COLOFON
nr. 45 mei/juni 2009
redactie:
Berrie, Hans, Anita, Yvonne, Koen en Guus.
Foto's: Guus, Ellen
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in augustus 2009 verschijnen.
REDACTIONEEL
Zoals de meeste lezers wel verwacht hadden, bestaat de nieuwsbrief deze keer voor een groot gedeelte uit het jaarverslag 2008. Dat is ook de reden, dat we wat aan de late kant zijn. Hoewel we van tevoren weten wanneer het jaarverslag af moet zijn, is het iedere keer toch weer moeilijk om het op tijd af te hebben. Deze keer zijn we zelfs ruim een maand te laat. Hiervoor onze excuses aan iedereen, die heeft zitten wachten. Het enige voordeel, dat dit opgeleverd heeft is, dat de ingezonden mededeling van Sloop de Muur in deze nieuwsbrief gezet kon worden.
In deze nieuwsbrief verder de min of meer permanente terugkeer van de rubriek StagePerikelen. We hebben weer een vaste stagiair, die gaat meewerken aan het project Berichten uit de Samenleving. Hij stelt zich in dit nummer voor. In september zal nog een tweede stagiair aansluiten.
De bekende rubrieken staan er natuurlijk ook weer in: De Biep, Raar maar Waar, De Blaadjes, Zijn en Doen. Verder een kort artikel over het nieuwe fenomeen Transition Towns. En daarmee zijn we wat deze nieuwsbrief betreft weer goed gevuld.
RAAR MAAR WAAR
Kapitein bant spruiten van zijn schip
LONDEN – Een Britse kapitein heeft spruiten van zijn marineschip geweerd, omdat het volgens hem de ‘groente van de duivel’ is. De kapitein zegt de groente te weren omdat hij er een hekel aan heeft. Het zou niet te maken hebben met de winderigheid die de groente bij zijn bemanning veroorzaakt. De kapitein is niet de enige Brit met een hekel aan spruiten. Het is de meest gehate groente in Groot- Brittannië.
Bron: Eindhovens Dagblad, 18 juni 2009
STAGEPERIKELEN
Hoi, ik ben Koen Janssen en ik ben de nieuwe stagiair.Ik ben 19 jaar oud en woon in het Limburgse dorp Horst. Via Joost van den Heuvel( de stagiaire van vorig jaar) heb ik kennis gemaakt met het Vredesburo. Net als hij studeer ik Sociaal Cultureel Werk hier in Eindhoven.
Dit jaar ga ik me bezig houden met het project Berichten uit de Samenleving. Ik ga me richten op jongeren uit Eindhoven en studenten van het ROC. Tot nu heb ik me vooral bezig gehouden met het leren kennen van het Vredesburo en de organisaties waar ze mee samenwerken. Ik ben al bij een hoop interessante instellingen geweest en werd overal goed ontvangen.
Sinds kort ben ik begonnen met het opzetten van een paar activiteiten voor op het ROC Eindhoven. Ik probeer er achter te komen hoe goed MBO studenten op de hoogte zijn van onze multiculturele samenleving.
Ik hoop dat ik nog veel activiteiten op kan zetten hier in ’t Vredesburo en dat ik hier nog veel kan leren. Door alle discussies hier op de Grote Berg heb ik in ieder geval al veel geleerd over het Sociaal Cultureel Werk.
Groeten Koen.
Ook hebben de afgelopen maand weer 5 scholieren een korte maatschappelijke stage gelopen bij het Vredesburo.
Ze zijn vooral bezig geweest met het maken van een video over vrede.
 |
 |
Oorlog: terrorisme met een groter budget. (anoniem)
De oorlog is de winterslaap voor de cultuur.
