COLOFON
nr. 48 april 2010
redactie:
Berrie, Hans, Anita, Marja, Jasper, Martin en Guus.
Foto's: WEREDI, Kleurrijke Stad en Guus
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in juli 2010 verschijnen.
INHOUD
Redactioneel
Stageperikelen
De Bieb
Zijn en doen!
Berichten uit de Samenleving
Raar maar waar
JAARVERSLAG 2009
REDACTIONEEL
In dit nummer vindt u traditioneel het jaarverslag van het vorige jaar. Dit keer betreft het echt 2009.
Het is wel een heel erg dikke nieuwsbrief geworden. Ik denk, dat het de dikste is tot nu toe. Hieruit blijkt zeker, dat het Vredesburo nog steeds levend is en druk bezig blijft. Dit blijkt ook wel uit het aantal activiteiten zoals beschreven in de rubriek Zijn en Doen.
We hadden deze keer zoveel kopij, dat we de rubriek De Blaadjes ook weer hebben moeten laten vervallen.
Met dit nummer nemen we afscheid van een vaste medewerker. De subsidie voor de baan van Vincent stopt per 1 juli. Het Vredesburo beschikt helaas niet over de middelen om zijn baan te betalen, daarom moet hij helaas worden ontslagen. We zullen hem missen. Vincent was een medewerker, die zich altijd veel met praktische zaken heeft bezig gehouden. Hij zal moeilijk te vervangen zijn. We wensen hem veel succes bij het zoeken van een nieuwe baan. Hij heeft gezegd, dat hij zich als vrijwilliger wil blijven inzetten voor het Vredesburo. We zullen hem aan die belofte blijven herinneren. Naast het werk bij het Vredesburo houdt hij zich bezig met het opzetten van een bedrijf voor het bouwen en verhuren van yurts (traditionele tenten, die door nomaden in o.a. Mongolië worden gebruikt). Bent u hierin geïnteresseerd, neem dan contact met hem op via www.blueyurt.nl.
Verder in deze nieuwsbrief: Stageperikelen met een oude en een nieuwe stagiair, de Bieb met beschrijving van enkele nieuwe boeken, die we aangeschaft hebben. Onze nieuwe vrijwilligster Marja, die zich samen met Anita bezighoudt met de documentatie, heeft een stukje geschreven over een boekje over Vredesonderwijs uit de jaren '80. Zoals gezegd staat ook Zijn en Doen weer in deze nieuwsbrief met informatie over activiteiten, die we zelf georganiseerd hebben of waar we bij aanwezig geweest zijn.
Tenslotte informatie over het project "Berichten uit de Samenleving" en het daaraan gekoppelde symposium, dat op 28 mei zal plaats vinden. U bent allen hiervoor van harte uitgenodigd.
STAGEPERIKELEN
Hallo!
Even voorstellen dan.. Ik ben Martin van der Sman, 31 jaar, en ik doe Donald Duc… Wellicht dat sommigen van jullie mij al kennen, als ‘die SP-er’, misschien vanuit de oude Effenaar, waar ik 6 jaar vrijwilliger ben geweest, of van festivalbouw (Virus, Reggae, STRP-S, Kabaal am Kanaal).
Sinds 1 februari heb ik het genoegen stage te mogen lopen bij het Vredesburo.
Vanuit de sociale dienst mag ik een verkorte opleiding Sociaal Cultureel Werk volgen bij reintegratiebureau ‘Scholing naar Werk.’
Het komt er op neer dat ik 4 dagen in de week mijn acte de présence mag maken bij het Vredesburo en 1 dag in de week de trein naar Breda neem, waar mijn opleiding zich bevindt.
Wat ik nou precies voor de opleiding mag doen, is mij totnogtoe onduidelijk. Ik heb namelijk al 3 jaar de HBO variant van mijn huidige opleiding gedaan (CMV), welke ik helaas door gebrek aan financiën niet heb kunnen afronden. De afgelopen 2 maanden liggen mijn propedeusecertificaten van mijn Minor (Social Innovations), en meer certificaten, ter inzage bij de examencommissie. Deze moet nog bepalen hoeveel vrijstellingen ik krijg, voordat de docent mij opdrachten kan geven.
Eigenlijk verwacht ik dat ik alleen mijn stage moet afronden en een eindopdracht maken aangezien mijn reeds behaalde certificaten boven het niveau van deze opleiding liggen (met een MBO-4 diploma SCW, kun je instromen in het tweede jaar van CMV).
