COLOFON

nr. 27 oktober 2004
redactie: Berrie, Anita, Hans, Tamara, Sarie, Vincent, Martin, Ramon en Geertje

Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491

Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.

De volgende nieuwsbrief zal in januari 2005 verschijnen.

INHOUD

VOORWOORD

STAGEPERIKELEN

DE BIEP

VREDESBURO: OP WEG NAAR DE 25!?

VRIJHEIDSFESTIVAL

(ingezonden mededelingen)

IN MEMORIAM GERARD VAN ALKEMADE (1938 - 2004)

DE VREDESWINKEL

VOORWOORD

Het lijkt futiel om op de dag, dat Theo van Gogh vermoord wordt te beginnen over de problemen, waar het Vredesburo op dit moment mee worstelt. Het feit is echter, dat door deze verschrikkelijke gebeurtenissen de noodzaak van het voortbestaan van het Vredesburo alleen maar groter wordt. Niet schieten, maar praten is altijd het devies van het Vredesburo geweest. Een probleem of meningsverschil verdwijnt niet als je de boodschapper neerschiet. Het tegendeel is meestal het geval. De roep om meer repressie zal wel weer gaan toenemen ten koste van de vrijheid van iedereen. Hiermee wordt eigenlijk dat bereikt wat de schutter voor ogen staat en waar Theo van Gogh tegen heeft gestreden.

Zoals eerder al is geschreven wordt de gesubsidieerde arbeid voor de medewerkers van het Vredesburo gestopt. Om zeker de kwaliteit en ook zo veel mogelijk de kwantiteit van onze werkzaamheden op peil te houden zal er op zoek worden gegaan naar nieuwe inkomstenbronnen. In het jaar 2005 zal er hard gewerkt worden aan het realiseren hiervan. In deze nieuwsbrief vindt u hier al een voorproefje van. In toekomstige nieuwsbrieven komen we hier zeker op terug.

Verder in deze nieuwsbrief een overzicht van de activiteiten, zoals die voor het komend jaar gepland zijn. Ook een terugblik op het afgelopen Vrijheidsfestival, waar het Vredesburo een belangrijke bijdrage aan heeft geleverd. Ook staan we stil bij het overlijden van Gerard van Alkemade. Een In Memoriam vindt U verder in deze nieuwsbrief.

Tenslotte vindt u ook nog de vaste rubrieken als de Biep en stageperikelen, met enkele nieuwe stagiaires, die zich voorstellen.

terug

STAGEPERIKELEN

YodilieYo!

Tijd om mij eens voor te stellen,.. ik ben Tamara,.. nee, niet die Tamara van vorig jaar maar een ‘nieuwe’ Tamara,.. Ben 24 jaar en studeer op dit moment Culturele en Maatschappelijke Vorming (CMV) hier in Eindhoven. Sarie, die hier ook rondloopt behoort ook in dit ‘schuitje’. In dit derde studiejaar is het de bedoeling dat we 10 maanden stage gaan lopen. Daarvan loop ik er vijf hier en vijf daar. Haha,.. Nu hier op het Vredesburo,… en daar in the jungle van Laos.
Aangezien het leven te kort en te lang is vind ik het belangrijk om juist die dingen te doen en te zien die ik belangrijk vind en waarvan ik wil leren. Ben nog steeds zoekende in alles, (en zal dit misschien nog altijd blijven), maar voor nu is mijn plekje hier -> Rock ’n Roll!. Hier hou ik me bezig met een VMBO-project, wat ik heb opgezet samen met de tweede-jaarsstudenten Ramon, Geertje en Immanuel. Educatie vind ik nog altijd een belangrijk aspect. Jongeren aan het denken zetten en bewust maken van,.. en in aanraking brengen met cultuur! Verder hou ik me bezig met de Fakkeltocht en natuurlijk het Vredesburo actiejaar! Want het Vredesburo moet blijven bestaan!!!
Vanochtend op weg naar hier merkte ik dat het nu herfst begint te worden, en wil daarom aan iedereen even meegeven, …. “Ga geen bladeren vegen, .. terwijl het waait”!! Denk daar maar eens over na!

De Groeten,.. Tamara.

Toch gelukt om bij het Vredesburo stage te mogen lopen!.... Na wat gedoe met school… Tamara en ik wilden namelijk allebei hier stage lopen en de school vond de organisatie, begrijpelijk, te klein. Maar waar een wil is, is een weg en hier zitten we dan! Het is inderdaad een kleine organisatie. Met z’n vijven werken ze allemaal met dezelfde gedachte maar iedereen heeft toch zo zijn eigen kwaliteiten en eigenaardige kenmerken, en daar hou ik wel van.
Het is een super fijne sfeer en dat werkt erg prettig. Je word ontzettend vrij gelaten in wat je maar wil doen. En dat geeft ook zo z’n problemen. Veel moeilijker dan ik dacht. Want wat wil ik nou eigenlijk daar bij het Vredesburo? Je wilt mensen een beetje bewust maken, een bijna onmogelijke taak…? Zo heb ik laatst gelezen dat als je gelukkig wil worden je o.a negatieve gebeurtenissen en emoties moet vermijden. Wat natuurlijk een logische gedachte is maar tegelijkertijd ook betekent dat mensen geen zin in je “gezeur” hebben over wat er dan allemaal fout aan deze wereld is. Dus we kijken naar het goede en proberen dat beter te maken of uit te breiden.
Ik ben een t-shirt project met Rocco gestart, help mee een plan op te zetten voor een sportproject in een voormalig oorlogsland, ga een workshop maken voor basisschoolleerlingen en organiseer de nieuwjaarsbijeenkomst mee. Wat hier allemaal mee gaat gebeuren laat ik nog weten. Ik hoop dat ik er genoeg tijd voor heb want eind februari zit ik in het vliegtuig naar Zuid-Afrika om ook daar aan het goede mee te mogen helpen!!

