COLOFON
nr. 29 april 2005
redactie:
Berrie, Anita, Hans, Tamara, Sarie, Vincent, Martin, Danny, Sanne, Thijs,
Jimmy, mevrouw Salehi, Ramon en Geertje
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in juli 2005 verschijnen.
VOORWOORD
Mea culpa. Onze
traditie om te laat uit te komen met dit kwartaalblad is deze keer wel
erg uit de hand gelopen. De oorzaak hiervan is, dat we absoluut ons jaarverslag
van 2004 wilden bijvoegen. Normaal gesproken moet die eind april af zijn,
dan is er dus tijd genoeg om hem bij de nieuwsbrief te voegen en toch
nog redelijk op tijd uit te komen. Dit jaar is hierbij echter, door omstandigheden,
vertraging opgelopen.
In deze nieuwsbrief dus:
* Ons jaarverslag over 2004;
* Een zeer uitgebreide sectie Stageperikelen. Dit is het gevolg van het
komen gaan van enkele nieuwe en oude stagiaires. Geniet er nog maar van.
Het is goed mogelijk, dat we in het komende schooljaar geen nieuwe stagiaires
zullen aannemen, vanwege de onduidelijke toekomst van de Vredesburomedewerkers;
* In het kader van het toekomstperspectief staan er in deze nieuwsbrief
ook een aantal verslagen van activiteiten, waarmee het Vredesburo in dit
jaar aandacht wil vragen voor haar situatie;
* Tenslotte, zoals gebruikelijk, de Biep, met nieuw gekochte en gekregen
boeken en pamfletten, die te leen zijn in onze bibliotheek.
Als laatste wil ik nog even een opmerking maken over de voorkant van deze
nieuwsbrief. Op het moment, dat ik dit zit te schrijven, is de glaszetter
voor de tweede keer dit jaar bezig om een nieuwe etalageruit te plaatsen.
Hij is afgelopen nacht weer ingegooid. Daarbij is de monitor, van de computer
in de etalage, kapot gegaan. De eerste keer, dat dit gebeurde dit jaar,
was de monitor wel beschadigd, maar hij werkte nog wel. Ik heb hem toen
terug in de etalage gezet, met een blaadje met de tekst "Beschadigd,
maar niet verslagen" erbij geplaatst. Ik vond het deze keer wel gepast
om dit op de voorkant te zetten, omdat dit zeker voor het gehele Vredesburo
geldt.
STAGEPERIKELEN
Hallow...
Het is alweer enkele maanden geleden en dus tijd voor een update, hihi!
Zo mag ik jullie vertellen dat Food Not Bombs binnenkort weer actief is in Eindhoven. We zijn er nu met zijn zessen mee bezig en tot op heden heeft iedereen er zin in. In juni of juli zullen wij weer in het centrum van eindhoven verschijnen. Kom een keertje langs....
Ook zijn we actief met de zomerpraktijken, voor wie het nog niet weet.
Het inkijkmuseum en het vredesburo doen mee aan een reeks feestjes op
vrijdagavond om zo wat geld binnen te krijgen. Tijdens de voorbereidingen
werd ons dadelijk dat TAC en Stroomhuisje ook dingen van plan waren op
de vrijdagavond. En onder het motto “samenwerken is niet moeilijk”
hebben we dus een planning gemaakt voor de hele zomer,,, die nu bekend
staat als zomerpraktijken.
Ondertussen heeft de eerste zomerpraktijk plaats gevonden en wel vrijdag
de 13de! En we kunnen zeggen dat het zeer geslaagd was : )...
Ook de roefeldag is geweest en we hebben samen met de roefelende kinderen een Peace Pole gemaakt. Wanneer deze geplant gaat worden is nog onbekend, maar hier gaan jullie nog meer over horen!
Tot de volgende keer!
Sanne
Hallo mensen,…
Tijd om voor mij afscheid te nemen. Het is nu 4 februari en maandag 7 februari vertrek ik naar Laos om daar in ‘The Treehouse Project’ terecht te komen, midden in the jungle! Ik heb er enorm veel zin in, heb het idee alsof ik in een vraagteken ga stappen. Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn avonturen ;-)
Deze tijd op het Vredesburo is een leerzame tijd voor me geweest. De
tijd is echt gevlogen. Dit is een unieke leeromgeving geweest voor mij
als stagiaire omdat je hier in bijna alle vrijheid de ruimte hebt om een
project op te zetten. En daarbij is het een relatief kleine organisatie
waardoor je inzicht krijgt op verschillende zaken die spelen in een organisatie.
