Bij de foto: Aankomend burgemeester van Eindhoven Rob van Gijzel (rechts) in gesprek met Hans Matheeuwsen (midden) van het Vredesburo, tijdens de Fakkeltocht op 24 december 2007.
De foto is gemaakt door Joost.
COLOFON
nr. 40 januari 2008
redactie:
Berrie, Hans, Vincent, Anita, Guus, Jimmie, Joost, Sven en Tim
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in april 2008 verschijnen.
REDACTIONEEL
Het Vredesburo wenst alle lezers en abonnees van deze nieuwsbrief een geweldig 2008. Het is misschien een beetje aan de late kant, maar hierdoor niet minder oprecht. Het is ook een wens aan onszelf.
Mensen met een internetaansluiting kunnen op: www.xs4all.nl/~vredesb/filmpjes.html,
een filmpje met een nieuwjaarswens zien, dat door onze medewerker Guus Veldhuis is gemaakt.
Het zal u misschien bekend in de oren klinken, maar dit jaar is het erop of eronder voor het Vredesburo. Er spelen op dit moment twee zaken, die van wezenlijk belang zijn voor hoe het Vredesburo in de toekomst zal kunnen blijven voortbestaan.
Aan de ene kant is er de zaak van de personele bezetting. Binnen enkele maanden zal duidelijk zijn of onze dragende kracht nog bij het Vredesburo kan blijven. Afhankelijk van of hij kan blijven en voor hoeveel uur zullen de werkzaamheden van het Vredesburo aangepast gaan worden. In de volgende nieuwsbrief zal hierover meer duidelijkheid zijn.
De tweede zaak, die van belang is op dit moment, is een oud probleem, namelijk een structureel tekort aan financiële middelen. We hebben dit in het verleden altijd op kunnen lossen met incidentele donaties. We willen dit jaar kijken of we hier niet een permanente oplossing voor kunnen vinden. De plannen hiervoor zullen ook later bekend worden gemaakt.
Deze nieuwsbrief wordt voor het grootste gedeelte gevormd door het werkplan voor het komende jaar. U kunt hierin lezen, wat onze plannen zijn. Dit keer wordt beschreven wat er maximaal en minimaal haalbaar is voor dit jaar, afhankelijk van het aantal mensen, dat nog werkzaam is bij het Vredesburo. De cursieve gedeeltes geven aan wat we nog kunnen doen bij een minimale bezetting.
We nemen met deze nieuwsbrief afscheid van twee stagiaires. Zowel Jimmy als Sven zijn deze maand gestopt. Joost en Tim blijven nog een tijdje.
Tenslotte vindt u nog de bekende rubrieken in deze nieuwsbrief, zoals: De Biep, De blaadjes, Raar maar Waar en Zijn en Doen. In deze laatste rubriek aandacht voor de jaarlijkse fakkeltocht.
STAGEPERIKELEN
Nou, dit is het einde. De laatste stageperikel die ik zal schrijven. Mijn studie, net als mijn stage bij het Vredesburo, is voldoende afgesloten. Indien jullie mijn eindverslag (publieksgerichte activiteiten voor kleine instellingen zoals het Vredesburo!) in willen zien, kom een keer langs bij het Vredesburo en vraag ernaar.
Mijn stagetijd is een hele wisselende tijd geweest. Eerst was het goed, daarna ging het steeds slechter en toen, na een goed gesprek met Hans, ging het weer veel beter. Uiteindelijk ben ik geslaagd voor mijn SCW en kan ik zeggen dat de stage bij het Vredesburo voor mij leerzaam is geweest. Hans is niet altijd even lief, ook mag hij wat minder cynisch zijn. Maar goed elke stage plek heeft zo zijn nadelen. Als ik er zo aan terugdenk kan ik me ook wel bedenken, dat ik liever niet bij de Lumensgroep had gezeten, want dan lag het eindproject van mijn stage al bijna vast, terwijl ik dat bij het Vredesburo wel helemaal zelf heb mogen bepalen. En dat hoor ik dan liever als: daar ligt het boekje met mogelijke activiteiten zoek er maar eentje uit voor je eindproject. Natuurlijk is dat een beetje zwart-wit. Er zijn natuurlijk ook bij de Lumensgroep leuke stageplaatsen, maar ik denk, dat ik hier goed op mijn plaats ben geweest, hier ook het meeste uit mezelf heb gehaald en ook daar weer veel van geleerd heb.
