| Samenvatting: | De eerste Afrikaan die de Nobelprijs voor de vrede kreeg was Albert John Lutuli, de Zuid-Afrikaanse boer die via onderwijzer en stamhoofd tot politicus, gevangene en banneling werd. Toen hem in december 1961 in Oslo deze prijs werd overhandigd, maakte Lutuli, als steeds, indruk door zijn doorleefde overtuiging, dat de apartheid met geweldloze middelen moest worden bestreden.
De tragiek voor Lutuli was dat zijn geloof in geweldloos verzet en zijn leiderschap juist het gewelddadige verzet hebben losgemaakt. Ongewild, maar onvermijdelijk. Want dat de blanke regering in geen enkel opzicht rekening wenste te houden met Lutuli's opvattingen de vervulling van zijn leiderschap onmogelijk maakte, heeft de weg naar een vreedzame oplossing in Zuid -Afrika onmogelijk gemaakt. Dat is de historisch onmiskenbare functie van het rijke en verre van mislukte leven van Albert John Lutuli, die op 68-jarige leeftijd door een stompzinnig ongeluk met een goederentrein om het leven kwam. Maar de wielen van de tijd zullen Lutuli's naam met eer voortdragen door de geschiedenis van Zuid-Afrika, als Smuts, Malan, Strydom, Verwoerd, Vorster en Botha alleen nog maar gruwelijke herinneringen zullen zijn. |
| Trefwoorden: | mens, toespraken, Albert Lutuli, Afrika, apartheid, vrijheid, eenheid, Zuid-Afrika, wapenhandel, Rivonia-proces, Nobelprijs, |