Dus.
Hier op het Vredesburo houd ik mij samen met Jasper bezig met het maken van de SamenEindhovenkrant, en met voorbereidingen voor het aansluitende symposium.
Daarnaast doe ik nog wat hand- en spandiensten, zoals het vertalen van stukken uit het Engels naar het Nederlands en vice-versa.
Ook hebben Jasper en ik zaterdag 20 maart de infostand bemand op het Regenboogfeest. Hiervan vind je verderop in deze uitgave een verslag.
Het bevalt me hier prima, en ik hoop tijdens mijn stage een positieve bijdrage te leveren aan het werk van het Vredesburo.
Het is druk op het Vredesburo!
We naderen de deadline van het project “berichten uit de samenleving” waarover je in deze nieuwsbrief meer kunt lezen. Er wordt hard gewerkt en getrokken aan de resultaten voor het magazine.
In de afgelopen weken zijn er veel stukjes geschreven, concepten uitgedacht, mensen geïnterviewd, etc. Het voornaamste leerdoel dat ik uit dit gehele proces haal is het leren omgaan met het werken in een kleinschalige organisatie, waarbij er geen sprake is van een vaste hiërarchie. Iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheden en dient zelf op een redelijke manier om te gaan met zijn of haar taken. Dit verloopt voor mij en de andere medewerkers niet altijd vlekkeloos en dat maakt het een extra grote uitdaging. Misschien zou een goed uitgewerkt draaiboek een verschil maken, maar dat is ook maar de vraag. De werkmethodes die gehanteerd worden bij deze stichting zijn een deel van de mensen die er werken zou je kunnen zeggen. In mijn ogen heeft dit gegeven ook zijn charme!
Structuur is nooit mijn sterkste kant geweest dus de gelegenheid om hier zelfstandig aan te werken is erg leerzaam. Dit moet dan natuurlijk ook wel gebeuren en dat is voor mij een proces van vallen en opstaan!
Jasper
GEVLEUGELDE WOORDEN
Sommige staatslieden houden zo van vrede, dat ze er een oorlog voor over hebben.
(Cees Buddingh')
Als veel mannen bij elkaar komen, heet dat meestal oorlog.
(Mel Brooks)
Oorlog is het enige spel, waarbij beide partijen verliezen.
(Sir Walter Scott)
DE BIEB
De bibliotheek is aangevuld met de volgende boeken:
“Waarom is de burger boos, over hedendaags populisme”,van Maarten van Rossem, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2010, 123 pagina’s; “De terugkeer van de chaos, Afghanistan van binnenuit”, Van Sarah Chayes, Uitgeverij Meulenhoff, 2006, 406 pagina’s; “De rechten van ‘anderen’”, van Seyla Benhabib, Uitgeverij Ten Have, 2004, 256 pagina’s;” Klimaatactivist in de polder”, van Wijnand Duyvendak, Uitgeverij Bert Bakker, 2008, 175 pagina’s;”Met de rug naar de wereld, portretten uit Servië”, door Åsne Seierstad, Uitgeverij De Geus, 2004, 318 pagina’s; “De A is van Amalia, een multiculti abc”, door Hans Kaldenbach, Uitgeverij Prometheus, 2007, 320 pagina’s; “ Supermacht Europa”, van Rob de Wijk, Uitgeverij Mets & Schilt, 2005, 224 pagina’s; “Gevaar,de immigratie uitgelegd aan mijn dochter”, van Sami Naïr, Uitgeverij Atlas, 2008, 59 pagina’s; “ De koude oorlog”, van John Lewis Gaddis, Uitgeverij Olympus, 2006, 416 pagina’s; “De nieuwe machtselite. Wie krijgen in onze veranderende wereld de macht?”, door Alvin Toffler, Uitgeverij Olympus, 1990, 568 pagina’s; “ Toestanden in de wereld”, door Rob de Wijk, Uitgeverij Mets & Schilt, 2008, 255 pagina’s; “De veranderde geest. Bespiegelingen over waarheid, liefde en geluk.”, lezingen van de Dalai Lama, Uitgeverij BZZTôH, 1999, pagina’s 176. De volgende boeken hebben we gekregen, waarvoor onze hartelijke dank: “Dagboek van een activiste”, van Naomi Klein, Uitgeverij Lemniscaat, 2002, 213 pagina’s; “Allah weet het beter”, door Theo van Gogh, Uitgeverij XTRA Producties, 2003, 315 pagina’s; “Stalins jeugdjaren, van rebel tot rode tsaar”, door Simon Sebag Montefiore, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2007, 496 pagina’s; “Kindsoldaten”, van C. Gielens, Uitgeverij Ellessy, 2006, 50 pagina’s.
