COLOFON
nr. 26 juli 2004
redactie:
Berrie, Anita, Hans, Martin, Tamara, Vincent en Phuong
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in oktober 2004 verschijnen.
VRIJHEIDSFESTIVAL 18 SEPTEMBER
VREDESCENTRUM VOLKEL ONTRUIMD!
Even een pijnlijke correctie van een fout, waarop, vreemd
genoeg, niemand mij gewezen heeft: in het vorige nummer schreef ik, dat
dat nummer in termen van een maandblad het honderdste nummer zou zijn.
Dit klopt echter niet. Dit
tijdschrift verschijnt 4 keer per jaar en dat is 3x minder als een maandblad.
Nummer 25 zou dan in maandbladtermen nummer 75 zijn. Ik denk echter, dat
ruim 6 jaar een goede gelegenheid is om een keer terug te blikken. Verder
is het nog maar de vraag of ons geliefde kwartaalblad over ruim twee jaar
nog wel verschijnt. Hierover kunt U meer lezen in het artikel over de
problemen met betrekking tot de I/D banen.
Verder in deze nieuwsbrief informatie over een aantal activiteiten, die
in september zullen plaatsvinden, te weten het Vrijheidsfestival en de
autovrije dag. Beide evenementen worden mede door het Vredesburo geörganiseerd.
Ook is er aandacht voor de afsluiting van het 90 dagen project, dat, ondanks
zijn naam, meer als 90 dagen heeft geduurd. Twee van onze stagiaires nemen
afscheid van het Vredesburo en De Bieb geeft U een aantal suggesties voor
leesvoer, waar U de zomer mee door kunt komen.
Niet slecht voor zomaar een editie van deze nieuwsbrief.
STAGEPERIKELEN
Hallo trouwe lezers,
Het is weer zover! Nieuwe editie, nieuwe kansen, nieuwe leesvoer. Aan de andere kant is het ook helaas zover dat mijn stage er alweer op zit. Snel of niet! Tja, een korte stage gaat altijd snel voorbij. Wat een logica tijdens deze koude zomermaanden! Als het goed is (en volgens mij is het wel zo) heb ik mijn stage voldoende voltooid. Anders heb ik geen voldoende gekregen (weer zo’n logische uitspraak…hmm). Naar mijn zin heb ik het er zeker wel gehad. Ik heb interessante mensen ontmoet en veel spannende theorieën gehoord.
Na regen komt zonneschijn, maar na zonneschijn komt helaas weer regen (we leven tenslotte in Nederland, liggen laag, dus kampen met veel regen). Met deze onzin wil ik zeggen: tijd om gedag te zeggen! Maar wees niet getreurd, ik heb nog een interessante theorie hierover wat de afscheidswond weliswaar zal verzachten:
Alles heeft altijd al bestaan en zal ook blijven voortbestaan, alleen in een andere vorm of conditie! Wat wil ik hiermee zeggen? Als er voldoende condities zijn tijdens de juiste omstandigheden, zal het iets ontstaan. Zodra de condities er niet meer zijn om samen te komen, zal ieder weer zijn eigen weg gaan en samensmelten tot wat anders. Een voorbeeld: als je thee drinkt, drink je dan ook een wolk? Tuurlijk! Want: wat hebben thee en een wolk gemeen? Water natuurlijk! Water kom je overal tegen: in de lucht, bomen, rivieren, huizen, het lichaam, thee en uiteraard wolken. Het heeft alleen de juiste condities nodig om te zijn wat het is. Water vergaat dus niet, alleen verandert die iedere keer van vorm!
