IN MEMORIAM
COLOFON
nr. 59 januari 2013
redactie:
Berrie, Hans, Anita, Astrid, Rick, Ljiljana, Luciënne, Jamie, Bas (grafische vormgeving).
Redactieadres:
Stichting Vredesburo Eindhoven
Grote Berg 41
5611 KH Eindhoven
tel/fax: 040 2444707
e-mail: info@vredesburo.nl
Postbanknr: 5265491
Deze nieuwsbrief verschijnt 4x per jaar.
De volgende nieuwsbrief zal in april 2013 verschijnen.
INHOUD
REDACTIONEEL
Voor de tweede keer binnen enkele jaren hebben we afscheid moeten nemen van iemand, die betrokken is geweest bij het Vredesburo. Op 4 december 2012 is onze medewerkster Yvonne Ottenheim overleden. Yvonne kwam in februari 2008 bij ons werken. Ze was gedetacheerd via de Ergon. Toen ze bij ons kwam had ze al (zoals het plastisch wordt omschreven door sociaal werkers) een rugzakje met fysieke en mentale problemen. In de tijd, dat ze bij ons gewerkt heeft, hebben we dat rugzakje alleen maar zwaarder en zwaarder zien worden. Vorig jaar is Yvonne met pensioen gegaan, maar ze bleef als vrijwilligster verbonden aan het Vredesburo. In december bleek, dat het rugzakje, dat Yvonne met zich meedroeg, te zwaar was geworden voor haar frêle lichaam om het nog te kunnen dragen. Eerst hoorden we, dat ze in het ziekenhuis was opgenomen en enkele weken later kregen we het droevige bericht, dat ze was overleden. We zullen je niet vergeten.
In deze nieuwsbrief neemt Cavy op persoonlijke wijze afscheid van Yvonne.
Op 26 januari zullen de medewerkers van het Vredesburo op hun eigen wijze het nieuwe jaar inluiden in de vorm van onze jaarlijkse Nieuwjaarsbijeenkomst. Verderop in deze nieuwsbrief vindt u meer informatie. Onderaan de nieuwsbrief vindt u ook de informatie over de locatie en tijd.
Daarnaast is er veel ruimte voor onze stagiaires om te vertellen over de projecten, waar ze mee bezig zijn. Tevens stellen 2 nieuwe stagiaires zich voor.
In de rubriek Zijn en Doen worden weer enkele activiteiten beschreven, die we in de afgelopen tijd hebben gedaan. In dit geval: twee voorbeelden van lessen op scholen een zeer verschillende achtergrond. Ook is er aandacht voor de jaarlijkse Fakkeltocht, waarvan het Vredesburo een van de organisatoren is.
We kijken in deze rubriek ook even naar de toekomst: onze jaarlijkse Nieuwjaarsbijeenkomst, die dit jaar een internationaal tintje heeft.
Tenslotte vindt u in deze nieuwsbrief ook nog een column van Marja en de vaste rubrieken , zoals De Blaadjes en De Bieb.
ODE AAN YVONNE OTTENHEIM
Ik heb Yvonne in 2009 in het privé-sfeer leren kennen. Zij was in die periode een luisterend oor voor mij en ik voor haar. Wij zijn elkaar door omstandigheden uit het oog verloren.
In 2011 kwam ik als vrijwilligster werken bij het Vredesburo en hier werden wij collega’s.
Yvonne was een aardige vrouw, maar af en toe had je een gebruiksaanwijzing bij haar nodig. Dit is positief bedoeld. Dat hebben we allemaal af en toe nodig als we eerlijk zijn.
Na de dood van Toon, je man, werd eenzaamheid je grootste angst en vijand. Daar hoef je niet meer bang voor te zijn nu je weer herenigd bent met je lieve Toon, zoals je hem liefkozend noemde, als je over hem sprak.
Ik zal de rest van mijn leven aan jou denken en lachen om de hilarische momenten, die we hebben meegemaakt.
Moge God je ontvangen in zijn paradijs.
