COLOFON
nr. 44 februari 2009
redactie:
Berrie, Hans, Vincent, Anita, Els, Yvonne, Guus en Joris.
Foto's: Guus, Ellen
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491
internet: www.vredesburo.nl
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in april 2009 verschijnen.
INHOUD
REDACTIONEEL
De foto op de voorkant is van de nieuwe beschildering op het rolluik voor onze etalageruit. Op zich is dit een leuke schildering, maar het is wel een symptoom van een ontwikkeling, die een aantal jaren geleden is ingezet. Het is toen begonnen met het regelmatig ingooien van onze etalageruit. De premie voor onze glasverzekering is toen verdrievoudigd. Om te voorkomen, dat we helemaal uit de glasverzekering worden gegooid, hebben we besloten om een rolluik voor het raam te laten plaatsen. In de discussie hierover is toen o.a. gezegd, dat we ervoor moeten oppassen, dat we geen fort worden.
Afgelopenjaar zijn onze "vrienden" begonnen met het ingooien van de ruit in de voordeur. Nadat dit een aantal keren was gebeurd, hebben we toch maar besloten om een plank voor de ruit te plaatsen, die we eraf kunnen halen als we open zijn. Hiermee is het idee van het "Fort Vredesburo" toch weer een stukje meer realiteit geworden. Dus hoe blij we ook zijn met de geslaagde beschildering, we blijven er een ambivalent gevoel bij houden.
Een groot deel van deze nieuwsbrief is geschreven door de vrijwilligers, die actief zijn bij het Vredesburo. We willen hen hiervoor complimenteren. Vooral Els heeft een grote bijdrage geleverd. Naast het stuk voor "De Blaadjes" heeft ze ook de artikelen over Noam Chomsky en over het boek "De arrogantie van de macht" geschreven. De "vrijwilligersperikelen" zijn, net als de vorige keer, van de hand van Guus.
Deze nieuwsbrief ziet ook de terugkeer (voor één keer) van de rubriek "Stageperikelen". We hebben voor een aantal vrijdagen een stagiair gehad, die in het kader van een maatschappelijke stage, werkzaamheden voor ons heeft verricht. Hoewel we het hem niet hebben gevraagd, wilde hij toch graag een stukje schrijven voor deze nieuwsbrief. Voor zijn moed willen we hem bedanken.
Verder in de nieuwsbrief de bekende stukken en een aantal aankondigingen over projecten, die het Vredesburo in de toekomst zal gaan uitvoeren.
Veel leesplezier.
VRIJWILLIGERSPERIKELEN
Zondag 7 december 2008 was er een evenement in het Parktheater in Eindhoven voor de 55.000 vrijwilligers die Eindhoven, volgens wethouder Don, telt. De 1600 vrijwilligersorganisaties die er in Eindhoven zijn, konden hun meest onzichtbare vrijwilliger in het spotlicht zetten. Het Vredesburo Eindhoven had mij voorgedragen en samen met onze vaste designer Bas, ben ik erheen gegaan. Buiten het feit dat ik persoonlijk niet geloof in het aantal, ben ik in tegenstelling tot wethouder Don, niet zo trots.
Een groot aantal vrijwilligers doen eigenlijk gewoon het werk van betaalde krachten en ik persoonlijk zou het interessanter vinden, als de gemeente Eindhoven energie stak in het mogelijk maken om veel van die vrijwilligersbanen om te zetten in betaald werk. Het feest in het Parktheater was een dure productie, die door 550 vrijwilligers bezocht is. Net als bij de seniorendag in de zomer is er veel geld uitgegeven, terwijl er anderzijds meer en meer 
bezuinigd wordt op betaalde arbeid. Volgend jaar is de gemeente van plan het nog grootser op te zetten. Schijnbaar zijn er nog steeds potjes met geld die niet gebruikt kunnen worden voor meer structurele veranderingen binnen de gemeente Eindhoven.
De vrijwilligers konden gratis drinken en eten en kregen een programma aangeboden, gepresenteerd door Sandra Reemer en wethouder Don. De Lichtstadoperette presenteerde enkele fragmenten uit musicals en Wannes van der Velde, met als gast J.W Roy, speelde enkele liedjes. Al met al een programma, die de grijze massa van vrijwilligers met plezier ontving.