Wat wil ik met deze ‘wazige’ uitspraken zeggen? De juiste condities waren er voor mij en het Vredesburo om op 11 februari jl. samen te komen: ik was op zoek naar een stageplaats en zij kunnen altijd een stagiaire gebruiken. Voorheen hebben we onafhankelijk van elkaar bestaan. Gedurende mijn stage is mijn opdracht het bindmiddel geweest om de verstandhouding in stand te houden. Nu na mijn stage lijkt het erop dat dit het einde is voor onze band. Dit is helaas een foutieve gedachte! Volgens mijn hierboven beschreven theorie zal alles blijven voortbestaan: het Vredesburo, ik maar ook onze band, alleen zal alles een andere vorm aannemen. Het Vredesburo zal niet meer hetzelfde zijn (met of zonder mij, logisch toch), ik ben een ervaring rijker en onze binding zal een andere wending krijgen. Welke dat is, is nog vrij in te vullen. Wat komt zal komen en wat niet komt zal niet komen! Wie weet wat heden en toekomst gaan brengen! Mijn laatste logica van de dag!
Zoals Marco Borsato het ook al heeft gezegd: afscheid nemen bestaat niet!
Veel groeten bijna vanuit het westen (ik verhuis hier binnenkort naartoe),
Phuong (voor de mensen met een korte termijngeheugen: het zwart-langharige meisje)
De laatste dag,
Het zit er al weer bijna helemaal op met de jaarstage. Met pijn in mijn
hart heb ik vorige week al afscheid genomen van Vluchtelingen in de Knel,
waar ik het afgelopen jaar de vergaderingen heb bij gewoond. Vincent gaat
dit in het vervolg doen.
Vandaag, de 26 juli, was het voor mij de laatste vergadering op het Vredesburo
en heb ik dus maar op taart getrakteerd. Dat was wel lekker! Als afsluiter
gaan we vanavond met z’n allen uit eten en daarna naar de nieuwe
film van Michael Moore, Fahrenheit 9/11. Als ik de recensies mag geloven
moet dat wel ontzettend leuk worden! (tomaten gooien naar het scherm!!!)
Ik heb daarna eigenlijk wel ontzettend veel zin in vakantie, maar dat
is mij niet gegund lijkt het wel, maar liefs 2 verslagen zijn door school
afgekeurd, en die kan ik nu op mijn gemak in de zomervakantie opnieuw
maken. Dus, niet getreurd, ik kom nog wel weer een keertje terug in Eindhoven.
De afgelopen maand ben ik op visite geweest bij Omslag, de Wereldwinkel
en Vluchtelingen in de Knel om met hen een interview te houden over de
manier waarop zij hun activiteiten financieren, en daarna heb ik dat vergeleken
met hoe het Vredesburo hier mee omgaat. Hierover ga ik nog een verslag
schrijven, waarmee ik hoop te bereiken dat het voor beginnende initiatieven
duidelijk en overzichtelijk wordt op welke manier de financiering van
hun activiteiten het meeste kans van slagen gaat hebben.
Alvast een fijne vakantie toegewenst, en hopelijk tot ziens!
Groetjes Tamara
Nog enkele interessante boeken voor de vakantie.
Over
het actuele onderwerp “Europa” las ik het boek; “Het einde
van Europa, 
ontmoetingen
langs de nieuwe oostgrens”, van Irene van der Linde (tekst) en Nicole
Segers (foto’s). Uitgegeven bij Lemniscaat, ISBN: 9056375822.
Dit degelijk gebonden 442 bladzijden dikke boekwerk is rijk geïllustreerd
met prachtige veelzeggende zwart-wit foto’s. Bij het lezen van een
reisverslag is het handig om even de atlas erbij te halen. Volgens mij
lagen de beschreven gebieden altijd al in Europa …, maar vanaf mei
2004 loopt de nieuwe “officiële” oostgrens langs Finland,
Estland, Letland, Litouwen, Polen, Slowakije en Hongarije. Journaliste
Irene van der Linde en fotografe Nicole Segers reisden langs deze nieuwe
Europese grens, zo’n vijfduizend kilometer lang. Op zoek naar beelden
waarin de sfeer van de verschillende
landen en hun geschiedenissen besloten liggen, fotografeerde Segers het
grensgebied en zijn bewoners. In de tekst beschrijft Van der Linde een
bonte verzameling mensen, die vertellen hoe ze daar terecht zijn gekomen,
wat er al allemaal is veranderd na de val van de muur, na de opsplitsing
van de USSR en wat voor hun de gevolgen zijn van deze nieuwe grens. Het
einde van Europa is een unieke combinatie van literaire journalistiek
en fotodocumentaire. Het boek geeft een rijk en indringend beeld van het
Europa waar we nog veel te weinig van weten.