Ook heb ik geweldige mensen ontmoet. Berrie heeft me altijd geholpen wanneer
ik weer tegen de computer aan het schelden was en bracht rust! Hans zorgde
voor de nodige discussies mét inhoud, ook vind ik het een wijze
man. Anita die altijd vriendelijk en behulpzaam was. Vincent die zoveel
positiviteit uitstraalt en waarmee ik fijn mee samengewerkt heb. Ik vind
hem een beetje de herder die beschreven word in het boekje: de alchemist,..
hahaha (dit bedoel ik positief). Martin die erg goed bezig is met zijn
stichting ’80 questions’ en waarmee ik ook fijn heb samengewerkt.
Verder de andere stagiaires, Danny (waarmee ik op het vlot heb gezeten
op de Dommel!), Sanne waarmee ik samen de ontwerpen van de Vredeswijn
heb ontworpen en die mee heeft geholpen met het project ‘What’s
up?’. Mijn projectgroep ‘What’s up?’, erg leerzaam
en een fijne samenwerking! Succes jongens! Als laatste natuurlijk Sarie.
Ik heb samen met jou een te gekke en leerzame tijd gehad hier, bedankt
meis!
Ik wens de mensen van het Vredesburo al het goede. Zeker in de situatie
waarin het Vredesburo zich bevindt. Ik vind dat het Vredesburo moet blijven
bestaan. Dat mag Eindhoven niet verliezen!
Bedankt iedereen!
Groeten van Tamara,... PEACE!!
Hallo beste lezers
Hierzo Thijs en Jim de nieuwe stagaires van het vredesburo, waarom het vredesburo: nou das makkelijk, we willen de wereld toch nog een beetje proberen te verbeteren. En we dachten dat te kunnen doen door onze VPE-stage te lopen bij het vredesburo. We lopen stage vanaf begin 3de schoolblok, rond 23 februari ongeveer begonnen. We komen vanuit het ROC Eindhoven Welzijn en Sport, waar we de opleiding sociaal-cultureel werk proberen te volgen. Naar eigen zeggen lukt dat best aardig.
Meestal zitten wij op woensdagmiddag bij het vredesburo. We zijn op dit moment bezig met het opzetten van een festival in samenwerking met Popei, waaruit een compilatie CD moet voortkomen. Deze CD zal natuurlijk wereldwijd worden verspreid door het Vredesburo. We willen mensen ervan bewust maken dat het Vredesburo bestaat, door middel van het festival en ook de CD, de bands meer bekendheid geven en natuurlijk een dringend probleem van het Vredesburo onder de aandacht brengen, namelijk het geldtekort en natuurlijk op een alternatieve manier geld inzamelen voor het Vredesburo.
Verder zijn we ook vaak op pad om posters en dergelijke te verspreiden voor het Vredesburo en helpen we mee met Food Not Bombs.
Thijs Vonk en Jimmy Hendrix,
Groeten u vriendelijk
Hallo Vredesburo!
Hier dan even een berichtje uit Zuid-Afrika! want die eeuwige dank
wil ik natuurlijk niet mislopen!! :-) Er zijn een hoop dingen gebeurd...
Ik werk niet meer voor de surfschool, want die meneer had helemaal geen
sociale projecten lopen! Onvoorstelbaar ja, dat ik daarvoor helemaal naar
Zuid-Afrika moest reizen om dat te mogen constateren...
Na een maand wachten en proberen contact te leggen met een school uit
de Township Massepumellele en er nog steeds niks van start was, had ik
besloten om bij een andere organisatie te gaan werken. Ik werk nu bij
the Salesian Institute, in Capetown. Een organisatie die werkt met straatjongens.
Ik was hier al op maandag en woensdag aan het werk om daar compurterles
te geven (ik en computers hahaha!) en nu ben ik ook nog bezig met bewustwordingslessen
over drugsgebruik. Interessant werken hier. De jongens hebben erg veel
meegemaakt en zijn dan ook niet gemotiveerd te krijgen...!!