De groeten, Sarie

Hoihoi allemaal!

Altijd wel leuk en handig om te weten wie de nieuwe stagiaires van het jaar zijn. Daarom zou ik ook even vertellen wie ik ben. Nou ik ben Geertje, tweede jaar CMV student. Wat CMV is hoef ik jullie gelukkig niet meer uitteleggen. Jaha, de meeste mensen hebben echt geen idee waar ik het over heb als ik zeg wat ik studeer. Maar jullie zijn er al bekend mee. Zo heb ik in andere nieuwsbrieven al gelezen dat hier regelmatig CMV-ers een stageplek innemen.
Voor het CMV heb ik niet zoveel raars gedaan. Ik heb het VWO gedaan en ben erna meteen gaan studeren op de Fontys. Dit jaar loop ik hier stage met Immanuel en Ramon. Wij vormen met zijn 3en een projectgroep. Tamara zal ons hierbij ondersteunen. Wij zullen ons project rond maart/april afronden. Ons project houdt in, dat wij de “jongerencultuur in Eindhoven”gaan onderzoeken. Dit willen wij gaan doen op een VMBO school de Burgh. Toestemming van die school hebben wij al. Maar natuurlijk, zoals altijd, moeten we ons eerst nog “optimaal” voorbereiden. We gaan lessen in elkaar zetten, waarin jongeren vertellen wat hen nou interesseert, wat hun dromen zijn en bijvoorbeeld wat ze missen in Eindhoven of op school. Dit doen we op een, vinden we zelf, leuke en educatieve manier. We hebben enorm gebrainstormd en kwamen tot een portrettenreeks, debat, workshops, film en nog een hoop meer. Natuurlijk moeten we nog kijken wat allemaal haalbaar is, omdat we maar 1 dag in de week hier zitten. We zijn allemaal heel gedreven en ik weet dus wel zeker dat we het hier naar onze zin gaan hebben.
Gelukkig hebben we Hans nog, die af en toe kan zeggen dat we niet te veel moeten willen.
Nou dat was het wel zo’n beetje……….
Tot op woensdagen!!!
Geertje

Hallo beste lezer,

Een kleine kennismaking is wellicht wel op zijn plaats. Ik ben Ramon en loop dit jaar tot ongeveer april één dag in de week stage. Samen met twee andere tweede jaars CMV(cultureel maatschappelijke vorming)-studenten zijn wij op woensdag actief voor het vredesburo. We zijn bezig met een project betreffende vmbo-scholieren, gestuurd door de al langer en vast wel al bekende Tamara (stagaire 3e jr CMV). We zijn veelbelovend van start gegaan en ik hoop daar ook zo in verder te gaan om een nuttig en concreet product af te leveren.
Mijn eigen achtergrond bestaat vooralsnog uit een niet afgemaakte Havo opleiding, toen ben ik naar Sittard gegaan om de opleiding voor sportinstructeur te volgen, daar ben ik afgestudeerd in de richting Vorming (sport als middel). Ik heb zo met zigeunerjongeren uit Son en Breugel gevoetbald voor nuttige tijdsinvulling, sociale vaardigheden, maar ook met achterliggend doel integratiebevordering. Na die studie ben ik naar Azië gegaan, heb daar ‘for the record’ vrij weinig ondernomen. Desalniettemin een erg leerzame ervaring. Nu weer Nederland waar genoeg werk te doen valt, maar waar het toch moeilijk blijkt daar banen voor te vinden…

Tot ziens bij het vredesburo! Groeten Ramon.