Voor
de stripliefhebber is er weer en uitgave van Joe Sacco : “Fikser,
een verhaal uit Sarajevo”. Nederlandse versie Uitgeverij Atlas +
Oog & blik 2004, ISBN: 9045004186.
Hij verbaasde de wereld met zijn indringende en aangrijpende stripverslagen
van de strijd van de Palestijnen en die om de Bosnische enclave Gorazde
in de jaren negentig. In Fikser keert hij terug naar het voormalige Joegoslavië
om daar in woord en beeld het verhaal vast te leggen van Neven, de fikser.
Hij opereerde op de achtergrond in de oorlog, regelde obscure zaken, bracht
journalisten naar het front maar was ook in de voorste linies van de strijd
te vinden als sluipschutter en lid van een militie. In FIKSER tekent Sacco
op onnavolgbare wijze de gruwelijkheden van het dagelijkse leven in een
moderne oorlog en legt zo de donkere kant van de mens genadeloos vast.
Hoe gangsters en milities tijdens de oorlog als helden betiteld worden,
maar na de oorlog weer gewone gangsters zijn. Een puntje van kritiek is
de soms wat houterige vertaling. De tekeningen zijn heel herkenbaar voor
mensen die Sarajevo kennen.
Dan
een boek om nog even de gebeurtenissen voorafgaande aan en vanaf 11 september
2001 de revue te laten passeren, maar nu door de ogen van Hans Blix himself.
Het boek: “Missie Irak, achter de schermen van de
wapeninspecties” is van uitgeverij Balans. ISBN: 9050187110.
Het is een openhartig relaas over zijn ervaringen bij de zoektocht naar
massavernietigingswapens in Irak. Hans Blix vertelt tot in detail hoe
zijn inspecteurs te werk gingen. De lezer krijgt een kijkje achter de
schermen van de Veiligheidsraad en is bij de ontmoetingen van Hans Blix
met onder andere G.W. Bush, C. Powell, T. Blair J. Chirac en de Irakese
afgevaardigden van Saddam Housein. Centraal in zijn verhaal staan het
door Irak gespeelde ‘kat en muisspel’ om de VN -voorwaarden
van de inspecties te manipuleren en de enerverende opmars naar de eenzijdige
inval in Irak door de V.S. en G.B. in maart 2003. Hans Blix is overtuigd
voorstander van vreedzame ontwapening op mondiaal niveau en ontpopt zich
in dit boek tevens als een voortreffelijk diplomaat, een scherp criticus
en een constructieve denker over de politiek van de toekomst.
Om
nog even bij het onderwerp Irak te blijven: “Honderd-en-een dag in
Bagdad” van Åsne Seierstad, uitgeverij de Geus, 203, ISBN:
90 44504819.
Topjournaliste Åsne Seierstad (Noorwegen, 1970) werd in Nederland
bekend met haar reportages vanuit Irak voor NOVA en haar artikelen voor
Trouw. Uitgeverij De Geus publiceerde met succes haar internationale bestseller
'De
boekhandelaar van Kaboel'. Voor haar journalistieke werk ontving ze diverse
prijzen. Åsne Seierstad,, eerder correspondente in Rusland, China,
Kosovo en Afghanistan, vertrok in maart 2003 naar Bagdad en versloeg daar
de oorlog voor de Scandinavische, Duitse en Nederlandse pers. Met De Boekhandelaar
van Kaboel bewees ze dat ze in staat is op onvergetelijke wijze inzicht
te geven in een oorlogssituatie die we vaak alleen kennen via eenzijdige
informatie
uit de media. In dit nieuwe boek toont de Noorse journaliste de lezer
de dagelijkse situatie in Irak tijdens en na de aanval van de Verenigde
Staten.
