| Samenvatting: | Het vernieuwende van het Topoi model is dat het vertrekpunt de interpersoonlijke communicatie is, en niet de cultuur. Voortbouwend op de algemene communicatie- en systeemtheorie van Watzlawick, introduceert de auteur een nieuw concept van interculturele communicatie. Interculturele communicatie wordt omschreven als de interpersoonlijke communicatie waarin expleciet aandacht is voor de culturele factoren die van invloed zijn op de communicatie. Vanuit de systeemtheoretische invalshoek hangen deze culturele factoren niet alleen samen met iemands nationale of etnische achtergrond, maar evenzeer met sekse, leeftijd, sociale klasse, opleiding, seksuele voorkeur, beroep, religie en sociaal- geografische herkomst. Het topoi-model is dan ook een algemeen model dat inzetbaar is voor elke communicatie. Binnen deze brede defenitie van interculturele communicatie zijn verschillende invalshoeken mogelijk. In dit boek is gekozen voor de etnisch-culturele invalshoek, omdat momenteel de ontmoeting en confrontatie tussen autochtonen en allochtonen van groot maatschappelijk belang is. Etniciteit is dus weliswaar het vertrekpunt, maar in het boek wordt steeds aangeknoopt bij de andere genoemde culturele dimensies en daarmee bij andere mogelijke sociale identiteiten van een persoon. De talloze praktijkvoorbeelden, de verwerkingsopdrachten na elk hoofdstuk en de toepassingen van het topoi-model op praktijksituaties maken dit boek uitermate geschikt voor hbo-opleidingen en nascholing voor professionals. |