“Tussenstations, te voet van Herat naar Kabul”, door Rory Stewart, Uitgeverij Prometeus, 2010, 316 pagina’s.
De avonturier, diplomaat en schrijver Rory Stewart (1973), die in december 2009 door Raoul Heertje werd geïnterviewd in het tv-programma Wintergasten, werd geboren in Hongkong. Na een korte periode in het Britse leger studeerde hij in Oxford. Tussen 2000 en 2002 wandelde hij 10.000 kilometer door Iran, Pakistan, India, Nepal en Afghanistan. In 2003 reisde hij naar Irak, waar hij vrijwel direct werd benoemd tot plaatsvervangend gouverneur van een Irakese provincie. Daarna verhuisde hij naar Kabul, waar hij een filantropische stichting oprichtte. In het voorjaar van 2010 hoop Stewart te worden gekozen als lid van het Engelse Lagerhuis. Tussenstations beschrijft zijn voettocht door Afghanistan, waar hij begin 2002 als eerste toerist het net bevrijde land doorkruiste. Het landschap bleek even grillig als de staat waarin het land verkeerde: gevangen tussen vijandige staten, strijdende facties en botsende ideologieën. Dankzij zijn kennis van de taal en de moslimcultuur, zijn inventiviteit en de hulp van vreemdelingen overleefde hij de gevaarlijke expeditie. Onderweg ontmoette hij helden en rovers, opperhoofden en kindsoldaten, Taliban-aanhangers en ontwikkelingsmedewerkers. Als je het boek gelezen hebt, vlot informatief en onderhoudend geschreven, zou je haast denken dat dit nooit waar gebeurd kan zijn, toch is het zo!
“Al eeuwenlang een gastvrij volk, racistisch geweld en overheidsreacties in Nederland 1950 –2009”, van Rob Witte, Uitgeverij Aksant, 2010, 205 pagina’s.
In 2008 ontstaat discussie over de vraag of de moord op Kerwin Duinmeijer op 20 augustus 1983 wel als racistisch te bestempelen is. Deze discussie wordt aangejaagd door een net verschenen documentaire over de dader. In 1983 bestond nauwelijks discussie over de vraag of hier sprake was geweest van een racistische moord. In april 2008 stelt Rita Verdonk tijdens de startbijeenkomst van haar beweging Trots op Nederland dat Nederlanders het helemaal niet in zich hebben te discrimineren en dus ook niet racistisch gewelddadig te zijn. ‘Wij zij al eeuwenlang een gastvrij volk’, zo meent zij. Hoe komt het dat 25 jaar na dato het racistische karakter van de moord op Kerwin in twijfel wordt getrokken? En is het inderdaad waar dat discriminatie, laat staan racistisch geweld, geen onderdeel uitmaakt van de Nederlandse historie? In dit boek wordt aangetoond dat dit dominante Nederlandse zelfbeeld niet klopt. Racistisch geweld is een hardnekkig probleem in de hier besproken periode van 1950 tot en met 2009. Als reactie op incidenten bestaat echter een grote neiging tot bagatelliseren en om het structurele karakter van dit geweld te ontkennen. En juist die overheidsreactie heeft grote invloed op de wijze waarop dit geweld de kop opsteekt en blijft voortduren. ‘Het boek stemt tot nadenken’, zo stelt Ronald Bandell, in 2009 burgemeester van Dordrecht en voorzitter van het Nederlands Genootschap van Burgemeesters, in zijn voorwoord. Hij spreekt van een conclusie die lang nadreunt en waarvan iedere bestuurder kennis zou moeten nemen.
Vredesonderwijs opvattingen en ervaringen
Titel: Vredesonderwijs opvattingen en ervaringen
Schrijver: H. B. Gerritsma en Voorwoord Drs. K. de Jong ozn.
Uitgever: Vredesopbouw Utrecht
Jaargang: 1985
ISBN: 90 70454 18 1
Het boek gaat over vredesonderwijs. Het is geschreven voor docenten in het voortgezet onderwijs, schoolbesturen en onderwijskundigen. Vredesonderwijs is geen nieuw vak. Op school kunnen bij diverse vakken aandacht worden gegeven aan vraagstukken over oorlog en vrede. Zoals de vakken aardrijkskunde, geschiedenis, maatschappijleer en Godsdienst. Wat heeft het boek te bieden?