Guus Veldhuis.
StagePerikelen
Mijn naam is Steven Wokke. Ik ben 19 jaar en heb een stage bij het Vredesburo gevolgd. De stage had een lengte van 5 vrijdagen.
Ik heb een Autistisch Spectrum Stoornis. Dit is een lichte vorm van autisme en dit wil onder andere zeggen dat ik veel dingen letterlijk opvat. “Goedevandaag” i.p.v. “Goedemorgen”. Op het sociaal vlak niet zo geweldig, maar toch is het daar goed gegaan. Met de computer kan ik bijvoorbeeld weer veel beter werken. Els vond mijn hulp vaak heel fijn.
Ik heb samen met Hans een opdracht uitgezocht. Mijn voorkeur ging naar de computer. Daarom hebben we samen gekozen, dat ik ging uitzoeken hoe het bibliotheekarchief vernieuwd kon worden. Dit is gelukt. Ik heb een webarchief gemaakt met data uit het oude bibliotheekarchief. Je kan dan vanuit het internet kijken welke boeken er zijn. Echter deze site staat nog niet op het internet.
Ik kan tevreden op mijn stage terug kijken.
(binnenkort op deze site)
De Biep
De nieuwe aanwinsten voor de bibliotheek zijn:
“Het doden van een mens”, geschreven door Guus Kuijer, uitgeverij Athenaeum – Polak & Van Gennep,2007, 224 pagina’s; “Tot zover Darfur”, Pamflet van Aart Zeeman, uitgeverij Querido, 2007, 43 pagina’s; “Ik ben een deserteur”, door Joshua Key, uitgeverij De Arbeiderspers, 2007, 238 pagina’s; “De Spaanse burgeroorlog”, door Hugh Thomas, uitgeverij Anthos/Standaard, 2006, 927 pagina’s;”Tegen alle vijanden”, door Richard A. Clarke, uitgeverij Bert Bakker, 2004, 351 pagina’s;
“Gaza, Geschiedenis van de Palestijnse tragedie”, geschreven door Lucas Catherine & Charles Ducal, uitgeverij EPO, 2009, 164 pagina’s.
1400 Doden, van wie een derde kinderen. 4000 Gebouwen vernield. Geen voedseltoevoer. Geen geneesmiddelen. Waarom die harde Israëlische actie? Vanwege de Palestijnse raketbeschietingen op Israël? Of heeft Israël andere beweegredenen? En waarom schiet Hamas raketten af? Een terreurdaad van fundamentalisten? Of zijn er diepere oorzaken? Hoe is het conflict tussen Israëli’s en Palestijnen begonnen? Hoe staat het met het vredesproces? Is er een oplossing?
Concrete vragen, waarop Lucas Catherine in dit boek concrete antwoorden geeft. Op basis van feiten, uiteengezet in een historisch overzicht van het Israëlisch-Palestijnse conflict. Feiten die tot conclusies leiden over de ware oorzaken van de Palestijnse tragedie. Een tragedie die Charles Ducal treffend verwoordt in een cyclus van negen gedichten over dit menselijk drama.
“Voor hen zing ik dit lied”, Liedteksten en een CD met liedjes van Jos Linnebank, een uitgave in eigen beheer onder de redactie van Hermine Linnebank -van Leeuwen, 2008, 110 pagina’s.
Dit boekje bevat een selectie van de liedjes die Jos Linnebank (16 juni 1934 – 8 juli 2003) zijn laatste vijftien levensjaren schreef en zong, zichzelf begeleidend op de gitaar. Het boekje wil enige achtergrond geven bij de teksten en optredens. Ter illustratie hierbij staan er enkele mooie zwart/wit foto’s.
