oceaanstroom in de Stille Oceaan tussen Hawaï en San Francisco, waar heel grote hoeveelheden plastic afval bijeendrijven. Dat komt omdat deze grote cirkelvormige oceaanstroom het afval naar zich toetrekt. Het gebied, dat een steeds grotere bedreiging voor ons milieu vormt, is even groot als Spanje en Frankrijk samen en bevat vier miljoen ton plastic. Dat is gevaarlijk omdat vogels en vissen het plastic met voedsel verwarren, waardoor het ook nog eens in onze voedselketen terechtkomt. Met Recycle Island worden meteen drie problemen opgelost: het zwerfvuil wordt opgelost door het ter plaatse te recycleren, er wordt een nieuw land gecreëerd voor extra bewoning en de toeristische sector heeft er met het eiland een nieuwe attractie bij.

terug

ZIJN EN DOEN!

De angst voor de ander
Communiceren in de multiculturele samenleving

Onder deze titel hebben Stichting Vredesburo en Stichting Vredescentrum op 28 mei in het Eindhovense stadhuis een bijeenkomst

georganiseerd. De organisatie hiervan lag in eerste instantie bij het Vredesburo, daarbij werd later aangeschoven door het Vredescentrum. De reden, om tot deze samenwerking te komen, lag in het feit dat het Vredescentrum een gelijksoortige activiteit gepland had en het leek alle partijen een goede zaak om hierin samen te gaan werken en beide thema’s te verwerken in een bijeenkomst. Met betrekking tot zowel het werk van het Vredesburo als Vredescentrum liggen hier mogelijkheden voor de toekomst: gebruik maken van elkaars netwerk en sterke punten om zodoende met een beter aanbod te komen.
De opzet van de middag was om aan de hand van korte inleidingen van de gastsprekers met elkaar in debat te gaan. De achterliggende gedacht was om zicht te krijgen in twee basisprincipes:
· onze maatschappij bestaat uit diverse groepen die elkaar benoemen als “De Andere” met alle (vijand)beelden die daarbij horen;
· Overheden en instanties vinden het uiterst belangrijk dat er gecommuniceerd wordt tussen alle groepen.

Deze uitgangspunten werden vervlochten met het begrip “Kleine Vrede”: geweld en vrede zijn niet alleen abstracte begrippen van conflicten op afstand maar ook gekoppeld aan de dagelijkse praktijk van opvoeding en “omgaan met elkaar”. Deze problematiek kan ook ontstaan uit de trauma’s die mensen meenemen vanuit hun vluchtelingenschap of voortkomen uit gevoelens van minderwaardigheid en discriminatie. We zullen als maatschappij ook met de problemen achter de verschillende culturele voordeuren moeten leren omgaan.

Wie waren er uitgenodigd als gastsprekers:
Ico Maly studeerde Vergelijkende Cultuur-wetenschappen en Ontwikkelingssamenwerking (optie politiek en conflict)aan de Universiteit Gent.Hij publiceert al jaren over beeldvorming en islam, racisme, en het Israëlisch-Palestijnse conflict. Hij is hoofdredacteur van Kif Kif Mediawatch.
Publicaties:* Cultu(u)rENpolitiek*; De Beschavingsmachine.

Mohamed el Haddad is voorzitter van OVAA (Overleg Van Autochtonen-Allochtonen: stichting ter bevordering van diversiteit in Eindhoven) en beleidsmedewerker jeugd bij de Provincie Noord-Brabant. Hij is mede-initiatiefnemer voor het Marokkaans Platform Eindhoven.

Rob Witte is senior onderzoeker/adviseur bij IVA Beleidsonderzoek en Advies op het terrein van interetnische spanningen, radicalisering, jeugd en veiligheid. Hij is in 1995 gepromoveerd op een onderzoek naar overheidsreacties op racistisch geweld in Groot Brittannië, Frankrijk en Nederland. Zijn boek Al eeuwenlang een gastvrij volk. Racistisch geweld en overheidsreacties in Nederland 1950 – 2009 (Aksant, 2010) is hiervan een geactualiseerde bewerking. Andere publicaties:Interetnische Spanningen. Een draaiboek (SDU, 2003)

Sadet Karabulut is Tweede kamerlid voor de SP sinds 2006. Zij is bestuurskundige en werkte als coördinator drugsbeleid Bijlmermeer en beleidsmedewerker voortgezet speciaal onderwijs. Zij was gemeenteraadslid in Amsterdam voor de SP.Zij houdt zich vooral bezig met sociale zaken (armoedebestrijding, bijstand, koopkracht en kinderbijslag) en integratiebeleid.In 2008 bracht zij de notitie 'Gedeelde toekomst op school en in de buurt' uit over het integratiebeleid.