terug

DE BIEP

“Irak oog in oog met de bezetting” van : Mohammed Hassan & David Pestieau Uitgeverij EPO, Berchem-Antwerpen, 2004 Isbn 90-6445-335-7, 176 pagina’s.
1 mei 2003. George W. Bush kondigt officieel het einde van de oorlog tegen Irak aan. Het regime van Saddam Hoessein is als een kaartenhuisje ineengezakt, zo lijkt het, en de bevolking zal de Amerikanen als bevrijders onthalen. 1 mei 2004, één jaar later, is de Irakdroom een nachtmerrie geworden. Dagelijks komen VS-soldaten om, helikopters worden neergehaald.
Beelden zoals uit de begindagen van de Vietnamoorlog. En na de arrestatie van Saddam Hoessein groeit het verzet: gewapende aanvallen tegen de bezetter en zijn collaborateurs, manifestaties van werklozen, bijeenkomsten van vrouwen en jongeren die de steden bedelven onder affiches en slogans tegen de bezetter. Het gewapende verzet bereidt zich nu uit van Mossoel tot Basra, via Bagdad en Najaf, van het Noorden tot het Zuiden van het land.
Wat is het karakter van de Amerikaanse bezetting? Gaat het over een “eerste etappe in de democratisering van de Arabische wereld” zoals de Bush-regering zegt, of gaat het over een koloniaal project? Wat is de aard van de Irakese oppositie tegen de bezetting? Gaat het over terroristen of verzetsstrijders? Wie maakt er deel uit van dit verzet? Welke zijn de historische en sociologische wortels van dit verzet? Zal Irak een nieuw Vietnam worden? En hoe zal het lot van Irak vandaag de toekomst van de vrede in de wereld bepalen?
Het zijn vragen waarop Mohammed Hassan, ex-diplomaat en specialist van het Midden-Oosten, en David Pestieau, journalist bij het weekblad Solidair, een antwoord proberen te formuleren. Op basis van een massa Westerse én Arabische documenten en bronnen (189 referenties). Het boek is een confrontatie tussen het Westen en de Arabische wereld is. Pestieau kent de Westerse bronnen. En Hassan (die ook Arabisch spreekt) bestudeerde de Arabische bronnen (oa. Al Jazeera). Dikwijls waren ze het oneens. In elk geval is het resultaat dat de in het Westen bijna niet bekende Arabische bronnen nu voor het eerst beschikbaar zijn voor ons.

The power of the media, a handbook for peacebuilders.
Geschreven door Ross Howard, Francis Rolt, Hans van de Veen en Juliette Verhoeven. Een gezamenlijke publicatie van The European Center for Conflict Prevention, The European Center for Common Ground en The Institute for Media, Policy and Civil Society (IMPACS). 2004, ISBN: 9077145028. Engelstalig. 245 pagina’s.
Als soldaten, of rebellen hun macht willen versterken, proberen ze gewoonlijk hun controlerende positie op de media veilig te stellen. Ook als leiders de bevolking willen beïnvloeden doen ze dat via de media. Door de jaren heen bleek de media een machtig wapen als ondersteuning van terreur, geweld en vernieling. Maar gelukkig is het tegenovergestelde ook waar, het heeft ook een enorm positief potentieel.
Dit boek is gebaseerd op onderzoek naar ervaringen met de rol die de media kan spelen bij vredesopbouw. Het voorziet in een aantal richtlijnen waardoor de media interventies in een conflict effectief en duurzaam maken. Deze richtlijnen komen van een operationeel raamwerk voor mediavoorzieningen bij vredesactiviteiten dat is getest op diverse projecten wereldwijd. Er staan voorbeelden in van een soap opera in Afghanistan, een journalistentraining in Cambodja tot een media project over de genocide rechtszaken in Rwanda.
Dit boek geeft de beste toegepaste lessen weer, geleerd in mediaprojecten zoals radio en televisieprogramma’s, training, overgangsjournalistieke ontwikkeling en in voorgenomen resultaatgerichte programmering. Er is een inhoudsopgave met 68 profielschetsen van organisaties werkzaam in dit veld.
Er is ook een selectie bijgesloten van belangrijke literatuur, websites en audiovisuele producties.

“Crisis in de rechtstaat, spraakmakende zaken, verborgen processen”.
Geschreven door Britta Böhler, uitgegeven door Uitgevrij De Arbeiderspers Amsterdam, 2004, ISBN: 90 29504609, 288 Pagina’s.
Mensenrechten staan hoog in het vaandel van Britta Böhler. Ze heeft in 2003 dan ook voor haar uitmuntende werk als advocaat de Amsterdamse Dekenprijs ontvangen. Haar vorige boek ging over de zaak Öcalan, waarin ze aan de kaak stelde hoe het politiek opportunisme het nogal eens wint van het recht. In dit boek geeft ze kort de stand van de beschaving, vooral de Nederlandse, in historisch perspectief weer. Daaruit licht ze expliciet het koningshuis, met voorbeelden van verstrengeling van politiek en recht. De zaak Volkert van der G.. Mullah Krekar en Al-Aqsa neemt ze kritisch onder de loep, zo ook de Rotterdamse terroristenzaak en de antiterrorismewet. Uiteindelijk komt er een somber beeld van de toekomst van de Nederlandse rechtstaat naar voren en blijkt hoe zeer onze huidige regering in de ban is van de Verenigde Staten.
Daarbij houdt ze ook het handelen van overheid en media onverbiddelijk maar fair tegen het licht. Het boek is “to the point” geschreven, in duidelijke taal, zonder “juristenjargon”. Ze ziet een sluipend maatschappelijk proces dat onvoldoende wordt onderkend, namelijk dat tal van maatregelen die omwille van meer veiligheid worden genomen indruisen tegen rechtstatelijke beginselen en onze burgerlijke vrijheden ondermijnen, waaronder onze vrijheid van meningsuiting. Ik citeer de laatste alinea uit haar boek: “Als wij de waarden uit de verlichting hoog in het vaandel hebben staan, moeten wij het behoud van deze rechten ook serieus nemen. Door het feit dat men bereid is in de strijd tegen criminaliteit en terrorisme fundamentele rechten op te geven, geeft men weinig blijk van vertrouwen in de weerbaarheid van de rechtstaat. Het getuigd van weinig respect voor de waarden waarop onze beschaving berust als wij menen dat wij deze waarden kunnen verdedigen door ze op te geven.”