Ik dank jullie allen vriendelijk, Jimmy Hendrix
Na ongeveer een half jaar al weer actief te zijn bij het Vredesburo, vond ik het wel weer eens tijd om iedereen op de hoogte te houden over de stand van zaken rond mijn stage. De afgelopen maanden heb ik met een hoop activiteiten mee mogen kijken en een aantal activiteiten mee mogen organiseren. Één van de hoogte punten van de afgelopen tijd is toch zeker wel de Fakkeltocht voor Vrede en Verdraagzaamheid. deze wordt elk jaar op Kerstavond gehouden. Ik had hier nog nooit van gehoord voordat ik stage kwam lopen bij het Vredesburo. Tijdens het organiseren van deze activiteit heb ik Vincent ondersteund en samen zijn we naar de vergaderingen gegaan in Dynamo. Op de dag zelf heb ik mee geholpen met het opbouwen van het plein. Dit was erg gezellig, omdat er veel vrijwilligers bij waren. ’s Avonds, met de start van de tocht, ben ik foto’s gaan maken. Ik vond het een hele mooie ervaring om mee te maken en ik ben er volgend jaar zeker weer bij!
Joost
Wij hebben besloten om voor de nieuwsbrief van vandaag met z'n drieën een kleine inkijk te geven in ons leven binnen Vredesburo Eindhoven (de gekste). Wij (Sven, Joost en Tim) hebben kort geleden afscheid moeten nemen van mede-stagiair Jimmie. Hij had immers zijn stage met een voldoende afgesloten en ging zijn geluk elders zoeken. Vaarwel Jimmie, we zullen je missen. Ook Sven is bijna klaar met stage en zal ons ook verlaten. Nooit meer zijn spontane, optimistische kijk op de wereld en de mensen, die erop leven. Ook hem zullen we missen. Tim en Joost zijn nog steeds bezig met hun project (Wereldreizigers) en daarin komt eindelijk wat schot in, de eerste klanten zijn binnen. Zoals het spreekwoord ons wijs zegt: Als er een schaap over de dam is, dan volgen er meer. Hopelijk laat volkswijsheid ons niet in de steek en kunnen we binnenkort aan de gang. Tot ziens bij het vredesburo!
Groeten,
Tim, Sven en Joost
DE BIEP
Naast informatieve boeken zijn er ook verschillende tijdschriften, videobanden en DVD’s te leen aan geïnteresseerden, voor presentaties, lessen, scripties, e.d.. De volgende items zijn toegevoegd aan de bibliotheek:
De DVD “Dealing and wheeling in small arms” van Sander Francken, waarin de handel en wandel van de kleine wapens aan de kaak gesteld wordt. De volgende boeken: “De Shockdoctrine; De opkomst van rampenkapitalisme”, door Naomi Klein; uitgeverij De Geus, 2007, 669 pagina’s; “Misleide martelaren, over de Iraanse Mujahedin”, door Judit Neurink, uitgeverij Contact, 302 pagina’s; “Russisch dagboek”, van Anna Politovskaja, uitgeverij De Geus, 2007, 447 pagina’s. Confronterende dagboeknotities die de vermoorde journaliste Anna Politovskaja tussen december 2003 en eind augustus 2005 maakte over de politieke actualiteit in Rusland en Tsjetsjenië.
“Met Kok”, over veranderend Nederland, door Piet de Rooy en Henk te Velde, uitgeverij Wereldbibliotheek, 2005, 238 pagina’s.
