| Samenvatting: | Terwijl westerse kinderen oorlog voeren op een computerscherm of elkaar met modern wapentuig van plastic te lijf gaan, schieten Colombiaanse leeftijdgenoten met scherp. Twaalfjarigen verhuren zich daar als moordenaar aan drugsbaronnen en maken elkaar af op straat. Kinderen die daar neervallen, staan nooit meer op. Ook voor kinderen in Liberia en Oeganda die zich - vrijwillig of gedwongen - aansluiten bij dagelijkse uitbarstingen van geweld, is oorlog geen spel. Kinderen uit Noord-Oeganda lopen dagen achtereen door de jungle naar Soedan, hun oude roestige kalasjnikovs - soms nog groter dan zijzelf - achter zich aanslepend. Onderweg worden vijanden besprongen en met vlijmscherpe messen gedood. Hoe zijn kinderen actief in gewapende conflicten betrokken? Wat voor kinderen zijn het? Hoe ondergaan zij het geweld dat zij plegen? En hoe moet dat nu later, als ze ouder zijn? Simone Tangelder bezocht Oeganda, Rwanda, Liberia, Colombia en Sri Lanka en sprak met (voormalige) kindsoldaten, hun ouders, onderwijzers en hulpverleners om antwoorden te vinden op deze en vele andere vragen. |