Voor we afreizen verteld Paul Lempens, net terug van een jaar Filippijnen, waarvan een groot deel van de tijd op Mindanao me over Joost. Joost werkt daar voor SNV en begeleid NGO’s, PO’s en de lokale overheid om tot meer gestructureerde en werkbare instanties uit te groeien. Een nieuwe Minister op Ontwikkelingssamenwerking = een nieuw beleid. Het nieuwe beleid concentreert zich op de armste landen en in de overige landen worden de lopende projecten grotendeels afgerond of stopgezet. Zo ook de Filippijnen. Volgens het huidige beleid zijn de Filippijnen te rijk voor hulp. Dat het Bruto Nationaal Product niks zegt over de verdeling van die rijkdom doet verder niet ter zake. De SNV is genoodzaakt de lopende projecten te beëindigen en haar mensen terug te roepen waardoor Joost nu de laatste SNV-er op Mindanao is en langzaam aan zijn koffers ook weer voor de dag kan halen.
Desalniettemin is Joost volgens Paul een goede informatie bron en hij zou mogelijk een goed klankbord kunnen zijn om mijn nieuw verworven informatie en inzichten aan te toetsen.
Waarschijnlijk dus een goed idee om contact op te nemen met Joost.
Nou en of, Joost is niet alleen een levende encyclopedie, Filippijnen deskundige en aangename gesprekspartner. Hij is uitermate betrokken met het reilen en zeilen van de Filippijnen. Van de lokale contacten met de mensen en organisaties aan de basis waar hij mee samenwerkt tot het landelijke politieke circus. Joost maakt de krant lezen overbodig. Een mail van hem staat gelijk aan de essentie van 2 weken krant. Zijn kennis en frustraties verwoord hij met een prettige, relativerende droge humor, blaast stoom af en gaat dan met tomeloze energie weer verder. Joost, jongen denk aan je hart.
Al met de eerste mailtjes die ik nog in Nederland al van hem krijg duizelt het me van de stortvloed aan info en dat word de eerste weken op Mindanao alleen maar erger. Ik zie door de bomen het bos niet meer maar langzaamaan weet Joost me toch weer op het bospad te helpen, hij is tenslotte bosbouw-o-loog.
En hij beschikt over zeer waardevolle contacten. Zo kom ik via Joost in contact met zeer interessante personen zoals: Prof. Rudy Rodil, die me als historicus waardevolle informatie geeft over de achtergronden van de huidige conflicten. Loloy, die in alle guerrillabewegingen gezeten heeft en nu zijn roots ontdekt heeft en stam (Higa-unon) historicus is/wil worden. Pinky Hadji Ali van de Bangsa Moro Women Foundation die me een inkijk geeft in de specifieke frustraties van moegestreden en in de MNLF teleurgesteld MNLF-kader.
“Ding”, waardoor ik in aanraking kom met een weer een stammenstrijd tussen twee groepen NGO’s waarbij de wederzijdse beschuldigingen niet van de lucht zijn maar de ware toedracht, ondanks mijn gewroet wel altijd een mysterie zal blijven.

Terug in Nederland hoor ik dat er nog een SNV-er zich ingegraven heeft in Mindanao, zouden ze die vergeten zijn?