“Schurkenstaat, de buitenlandse politiek van de enige supermacht ter wereld.”
Geschreven door William Blum, uitgebracht via de Kritische reeks van uitgeverij Lemniscaat, 2003, ISBN: 9056374966. 379 Pagina’s.
William Blum toetst Amerika aan dezelfde normen die de FBI gebruikt om andere landen te veroordelen, en stelt vast dat Amerika zelf een schurkenstaat is. Het is de “arrogance of empire” die het land ertoe brengt met twee maten te meten: één maat voor zichzelf en een andere voor de rest van de wereld. Blum laat zien hoe het Amerikaanse beleid, onder de vlag van vrijheid en mensenrechten, heeft geleid tot barbaarse misdaden, hoe de ‘vredesmacht’ van de wereld heeft gehandeld op de meest oorlogszuchtige manier. Schurkenstaat is een bijzonder goed gedocumenteerd zwartboek van gewelddadige interventies, moordaanslagen, martelingen, financiering van terrorisme, afluisterpraktijken en leugens, uitgevoerd in naam van de democratie. Het boek bevat ook een tabel met het stemgedrag van met name de Verenigde Staten in de algemene vergadering van de Verenigde Naties van 1978 tot 1988. Hierin blijkt duidelijk dat ze zonder enig respect zich niets aantrekken van “de opinies van de mensheid”.
De auteur (1933) is een expert op het gebied van de Amerikaanse buitenlandse politiek. In 1967 verliet hij het ministerie van Buitenlandse Zaken vanwege zijn weerstand tegen wat de Verenigde Staten aanrichtten in Vietnam. Hij is oprichter en redacteur van de Washington Free Press.

“Wie kan ik het vertellen? Verhalen over vrijheid van mensen uit Eindhoven”.
Geschreven door tien verschillende groepen van de Taalwerkplaats Eindhoven en uitgegeven door Meldpunt Discriminatie Eindhoven ( loket W), 2004, ISBN: 90 77599037. (Onder andere bij ons te koop voor € 4,00.)
Dit is een boekje, met verhalen en gedichten van mensen uit Eindhoven van verschillende leeftijden en maatschappelijke en culturele achtergrond, over hoe zij vrijheid beleven in hun eigen leven, kwam uit ter gelegenheid van het feit dat Eindhoven 60 jaar geleden werd bevrijd. Het zijn heel persoonlijke korte versjes, verhaaltjes en gedichten die samen een mooi palet vormen. Dit geheel is geïllustreerd met mooie foto’s van mensen, waaronder degenen die zelf voor het boekje geschreven hebben. Het geheel vormt een 111 pagina’s tellend handzaam, mooi boekwerkje. De geschreven stukjes zijn vaak heel herkenbaar, heel natuurlijk en goed te lezen door àlle mensen jong en oud, niet alleen voor de bewoners van Eindhoven. Enkele gedichten werden voorgedragen tijdens het Vrijheidsfestival van 17 t/m 19 september j.l. in Eindhoven. Het boekje werd geïntroduceerd met een tentoonstelling in de bibliotheek.

terug

VREDESBURO:

OP WEG NAAR DE 25!?

In eerdere nieuwsbrieven is al aangegeven dat het zwaar weer gaat worden voor het Vredesburo in de nabije toekomst. Door het totaal verdwijnen van de gesubsidieerde banen zal er een lastige situatie ontstaan zeker als we (en in principe willen we dat ) hetzelfde “pakket” willen blijven aanbieden. Verder lopen er allerlei afspraken en projekten die het zeeeeeeeeeer onwenselijk maken om terug te keren naar een situatie met minder bereikbaarheid en inzetbaarheid. Wrang is dat deze hele problematiek speelt tegen het licht van het feit dat we binnenkort 25 jaar bestaan. Om de aandacht en steun te vragen van alle mensen en groepen die ons een warm hart toedragen hebben we besloten om van 2005 een axiejaar te maken. We zullen op diverse plaatsen en evenementen aanwezig zijn om te laten zien wie we zijn en wat we doen zodat mensen ook beter gaan beseffen wat het betekend als we op een andere manier moeten gaan werken. Daarnaast zullen we de politiek en de media blijven “bestoken” om te laten zien dat een stad als Eindhoven een groep als het Vredesburo nodig heeft als onderdeel van de instituties die zich bezig houden met mondiaal bewustwordingswerk. We doen dit niet vanuit de gedachte dat we onze stoelen zo graag warm voor onszelf willen houden maar omdat we geloven in de kracht van een kleine laagdrempelige organisatie op het gebied van vredesvraagstukken.
Op dit moment zijn we een groot aantal plannen aan het bespreken en we zullen met z’n allen er de schouders onder gaan zetten We hopen heel veel mensen het komende jaar te ontmoeten om deze zaken te bespreken. We kunnen uiteraard alle hulp gebruiken dus ………….. Wat wel als een paal boven het beroemde water blijft staan is dat we zeker op de een of andere manier door zullen gaan. Het feit dat wij vinden dat deze wereld een betere en humanere plek moet worden is niet afhankelijk van subsidiestromen en beleidsnota’s: dat is afhankelijk van de overtuiging en bezieling, die we delen.