Cavy
STAGEPERIKELEN
Ondertussen loop ik al enkele maanden stage bij het Vredesburo. In deze tijd heb ik vooral gewerkt aan het project dat Rick en ik hebben bedacht. We willen voor basisschoolkinderen van groep 7 en 8 een project realiseren in het teken van pesten en vertrouwen. Vrijwel alle projecten over pesten gaan over hoe het niet moet. Dit hebben wij anders gedaan. Wij vonden het belangrijk dat kinderen positief worden benaderd, ook tegenover elkaar. Ik denk dat je met een positieve benadering het beste uit een kind kunt halen en ook een veilige en vertrouwde sfeer in de groep krijgt. Daarom hebben wij gekozen om het Kwaliteitenspel te doen met de kinderen. Dit spel heeft allerlei kaartjes met eigenschapen/kwaliteiten zoals lief, behulpzaam etc. We hebben dit spel aangepast voor kinderen met plaatjes van smurfen en makkelijke kwaliteiten. Het is de bedoeling dat kinderen door middel van de kaartjes elkaar complimenten geven over wie ze zijn. Ondertussen hebben we het spel getest op onze eigen klas. We kregen veel positieve feedback vanuit de klas.
Verder ben ik een paar keer met Hans en Bart mee geweest naar het Koning Willem 1 in Den Bosch. Dit was erg leerzaam. We hebben voor de klas een paar filmpjes laten zien en paar stellingen behandeld. De leerlingen deden goed mee en waren eerlijk over wat ze vonden. Ook de leraren van deze school vonden het een goede les.
Ondertussen heb ik een beter beeld gekregen over wat ik wil met de opleiding. Ik heb mijn stageopdrachten gedaan en mag 1 februari mijn eerste fase afronden. Ik ben tevreden over wat ik hier tot nu toe heb geleerd.
Astrid
Het werd weer eens tijd voor een update, dus bij deze. Vorige keer hebben jullie kunnen lezen waar ik me mee bezig hield. Inmiddels is de inleverdeadline wat betreft inzendingen voor de poëziebattle voor de Fakkeltocht verstreken. Helaas is het aantal inzendingen mij enorm tegengevallen, gelukkig hebben we een leuke winnaar kunnen kiezen!
Er staan genoeg interessante dingen op het programma, bang voor een ‘zwart gat’ hoef ik dus gelukkig niet te zijn. Uiteraard zijn Astrid en ik nog altijd enthousiast bezig aan ons eigen project over ‘vertrouwen’ en ondertussen zijn er altijd wel andere projecten en/of initiatieven waar een helpende hand altijd welkom is. Mede dankzij de verscheidenheid aan klusjes kan ik inmiddels zeggen dat ik aardig ingeburgerd ben in de (toch wel unieke) cultuur van het Vredesburo!
Tijdens het schrijven van dit stukje zit het kalenderjaar 2012 er bijna op. Als we ontsnappen aan het einde van de wereld, vind ik dat 2013 een topjaar moet worden! Ik wil eindigen met een bedankje voor iedereen die het Vredesburo een warm hart toedraagt, zonder jullie was 2012 niet hetzelfde geweest.
Rick
Onderzoek naar Polen en andere activiteiten omtrent integratie van Polen in Eindhoven
In de vorige Nieuwsbrief heb ik jullie verteld over de inspiratie voor het onderzoek naar integratie van MOE-landers in de Eindhovense samenleving. En nu een stukje over hoe het tot nu toe is verlopen.
Literatuuronderzoek
Als eerste ging ik op zoek naar wat er allemaal tot nu toe over MOE-landers onderzocht en geschreven is. Het bleek dat van die nieuwe groep arbeidsmigranten Polen de grootste groep is en dat er op landelijk niveau al wat onderzoeken naar Polen zijn gedaan door het Sociaal en Cultureel Planbureau, het Risbo Instituut en het FORUM Instituut voor multiculturele ontwikkeling. De resultaten van de onderzoeken zijn op hun webpagina’s te vinden en van het laatste is ook een boek verschenen: “Polen in Nederland” door Dirk Korf. Over andere groepen migranten is heel weinig geschreven en onderzocht. Aangezien diepgaand literatuuronderzoek een onderdeel van mijn leerproces is, heb ik ervoor gekozen mijn onderzoek op Polen in Eindhoven te richten.
Gesprekken met politieke partijen, wethouders en integratiedeskundigen
Om een overzicht te kunnen krijgen wat er voor deze groep migranten wordt gedaan in Eindhoven en in hoever ze op de maatschappelijk agenda zijn gezet, ging ik in gesprek met verschillende partijen. Uit de gesprekken met de politieke partijen, die in de Eindhovense gemeenteraad zijn vertegenwoordigd (gesprekken met CDA en PvdA moeten nog gebeuren), en met Wethouder Jeugd, Welzijn en Zorg, mevr. Lenie Scholten, is naar voren gekomen dat ze zich zorgen maken over de woon- en werksituatie van deze groep migranten, in de vorm van huisjesmelkers, uitbuiting, werk- en dakloosheid. Samen met woningbouwverenigingen probeert de gemeente lege panden in de stad om te bouwen tot woonvoorzieningen voor arbeidsmigranten.