(Friedrich Nietzsche)
DE BIEP
De volgende historisch waardevolle boeken hebben we gedoneerd gekregen voor de bibliotheek:”De U.S.S.R. in de strijd voor de vrede”, een redevoering van A.J. Wysjinski, uitgave van de Vereniging Nederland-U.S.S.R. Amsterdam, 1951, 382 pagina’s; “Kapitalisme en socialisme”, door P. Nikitin, Uitgeverij voor literatuur in vreemde talen Moskou, 1961, 408 pagina’s; “Livre Brun, Les criminels de guerre et nazis en Allemagne occidentale”, uitgeverij Zeit im Bild, DDR, 1965, 410 pagina’s; “Dertig jaar Sowjet-politiek’door A.L. Constandse, uitgeverij Plutarchus, 1947, 208 pagina’s; “Die toten bleiben jung”, een roman van Anna Seghers, uitgave Verlag für Fremdsprachige Literatur, Moskou 1951,510 pagina’s; “De dood betaald dividend”, door A. Fenner Brockway en F. Mullaly, uitgeverij Plutarchus, 1947, 270 pagina’s;”Stalin”, (biografie) deel I en II, door Isaac Deutscher, uitgeverij de Boer jr. en P. Brand, 1963, 273 en 271 pagina’s.
Verdere nieuwe aanwinsten zijn:DVD Uitgebracht door Vrijbit met de documentaire “Suspect Nation”, over hoe informatie wordt verzameld, Channel 4 BBC 2006, Engels gesproken, Nederlands ondertiteld, duur ca. 45 minuten en “Privacy Matters”, privacy gaat ons aan het hart, uitgebracht door xs4all 2009, Nederlands gesproken, duur ca. 10 minuten. Er zijn een aantal exemplaren voor de verkoop à €2,50 en natuurlijk ook om uit te lenen. Uitgave in het kader van de petitie tegen de eventuele invoering van de “slimme meters”
“Kofi Annan, zijn leven, zijn werk”, door Paul Janssen, Uitgeverij TM Publishers, 2007, 192 pagina’s, en de volgende drie boeken:
“Een spoor van tranen”, door Ouarda Saillo, uitgeverij Sirene, 2008, 240 pagina’s.
In dit boek brengt Ouarda Saillo verslag uit van de moeizame integratie in haar nieuwe thuisland Duitsland en van haar projecten in Marokko om jonge kinderen en kans op een goede toekomst te geven. Dit alles gaat niet zonder slag of stoot en ze krijgt zelfs bedreigingen aan haar adres. Kritiek leveren op de vreselijke omstandigheden in Marokko is namelijk een taboe, maar Ouarda Saillo heeft geleerd te vechten: tegen de ouderwetse structuren in Marokko, het sociale systeem waarin vrouwen tweederangsburgers zijn en tegen de weerstand in haar nieuwe thuisland. Een spoor van tranen is het oprechte en ontroerende verhaal van een vrouw die de kracht heeft gevonden om te vechten voor zichzelf en voor anderen.
“Stemmen uit de oorlog”, door Rudi Vranckx, uitgeverij Meulenhoff / Manteau, 2008, 224 pagina’s.
En de oorlog in Irak, hij ging genadeloos verder. Wat er in Irak gebeurt, bepaalt onze tijd. Rudi Vranckx heeft het Iraakse drama van bij het begin nauwlettend gevolgd. Hij deed dat als oorlogsjournalist, maar ook als mens. Zo kwam hij in contact met tientallen Irakezen die niet voor de ellende hebben gekozen, maar er wel het hardst door worden getroffen. Bijna iedereen die hij in Irak heeft gekend, is intussen dood, ondergedoken of gevlucht. In dit boek geeft hij Jassim, Ibrahim, Ahmed en vele anderen een stem. Het resultaat grijpt naar de keel.
“Er zijn grenzen, 20 jaar correspondent in Europa”, van Jeroen Akkermans; uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2009, 272 pagina’s.