Dan
een zeer informatief (leer) boek voor mensen die creatief aan de slag
willen in de 
vakantie
en daarna: “Media activisme, don’t hate the media, be the media”,
door Han Soet, Raf Custers en Bruno de Bondt van Indymedia. Een
uitgave van uitgeverij EPO. ISBN: 9064453365.
Het geeft inzicht in wat er mis is met de media hier en in het buitenland,
inzicht in het belang van media. Geeft methodieken aan hoe je zelf het
volk aan het woord kan laten, technieken en tips om zelf de media te maken!
Jongeren die zich betrokken voelen bij de grote en kleine sociale gebeurtenissen
doen hun verhaal in dit boek. De auteurs deden drie jaar vivisectie op
hun eigen ervaring als media-activist en op het werk van verwante geesten.
Om een aanzet te geven. Ze analyseren ook wat er mis gaat met de traditionele
media, aan de hand van Chomsky en Herman… Het resultaat is een inspirerende
goudmijn uit de eerste hand, een handboek voor elke media-activist.
Zoals vele clubjes uit het alternatieve circuit maakt het Vredesburo gebruik van de zogenaamde gesubsidieerde arbeid. Mede daardoor zijn we in staat zowel kwalitatief als kwantitatief goed werk af te leveren en mensen te behouden voor het Vredesburo. Uiteraard zouden wij graag mensen een baan aanbieden die regulier en CAO conform is maar daarvoor ontbreken de middelen en we weten ook echt niet waar we dat zouden kunnen verkrijgen (ter overweging : met “slechts” 150.000 euro per jaar kunnen we iedereen in dienst nemen!!!) De gemeente heeft nu besloten om de regeling op te gaan heffen (er zijn in Eindhoven ongeveer 800 mensen actief in deze regeling). Voor ons betekent het nu dat we een erg onzekere toekomst tegemoet gaan: voor iedereen individueel, maar ook voor het Vredesburo als zodanig. We vinden dat ook in de toekomst het Vredesburo moet blijven, dat is een absolute prioriteit, de vorm waarin zal nog wel de nodige discussies opleveren, een terugkeer naar het oude vrijwilligersmodel is voor de hand liggend maar heeft ook een aantal moeilijke kanten. Het is de bedoeling dat iedereen die nu nog voor het Vredesburo werkt tussen nu en pak 'm beet 2 jaar een andere vaste baan heeft en niet in de bijstand terecht is gekomen, omdat dat voor de gemeente ook weer negatieve financiële gevolgen heeft. Op dit moment zijn wij en heel veel anderen op zoek naar mogelijkheden om te kunnen blijven (heb je ideeën hierover laat ze dan weten!!!). Kansen liggen er alleen maar als we uit eigen activiteiten het geld voor onszelf kunnen verdienen (aangevuld met subsidies, donaties, giften etc.) of dat haalbaar is, is de vraag en zal zeker een enorme dosis energie en creativiteit vergen. Het is in ieder geval een boeiend gegeven en een flinke uitdaging waarmee we de vakantie ingaan.
Mocht je meer willen weten over de ID-regeling en wat voor plannen er gesmeed worden neem dan contact op (vanaf september) met het Vredesburo en vraag naar Hans en/of Harrie
Renegade Artists Present
Renegade Artists Present is een kunstenaars coöperatief dat artiesten
helpt elkaar te vertegenwoordigen.
Een groot aantal van de artiesten in deze co-op zijn Indianen
die in Amerika in de gevangenis zitten. Renegade Artists Present zorgt
ervoor dat het werk van de gevangenen de gevangenis verlaat en organiseert
met dit werk tentoonstellingen. Ook wordt dit werk op t shirts en in post-
en briefkaartvorm uitgegeven. Het aldus verkregen geld wordt of direct
naar de artiest die het werk gemaakt heeft gestuurd, of, en dat gebeurt
vaker, het wordt besteed aan spirituele behoeften zoals hout voor zweethutten
achter de gevangenismuren.
Er is ook een petitie voor burgerrechten en godsdienstvrijheid voor Indianen,
vooral in Californië. Daar worden de mannelijke Indiaanse gevangenen
gedwongen hun haar af te knippen en worden zwaar gestraft als ze dat niet
doen.. Het knippen van het haar gaat lijnrecht tegen het geloof van traditionele
Indianen in.