Jos noemde zichzelf een troubadour. Jarenlang reisde hij met gitaar en geluidsapparatuur door het land, om met zijn stem de werkelijkheid te bezingen. Hij deed dit omdat hij dat van harte kon doen. Jos’ teksten zijn niet vrijblijvend. Zo zong hij over gastvrijheid voor vluchtelingen en opende hij zijn huis voor hen. Hij zong over milieuvervuiling en hij probeerde in zijn eigen leven zijn ‘voetstap’ zo klein mogelijk te houden; hij zong over geweldloosheid en hij beoefende zowel nederigheid als zelfverzekerdheid; twee componenten die in zijn ogen de basis vormen van een geweldloze levenshouding. Deze liedteksten zijn zijn bijdrage aan mensen die in beweging komen. “Geen lange toespraken, laat mij maar liedjes schrijven”.
Het boekje is een mooi vormgegeven document waarin een belangrijk stuk actie-geschiedenis is terug te vinden. Het Vredesburo heeft enkele exemplaren in consignatie gekregen zodat het hier voor € 16,- te koop is. En uiteraard mag het niet in onze bibliotheek ontbreken!
Noam Chomsky,
taalkundige, filosoof, psycholoog, politiek activist.
Chomsky is geboren in 1928 en hij studeerde taalwetenschap en filosofie. Op zijn 29ste wordt zijn eerste boek uitgegeven: "Syntactic Structures", een boek dat een omwenteling in de taalwetenschap heeft teweeggebracht. Het altijd zo saaie vak taalwetenschap blijkt opeens een vak met adembenemende ontwikkelingsmogelijkheden te zijn.
Een van zijn kerngedachten is dat taalvermogen grotendeels aangeboren is en niet aangeleerd. Kinderen leren met gemak hun moedertaal en Chomsky zegt dat ieder kind wordt geboren met een aantal ideeen over hoe mensentaal eruit moet zien. Het enige dat het kind dan nog moet zien te achterhalen zijn de woorden van de moedertaal.
Dat is zo ongeveer wat ik begrijp van de taaltheorie van Chomsky, want wat daarna komt zijn ongelofelijk ingewikkelde concepties van de menselijke geest, met alle filosofische en psychologische vraagstukken die daarbij komen kijken. Die worden door Chomsky op natuurwetenschappelijke wijze uitgewerkt en zijn grammaticaregels lijken dan ook sterk op wiskundige formules. Het is mij nooit gelukt om dat te snappen. Hoeft ook niet. Booij noemt hem : "De Einstein van de taalwetenschap" en Wesly vergelijkt hem met Russell. Indrukwekkend!
Helemaal verliefd ben ik op de Chomsky die zichzelf politiek activist noemt. Hij is een onvermoeibaar criticus van de politiek van iedere Amerikaanse regering, vanuit een links anarchistisch standpunt. Zijn bijtende kritiek op de oorlog in Vietnam zorgde er voor dat hij een tijd op een lijst met staatsvijanden van het Amerikaanse Witte Huis heeft gestaan. Een eretitel lijkt mij!
Al in 1969 spreekt hij in een boek over de Nieuwe Mandarijnen: dat zijn de technocraten, bureaucraten en universitairen die Amerika's recht verdedigen om de wereld te overheersen. Bijna veertig jaar en veel politieke boeken later schrijft hij over Guantanamo en gaat op zoek naar het antwoord op de vraag wanneer we een staat een "falende staat" kunnen noemen. Na veel degelijke theorie concludeert hij dat de Verenigde Staten onmiskenbaar koploper is in het rijtje falende staten.
Chomsky is wereldwijd het meest bekend geworden om zijn politieke werken, maar zijn hoofdbezigheid is nog altijd doceren en taalonderzoek.
terug
GEVLEUGELDE WOORDEN:
Oorlog: een laffe vlucht uit de problemen van de vrede.
Thomas Mann
Noam Chomsky
”De arrogantie van de macht.”
Lemniscaat b.v., Rotterdam, 2004
De ondertiteling van het boek is: “Hoe het Amerikaanse streven naar hegemonie het voortbestaan van de planeet bedreigt.” Bij de meeste andere auteurs zou ik gedacht hebben dat ze nogal wat pretentie hadden om dit op de kaft van het boek te durven zetten, maar van Chomsky neem ik meteen aan dat hij het waar kan maken. En dat blijkt dan ook zo te zijn. Ik begon met lezen en bijna ademloos las ik door. Ik heb altijd het idee aardig op de hoogte te zijn van heel wat oorlogen en conflicten uit het verleden, maar Chomsky’s betoog hamert alle feiten erin. Ongelofelijk, je wist dat het erg was, maar zo erg...