Sinds de jaren tachtig is Nederland in snel tempo veranderd: de economie, de arbeidsverhoudingen, de positie van de staat en de politiek hebben ingrijpende ontwikkelingen doorgemaakt. Bij dit alles was Wim Kok nauw betrokken, als toeschouwer, als medespeler en menigmaal ook als spelverdeler. Daarover voerden de historici Piet de Rooy en Henk te Velde lange gesprekken met hem. Wim Kok vertelt over zij leven en de beslissende momenten in zijn bestaan als politicus en bestuurder. Henk te Velde geeft een indringende karakteristiek van de manier waarop Kok zich als politicus manifesteerde en ontwikkelde. En Piet de Rooy analyseert waarom ‘Paars’ na de eeuwwisseling zo snel kon worden verguisd.
“De kleine vrede, in de Grote Oorlog, Kerstmis 1914 aan het westelijk front”, door Michael Jürgs, uitgeverij Mets & Schilt, 2003, 365 pagina’s.
December 1914, geen nieuws van het Westelijk front. Duitsers aan de ene kant en Belgen, Fransen en Britten aan de andere hebben zich, vaak slechts zo’n honderd meter van elkaar verwijderd, diep ingegraven in de kleigrond, afgeschermd door prikkeldraad. Deze linie loopt van de West-Vlaamse Noordzeekust tot de Zwitserse grens. In het noordelijke gedeelte van dit front gebeurt er tijdens de kerstdagen iets onvoorstelbaars: het is er kortstondige vrede.
De aanzet hiertoe geven uitgerekend de Duitsers die de oorlog in augustus begonnen waren. Borden worden omhoog gehouden, eerst door hen en dan door hun vijanden: Frohe Weihnachten, Merry Christmas, we not fight, you not fight… Het nieuws van de ‘vrede’ in Vlaanderen verspreidt zich als een lopend vuurtje door de loopgraven; men legt de wapens neer en gaat samen kerstmis vieren. Kerstbomen worden neergezet in het niemandsland. Kaarsjes ontbreken niet. De vijanden zingen kerstliederen, de woorden ‘Peace’, ‘Frieden’ en ‘Paix’ zijn te horen. De volgende dag worden de doden die al weken lang in het niemandsland liggen, in gezamenlijk gebed naar hun eeuwige rustplaatsen gebracht. En men ruilt tabak, pijpen, plumpudding, sigaren, rum, vaten bier, schnaps en wijn. De mannen tonen elkaar foto’s van hun familieleden, praten over heimwee, en dat de oorlog maar snel voorbij mag zijn. Er wordt zelfs gevoetbald. De legerleiders, ver verwijderd van elk schot, worden echter onrustig van deze vrede. Zij dreigen met strafmaatregelen en geven het bevel om weer te gaan schieten. Op de derde dag gebeurt dat dan ook: de bloedige slachtpartij begint van voren af aan. De oorlog zou nog jaren duren en rond negen miljoen mensen het leven gaan kosten.
DE BLAADJES
Historische Nieuwsblad:
Als stageopdracht mocht ik deze maand het Historisch Nieuwsblad lezen. Dit is voor mij al een hele opgave. Toch heb ik mezelf er toe kunnen zetten tijdens een korte treinreis van Eindhoven naar Best. De opvallende mooie foto op de voorpagina zette me wel aan tot lezen. De verdere vormgeving van het tijdschrift is leuk en er staan veel aansprekende foto’s in. Wel viel me op dat er veel reclame in staat. Een van de stukken die ik heb gelezen ging over de operatie ‘Plumbbob’. In 1957 werd een atoombom tot ontploffing gebracht om te testen of soldaten daarna nog in staat waren om te kunnen vechten. Dit trok me erg aan, want dat is natuurlijk absurd dat zo iets heeft kunnen gebeuren.