Jean-Paul Close is organisatiedeskundige en initiatiefnemer stichting “Stad van Morgen”Onderscheiden met oorkondes voor innovatief ondernemerschap en zijn schrijfstijl, waarmee moeilijke onderwerpen in begrijpelijke taal weet over te brengen.Auteur van “Het handboek voor de (toekomstige) Marktleider” (maart 2005), “Succesgids voor ondernemers” (april 2007) en“Geheimen van echte Welvaart” (April 2009).
Het symposium werd voorgezeten door Helen Beeley,Zij is werkzaam geweest bij Prisma Brabant (organisatie die welzijns- en educatie-instellingen ondersteunt) en werkt momenteel als docent bij de Politieacademie.In de pauze en ter afsluiting is opgetreden door:· MC RIAGG met een rap over Eindhoven en de dichter ACG Vianen met een performance waarbij zijn visie op de multiculturele stad naar voren kwam.

Op de 28e mei 2010 waren ongeveer 75 mensen getuige van een boeiende meeting. De inleidingen hadden vooral bij Jean-Paul Close en bij Mohamed El Haddad een zeer persoonlijke dimensie, waardoor hun verhalen erg herkenbaar en invoelbaar waren. Centraal in beide voordrachten stond de verbintenis tussen de eigen persoonlijke situatie, het gezin en het begrip cultuur en identiteit. Bij Mohammed is zijn positie helder: “ik ben een Nederlander, een bewoner van de stad Eindhoven” deze simpele
constatering brengt hem in conflict met zijn eigen zoon die andere criteria aanlegt en zijn vader aanvalt op dit principe. Onderliggend probleem is de binding tussen het oude Moederland en het nieuwe Vaderland een verwarrend proces waarin emoties en belangen een rol spelen.
Bij Jean-Paul Close is het uitgangspunt dat door het aanknopen van relaties met iemand uit een ander cultuurgebied je telkens een ander optiek krijgt om naar cultuur en identiteit te kijken: aan den lijve is te merken dat je partner vanuit een andere set aan waarden en normen “kijkt”. Het opgroeien in een cultuur brengt reacties en opvattingen met zich mee, die niet altijd als een mooie mal passen als men de stap waagt om in een andere cultuur te gaan wonen en werken.
Bij anderen was het een verfrissende vorm van humor (Rob Witte en Ico Maly) of de naderende verkiezingen (Sadet Karabulut) die van invloed waren.

Rob Witte benadrukte vooral de “gemakkelijkheid” van tolerantie: Nederlanders zijn tolerant “als het niets kost”, als het de maatschappij rustig houdt. We zijn geneigd om zaken zo te benoemen dat ze geen stof doen opwaaien (wanneer is een moord racistisch?). Ico Maly sloot daarbij aan met zijn stelling dat het juist de veelgenoemde en geroemde media zijn die een bedenkelijke rol spelen in beeldvorming en informatie.
Sadet Karabulut was nog midden in de verkiezingsstrijd. Haar boodschap was daarom kort en krachtig: “door middel van politieke beïnvloeding is er nog een wereld te winnen”: de politieke keuze die mensen maken is wel degelijk van invloed op toon en inhoud van de discussie.
De invalshoeken waren zeer gevarieerd: van de betekenis van een dubbele nationaliteit via de inhoud van de Nederlandse tolerantie tot de cultuurbepaalde patronen die we overal tegenkomen. Belangrijk in de discussies, die gevoerd werden, was ook het thema “wij” versus “ zij”. We willen en moeten samenleven, maar dat gebeurt in een maatschappelijke context die het samenleven steeds problematischer maakt. De rol van de media kwam vooral bij de bijdrage van Ico Maly terug als onderdeel van een propagandamachine: de werkelijke inhoud komt niet aan bot, alleen korte “soundbites” bepalen de teneur van de discussie. Politiek gewin is er duidelijk voor partijen die de angst verheffen tot standpunt: zij belemmeren de maatschappelijke samenhang en verstoren allerlei positieve manieren om daaraan te werken.
Aan de hand van zijn persoonlijke levensverhaal illustreerde Peter Schmid de relativiteit van persoon, legitimiteit en identiteit: met humor en interesse in de medemens komen we een heel eind en hoeven we niet altijd bang te zijn “er niet bij te horen”. Het projekt multiculturele samenleving is geen goed geoliede machine, maar een lange en moeilijke weg, die alleen maar begaanbaar is als men zich interesseert voor elkaar en respect kan opbrengen voor het anders zijn. Identiteit is geen vastgelegd profiel, maar een vloeiend geheel waarbij soms alle grenzen vervagen en alleen maar “mensen” overblijven.
Rap en poëzie in de pauze en de nazit gaven het geheel een ontspannend tintje en de leiding was zeer professioneel in handen van Helen Beeley. Uit de reacties die we kregen kunnen we concluderen dat men het een zeer geslaagd geheel vond (en dat gold ook voor het samenwerkingsverband van Vredesburo en Vredescentrum).
Kortom: voor herhaling vatbaar. Een aantal thema’s, dat voor de toekomst genoemd is: Identiteit; Opvoeden: kunst en kunde; en een verdere uitwerking van De Kleine Vrede: geweld in de persoonlijke sfeer.