· Ontwikkelingen in de praktijk van het vredesonderwijs, van LBO tot en met VWO.
· Verschillende visies op de doelen en de inhoud van het vredesonderwijs.
· Didactische modellen, werkvormen en projecten
· De aanpak van belangrijke problemen in de praktijk.
Het boek bestaat uit drie delen. In het eerste deel komen de theoretische achtergronden aan de orde. Het tweede deel gaat over de didactiek van het onderwijs. Hierin worden concrete ervaringen en projecten uitvoerig beschreven. Thema’s zijn; Oorlog, geweld, armoede, bewapening en vrede. In het laatste deel wierpen enkele schrijvers een blik vooruit.
Het boek is geschreven door een groot aantal deskundigen, met veel kennis van en ervaring met het vredesonderwijs.
Eigen visie
Intussen is dit boek al meer dan twintig jaar oud. Het idee om iets aan vredesonderwijs te doen was toen al in de belangstelling. Het hoofdstuk dat ik gelezen heb is van Pedagogiek naar vredespedagogiek: meebouwen naar een “nieuwe” vredescultuur? Door I.J.A. Vriens. Opvoeders hebben alttijd bedoelingen met hun kinderen. In die bedoelingen zitten allerlei wensen, eigen opvattingen en vanzelfsprekendheden, waarvan de ouders zich lang niet altijd bewust zijn, maar die wel van grote invloed hebben op de manier van opvoeder zijn. Maar ook kinderen hebben bedoelingen met zichzelf. De bedoelingen zijn vaak diffuus en vaag. Er is een heel zoekproces nodig om ze duidelijk te krijgen. In de confrontatie tussen opvoeders en kinderen komt het opvoedingsproces tot stand. Bij vredespedagogiek gaat het erom om kinderen in te leiden in het besef dat ze medeverantwoordelijk worden voor het voortbestaan van onze wereld. Dit vind ik een goed uitgangspunt.
Marja Verheijke
Februari, 2010
ZIJN EN DOEN
Nieuwjaarsbijeenkomst 2010
Op 16 januari arriveerde ik vroeg in de ochtend op mijn bestemming.
Café Burgers was de plek waar het vandaag zou gebeuren, de nieuwjaarsreceptie van het Vredesburo. In de maanden hiervoor werd er veel zorg en aandacht aan besteedt om deze dag zo zorgvuldig mogelijk te organiseren.
Ik trof mijn collega’s aan met slaperige ogen, terwijl ze met voldoening hun eerste bakje koffie naar binnen werkten. Na een aantal geeuwen, peuken en andere ochtendrituelen begonnen we met het gereed maken van de locatie. Er werd gedweild, gepoetst en gedecoreerd en al het meubilair werd zorgvuldig verdeeld over de ruimte. Vrolijke tafelkleedjes, een tiental ingelijste posters en 25 jaar aan fotomateriaal van het Vredesburo zorgden voor een sfeervolle ambiance.
Tussen twee en drie uur arriveerden de bevriende organisaties die vandaag met stands hun promotiemateriaal zouden tentoonstellen. Toen alles was ingedeeld kwamen de eerste gasten langzamerhand binnengewandeld en werd de ruimte gevuld met pratende mensen, koffie, thee en wat sfeervolle muziek op de achtergrond. De start van het geplande programma dreigde even verschoven te moeten worden, omdat de geluidsman niet op tijd arriveerde, maar gelukkig liep dit goed af. Na een korte soundcheck opende Hans de middag met een kort en krachtig welkomstwoord en vertrok daarna weer naar de keuken waar hard gewerkt werd aan een veelbelovende maaltijd.
De eerste spreker kwam van scholengemeenschap Weredi uit Valkenswaard. Jacques van Gerven vertelde over het project “Geweldloos de sterkste” en tot ieders verrassing had hij vier getalenteerde jonge dames meegenomen, die het volgende half uur vulden met hun bijzondere zangkunsten.
Zij werden gevolgd door Sélin. Ze vertelde over “Kookpunt!”. Een educatief theaterproject van Stichting Adviespunt Discriminatie over interculturele conflicten. Ook hier werd geboeid naar geluisterd.