Ik denk dat het voor iedereen wel een keer goed is om een soortgelijk tijdschrift te lezen. Het tijdschrift gaat voornamelijk over geschiedenis die nu nog van belang is voor de wereld. De geschiedenis van onze ouders, opa’s en oma’s en hoe de wereld in de laatste paar honderden jaren zichzelf heeft ontwikkeld tot nu.
Peace,
Joost
Het Historisch Nieuwsblad verschijnt 10x per jaar. Er komt een grote verscheidenheid aan onderwerpen in aan bod.
In het laatste nummer van 2007 komen, naast het beschreven onderwerp, ook aan bod o.a. Persvrijheid in Amsterdam in de Gouden eeuw, een recensie over "In Europa" (de tv-serie, gepresenteerd door Geert mak), Erasmus versus Luther, Angela Davis, boekrecensies.
In elk nummer passeert een groot aantal onderwerpen de rubriek. En omdat geschiedschrijving vaak een kwestie is van de grote gebeurtenissen, komen de vele oorlogen uit het recente en minder recente verleden regelmatig aan bod. Hier wordt op een zeer leesbare manier over geschreven, zonder populistisch of verbloemend te zijn. In recente nummers is bijvoorbeeld geschreven over de minder "verlichte" kanten van de persoonlijkheid van Ghandi, maar is er ook een kort historisch overzicht te lezen geweest over de bemoeienissen van de Sowjet Unie met Afghanistan.
Alle tijdschriften zijn te lezen bij het Vredesburo. We beschikken ook over een uitgebreid archief met eerdere nummers van de tijdschriften.
RAAR MAAR WAAR
Museum stelt geladen raket tentoon.
In het museum komt de geschiedenis tot leven. En dat hebben bezoekers van een militair museum in het Amerikaanse Cumberland haast letterlijk mogen ondervinden. Een raket, die in het museum tentoon werd gesteld, stond namelijk op scherp. Toen iemand het museum over die mogelijkheid inlichtte, werd onmiddellijk de FBI op de hoogte gebracht. Bomexperts maakten het projectiel, een Mark 1-raket (een soort granaat, die, tijdens de Vietnamoorlog, afgeschoten werd door een helicopter. Red.) van ruim een meter, vervolgens onschadelijk. De raket was aan het museum in de staat Maryland geschonken door een Vietnamveteraan. De autoriteiten onderzoeken nog hoe de veteraan aan de geladen raket kwam.
(bron: www.waarmaarraar.nl)
ZIJN EN DOEN!
Informatiebijeenkomst Ijsland, 10 december 2007
Waarom het Vredesburo zich ook met milieuproblematiek inlaat moge duidelijk zijn: op een vreedzame manier omgaan met elkaar is volgens ons ook respectvol omgaan met de omgeving. Verregaande vernietiging van de natuur is direct van invloed op de levens van mensen, verhoogt de kansen op confrontaties, omdat er steeds meer belang gehecht zal gaan worden aan de laatste reserves van “moeder aarde”. Een aarde, die bestaat uit vooral woestijn, waar vele diersoorten zijn uitgestorven en waar steeds meer onherstelbaar vergiftigde biotopen zullen voorkomen is een rampenscenario, dat volgens velen zelfs onafwendbaar dreigt te worden. Daarnaast is het probleem van de opwarming zelfs voor de meest verstokte scepticus overduidelijk geworden.
Als je “IJsland” laat vallen in een discussie zal dat waarschijnlijk geassocieerd worden met natuur, ongereptheid en onbedorvenheid. En inderdaad nog steeds is IJsland het meest ongerepte deel van Europa en zelfs op wereldschaal steekt het gunstig af bij andere landen. Toch is het niet vanzelfsprekend dat dat zo blijft. Het toverwoord, waardoor een aantal grote industriële ondernemingen zich op IJsland vestigen of willen gaan vestigen, is overduidelijk: overvloedige en relatief goedkope energie uit aardwarmte en waterkracht. Daarom is het vooral de enorme energie slurpende aluminium industrie die haar oog heeft laten vallen op IJsland.