Wij doen als groep presentaties voor scholen en andere geïnteresseerde groepen.
Wij hebben contact met artiesten, musici, schrijvers, activisten en traditionele leiders.
Voor meer informatie:
Renegade Artists Present -_Elija van den Berg
Human Rights & Art Promotion of American Indian Prisoners
5 Robin Court, 157 Tankerton Road
Whitstable, Kent CT5 2AP, Groot Britannië
01227 274 357/0775 998 3261
Email: Vcornelia@aol.com
On web: www.americanindianprisoners.com
Het Vredesburo heeft een stuk of 10 van deze T-shirts met prachtige afbeeldingen in de verkoop. Je kunt kiezen uit diverse prints waarvan voorbeelden op de internetsite en in onze winkel. Deze zijn via ons te bestellen of rechtstreeks via bovenstaand e-mailadres. Om verzendkosten te besparen, en als je wat geduld hebt, kun je je bestelling eventueel hier op komen halen.
VRIJHEIDSFESTIVAL 18 SEPTEMBER
Vroeger was het altijd een vast
punt op de activiteitenkalender : 3e week in september is Vredesweek.
In Eindhoven is dit sinds vorig jaar gedeeltelijk vervangen door het vrijheidsfestival.
Naast het herdenken van de bevrijding vraagt deze dag ook bezinning rondom
het thema “vrijheid” en “bevrijding”.
Voor 2004 is een 3 daags festival gepland met verschillende activiteiten
(hou hiervoor de krant, affiches en de web-pagina van het Vredesburo in
de gaten!). Het Vredesburo participeert op de 18e met 2 activiteiten.
Op zaterdagmiddag is er in het gemeentehuis een debat over de waarde van
vrijheid met : Frank Lubbers ( v.Abbe museum ) Paul Cobben ( universiteit
Tilburg ) Paul Kokke (pers) Martijn van Dam (2e kamerlid) en Henny van
der Graaf (Vredescentrum T.U.). Het debat zal om 14.30 beginnen en probeert
dieper in te gaan op hoe wij vrijheid in allerlei disciplines ervaren,
ermee
om gaan en wat voor betekenis we er aan hechten. Vanuit de afzonderlijke
invalshoeken hopen wij in goed debat met de zaal te stoeien met deze begrippen
en te komen tot een visie voor de toekomst. Het debat is bedoeld om een
moment van bezinning te hebben tussen de andere activiteiten door die
nogal verstrooiend van aard zijn. In feite is het een voortzetting van
het debat van vorig jaar waar duidelijk bleek dat er behoefte is om het
onderwerp uit te spitten en zeker als het gaat om de relatie multi culturele
samenleving & vrijheid. Natuurlijk zijn wij niet altijd bezig met
zware
discussies & diepgravende controverses en om dat te laten zien hebben
we als 2e activiteit een (jawel !!) kindercircus
georganiseerd naast het gemeentehuis. Op de 18e kunnen kinderen 2 keer
een voorstelling meemaken en hier krijgen ze in ieder geval de vrijheid
om te lachen,verwonderd te zijn en te genieten van iets wat speciaal voor
hen is (maar hebben we niet allemaal een kind in onszelf bewaard?). We
hopen dat veel mensen de weg weten te vinden naar het stadhuisplein (daar
is ook een vrijheidsmarkt vanaf 12.00u).
Mocht je vragen hebben over deze dag en onze activiteiten, loop even binnen
op de Grote Berg , bel, of stuur een mailtje info@vredesburo.nl
tot dan!!
Meer informatie over het vrijheidsfestival vindt Uop www.vrijheidsfestival.nl
EINDVERSLAG 90 DAGENPROJECT
Geachte mensen,
Hierbij treft
U een korte samenvatting aan van het evaluatieverslag van het Project
90 Dagen, een project ter sponsorwerving ten behoeve van kinderen die
slachtoffer zijn van oorlogsgeweld.
Dit project bestond uit een fietstocht en een serie sponsoractiviteiten
in Eindhoven.