Het is een interessant land, Zuid-Afrika, voor de sociale mens! Het is
bijna dweilen met de kraan open... Maar dus genoeg te doen en ontelbaar
veel initiatieven....maar ook veel crimineeltjes (ik ben al een keer overvallen
en vandaag probeerden ze mijn discman uit mijn tas te jatten, maar ik
was er gelukkig net op tijd bij met m'n hoofd!). Om de drie seconde wordt
er om geld gezeurd en je moet overal voor betalen. Ik mis de vrijheid
van Nederland heel erg en besef nu pas hoe relaxed we het eigenlijk hebben....
Maar het is goed om het nu te beseffen.. Als je hoort wat mensen, en vooral
kinderen!, hier meemaken dan begrijp je waar het allemaal mis gaat, want
dat is een dik boek vol met nachtmerries... En het is frustrerend dat
je er zo weinig aan kan doen.. Maar het is wel mooi om te zien hoe veel
mensen wel niet hun best doen, want zelfs de lokale friettent draagt zijn
steentje bij.
Met de computerlessen gaat het trouwens wat moeizaam want best wat jongens
kunnen niet lezen of schrijven... En dan probeer ik ze duidelijk te maken
dat ze zich dan beter eerst daar op kunnen focussen, maar dan zeggen ze
dat ze wel in het Afrikaans typen...wat er dus ongeveer zo uit ziet: hfrjhfskjff,zdcnioq...
Vertel zo iemand maar eens dat, dat geen Afrikaans is....!
Dit waren wat ervaringen in het kort! Mocht het allemaal niet lukken
met die ID-banen dan kom snel hier naar toe, want er is hier meer dan
genoeg te doen!
Veel liefs, Sarie
Dag mensen,
Zegt de naam, “What’s up?!” inmiddels iets
meer? Wij zijn een projectgroep die dit schooljaar een tal van projecten
heeft opgezet met de leerlingen van vmbo-school De Burgh. 
Het project is goed verlopen, de reacties van de leerlingen en docenten
van de school waren erg positief. We waren begonnen met een portrettenreeks
van de leerlingen. Dit, zodat we hen op een leuke manier informeel wat
beter konden leren kennen. En tevens kregen we zo een mooie profilering
naar de buitenwereld. Zij hebben nagedacht over een kleine tekst, die
op de foto toegevoegd werd. Het eindresultaat mocht er wezen. Een selectie
van 12 portretten die in de openbare bibliotheek van Eindhoven hebben
gehangen. Ook hangen ze in Fontys Hoge school en bij de De Burgh zelf.
We zijn daarna met de leerlingen workshops gaan doen. In samenwerking
met Hall of Fame uit Tilburg konden we jembee-, streetdance-, rap- en
een dj-workshop geven. De leerlingen waren enthousiast en zijn de hele
dag actief bezig geweest met deze nieuwe disciplines.
Als afsluiting wilden we hen laten discussiëren over thema’s
die direct betrekking hebben op hun belevingswereld. We hadden gekozen
voor een forum op het internet. Je mening te uiten achter de computer
is makkelijker dan in een debatvorm. Er zat een computerexpert in de klas
die het leuk vond het forum te besmetten, dus dat was een beetje jammer.
Het is een leuke stage geweest, kennismaken met het Vredesburo was ons
een genoegen.
Ik hoop dat het Vredesburo zo lang mogelijk haar hoofd boven water mag
houden zodat Eindhoven de menselijkheid behoudt die in ieder van ons schreeuwt.
What’s up?! - LEEF!
Geertje de Man en Ramon Everard
Ik ben Soghra
Salehie
Ik ben 42 jaar en heb een gezin bestaande uit mijn man, 4 kinderen, een
konijntje en vogeltjes.
Ik studeer Bedrijfseconomie Deeltijd bij Fontys hogescholen in Eindhoven.
Om het tweede studiejaar af te maken , moet ik stage lopen . Deze stage
duurt 16 weken en ik ben in april ’05 bij het Vredesburo begonnen.Mijn
functie is, helpen met de bedrijfsadministratie en financieel verslag
en bibliotheek .