Als hij stelt dat de mensen de laatste paar honderd jaar niet alleen een zware aanslag hebbben gepleegd op het leefmilieu en de diversiteit van hogere organismes, maar dat ze ook met een kille, berekenende wreedheid elkaar te lijf zijn gegaan, dan zijn zijn voorbeelden duidelijk en goed gedocumenteerd.
Een hart onder de riem voelde ik toen hij de protestbewegingen van de laatste veertig jaar aanhaalde en zegt dat die op veel gebieden een belangrijke beschavende werking hebben gehad. Dit boek van Chomsky is dan ook erg aan te bevelen voor iedereen die twijfelt aan het nut van b.v. de milieubeweging of de vredesbeweging. Hij noemt het versluieren van de waarheid door doelbewuste onwetendheid dan ook een van de cruciale factoren waardoor misdaden voortduren. Weer zo’n belangrijke taak dus voor protestbewegingen en voor kritische journalisten.
Geen enkele Amerikaanse president komt er goed vanaf, maar de consistente politiek van steun geven aan dictators krijgt zijn hoogtepunt tijdens het Reagan-tijdperk en de presidenten na Reagan. Omdat het ook met de economie wat minder gaat is het de kunst van de leiders om de ene na de andere booswicht te voorschijn te toveren, want, zegt Chomsky, bang maken van een bevolking is een zeer effectieve methode om de politieke macht in handen te houden.
Wat bijna pijn doet om te lezen is hoe er met democratische beginselen wordt omgesprongen. Na lezen van dit boek is het zonneklaar dat ‘democratie’ zo’n beetje het meest misbruikte begrip door machtshebbers is. Een gemakkelijk woord om te gebruiken in discussies en als retoriek, maar de praktijk is een andere en Chomsky laat zien hoe groot de afkeer en minachting voor de democratie is onder de machtigen en gepriviligeerden.
Als veelbelovende ontwikkeling noemt Chomsky de geleidelijke opkomst van een mensenrechtenbeweging onder de bevolking, de internationale solidariteitsbewegingen en het aan de basis tot stand komen van concrete samenwerkingsverbanden: de ontwikkeling van deze volksbewegingen zouden wel eens de toekomst van onze soort kunnen bepalen.
Els
RAAR MAAR WAAR
VS verloren kernwapen onder poolijs Groenland
NUUK - De Verenigde Staten raakten in 1968 een kernwapen kwijt onder het ijs bij noordelijk Groenland. Ondanks een verwoede zoektocht is het wapen nooit teruggevonden, meldde de Deense krant Politiken gisteren.
De nucleaire bom bevond zich, met nog drie andere kernwapens, aan boord van een Amerikaanse B-52-bommenwerper, die neerstortte op Groenland. De kernkoppen met onder meer uranium en plutonium bleven wonderwel intact, maar de bergers van de wrakstukken vonden er maar drie. Enkele maanden later, in april 1968, zocht het Amerikaanse leger tevergeefs naar de vierde kernbom onder de ijskap op de poolzee bij Groenland.
Het ware doel van de mislukte zoektocht werd bewust geheim gehouden voor de Deense autoriteiten, blijkt uit officiële Amerikaanse documenten waar de Britse omroep BBC de hand op heeft weten te leggen.
Bron: ED 12-11-2008
De Blaadjes
VredesMagazine
Jaargang 2, nummer 1
Na het experimentele eerste jaar hebben de organisaties van VredesMedia besloten permanent te gaan samenwerken en het blad VredesMagazine vier keer per jaar uit te gaan geven.
Ik moet zeggen dat ik het blad geinteresseerd heb gelezen: er is eigenlijk niks mis mee, het is alleen zo droog, zo taai, zo zonder humor. Een cartoon van Len Munnik, daar moest ik het wat humor betreft mee doen.
Ik besef dat deze kritiek meer zegt over mij dan over het blad. Ik was ook degene die bij gastlessen Maatschappijleer (voor de Wereldwinkel) vertelde dat het heel prima was om de wereld te willen verbeteren, maar dat je dat wel met plezier moest doen. Dat plezier kon ik maar niet terugvinden in de artikelen in VredesMagazine over 60 jaar Navo, het rakettenschild, de kredietcrises, angst en macht en manipulatie.