Een zeer korte
samenvatting:
Alhoewel het project een geweldige potentie in zich had, is er niet uitgekomen
wat wij wilden: 5 tot 10 duizend euro genereren voor enkele goede doelen.
Waarom niet? Wij hebben een veel te korte voorbereidingstijd kunnen gebruiken,
en wij zijn niet in staat geweest in deze korte termijn alle betrokkenen
op een lijn te krijgen. Dat is in het kort het grootste verhaal.
Is het project
hiermee mislukt? Dat kun je ook niet stellen. Er is 5000 kilometer gefietst
en inderdaad stonden wij aan de grens met Irak, alwaar Saddam Hoessein
binnen 24 uur gearresteerd werd.
We hebben een tiental humanitaire organisaties gesproken en gefilmd over
hun werk met vluchtelingen.
We hebben wekelijkse reisverslagen gepubliceerd en we zijn tientallen
keren in de media verschenen, dus het heeft zeker ook een sociaal effect
gehad.
We hebben besloten
de financiële gaten die door miscommunicatie tussen de partners geslagen
zijn, deels te dichten met inkomsten uit sponsorgelden.
Daarnaast hebben wij besloten dat het resterende bedrag verdeeld wordt
onder de kleine locale organisaties die het geld goed kunnen gebruiken
en die ons tijdens de reis ook persoonlijk hebben ondersteund. Deze gelden
beschikbaar stellen voor onze grotere partners, zoals Stichting Vluchteling
zet amper zoden aan de dijk.
Zo kwam er een eind aan een groots project, dat velen van ons maanden heeft beziggehouden en vele mensen in de stad heeft aangetrokken en geïnspireerd.
Met vriendelijke
groet
Vredesburo 13-07-2004
VREDESCENTRUM VOLKEL
ONTRUIMD!
Op
3 februari jl werd het Vredescentrum aan de Bovenstraat 9, tegenover de
Vliegbasis Volkel, ontruimd en leeggehaald. Zelf waren we er om diverse
redenen een paar dagen niet, waardoor we pas ’s avonds door middel
van een telefoontje van de plaatselijke pers op de hoogte werden gesteld.
Er was een rechtszaak geweest, maar de dagvaarding daarvoor had ons niet
bereikt, zodat we nergens van afwisten. Onze spullen konden we, voor zover
ze nog heel en niet gestolen (al het gereedschap) waren, ophalen uit een
paar containers.
Dat we op den duur uit het gekraakte pand weg hadden gemoeten wisten we
natuurlijk al lang, maar dat het zo van de ene op de andere dag met de
grond gelijk gemaakt zou zijn was toch wrang. Ondanks dit plotselinge
einde kunnen we terugkijken op twee jaren Vredescentrum met een aantal
goede acties: twee grote burgerinspecties (januari en maart 2003), een
ontwapeningsaktie (februari 2003), diverse wakes en kleinere inspecties.
De voortdurende opslag van Amerikaanse kernwapens op de vliegbasis bleef
hierdoor niet onopgemerkt. De afgelegen ligging van de basis en van het
Vredescentrum betekende echter ook dat een andere functie die we graag
hadden willen vervullen maar matig
van de grond kwam. Informatievoorziening en een meer laagdrempelig punt
voor met name bewoners van de regio bleef steken in enkele contacten.
Scholieren van de plaatselijke middelbare school, studenten en journalisten
wisten ons dan
weer wel te vinden voor verhalen over kernwapens en vooral over acties.
We bedanken iedereen die het Vredescentrum in de ruim twee jaar dat het bestaan heeft, gesteund heeft.
Mariëtte en Mark
PS: het verdwijnen van het Vredescentrum betekent zeker niet het einde van acties tegen de kernwapens op Vliegbasis Volkel. De grond van Atoomvrijstaat in de bossen bij de basis is bijvoorbeeld nog altijd beschikbaar voor de opbouw van een vredesaktiekampje. Giften voor het Vredes Aktie Kamp (VAK) blijven welkom op giro 3332968 t.n.v. M. van Rooij te Eindhoven.