Voor mij is het de eerste keer dat ik in Nederland ergens aan de slag
kom en ik vind het heel leuk en gezellig.
Groetjes S.Salehi
Boeren, boerinnen
en de rest van de wereld
Zal ik jullie mijn spannende
avond uren eens vertellen.
Wat heb ik nu hier gedaan bij het Vredesburo. Nou, ik ben dus aan het
afstuderen. Helaas voor de meeste van jullie, iets wat je alleen meekrijgt
in de nieuwsbrief. Mijn afstudeeractiviteit zijn workshops over ‘PASSIE
& IDEALISME” in het cultureel werk. En wat houd dat in?
De RavAge, Loesje, Peter Schmid en os Martin, gaan vertellen wat zij doen,
waarom zij dat doen en zo belangrijk vinden en dat doen zij gepassioneerd
(heerlijk).
Verder is er natuurlijk MEUK MAGAZINE een lelijk blad voor lelijke mensen.
Het maandblad, dat eens in zoveel tijd uitkomt, waarin onzin regeert en
bier gehalte erg hoog is. Kortom geniaal grappig humor van limburgse bodem.
Dit uitermate meukerig blaadje kunt u natuurlijk lezen in het vredesburo
onder het genot van een heerlijk kopje Max Havelaar biologische snelfilterkoffie
of Bij Burgers met lekker pilsje zittend/ hangends aan de bar. Net wat
u, je, jij prefereert.
Zowiezo doe ik natuurlijk helpen met de lopende activiteiten en probeer
ik mee het Vredesburo te redden van de ondergang (gulle gevers! het giro
nummer is trouwens 526549I).
Het was kort, maar hullie hebt ut al druk genoeg meij het lezen van ons
jaarverslag.
Tot in het vredesburo...
Danny
In het land van de reuzen,
Voel je je alleen klein als je geen grote mond durft te hebben.
DE BIEP
Er zijn weer diverse boeken aan onze bieb gedoneerd en enkele nieuwe in de uitverkoop aangeschaft, te weten: Eva Peron; A. Dujovne Ortiz, 2002 / Waarom oorlog?; A. Einstein en S. Freud, 1986 / Het einde van de apartheid; C.Bradley, 1995 / De oorlog in Vietnam, David Wright, 1997 / De deur naar het Boeddhisme; Justine Hardy, 1996 / Tibet (fotoboek); Kevin Kling, 1985 / Immortality & reïncarnation; A. David Neel. 1978 / Tibet (fotoboek); Yeshi Choedon & Dawa Norbu, 1997 / Lesebuch Buddhismus; uitg. Aurum, 1994 / Inferno Tibet; Anita Tyke Verlag, 1990 / Tulku, P. Dickinson, 1982 / Ik ben tegen; A. den Doolaard, 1983 / 1984; George Orwell, 1979 / Samen werken voor de vrede, Praag 21 – 26 juni 1983 / Van geweld bevrijd; Evert A. Huisman, 1987.
"Mijn
leven als mijnenruimster" van Eva Bohle, Uitgeverij Lemniscaat, 420
pagina’s.
Een bijzonder boek, deels openhartig en vooral realistisch. Vera Bohle
verhaalt over haar jeugd in Duitsland en hoe ze via haar werk onder andere
als tv-redactrice bij de ZDF te maken kreeg met de "brandhaarden"
in de wereld en hoe ze uiteindelijk besloot mijnenruimster te worden.
Dat is dan pas het begin van het boek, er volgt een enerverende loopbaan
in voormalige oorlogsgebieden: Mozambique, Zimbabwe, Albanië, Bosnië
en Kosovo en tenslotte Afghanistan. Later kijk ze thuis naar een documentaire
over haar werk gemaakt door haar vroegere collega’s en ervaart zo
de andere kant van de media.