Ik heb mezelf bestraffend toegesproken dat dat ook geen onderwerpen zijn om mee te lachen en heb om dat te onderstrepen het artikel over de politionele acties, 60 jaar geleden in Indonesie, nog eens gelezen. Echt een goed artikel waarin weer duidelijk wordt hoe erg Nederland daarmee aan de verkeerde kant van de geschiedenis is komen staan.
Al met al een goed blad dus, zeker de moeite waard om te lezen en op de hoogte te blijven van de stand van zaken van de vredesbeweging in Nederland. Kom langs bij het Vredesburo: daar ligt het ter lezing in de schappen.
Vredesmagazine is een uitgave van Kerwapens Weg!, VD AMOK en Vredeskoerier 't Kan Anders. Het verschijnt 4x per jaar.
We hebben een groot aantal tijdschriften, die min of meer regelmatig verschijnen over dit onderwerp in ons bestand. Wilt u meer weten, kom dan een keer langs en snuffel eens rond.
Nog een interessante tip
Slacker Uprising ***
De nieuwe documentaire van Michael Moore gaat over Michael Moore, althans over z'n pogingen om de herverkiezing van president Bush te voorkomen in 2004. Om dit voor elkaar te krijgen gaat Moore op een tour langs 60 Amerikaanse universiteiten om de slackers (luiwammesen) met behulp van instant-mie, schoon ondergoed en natuurlijk een toespraak over te halen toch vooral te gaan stemmen op John Kerry. Hoewel vanwege het onderwerp de documentaire wat gedateert aanvoelt geeft het toch een aardig beeld van verkiezingen in Amerika.
Niet het beste werk van Moore, maar zeker het kijken waard.
Joris
Vredeseducatie
Peiler van het Vredesburo is altijd geweest om naar het onderwijs toe actief te zijn. In het verleden is dat duidelijk gekoppeld geweest aan de voorlichting die gegeven werd over dienstplicht/dienstweigeren. In het kielzog daarvan kwamen ook andere zaken aan de orde. Contacten in het verleden waren veelal persoonlijke contacten met docenten en jarenlang bleef het aantal aanvragen en lessen constant. Na het opschorten van de opkomstplicht veranderde vraag en aanbod enigszins. De grote verhalen en geo-politieke beschouwingen werden steeds meer ingeruild voor geweld wat “dicht” bij de mensen lag: zinloos geweld, opvoedingsproblemen, omgaan met elkaar in de klas, spanningen in de Multiculturele sfeer. Een gedeelte hiervan is door de afbouw ID regeling komen te vervallen en eigenlijk heeft in 2008 de voorlichting stil gelegen. Gelukkig is er door de gemeente een opening gemaakt door het aannemen van een notitie aangaande Vredeseducatie. Op dit moment is het bestuur van het Vredesburo bezig met een 10-puntenplan aangaande de rol en mogelijkheden van het Vredesburo als het gaat om het omzetten van de uitgangspunten in concreet beleid. Het moge duidelijk zijn dat dit een enorm karwei is, omdat de gemeente een berekening van het bestuur vraagt die erg complex is en moeilijk te berekenen valt. Het is moeilijk om in te schatten hoe scholen en leerlingen/studenten reageren. Plannen maken en uitvoeren is meestal een traject van jaren en de verhouding tussen in- en output moet “te doen zijn”. Een bijkomend probleem is dat een dergelijk programma vraagt om een professioneel iemand om het uit te voeren (in samenwerking met de nodige vrijwilligers). Daarom is er voor gekozen om dit plan te laten vergezellen met de aanvraag voor een arbeidsplaats. Het Vredesburo is te klein om een dergelijk plan op basis van de huidige medewerkers uit te kunnen voeren. Het is een spannende bezigheid en we hopen het proces af te ronden in het voorjaar (maart/april moet onze nota gereed zijn).
Mocht je geïnteresseerd zijn in dit proces en praktisch en of inhoudelijk mee willen denken/werken, neem dan contact op met het Vredesburo.