In het kader van deze problematiek waren een aantal IJslanders op bezoek in Eindhoven om steun te vragen voor de campagne die al geruime tijd loopt op IJsland. De campagne bestaat uit directe aktie tegen de bedrijven en de bouwplaatsen (er komt in de zomermaanden weer een axiekamp, waar uiteraard iedereen van harte welkom is!), het beïnvloeden op allerlei manieren van de publieke opinie, het steun vragen aan mensen “all over the world” en hen op te roepen aandacht voor deze problematiek te vragen in het eigen land. Aktie voeren op IJsland is moeilijk door de algemene gedweeë en apathische houding van de bevolking (een feest van herkenning) en het ontbreken van een kritische traditie in de moderne tijd.
Persoonlijk zou ik het rampzalig vinden als, voor materieel gewin en de geldbeurzen van schatrijke aandeelhouders, de laatste resten natuur worden opgeofferd. Ik besef hoe moeilijk het is om een systeem te veranderen dat dergelijke problemen met zich mee brengt, laat staan dat ik ook als persoon niet altijd in staat ben om te voldoen aan die houding, die noodzakelijk is. Maar het moge overduidelijk zijn: het is echt wel 5 voor 12!!
Wil je meedoen en/of meer informatie over IJsland neem dan contact op met het Vredesburo of surf naar www.savingiceland.org.
Fakkeltocht, 24 December 2007
Traditioneel wordt in Eindhoven op 24 december (kerstavond) de Fakkeltocht voor Verdraagzaamheid en Vrede gelopen. De Fakkeltocht werd voor het eerst gehouden in 1992 toen in Europa op verschillende plaatsen aanslagen werden gepleegd op migranten. Sindsdien heeft de tocht in het teken gestaan van vrede, vrijheid en verdraagzaamheid
Het Vredesburo, samen met andere groepen en stichtingen, werkte voor de 16de keer alweer mee.
Dit jaar was het een zeer afwisselend programma. Rond 18:00 begonnen de mensen binnen te stromen op het mooie sfeervolle Wilhelminaplein. Burgers, samen met het Vredesburo, stond met een overheerlijke soep- en pannenkoekenkraam voor de mensen die tussendoor nog een warm hapje konden gebruiken (goed gedaan jongens!!).
Rob van Gijzel was deze keer de ceremoniemeester van de avond. Hij begon op het podium met een kort interview met de dochter en de vader van een Chileense politieke vluchteling, die al vanaf het begin van de fakkeltocht als vrijwilliger meedraaide. Hij vervolgde met een aantal vragen aan Hans Matheeuwsen (coördinator van het Vredesburo). Dit gaf een mooi informatieve start van de avond.
Om 18:30 speelde een bluesbandje voor de invulling van de sfeer en gevolgd door een samenzang van het publiek met Miriam Snoek.
Klokslag 19.00 uur kwam de burgermeester een speech houden en toen ging, volgens traditie, de eerste fakkel aan. Het is toch altijd weer een indrukwekkende moment als het vuur zich als een golf verspreidt en het hele plein verlicht raakt door de 5000 fakkels, die aangestoken worden.
Langzaam begon de massa zich te bewegen voor de fakkeltocht en het duurde zeker drie kwartier voor de laatste mensen het plein verlieten. Nog geen half uur later waren de eerste wandelaars al weer terug en staken hun fakkels in de zandcontainer. Bij het vuur stonden twee Peruaanse muzikanten live muziek te spelen.
Voor de eerste keer in al de jaren, dat ik meedraai met de fakkeltocht, viel het me op, dat een behoorlijk deel van het publiek op het plein bleef hangen. Ik weet niet of dat nu door de Peruaanse muzikanten kwam of de gezelligheid bij de soepkraam, het droge weer of de goed georganiseerde avond. In elk geval, de fakkeltocht van 2007 was in ieder geval super geslaagd!!!!
Vincent.
WERKPLAN 2008
Klik op de titel om naar het werkplan te gaan.