Uit het zojuist verschenen rapport van het CPB blijkt dat mensen hun eigen leven prima en oké vinden maar angstig en bezorgd zijn over de toestand in de Nederlandse maatschappij & en de rest van de wereld : eigenlijk wil men in overgrote mate leven in een maatschappij die veel meer solidariteit en rechtvaardigheid kent en die niet door tijd en geld geregeerd wordt. Krijgen we er dan toch nog een paar honderdduizend vrijwilligers/-sters bij?

terug

VRIJHEIDSFESTIVAL

De nuance en het debat

In het kader van het Vrijheidsfestival organiseerde het Vredesburo een debat in het gemeentehuis over de waarde van vrijheid met als deelnemers Paul Cobben (universiteit Tilburg; hoogleraar filosofie), Hans Schippers (T.U. Eindhoven; vredescentrum), Martijn van Dam (2e kamer PvdA), Frank Lubbers (adjunct directeur V.Abbemuseum), Paul Kokke (Eindhovens Dagblad).

In het kader van het vrijheidsfestival heeft het Vredesburo een debat georganiseerd over “de waarde van vrijheid”. De bedoeling was om vanuit een aantal disciplines ( wetenschap / media / politiek / kunst ) te bepraten waarom we vrijheid zo essentieel achten in onze samenleving en waar en of er grenzen te bepalen zijn : m.a.w. mag een kunstenaar ongehinderd en ongestraft zomaar alles maken met als argument dat kunst per definitie niet en nooit gecensureerd mag worden, mag een krant alles publiceren wat het maar wil ook al worden mensen en hele groepen daarmee gekwetst, mag een wetenschapper ongehinderd onderzoeken wat hij/zij wil ongeacht of er weerstanden zijn in de maatschappij. Aan de hand van een aantal stellingen zou hierover gepraat gaan worden en de verwachting was dat de vlam wel snel in de pan zou slaan omdat het toch erg essentiële zaken zijn waarover heel duidelijke en soms erg controversiële meningen bestaan, zeker als het gaat om de spanningen op multi–cultureel vlak en de inmiddels beruchte harde discussies over vrijheid van godsdienst tegenover de vrijheid van meningsuiting Tot mijn verbazing werd het geen hard debat maar een uiterst genuanceerde uitwisseling van ideeën waarbij het publiek (er waren er toch weer veel te weinig) vooral de rol van luisteraar kreeg en luisterde naar de forumleden die met elkaar in gesprek gingen. Inhoudelijk was het erg sterk wat er naar voren kwam en het gaf behoorlijk wat stof tot nadenken en misschien was dat op een dag, die uit moet groeien tot een herkenbare plek op de Eindhovense activiteitenkalender nog niet zo verkeerd. Voor een volgende keer zal er wel een andere opzet moeten komen omdat blijkt dat juist een debat met herkenbare voor- en tegenstanders meer aandacht trekt.
In het verlengde van het maatschappelijke gebeuren is het misschien wel de regel : wie de nuance en diepte zoekt zal altijd minder aandacht krijgen als wie hard schreeuwt maar inhoudelijk weinig te melden heeft. Misschien moeten we Geert Wilders al vast gaan leggen dan weten we tenminste zeker dat de zaal vol zal zitten. Mocht je na het lezen van dit artikel denken : “die moet er volgend jaar zeker bij zijn” laat het dan even weten !

Mondiale Mobiele Expositie

In het kader van het programma ‘80 vragen rond de wereld’ was het Vredesburo betrokken bij de opzet van verschillende activiteiten. Ondertussen is het project 80 vragen rond de wereld dermate gegroeid dat er een eigen stichting is opgericht voor dit project: de stichting 80 Vragen.

De eerste activiteit van deze stichting had derhalve ook niet veel meer te maken met het Vredesburo, behalve dat het werd georganiseerd in vriendelijke en ondersteunende relatie. De expositie “60 jaar bevrijd” in het Inkijkmuseum was een daverend succes, bovenal omdat de mensen met interesse betrokken werden bij de expositie over het Spoelhuis ten tijde van de tweede wereldoorlog.

Meer hierover leest U op www.inkijkmuseum.nl.