Jeroen Akkermans, correspondent voor RTL Nieuws, doet al twintig jaar verslag aan de grenzen van Europa. In dit boek verkent hij de grenzen die ontstaan door de integratie van het opkomende Oost-Europa en het behoudende West-Europa. Dit doet hij aan de hand van gesprekken met mensen die hij op zijn vele reportages heeft ontmoet: in een bejaardengevangenis in Duitsland, onder de grond in Polen, op het erf in Bulgarije, op de oude en de nieuwe grensposten van Europa en aan het oorlogsfront. Al deze burgers profiteren van de nieuwe vrijheid of zijn er juist door bekneld geraakt. Europa is de afgelopen twintig jaar sterk uitgebreid, maar het worstelt met de macht die het kan uitoefenen: op de burgers in de lidstaten en op de rest van de wereld. Langs de oostgrens kijken de nieuwe buren op naar Europa, maar ze voelen zich ook in toenemende mate bedreigd, In de zomer van 2008 staan de grootste rivalen ven de Koude Oorlog weer lijnrecht tegenover elkaar tijdens een korte maar hevige strijd in Georgië – met verstrekkende gevolgen. In dit boek schetst hij een beeld van een bruisend, chaotisch en soms zelfs explosief Europa, waarbij Akkermans niet alleen de grenzen van de journalistiek weet te duiden, maar ook die van hemzelf.
Transition Towns:
kleinschalig en zelfverzorgend
Het begrip Transition Ttowns is overgewaaid uit Engeland en gaat uit van het principe dat mensen in buurten en wijken aan de slag gaan met maatregelen om klimaatverandering en -vernietiging tegen te gaan met als invalshoeken het reduceren van de olieafhankelijkheid en de nadruk op allerlei kleinere en grotere projecten om meer zelfvoorzienend te worden. Ook in Eindhoven is een groepje begonnen om het ontwikkelde model van 12 stappen ( ontwikkeld door Rob Hopkins ) om te zetten in de praktijk. Mocht je interesse hebben om in Eindhoven actief te worden of om meer te weten te komen over de plannen: neem contact op via
www.eindhoven.transitiontowns.nl of stuur een mailtje voor info aan contact@eindhoven.transitiontowns.nl
Naast het belang voor het klimaat en de toekomst is het ook een prima manier om mensen in de buurt te leren kennen en de samenhang te vergroten. Iedereen kan meedoen en iedereen kan een bijdrage leveren.
ZIJN EN DOEN!
Op zaterdag 16 mei 2009 was het Vredesburo weer aanwezig op de jaarlijkse markt van de Emmaus in Eindhoven. Deze keer niet op de straat maar in de tuin.
Zoals gewoonlijk was het weer een gezellig samenzijn met hapjes, muziek, informatie en wat verkoopstandjes. De opkomst was weer gezellig druk.
 |
 |
Berichten uit de Samenleving:
een up-to date-je
Plannen, die je maakt, zijn eigenlijk altijd in ontwikkeling. Ook voor Berichten uit de Samenleving geldt dat in belangrijke mate. Uit de contacten, die we gelegd hebben, en uit de 2 bijeenkomsten komt hetzelfde beeld tevoorschijn: “er is al erg veel informatie op de markt aanwezig”, “je moet mensen persoonlijk en direct aanspreken”, “ je moet rekening houden met het feit dat er steeds minder gelezen wordt in de samenleving”. Uitgaande van het model van een krant zijn we nu op basis van de gemaakte opmerkingen bezig om te kijken hoe die ingepland kunnen worden. De teneur is duidelijk. Als het een krant wordt, wordt het een afwijkende. Niet een exemplaar, dat al snel de prullenbak ingaat, maar iets dat je wilt bewaren. Met dit in ons achterhoofd gaan we verder.
 |
 |
Daarnaast is er op 22 juli een derde bijeenkomst gepland bij Palet waarbij het zal gaan over hoe je in de praktijk kunt werken aan interculturele communicatie. We vinden het een belangrijk onderwerp omdat ook van de mensen, waarmee wij contact hebben, de mededeling komt dat het soms erg moeilijk is om mensen met elkaar in contact te brengen. We gaan proberen om iemand uit de praktijk naar Eindhoven te halen om te vertellen over zijn/haar ervaringen (reserveer de datum in je agenda!!). We doen dit, omdat het een integraal onderdeel van het projekt is om ook kritisch te kijken naar het “wat” en “hoe”. We zijn per slot van rekening niet alleen de groep die het projekt opzet, maar ook inwoners van Eindhoven die willen meewerken aan een boeiende en bloeiende stad.