· de integrale opname van de middag (om alles nog eens terug te kijken en te beluisteren) is te bestellen via het Vredesburo: info@vredesburo.nl/040 2444707

terug

StandWerk

Het Vredesburo was met informatie op de volgende gelegenheden:

- Jubileum DSE (Digitale Stad Eindhoven)

- Politieacademie

- Kleurrijke Stadfestival

terug

Meedoen met “Vrede-leren”!

Vrede-Leren is een platform voor de opbouw van een Cultuur van Vrede en Geweldloosheid en voor geïnteresseerden, die daaraan willen bijdragen via vredeseducatie.
Sinds enige tijd is er vanuit Utrecht een kleine groep actief rondom Vredeseducatie. De doelstelling van de groep is om “Vredeseducatie” prominenter op de agenda van het onderwijs in Nederland te krijgen. Wij zien Vredesonderwijs dan ook als een wezenlijk bestanddeel van het schoolprogramma waarbij het een aantal onderwerpen bij elkaar brengt die nu nog teveel apart benaderd worden ( geweld op school, pesten. , treiteren, burgerschapskunde, sociale vaardigheden, omgaan met elkaar in een multiculturele samenleving).
Het Vredesburo doet mee in deze groep omdat het ook voor ons van groot belang is dat hier vorm , inhoud en bekendheid aan gegeven wordt, omdat “als men de oorlog niet wil men de Vrede moet leren” (een gezegde van jaren geleden maar nog steeds actueel), tevens gaat het Vredesburo vanaf september nadrukkelijker aan de slag met Vredeseducatie in Eindhoven.
Op dit moment bestaan de activiteiten van de werkgroep vooral uit: het bijhouden van de website (www.vrede-leren.nl), de planning voor een landelijke bijeenkomst in April 2011, en het aanleggen van een projectenbank. Voor de groep zoeken wij versterking omdat we te klein zijn om al de plannen uit te voeren die ter sprake komen.
Daarom: heb je tijd/zin/energie om je bezig te houden met Vredesonderwijs geef je dan op via het Vredesburo.

terug

terug

Stem nu op Vredesburo Eindhoven!

Vredesburo Eindhoven maakt kans op een donatie van Books 4 Life Eindhoven en u kunt meehelpen om dat te bereiken! Aan de stemronde kunt u namelijk ook deelnemen! In de Books 4 Life-winkel(in de Outlet van Bibliotheek Eindhoven in de Witte Dame), staat van 26 juli t/m 7 augustus een stembus waarin klanten een stembiljet kunnen plaatsen met de twee projecten van hun voorkeur. Onder de twee winnende projecten wordt de helft van de jaaropbrengst van Books 4 Life Eindhoven verdeeld.

Books 4 Life is een keten tweedehands boekenwinkels, waar de opbrengst van gedoneerde boeken naar goede doelen gaat. Doordat Books 4 Life volledig gerund wordt door vrijwilligers, gaat minimaal 90% daadwerkelijk naar het goede doel. Op 9 september 2009 werd in Eindhoven de 5e vestiging geopend. De helft van de jaaropbrengst gaat naar twee vaste goede doelen, Amnesty International en Oxfam Novib. De andere helft gaat naar kleinschalige projecten die zich richten op armoedebestrijding of mensenrechten. Zie www.books4life.nl .