Tijdens het vrijheidsfestival werd de Mondiale Mobiele Expositie weer opgebouwd. Deze expositie bestaat inmiddels uit een 50 tal schilderijen van schilders die tijdens de reizen van het project 80 vragen rond de wereld zijn ontmoet. Het thema van alle schilderijen is “Show Your Hope” en tijdens het vrijheidsfestival werd het publiek geamuseerd en tegelijkertijd geïnformeerd over het paneel en de achterliggende gedachte of situatie.

Het publiek wordt uitgenodigd een keuze te bepalen voor favoriete schilder of verhaal. De winnaar sturen wij een kaartje. De winnaar in Eindhoven was Miklos Grandpierre Kolosvary. Het ziet er naar uit dat Eindhoven wel een beetje van mystiek houdt en dat Eindhovenaren gecharmeerd zijn van het idee om met eigen talenten de wereld te overwinnen. Zijn schilderij hangt rechtsboven.

Op de volgende link vindt U meer informatie over de mondiale Mobiele Expositie “Show Your Hope”: http://www.80questions.net

Terwijl wij zo driekwart van de rest van het programma misten pakten wij ondertussen snel in om de dichtersmarathon van nieuwe nachtelijke mogelijkheden te voorzien.

Onze conclusie; leuk festival, goede inzet van vele mensen, nog een beetje verbaasd publiek en tot volgend jaar.

terug

(ingezonden mededelingen)

Vrouwen in het Zwart houden stille wake tegen de Israelische bezettingspolitiek t.a.v. de Palestijnen op de Westbank en in Gaza .

Leuzen:
* ISRAEL: Stop de invasies in Palestijns gebied, landconfiscaties, uitgaansverboden, omsingeling van steden, uithongering van burgers
* The wall must fall - Weg met de annexatie muur
* Beëindig de bezetting van de Westoever en Gaza
* Ontruim alle sinds 1967 gestichte nederzettingen
* Jeruzalem, hoofdstad voor twee volken!

Plaats: Spui in Amsterdam ( bij het Lieverdje)
Tijd: 3 december 04 12.45 uur tot 13.45 uur

secr. Vrouwen in het Zwart
tel : 020 - 6223661
info@vrouweninhetzwart.nl
www.vrouweninhetzwart.nl

KERK EN VREDE VIERT 80-JARIG JUBILEUM OP 20 NOVEMBER IN AMSTERDAM
‘Een Pacifistische Agenda Nu”

Met een jubileumbijeenkomst in de Mozes en Aaronkerk viert Kerk en Vrede op 20 november haar 80-jarig bestaan. Onder de titel ‘Een Pacifistische Agenda Nu’ wordt een gelijknamige nieuwe brochure ten doop gehouden. Daarnaast is er ondermeer aandacht voor de thema’s vredescultuur en interreligieus vredeswerk. De bijeenkomst duurt van 10.15 uur tot 16.00 uur heeft een creatief en interactief karakter.

Met het vertonen van fragmenten uit de bekende documentaire ‘Bowling for Columbine’ van Michael Moore wordt ’s ochtends de heersende geweldscultuur aan de kaak gesteld, waarna in verschillende werkgroepen over de omschakeling naar een vredescultuur gesproken wordt.
’s Middags wordt gestart met de presentatie van het boek ‘Een Pacifistische Agenda Nu’, waarin, met een nadruk op de recente ontwikkelingen op het gebied van internationaal recht, internationale betrekkingen en hoog-technologische bewapening, een pacifistisch alternatief, uitmondend in concrete handelingsperspectieven, geschetst wordt. Met deze brochure zal Kerk en Vrede de komende tijd actief het debat in kerkelijke en in vredeskring zoeken.
Ook wordt een start gemaakt met een werkgroep ‘Interreligieus Vredeswerk’, door middel van de presentatie en bespreking van een nieuwe brochure over ‘de politieke kanten van de hoofddoek’.
Muzikale omlijsting wordt verzorgd door het Intermuzisch Instituut uit Nijmegen, met actieve participatie van de deelnemers.

De vereniging ‘Kerk en Vrede’ probeert mee vorm te geven aan de vredesbeweging. Nationaal en internationaal. We lopen daar inmiddels 80 jaar in mee. "Een krasse Tachtiger", zo worden we wel genoemd. En dat willen we ook wel weten. Kerk en Vrede is meegegroeid met alle veranderende perspectieven die de thematiek van de vrede onderging. Bij een vergrijzend ledenbestand nemen we een verjonging waar in staf en bestuur en in programma. Als onderdeel van de kerkelijke vredesbeweging hebben we steeds geprobeerd in dit alles de geweldloosheid aan de orde te stellen. In haar noodzaak en mogelijkheden. Om te beginnen als spiritualiteit; en als het maar even kon als actiemodel. Zo horen we tot de initiatiefnemers en belangrijkste dragers van het ‘Platform Tegen de Nieuwe Oorlog’. Kerk en Vrede maakt deel uit van de wereldwijde beweging ‘International Fellowship Of Reconciliation’.