Voor meer informatie over het projekt en als je er een bijdrage aan wilt leveren kun je uiteraard terecht bij het Vredesburo en op de website www.sameneindhoven.nl.
Ontmoetingen
·Over ambiance en interesse
Soms kom ik op plaatsen om mijn verhaal te vertellen die niet zo voor de hand liggend zijn. Zo was ik gevraagd om voorlichting te geven en een discussie aan te gaan op de naturistencamping in Westel–Beers (Zon en Leven). Het was een goede bijeenkomst omdat de interesse groot was en de mensen op een leuke en spontane manier met elkaar omgingen. Onderwerpen waren vooral gericht op opvoeding , wonen en de persoonlijke consequenties en keuzes . Daarnaast kwamen ook de problemen aan de orde die de camping zelf had met name de vergrijzing en het verdwijnen van de ideologische grondslag (vegetarisch/non-alcohol/ gelijkwaardig/vreedzaam/respect).
Ook het feit dat het moeilijk is om jongeren te bereiken was een punt in de discussie. Hoe herkenbaar!! De gedachte kwam al snel bij me op, dat zowel Vredeswerk als naturisme in hun voedings-bodem veel gemeenschappelijk hebben en daardoor waarschijnlijk ook bepaalde problemen gemeenschappelijk hebben, die te maken hebben met de veranderingen in de maatschappij. Onze organisatiemodellen komen uit het verleden en zijn geënt op de werkwijzen van toen en bepaald door een ideologie. De beelden over hoe de wereld zou moeten zijn, zijn daarbij de leidraad. Het is een werkwijze (groepsgericht), die ook bepaald werd door het feit dat je alleen erg weinig tot stand kon brengen: het was voor de hand liggend om te streven naar gemeenschappelijkheid. De post moderne tijd is individualistischer geworden maar geeft het individu ook meer mogelijkheden om zich te uiten. Het is niet meer de noodzaak om gezellig met z’n allen rond de tafel te moeten gaan zitten om je mening kenbaar te maken of om zaken te kunnen organiseren. Je binden aan een groep is de inperking van je eigen vrijheid en daar kiezen veel mensen niet voor.
Van de naturistencamping naar een bijeenkomst van het NEAG (Nederlands Expertisecentrum Alternatieven voor Geweld) is maar een kleine stap(???). Als vervolg op de kleine bijeenkomst die we in Eindhoven hebben georganiseerd over Vrede en Europese verkiezingen was er een grotere bijeenkomst gepland in Utrecht met vertegenwoordigers van de belangrijkste partijen. Ik was uitgenodigd om plaats te nemen in het publieksforum maar al snel bleek dat het een onhaalbare kaart was omdat er ,cru gezegd, geen ander publiek was als de genodigden en een enkele verbaasd kijkende bezoeker. Ook tijdens het debat was de opkomst erg minimaal. Gelukkig ben ik er aan gewend geraakt dat dergelijke onderwerpen meestal geen volle zaken trekken en heb ik een genoeglijke middag doorgebracht in Utrecht.
Wat wel duidelijk is, is het gegeven dat overal de gemiddelde leeftijd omhoog schiet (zowel van organisatoren als van bezoekers), dat jongeren het laten afweten en dat de ideologische uitgangspunten worden opgerekt in een poging mensen te werven. Ik vrees dat het een moeilijke zaak is. Vergelijkend met de muziek kun je stellen dat alleen grote namen en zeer controversiële onderwerpen volle zalen trekken, dat mensen wel “iets” willen doen, maar dan in een soort vrije en ongedwongen context. Kortom, 2 kleine ervaringen doen mij wederom bespiegelen op de toekomst van het Vredesburo en andere groepen in dit vlak. Toch tijd voor een herbezinning op het model??