Na een korte pauze werd het programma voortgezet en volgde er een interessante PowerPoint presentatie over duurzaamheid en zelfvoorziening, geleid door Inge Kouw van Transition Towns Eindhoven.
Martin van Stichting 80 vragen betrad als laatste, maar zeker niet de minste, het podium om op krachtige en humoristische wijze te vertellen over zijn laatste project Show your hope.
De rest van de avond was voorzien van een gedenkwaardige sfeer. Er werd heerlijk gegeten en gedronken, gepraat en geluisterd en bovenal genoten. Het was een geslaagde bijeenkomst.
Het zijn dagen zoals deze, waarop we samen zijn, die hopelijk een bijdragen zullen leveren aan een leefbaar en vreedzaam 2010!
Jasper Schepens
Verslag Regenboogfeest
Op zaterdag 20 maart trokken wij (Jasper en ik) eropuit, om een infostand te bemannen op het Regenboogfeest, een initiatief van OVAA en Kleurrijke stad, in het kader van de Internationale dag tegen racisme (21 maart).
De avond stond in het teken van multiculturaliteit en diversiteit in Eindhoven, met daaraan gekoppeld de uitreiking van de Diversiteitprijs. De Diversiteitprijs wordt uitgereikt aan een Eindhovens project dat de gelijkheid van mensen in de stad bevordert.
En inderdaad, de avond was behoorlijk divers. Er waren lekkere hapjes uit de Aziatische en Arabische keuken en een waterpijphoek met appeltjestabak. Verder werden de bezoekers getrakteerd op een optreden van de Paulus Schaefferband, een Indonesische linedancegroep (die bij het aanwezige publiek de voetjes van de vloer kreeg) en een heuse Salsaband, waarop ook volop gedanst werd door de aanwezigen.
Tussen de muzikale optredens door vond de uitreiking van de diversiteitprijs plaats. Van de genomineerden werd William Bos, als projectleider van het project ‘Out of area’, door de jury verkozen tot winnaar. In zijn project worden risicojongeren aan het werk gezet, met succes. Van tien deelnemers raakten zeven weer op het rechte pad. Aan de prijs is een bedrag gekoppeld van 1000 euro. Hiervan kunnen weer meer jongeren geholpen worden.
De persoonlijke inzetsprijs ging naar Fereshte Moradi, voor haar cursus ‘eerwraak’, waarmee zij slachtoffers van eerwraak helpt om weer een leven op te bouwen.
Het project ‘voorkoming meisjesbesnijdenis Eindhoven’ van Elisabeth Ndiaga won de aanmoedigingsprijs.
De Diversiteitsprijs is op deze avond omgedoopt tot de Jan van de Biggelaarprijs, als eerbetoon aan zijn werk voor diversiteit in Eindhoven, in het bijzijn van zijn weduwe.
Helaas werd onze stand niet heel druk bezocht. Dit lag enigszins in de lijn der verwachting, gezien een groot deel van het publiek toch al bekend is met ons.
Toch stonden we er niet voor niets. We hebben toch wel een aantal mensen van folders en informatie kunnen voorzien, en ook is onze stand opgenomen door een Fontys cameraploeg, die naar het Regenboogfeest was gekomen om een voorlichtingsfilm te maken voor hun opleiding CMV.
Roefelberichtjes uit de samenleving
Roefeldag 14 april 2010
De roefeldag, een initiatief dat in het leven geroepen werd door Jantje Beton, wierp vandaag haar laatste vruchten af in het Vredesburo en een groot aantal andere organisaties in Nederland. 2010 is het laatste jaar waarin kinderen van diverse basisscholen op deze manier een kijkje nemen in het bedrijfsleven. De subsidiepot is leeg, waardoor dit na vandaag niet meer mogelijk is, wat naar mijn idee zeer spijtig is! Laten we hopen dat er met het nodige protest en wat hulp van de overheid nog een kans is om dit initiatief te laten voortbestaan.
Vandaag waren er tweemaal twee groepen kinderen, die langskwamen bij het Vredesburo om te worden ingelicht over de geschiedenis en de werkzaamheden van de stichting. Daarnaast hebben Vincent en ik nagedacht over een leuke activiteit, die erg in de smaak viel bij het gezelschap.
Vincent vertelde de kinderen over de tijd waarin het Vredesburo tot stand kwam, over de demonstraties tegen de plaatsing van kruisraketten in de jaren '80 en over enkele andere activiteiten die het Vredesburo door de jaren heen ondernomen heeft.