In het verleden heeft u reeds uw steun betuigd aan Vredesburo Eindhoven, waarvoor wij u zeer dankbaar zijn. Als het Vredesburo de donatie wint, zal deze besteed worden aan het stimuleren van educatie m.b.t. zinloos geweld op scholen en dit relateren aan oorlog en vrede. Wij hopen dan ook opnieuw op uw steun. Naast stemmen, kunt u het Vredesburo helpen door de hoogte van het mogelijke donatiebedrag te vergroten. Dat kan door het kopen en/of doneren van tweedehands boeken. De opbrengst van Books 4 Life Eindhoven van juli en augustus valt namelijk nog onder de jaaropbrengst, waarvan het Vredesburo kans maakt op een kwart.

U kunt het Vredesburo op 3 manieren steunen:
1. Stemmen op Vredesburo Eindhoven in de Books 4 Life-winkel in Eindhoven van 26 juli t/m 7 augustus
2. Boeken kopen bij Books 4 Life Eindhoven in juli of augustus. Dit kan ook via internet. (Let op! In de outlet bevinden zich zowel afgeschreven bibliotheekboeken als Books 4 Life-boeken. Alleen boeken met een Books 4 Life-sticker op de achterkant gaan naar het goede doel!)
3. Tweedehands boeken doneren aan Books 4 Life Eindhoven in juli of augustus. Boeken kunnen ingeleverd worden bij 2 kadowinkels van Lunet zorg: Twinkelbel, Kleine Berg 54 in Eindhoven en De Buitelaar, Vincentiusstraat 5 in Geldrop (Alleen boeken van goede kwaliteit worden geaccepteerd. Zie voor de exacte criteria voor te doneren boeken en de openingstijden van de Lunet zorg-winkels www.books4life.nl ).

De stemprocedure houdt in dat u een stem moet uitbrengen op 2 projecten. Naast Vredesburo Eindhoven, kunt u een keuze maken uit de volgende stichtingen.
Bondo Kids: revalidatiecentrum in Kenia voor kinderen met een lichamelijke handicap.
Compassion: bevrijdt kinderen van armoede in Jezus’ naam
Prithipura Third World Activities: tehuizen voor lichamelijk en verstandelijk gehandicapte kinderen in Sri Lanka

Wij hopen op uw steun!
Met vriendelijke groet,
Vredesburo Eindhoven

Donateurs en relaties buiten de regio Eindhoven kunnen per e-mail hun stem uitbrengen op 2 van de genomineerde stichtingen. Dat kan naar het e-mailadres: books4life.eindhoven@gmail.com.
Stemmen in andere winkels dan de vestiging in Eindhoven is niet mogelijk.


terug

BALIBO

Op 24 september organiseert het Vredesburo, samen met Stichting Vrij Oost-Timor en filmhuis Broet, de vertoning van de film Balibo. Tijdens de voorstelling zal ook de weduwe van een van de vermoorde journalisten aanwezig zijn. De vertoning vindt plaats in filmhuis Broet, Strijp-S (gebouwSBX), Glaslaan 2, 5616 LW Eindhoven. De entree is 5 Euro. Kaartjes zijn verkrijgbaar bij het Vredesburo.
De film Balibo, gebaseerd op de ware feiten omtrent de dood van vijf journalisten in het Oosttimorese stadje Balibo in 1975, is in Indonesië verboden. Echter, kopieën van de DVD worden op de zwarte markten volop te koop aangeboden - en gekocht!
Balibo vertelt het verhaal over de verdwijning van vijf journalisten, en onthult de feiten die 30 jaar lang voor het publiek èn de naaste familieleden verborgen werd gehouden.

Achtergrond
1975: Oost Timor, toen nog een Portugese kolonie, bereidt zich voor op onafhankelijkheid en heeft al een regering gevormd. Het Indonesisch leger staat echter op het punt om Oost Timor binnen te vallen. Vijf journalisten van de Australische netwerken Channel 7 en Channel 9 bevinden zich in het grensplaatsje Balibo, waar ze werken aan de berichtgeving over een mogelijke invasie. Ze verdwijnen spoorloos; familieleden horen niets meer van hen.
De Indonesische en Australische regeringen hielden ruim 30 jaar lang vast aan de officiële verklaring dat de journalisten per ongeluk in een kruisvuur zijn omgekomen. Vraag bleef echter al die jaren waarom de Australische premier Whitlam dagen lang heeft gewacht voordat hij het bericht over hun dood doorgaf aan de familieleden van de journalisten. Onder druk van familieleden en actiegroepen wereldwijd was begin 2007 een Australische rechter bereid was de zaak te heropenen. Bewijsmateriaal werd opnieuw bekeken en getuigen werden opnieuw gehoord. Belangrijk resultaat van het onderzoek was dat De Vijf doelgericht om leven zijn gebracht en opeenvolgende Australische regeringen de zaak bewust gesloten hebben gehouden.
Regiseur Robert Connolly heeft het verhaal over de Balibo Vijf goed gedocumenteerd. Hij laat daarbij de gebeurtenissen zien door de ogen van een zesde Australische journalist, Roger East, die ook in Oost Timor om het leven kwam, neergeschoten op de dag van de invasie, op de kade van de hoofdstad Dili.