Daarover een volgende keer meer
DE BLAADJES
De Brug, uitgave van SIVMO (Steuncomité Israelische Vredes- en Mensenrechten Organisaties). Verschijnt 4x per jaar.
Het SIVMO beschrijft haar doelstelling als volgt: Het Steuncomité Israelische Vredes- en Mensenrechten Organisaties werkt vanuit de overtuiging dat een vergelijk tussen Israel en de Palestijnen mogelijk is. Daarvoor is mentaliteits-verandering en politieke wil nodig.We willen vanuit Nederland een positieve bijdrage leveren aan een omslag. We doen dit door Israelische groepen en organisaties financieel en moreel te steunen. die:
- een einde willen maken aan de Israelische bezetting;
- de Israelische maatschappij bewust proberen te makenvan politieke oplossingen;
- protesteren tegen onrecht jegensPalestijnen;
- overleg- en gesprekskanalen met de Palestijnen openhouden;
- met hen samenwerken als vredespartners.
Deze doelstelling vertaalt zich in het tijdschrift De Brug van maart 2009 in de vorm van artikelen, waarin over de aanvallen van Israel op Gaza wordt geschreven. Ook wordt er aandacht besteed aan het slachtofferdenken, gekoppeld aan een interview met Avraham Burg, over zijn boek "The holocaust is over".
Verder staat er o.a. een essay in over de Israelische verkiezingen, een interview met de lijsttrekker van de PvdA voor de Europese verkiezingen en is er een gastcolumn van Micha Wertheim.
De Brug is een gevarieerd tijdschrift, waarin op een analytische manier gekeken wordt naar allerlei aspecten van het Israelisch-Palestijns conflict vanuit een duidelijke humanistische instelling.
Sloop de Muur
Een bont gezelschap van vredes- en migrantenorganisaties is dit voorjaar begonnen met het Burgerinitiatief "Sloop de Muur". Nu Israel gewoon doorgaat met het bouwen van een 700 kilometer lange muur in Palestijns gebied, wordt het tijd dat Nederland en de internationale gemeenschap maatregelen neemt. In 2002 begon Israel met de bouw van een barrière van hekwerk en beton, naar eigen zeggen om Palestijnse terreuraanslagen te voorkomen. De "muur" staat echter niet op de grens tussen Israel en de Palestijnse Westoever maar grotendeels op Palestijnse grond. Hij snijdt op verschillende plaatsen zelfs kilometers diep de Westoever in. Voor deze muur wordt Palestijnse grond onteigend, olijfbomen worden gekapt en huizen gesloopt. Dorpen raken omsingeld. Tienduizenden Palestijnen zijn afgesneden van hun families, akkers, scholen, ziekenhuizen en andere voorzieningen. De muur annexeert grote delen van de Westoever en maakt een levensvatbare Palestijnse staat onmogelijk.
Op 9 juli 2004 bepaalde het Internationaal Gerechtshof dat Israel alleen op eigen grond een veiligheidsmuur mag bouwen. Op Palestijns grondgebied moet de muur worden afgebroken en de schade gecompenseerd. Toch bouwt Israel gewoon verder op Palestijnse grond. Volgens artikel 90 van de Nederlandse grondwet moeten onze regering en parlement het internationaal recht bevorderen. Het Burgerinitiatief "Sloop de Muur" vraagt de Tweede Kamer om de regering te dwingen sancties tegen Israel in te stellen in verband met de muur, liefst samen met andere EU landen. Ten minste moet de militaire samenwerking met Israel worden beëindigd en nauwere economische samenwerking worden afgewezen.
Doe mee en sloop de Muur! Teken voor sancties tegen Israel op: www.sloopdemuur.nl.