Hij droeg het woord aan mij over en ik vertelde de kinderen vervolgens waarmee we momenteel bezig zijn. Hierbij heb ik de aandacht met name gericht op het project Berichten uit de Samenleving, dat volledig in het teken staat van de ontwikkelingen binnen Eindhoven als multiculturele stad. Als aansluitende activiteit mochten de kinderen hun persoonlijke “berichten over de samenleving” achterlaten op een paneel dat het uiterlijk had van een muur. De kinderen gingen er ijverig mee aan de slag en het resulteerde in de vorm van een kunstwerk vol met allerlei vreedzame en hoopvolle berichtjes en tekeningen. Het kunstwerk zal in de maand mei in de etalage van het Vredesburo geplaatst worden. Dus loop gerust eens langs en bekijk de berichten, achtergelaten door de vormgevers van de toekomst!
Jasper
We waren ook aanwezig op de Dag van de Aarde op 24 april.
 |
 |
BERICHTEN UIT DE SAMENLEVING
Eindhoven….. onze stad…..
212.679 inwoners verdeeld in 158 verschillende nationaliteiten leven samen op een oppervlakte van 88,84 km². Ieder van ons levert op zijn of haar manier een bijdrage aan het vormen van het ’’gezicht’’ van Eindhoven, maar wie zijn wij? Hoe kijken we aan tegen onze thuishaven? En hoe geven we vorm aan een samenleving die constant veranderd ?
Het project Berichten uit de samenleving staat in het teken van de bovenstaande vraagstukken. In samenwerking met de gemeente is het Vredesburo dit project gestart zodat er een beeld ontstaat over de ideeën die Eindhovenaren hebben over onze eigen multiculturele samenleving. Het is nog altijd niet vanzelfsprekend om gezamenlijk te kiezen voor de juiste omgangsvormen en de methodes die er voor zorgen dat er een samenleving ontstaat waarin we ons allen thuis kunnen voelen. Iedereen heeft er baat bij om over deze thema’s te spreken omdat iedereen er dagelijks mee geconfronteerd wordt. Het Vredesburo gaat daarom de dialoog aan met de bewoners van Eindhoven.
Dit gebeurt middels een magazine waarvoor we verschillende mensen vroegen om hun ideeën over Eindhoven uit te spreken. We proberen de kenmerken van de stad vast te leggen met variërend fotomateriaal, interviews, informatie, etc. Een meer uitgebreide uitgave van het verzamelde materiaal zal verschijnen in de vorm van een website. Daarnaast vindt er op 28 mei om 13.30 uur een symposium plaats in de raadzaal van het gemeentehuis. Hiervoor hebben wij diverse sprekers uitgenodigd waaronder:
· Voorzitter van de OVAA Mohamed El Haddad
· Journalist en schrijver Ico Maly
· Schrijver van het boek “Al eeuwen lang een gastvrij volk” Rob Witte
· 2e-kamerlid Sadet Karabulut
We gaan op deze dag gezamenlijk de discussie aan en kunnen daarnaast genieten van muzikale en poëtische optredens van artiesten uit Eindhoven. Wij heten u bij deze van harte welkom om op de betreffende datum aan te schuiven en mee te praten over onze dynamische samenleving. Iedereen heeft recht van spreken, dus laten we dat ook doen!
Jasper Schepens
RAAR MAAR WAAR
Kind krijgt oproep voor leger
In Oekraïne heeft een achtjarige knaap een oproepingsbrief voor het leger gekregen. Zijn ouders moesten de geboorteakte van hun spruit voorleggen om de autoriteiten er van te overtuigen dat er een vergissing in het spel was. Dat meldt het persagentschap UNIAN. “Mijn vrouw en ik waren niet weinig geschrokken toen we het oproepingsbevel voor onze Misha in de bus kregen”, zegt de vader van de jonge rekruut. “We hebben de militaire autoriteiten meteen gebeld om te zeggen dat dit een vergissing moest zijn. Ze waren evenwel niet te vermurwen. Onze zoon moest zich maandag aanbieden. Punt uit”. Met knikkende knieën én de geboorteakte van hun zoon, trokken de ouders maandag naar de kazerne. Pas toen de officier met eigen ogen kon lezen dat Misha in 2001 geboren was, werd de ‘mobilisatie’ afgeblazen. De legerleiding weigerde elk commentaar. In Oekraïne worden jongens pas vanaf hun 18de onder de wapens geroepen.
JAARVERSLAG 2009