Haar boek lijkt in het begin af en toe enkel een nauwkeurig verslag van
haar werkzaamheden. Ze geeft echter veel informatie over mijnen en munitie
en laat weten hoe het in de verschillende landen onder de verschillende
omstandigheden is om als vrouw alleen tussen mannen te werken. Ze legt
uitvoerig de desastreuze werking van clusterbommen uit, die zelfs jaren
na de oorlog nog onschuldige slachtoffers maakt, vooral veel kinderen
en dieren. Tevens zijn veel vluchtelingen die terugkeren naar hun voormalige
woonplaats slachtoffer. In het land waar ze asiel zochten krijgen ze onvoldoende
informatie over wat ze te wachten staat als ze terugkeren naar hun voormalige
woonplaats, die vaak nog geheel vervuild is met mijnen en bommen
Over haar werk schrijft ze op bladzijde 326:" De verandering die
in Afghanistan in de lucht zit, heeft diepe indruk op me gemaakt, net
als destijds in Mozambique, toen ik er nog van droomde bij de vluchtelingenhulp
te gaan werken. De mensen hier hebben genoeg van de oorlog en verlangen
ernaar structuren op te bouwen die de vrede dienen. Wie hen daarbij komt
helpen, wordt hartelijk welkom geheten. Ongeacht of het een man of een
vrouw is. Dat is het verblijdende beeld dat ik mee naar huis neem."
Als werken in Irak in beeld komt is het haar bewuste keuze niet op het
actuele oorlogstoneel voor "schoonmaakster" te spelen. Ze wil
alleen werken aan de humanitaire ruiming van akkers, bij scholen, langs
waterputten en ziekenhuizen zodat mensen weer iets kunnen opbouwen. Er
is zo veel te doen.
"Submission"
van Ayaan Hirsi Ali, Uitgeverij Augustus, 2004, 63 pagina’s.
Een klein boekje met de tekst van de omstreden korte film van Theo van
Gogh. De tekst is in het engels als in de film met een Nederlandse vertaling
van de betreffende koranteksten en een beschrijving van de figuranten
in de film. Daarna staan er enkele reacties op de film "submission"
en meer over de achtergronden. Voor een zoveel besproken film is dit een
zeer bescheiden klein boekje, maar desalniettemin informatief.
"De
arrogantie van de macht"; van Noam Chomsky, uitgeverij Lemniscaat,
2004, 269 pagina’s.
In dit boek geeft Noam Chomsky een scherpe analyse van het Amerikaanse
streven naar hegemonie en de catastrofale gevolgen daarvan voor onze planeet.
Meer dan een halve eeuw lang hebben de Verenigde Staten een expansieve
strategie gevolgd in hun buitenlandse politiek. Op dit moment gaat de
regering-Bush daarin verder dan ooit, in het besef dat zij de enige overgebleven
supermacht ter wereld is. Chomsky onderzoekt hoe het zover heeft kunnen
komen, welke gevaren er dreigen en waarom de machthebbers bereid zijn
de toekomst van onze soort in de waagschaal te stellen. Met de nietsontziende
logica die hem eigen is, analyseert hij de agressieve politiek van de
Amerikaanse regering die uit is op ‘de heerschappij op elk gebied’,
koste wat het kost.
"Mijn
manifest voor de aarde", Michael Gorbatsjov; uitgeverij Byblos, 2003,
172 pagina’s.
In dit boek gaat Michael Gorbatsjov terug naar zijn kindertijd in de noordelijke
Kaukasus. Hij vertelt over zijn lange politieke carrière en over
de impact die de nucleaire catastrofe van Tsjernobyl op hem had. In 1992
richtte hij vanwege Tsjernobyl het Internationale Green Cross op, dat
in 26 landen actief is. De organisatie houdt zich bezig met ecologie,
bestrijding van militaire conflicten en armoede. Na jaren van reizen ,
onderzoek en gesprekken met experts kom hij tot de conclusie dat wij een
mondiale perestrojka (letterlijk vernieuwing) nodig hebben. Het is belangrijk
dat de maatschappij een nieuwe richting inslaat. We moeten andere economische
wetten vinden die sociaal en ecologisch acceptabel zijn. Met dit boek
wil hij het bewustzijn van de mensen aanscherpen. Hiertoe moeten politieke
en religieuze leiders hun krachten bundelen. In een wereld die sterk aan
het polariseren is en langzaam transformeert tot een tijdbom, is het essentieel
dat we de krachten die een democratische grondhouding ondersteunen, samensmeden.