De Gemeente verstrekt subsidie aan stichting SRADA, die op het Migranten Informatie Punt aan Raedeckerstraat 3 in Eindhoven informatie en persoonlijk advies biedt aan migranten afkomstig uit landen binnen de EU, over vraagstukken die te maken hebben met werk en verblijf in Nederland. Binnen Welzijn Eindhoven is er ook een Vreemdelingen Informatie Punt waar deze migranten terecht kunnen met hun vragen over sociale zekerheid.
Terwijl politici vinden dat Polen zelf verantwoordelijk zijn voor taaleducatie, burgerschapsparticipatie en sociale integratie in het algemeen, vinden integratiedeskundigen van de Fontys Hogescholen, Stichting OVAA en sociale werkers dat deze groep migranten een slecht imago heeft in de samenleving en dat er ook veel gezamenlijke kenmerken zijn met arbeidsmigranten uit Turkije en Marokko. Als er niks aan de sociale integratie wordt gedaan, dreigt dat wij in de nabije toekomst met maatschappelijke isolatie van deze groep te maken krijgen en alle gevolgen van dien. Maar één ding vinden ze allemaal even belangrijk: “Er moeten ook initiatieven van Polen zelf komen!”
Dialoog met Polen
Naar aanleiding van de bovengenoemde gesprekken en nadat ik wat enthousiaste jonge Polen tegen ben gekomen, gingen wij samen aan de slag. Wij gaan op 26 januari 2013 een dialoog met Polen, de gemeente en verschillende instellingen, die zich met deze groep migranten bezig houden, organiseren. Het wordt een informatieve bijeenkomst waar eindelijk met Polen over Polen wordt gepraat en waarvan ik persoonlijk verwacht dat deze groep Poolse jongeren inspiratie zal vinden om verder actief te blijven en voor leuke initiatieven te zorgen.
Ljiljana
Een korte introductie…
Wie zijn wij?!?!
Aangenaam, Luciënne Prenger en Jamie Clercx, 21 jaar jong en al bijna 10 winters verschillende stormen samen doorstaan. Nu is het zover dat we samen mogen afstuderen vanuit de studie Culturele Maatschappelijke Vorming op de Avans Hogeschool in Den Bosch. Dit gaan wij met alle liefde en plezier doen bij, jawel je raad het al: het Vredesburo. Hoe we hier terecht zijn gekomen? Leuke speling van het lot (of iets dergelijks)! We kwamen net terug van een andere organisatie en liepen ‘per ongeluk’ een andere weg terug. Opeens, we liepen langs het Vredesburo, hierbij viel ons meteen het vredesteken op de deur op. We keken elkaar aan en besloten dat dit geen toeval kon zijn, snel naar binnen dus. Gelukkig werden we warm ontvangen door Hans met thee en koffie. Een zeer ruim uur later waren we eruit. We mochten in opdracht van het Vredesburo gaan afstuderen!
In deze tijden van overvloed aan onderzoek en onderbouwing, kun je dan met weinig prikkelende of nuttige onderwerpen komen te staan. Zo niet in dit geval! We mogen onderzoeken of (en hoe) het Vredesburo kan inspelen op de eis, vanuit de politiek, om seksuele voorlichting verplicht te stellen op middelbare scholen vanaf 1 december 2012. Op àlle soorten scholen, dus je komt er dan met een bijbelse benadering niet zomaar vanaf. Deze voorlichting heeft, om er nog meer uitdaging aan te geven, het zwaartepunt liggen op het onderwerp ‘seksuele diversiteit’, waarmee wordt bedoeld dat er vooral aandacht moet worden geschonken aan iedere soort seksuele geaardheid en identiteit; van homoseksuelen tot transgenders. Zo denkt men de tolerantie naar elkaar te vergroten en hoopt de politiek dat jongeren zich veiliger voelen om echt zichzelf te kunnen zijn. Het lijkt namelijk alsof het zo ‘gewoon’ is geworden: brede seksuele interesses en identiteit, maar dat is vaak slechts wat de media wil overbrengen.