Voor meer informatie:
Kerk en Vrede 030-2316666
Zie ook de website www.kerkenvrede.nl

gevraagd:
Bij het begin van het aktiejaar 2005 zijn we bezig met het bouwen van een vredesvlot. We hebben nog 9 blauwe tonnen nodig. Kan iemand ons hieraan helpen. Neem dan contact op met het Vredesburo.

terug

IN MEMORIAM

GERARD VAN ALKEMADE

(1938 - 2004)

Deze tekst van Rob Bogert, voorgelezen tijdens de begrafenis, is zo herkenbaar en krachtig, ik zou het nooit beter kunnen schrijven. Hij verwoordt zo goed hoe ook ik Gerard heb ervaren, vandaar dat ik Rob vroeg of we zijn woorden hier ter nagedachtenis aan Gerard mogen publiceren. Met dank aan Rob.

Afscheidswoord op begrafenis Gerard van Alkemade:

Beste mensen; familie, vrienden, vriendinnen, kameraden (strijdmakkers zou hij zelf zeggen) van Gerard.
Er zijn wellicht velen onder jullie die vandaag eigenlijk het woord hadden moeten voeren en daarvoor eerder in aanmerking zouden komen dan ik. Toch heeft het lot bepaald dat ik een van de sprekers ben. Een trieste eer want deze toespraak komt minstens 20, 30 jaar te vroeg. Gerard had nog zoveel te doen, zat nog vol plannen en ondanks de beroerde politieke situatie waarin we ons in de wereld, in Nederland bevinden en zijn daardoor de laatste tijd ook pessimistischer kijk op de ontwikkelingen, wist hij op zijn eigen manier toch ook de moed erin te houden. We moeten de vlam brandend houden, want wie weet kunnen we het ooit weer aanblazen tot een vuurtje, een brand, een fik.
Daarnaast kon hij ook niet anders, vanuit de consequentie van zijn politieke, maatschappelijke analyse.

Niets doen, niet kiezen is kiezen voor de sterksten, de machthebbers en daar had Gerard een veel te groot hart voor, te veel gezien en te veel kennis. Hoewel een zeer tolerant mens kon hij zich vreselijk opwinden over het verraad van de Mient-Jan Fabers en Wim Koks in deze wereld. Ik wil hier niet spreken namens een organisatie, club en zelfs niet sec namens de vredesbeweging. Hoogstens namens de beweging van mensen die het goed bedoelen met de wereld, een beweging waarvan Gerard het grootste deel van zijn leven deel uitmaakte. Want hoewel Gerard inderdaad full-time vredesactivist was, was dat voor hem onlosmakelijk verbonden met andere facetten van sociale strijd: internationale solidariteit, antiracisme, milieu etc.

Gerard was een netwerker pur-sang met kontakten in tal van sociale bewegingen en in alle leeftijden van bedaarde/bejaarde vredesactivisten tot jonge, opgefokte krakers, ook al noemden sommigen hem soms spottend een “jehova voor vrede”. Hij vond het belangrijk om zichzelf, maar ook anderen met elkaar in gesprek te brengen. Hij stak daarbij zijn meningen niet onder stoelen of banken, maar luisterde ook serieus naar meningen en opvattingen aan anderen.

Ook was Gerard een lastig mens, voor zichzelf en voor anderen, een pietje precies die uren kon schaven en schuren aan een pamflettekst en door vergaderde en door vergaderde tot in de trein terug uit Utrecht of Amsterdam doorvergaderde en doorvergaderde. Zijn punctualiteit botste soms met het spontaniteit van minder georganiseerde mensen. Maar hij was altijd enthousiast over elke poging van mensen iets te doen, hoe klein een actie ook was.

Zelf een sober, maar rijk sociaal en cultureel leven leidend in een stil straatje aan de rand van de koopgoten die de Haagse binnenstad rijk is, ergerde hij zich vreselijk aan de uitpuilende winkels met alle reclame en koopziek publiek. Wetende dat dit consumptiepatroon schadelijk is voor zelfs de allereerste basisbehoeften van de medemens en het milieu. Vliegtuigreizen, auto’s, computers, mobiele telefoons Gerard had er weinig mee op.

In een artikel: “Overconsumptie en oorlog” in het combinatienummer van ‘t Kan anders/Vredeskoerier en Procesnieuws/Kernwapens Weg, legt hij haarscherp de vinger op de pijnlijke plek. Hij was blij dat hij dit artikel nog geschreven had. Citaat: “zolang het rijke deel van de mensheid niet drastisch consumindert kan er van ontwapening en vrede geen sprake zijn” en “Overconsumptie in het westen brengt de noodzaak mee van krachtige militaire apparaten zoals de NAVO, om als gewapende arm van het westers kapitalisme grondstoffen, winningplaatsen, aanvoerroutes en markten veilig te stellen ten behoeve van de ongestoorde voortzetting van de groei-economie”.