ZIJN EN DOEN
HAPPY NEW YEAR
Nieuwjaarsreceptie van het Vredesburo
De Nieuwjaarsreceptie van het Vredesburo vond plaats op 10 januari 2009 bij Burgers in de Hertogstraat in Eindhoven. De dag verliep uitstekend met een programma dat er mocht zijn. Naast audiovisuele presentaties, was er een fraaie tentoonstelling. Aan de ingang werden gratis USB-sticks en Cd-rom’s uitgedeeld aan bezoekers, met beelden uit de vijfentwintigjarige geschiedenis van het Vredesburo.
Een aantal sprekers gaf hun visie op de toekomst vanuit verschillende achtergronden.
Ondermeer wethouder Hans Martin Don en raadslid Bianca van Kaathoven. Verder spraken vol passie en toewijding zuster Agnes van de Congregatie Zusters van Liefde en Tamara Meerman van Duurzaam Eindhoven.
De Eindhovense Stichting ‘Man in de maan’ presenteerde een audiovisueel programma met poëzie. We zagen twee documentaires over Wereld Oorlog I en II, met gedichten van War Poets: Siegfried Sassoon, Edward Blunden en Wilfred Owen. Alleszins een geslaagde opening van deze dag.
Rond de klok van zes was het tijd voor een gratis wereldmaaltijd, met gerechten uit alle windstreken. Hier hebben zo’n tachtig mensen gebruik van gemaakt. Na het buffet werd de middag afgesloten met muziek van gitarist Ernest van Aaken, (He plays the blues !).
Later op de avond was er feest met wereldmuziekDJ’s.
Vanaf 17.00 uur (aanvang van de receptie) waren er ongeveer 150 mensen, verspreid over de middag en avond, om te vieren dat het Vredesburo nog redenen heeft om te bestaan! Mooi was het dat er zes gemeenteraadsleden aanwezig waren.
Het publiek reageerde enthousiast met vraag om herhaling. Mensen laten we met elkaar hier, thuis en op straat, laten zien waar wij voor staan!
BERICHTEN UIT DE SAMENLEVING
Mediaproject “Berichten uit de Samenleving” van start
De multiculturele samenleving is een thema dat de gemoederen bezig houdt. We lezen erover, volgen de discussie in de politiek, lezen de artikelen in de krant. Daarnaast zien we de samenstelling van de bevolking veranderen en vragen ons af “hoe dat zal gaan” en zoeken wegen om met de gegevenheden van deze nieuwe stedelijke cultuur om te gaan. Om een gezicht aan de veranderingen in de stad te geven is het Vredesburo, met subsidie van de gemeente Eindhoven, gestart met een projekt met als titel “Berichten uit de Samenleving”.
De bedoeling is om een jaarlang aandacht te besteden aan de veranderingen in de stad met als invalshoek, dat we al pratende over de multiculturele samenleving het al aan het worden zijn (we leven in een stad met een kleine 100 nationaliteiten!). Het project bestaat uit een aantal themabijeenkomsten, het opzetten van een website, een lezing met als thema “de angst voor de ander” in september en het uitbrengen van een “samen”-krant in december.
We willen proberen “de ander” uit de anonimiteit te halen en letterlijk en figuurlijk een gezicht te geven. We gaan hierbij van het principe uit, dat het veel makkelijker praat als je het een en ander van de ander (her)kent (uiteraard geldt dat voor alle betrokkenen in het multiculturele proces). Onderdeel van het projekt is daarom ook de poging om een redactieraad van krant en website samen te stellen, die een afspiegeling is van de bevolking.
Om een eerste aanzet te geven is er op dinsdag 3 maart om 20.00u een bijeenkomst gepland bij Palet aan de Willemstraat 59 te Eindhoven. Iedereen (organisaties en individuen), die een bijdrage wil leveren aan dit projekt is van harte welkom: om te ontwerpen, te interviewen, te fotograferen, om duidelijk te maken waar we allemaal voor staan. Voor meer informatie en om de berichtgeving over dit projekt te blijven volgen, kan men zich wenden aan het Vredesburo: telefoon 040-2444707 of het emailadres samen@vredesburo.nl.