We hopen dat we het Vredesburo hiermee zodanig kunnen adviseren dat het optimaal mee kan doen in de missie naar seksuele tolerantie. Wie zou dit namelijk beter kunnen dan een vertrouwelijke, persoonlijke organisatie met al die bakken en kasten ervaring in het onderwijs? Juistem, dus op een gunstig (en ook een beetje gezellig) onderzoekspad! We houden jullie op de hoogte!
Warme groeten in deze koude dagen en alvast fijne feestdagen,
Jamie Clercx en Luciënne Prenger.
RAAR MAAR WAAR
Orkest speelt op bijna 7.000 vuurwapens
Een Mexicaanse kunstenaar heeft 6.700 in beslag genomen wapens omgesmeed tot instrumenten waar een voltallig orkest op speelt. Pedro Reyes kreeg de wapens van de politie. Het ging om revolvers, pistolen, geweren en mitrailleurs. Samen met zes muzikanten vormde hij de wapens om tot blaas- tokkel- en slaginstrumenten. Reyes noemde het project ‘Imagine’ naar het beroemde lied van John Lennon waarin die oproept tot vrede en harmonie.
5-12-12 RTL Nieuws
GEVLEUGELDE WOORDEN
Aangezien oorlogen ontstaan in de geesten van de mensen, moet de verdediging van de vrede daar opgebouwd worden.
MARJA’S COLUMN
Column 2 belevenissen van Marja
Boodschappen
Het lijkt heel van sprekend, maar voor mij is het niet. Ik kan namelijk niet goed alleen boodschappen doen, omdat ik de rondweg over moet steken om naar Albert Heijn te komen en dat is te gevaarlijk, omdat ik het niet goed zie. Meestal ga ik met mijn begeleidster (Anja), mijn maatje (Theo) of mijn ouders nemen iets voor mij mee. Ik moet dus altijd een lijstje maken wat ik hebben wil. Maar wat me opvalt is dat er zoveel spullen zijn. Het is soms moeilijk om uit te kiezen wat je wil.
Toen ik een keer alleen op pad ging, wilde ik een beetje doorwerken met het boodschappen doen en pakte snel bij de Elmex (tandpasta) een oranje tube. Eenmaal thuis gekomen ontdekte ik dat het kleutertandpasta was. Omruilen! Ik geloof niet dat ik het gedaan heb, moest ik weer terug. Ook de keuze in shampoo, het aantal rollen en soorten wc papier is enorm. En het aantal wasmiddelen is ook gigantisch. Ze wassen allemaal door en door schoon bij elke temperatuur.
Echt prettig vind ik het niet dat er zo veel is. Ik verlang nog wel eens naar kleinere winkeltjes waar je veel meer aan een verkoopster kan vragen. Maar die blijken steeds meer te verdwijnen. Toch vind ik het fijn om zelf boodschappen te doen en de spullen te zoeken die ik hebben wil. Maar elke keer als ik met Anja of Theo weer met een volle boodschappenkar de straat oversteek, denk ik: Wat zijn er toch ontiegelijk veel spullen te koop en het lijkt wel of het er elke keer meer worden.
Marja Verheijke
Oktober 2012
DE BIEB
De volgende boeken zijn nieuw in onze bibliotheek:
“De schuldenboemerang, gevolgen van de crisis in het Zuiden voor Nederland”, door Joost Oorthuizen (red.), Uitgeverij Ravijn, 1993, 110 pagina’s; “De vernietiging van Hiroshima”, Gordon Thomas & Max Morgan-Witts, Uitgeverij Bruna, 1979, 373 pagina’s; “Geschiedenis van Nederland, van de Opstand tot heden”, door Friso Wielenga, Uitgeverij Boom, 2012, 429 pagina’s; “Het kwaad denken”, door Susan Neiman, Uitgeverij Boom, 2006, 360 pagina’s; “Hoezo mislukt?De nuchtere feiten over integratie in Nederland”, van Frans Verhagen, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2010, 240 pagina’s;
“Gebruik en misbruik van de geschiedenis”, door Anton De Baets, Uitgeverij Boom, 2008, 272 pagina’s;
De geschiedenis wordt vaak misbruikt. Met een beroep op het verleden worden oorlogen gevoerd en volkeren uitgemoord. Dit boek beschrijft de dilemma’s waarvoor historici worden gesteld bij de confrontatie met onverantwoorde geschiedschrijving.