terug

Vrijwilligers gezocht

Door het vertrek vanverschillende medewerkers in de afgelopen jaren is er een duidelijk gebrek aan inbreng en werkkracht ontstaan bij het Vredesburo. We zitten nog vol ideeën en er is nog zoveel te doen. We zijn dan ook dringend op zoek naar mensen, die als vrijwilliger het werk van het Vredesburo mede willen vormgeven.

We zoeken o.a. mensen voor:
bibliotheek- en documentatiewerk;
opzetten en onderhouden van websites;
opzetten en uitvoeren van projecten in het kader van vredesopvoeding.

Hiernaast zijn er altijd allerlei praktische dingen te doen, waar je je voor langere of kortere tijd voor in kunt zetten.
Ben je geïnteresseerd neem dan contact met ons op of geef het door aan anderen, die een leuke en zinvolle tijdsbesteding zoeken.


terug

(ingezonden mededeling)

Vredesweek 2010 IKV Pax Christi

Buurten voor Vrede
Door Myriam Braakhuis

Buurten voor Vrede is het motto van de Vredesweek 2010. Gewoon over de heg heen, op het plein, bij de school, in de winkel, het wijkcentrum of de kerk. Met elkaar praten over hoe we ons thuis kunnen voelen in onze buurt, samen! Wie goed om zich heen kijkt, ziet al talloze voorbeelden van mensen die dat doen: buurten voor vrede. Samen maken ze van hun buurt een buurt voor vrede. Recent onderzoek wijst uit dat mensen zich weer veiliger voelen in de eigen leefomgeving. In bijna alle steden in
Nederland zijn de meeste buurten, ook de zeer problematische buurten, leefbaarder en veiliger geworden. Zeker is dat ook het gevolg van de vele kleine en grotere initiatieven die we vrijwel overal tegenkomen. Buurtbewoners zijn weer burger van hun buurt geworden.

Na de moorden op Fortuyn en Van Gogh schrok de politiek wakker. Samen riepen de volksvertegenwoordigers: “We zijn de binding met het volk kwijt, we hebben de ernst van de problemen niet onderkend. Wij liepen, als politiek, achter bij de maatschappelijke ontwikkelingen.” Verbetering werd beloofd, maar we zitten opnieuw met één belangrijke vraag: loopt de politiek, vandaag de dag, opnieuw bij de maatschappelijke ontwikkelingen achter? Ziet ‘Den Haag’ wel voldoende dat vele burgers, inmiddels de schrik en de angst voorbij, zelf actief zijn geworden? Zien onze parlementariërs voldoende het opkomende verschijnsel van het buurten voor vrede, of laten zij zich nog steeds door vijandbeelden en banale retoriek verleiden om toch vooral niet soft over te komen?

Wij ontkennen het spanningsveld niet. Aan de ene kant zijn er de bedreigingen voor het vreedzaam samenleven, in de vorm van jongeren en anderen die overlast veroorzaken, maar ook in de vorm van vijandigheid jegens grote groepen burgers, islamofobie, de groeiende aanhang voor Wilders. Aan de andere kant zien we de vele positieve lokale initiatieven. Zou meer aandacht voor het positieve niet een goed tegengif zijn tegen het venijn dat velen in het politieke en publieke debat injecteren? Wij denken dat dit in ieder geval de moeite waard is! Wij roepen Nederland op tot buurten voor vrede.

Kijk op www.vredesweek.nl voor tips om zelf te buurten voor vrede. Hier vindt u onder andere het werkboek Buurten voor Vrede met praktische adviezen. Wilt u begeleiding bij het opzetten van uw eigen initiatief, mail dan naar buurtenvoorvrede@ikvpaxchristi.nl.

Myriam Braakhuis werkt bij IKV Pax Christi

terug