Lieve Gerard, in de ongeveer 20 jaar dat ik je ken ben je als mededemonstrant, inspirator en kameraad of strijdmakker, zoals jij dat noemde ook een vriend geworden, iemand waarmee je kon discussiëren en praten over politiek, cultuur, natuur, maar ook kon komen lachen, stoom afblazen na een arrestatie, uithuilen. Altijd kon je ondanks je eigen drukke activiteiten (deadlines etc.) tijd maken en het was vrijwel altijd mogelijk een hapje mee te eten. Vele momenten zal ik herinneren en koesteren. Met nepbloed besmeurd rondgeleid worden door een hotemetoot van de wapenmaffia op hun beurs, tassen vol folders met hun oorlogstuigreclame verzamelend voor verder onderzoek t.z.t. met een steeds zenuwachtiger wordende begeleider, door de opmerkingen van zijn collega oorlogshandelaren. Of met z’n tienen de tijd pratend, zingend en melige opmerkingen makend doorkomen in de groepscel van een Haags politiebureau. Maar ook Berthold Brecht’s 3 Groschen Oper door Theatergroep de Appel, een Koerdische muziekgroep in het Volksbuurtmuseum of een hapje in het eetcafé van de Blauwe Aanslag. Als “koppelaar” van Elise en mij, bleef je nog lang vragen of er misschien nog een vredesbaby van kwam. Dat niet, maar we koesteren de herinnering aan die maanden op je kantoor en in de keuken en huiskamer van de Juffrouw Idastraat en zijn nog steeds blij met elkaar.

Ik zal je ontiegelijk missen. Wij zullen je ontiegelijk missen. En velen met ons. We zijn zo blij, dat je je boek over Kees af hebt gekregen. Je hebt er zo hard aan gewerkt en zoveel voor gelaten. Het boek was zo belangrijk voor je (en voor de vredesbeweging). We zijn zo blij dat je nog bij leven en welzijn de Kees Koning Vredesprijs hebt gekregen. Je had het zo verdiend.
Het beste dat er te doen valt, is door te gaan met de strijd voor gerechtigheid en vrede. Het enige wat er te doen valt is verder werken aan die betere wereld.

We zullen daarbij nog vaak aan je denken... en je missen...

Rob

terug

DE VREDESWINKEL:

Hieronder vindt u een overzicht van wat er zoal bij het Vredesburo te koop is. U kunt de artikelen ook op laten sturen, maar dan komen er nog wel portokosten bij.

Buttons: prijzen variëren van € 0,10 tot € 0,70.

Speldjes;
Gebroken geweertjes: € 1,50
Grote en kleine sterren: € 1,50
en nog 1 kraanvogel (groen) voor € 3,50.

T-shirtjes:
All the Arms we need: € 7,50
Indiaanse prints: € 10,00
Overige: € 7,50

Kaarten:
Setje (8stuks) All the arms € 2,50
Twee kleuren: € 0,40
Meer kleuren: € 0,45
Setjes Tsjernobyl (4 kleurenkaarten met kindertekeningen) : € 1,00
Setjes van 4 kleurenfoto’s uit Zuid Amerika € 1,00
Setjes van 4 kleurenfoto’s uit Azië € 1,00
Setjes van 8 zwart/wit foto’s van Tibetaanse vluchtelingen, gefotografeerd door Thom Hofman € 1,50
Handgemaakte kaarten uit Afrika € 0,50 p/stuk met envelop.

Boeken:
Al ga je eraan kapot, het leven van vredesactivist kees Koning : € 10,00
Wie kan ik het vertellen, verhalen en gedichten over vrijheid van mensen uit Eindhoven: € 4,00
War on words, gedichten geen bommen: € 5,00
De Filippijnen, aandacht voor een vergeten archipel: € 3,00
Reisverslag Mindanao, winter 2000/2001: € 3,00

CD’s:
CD: War on words, songs not bombs: € 5,00
CD: Savaç; muziek uit Koerdistan : € 10,00 of meer (opbrengst voor gevluchte Koerden).
CD: Het witte lied, Brabant tegen zinloos geweld! Gratis af te halen of tegen betaling van porto toegestuurd.
CD: Nooit, nee nooit Vredes CD t.g.v. 25 jaar Stop de neutronenbom en Stop de wapenwedloop. € 8,00
Singeltje (vinyl) van Cast Down (punk) € 2,50

Stickers:
JA/NEE brievenbusstickers gratis
Anti-atoom stickers van € 0,10 tot € 1,00
Anti-fascisme stickers € 0,35 en € 0,40

Badges:
Anti Fascisme: € 0,50

Vredesvlaggen: € 7,50 p.s.
Lichtblauw met witte vredesduif
Regenboogvlag PACE
Regenboogvlag PEACE

Video:
Afribel, dansen en muziek uit Rwanda € 20,00

Tasjes:
Koerdistan (meer kleuren) € 2,50
All the arms we need, met Vredesburo gegevens € 1,50

Posters:
“Geweld eindigt waar liefde begint” langwerpig: (afm.36 x 80 cm.) € 4,00
“Kindsoldaten” (afm. Ca. 50 x 70 cm.) gratis
Er zijn diverse mappen met posters over cultuur, anti-fascisme, mensenrechten, ontwapening, enz..

Verder hebben we een ruime sortering tijdschriften en actuele brochures, die hier te leen of te koop zijn.
Natuurlijk is er de bibliotheek, waarvan men gratis gebruik kan maken.

terug