De genocide in Rwanda (1994), de oorlogen in voormalig Joegoslavië (1991-1995) en, recent, de communale spanningen in India (1998-2004) hebben weer eens laten zien hoe machthebbers gebruik maken van uiteenlopende en verdraaide gezichtspunten op het verleden. Maar ook op ogenschijnlijk kleinere schaal wordt er onverantwoorde geschiedenis bedreven. Tot nu toe bestond er nog geen algemene theorie die de talrijke vormen van onverantwoorde geschiedenis definieert, bewijst, verklaart en beoordeelt. In Gebruik en misbruik van de geschiedenis stelt de historicus Antoon de Baets voor het eerst zo’n theorie op. Aan de hand van talrijke voorbeelden licht hij haar toe: zo wijst hij op de kernplichten van de levenden jegens de doden en gaat hij in op de problemen rond de vrije meningsuiting. De Baets weet op knappe wijze filosofie en geschiedenis te verbinden en laat zien dat verantwoorde geschiedenis noodzakelijk is, omdat onverantwoorde geschiedenis gevaarlijk is.
“De oorlogen van Obama”,door Bob Woodward, Uitgeverij Balans, 2011, 430 pagina’s;
Hoe kan Obama wegkomen uit Afghanistan? Hoe moet hij zijn generaals te vriend houden en blijven motiveren? Hoe worden in het Witte Huis de beslissingen afgewogen over de secret operations in Pakistan en de wereldwijde strijd tegen het terrorisme?
De oorlogen van Obama is het zeer persoonlijke en meeslepende verhaal van president Obama als commander in chief van het Amerikaanse leger. De spanningen tussen de civiele leiders en de generaals worden door Bob Woodward bijna tastbaar gemaakt. De legendarische onderzoeksjournalist baseert zich daarbij op interne memo’s en geheime documenten en spreekt met talloze sleutelfiguren uit de entourage van de president – en met Obama zelf: voor welke dilemma’s ziet hij zich gesteld, hoe moet hij de terroristen stoppen die opnieuw willen toeslaan in Amerika? Obama’s grote angst is een atoombom op een van de grote steden. Hij is ervan overtuigd dat niemand daar goed op is voorbereid.
Als geen ander verstaat Woodward de kunst de lezer als het ware live in het Witte Huis te brengen: we zitten aan tafel bij het War Cabinet, we luisteren naar de twistgesprekken, de zorgen, de strategieën en de visie van de president, te midden van een gistende groep elkaar beloerende en bestrijdende medewerkers en ambitieuze generaals.
“Honderd jaar heimwee”, De geschiedenis van Polen in Nederland, van Wim Willems en Hanneke Verbeek, Uitgeverij Boom, 2012, 349 pagina’s;
Honderd jaar heimwee
Ze zorgen voor overlast, pikken onze banen in en overspoelen de markt. Waar komt toch opeens het idee vandaan dat Polen onze samenleving overhoop halen? Ze wonen hier immers al zo lang. Dit boek geeft de mensen achter de negatieve berichtgeving een gezicht.
In Honderd jaar heimwee gaan de auteurs op zoek naar de levensverhalen van Poolse migranten, van de Eerste Wereldoorlog tot nu. Al die tijd vonden zij hier een bestaan. Tegelijkertijd bleven ze zich sterk verbonden voelen met hun vaderland. De persoonlijke verhalen in dit boek relativeren het idee dat de migranten uit Polen hier tijdelijk verblijven. Duizenden landgenoten zijn hun voorgegaan en hun lotgevallen zijn onlosmakelijk verbonden met de Nederlandse gemeenschap. Honderd jaar heimwee maakt de wederzijdse verbondenheid van Polen en Nederlanders zichtbaar: een rijk geïllustreerd boek over een bevolkingsgroep met een lange geschiedenis.
DE BLAADJES
Vluchtelingenwerk magazine
Vluchtelingenwerk Magazine is een uitgave van Vluchtelingenwerk Nederland
Het verschijnt 4x per jaar en wordt verspreid onder donateurs en vrijwilligers van de organisatie.
Het Vluchtelingenwerk Magazine van de winter van 2012 begint met kleine stukjes over waar de vluchtelingenwerkers mee bezig zijn. Ze vertellen over de tentenkampen, homoseksualiteit, burendag en Bruce Cerew vertelt over zijn verleden als oorlogskind. In het blad vertelt Annemieke van der Pol hoe het proces verloopt voor vluchtelingen, met haar mening er duidelijk in verwerkt. Ook geeft ze interessante voorbeelden.
Verder staat er een interview in met Albert Reedijk. Hierin vertelt hij hoe hij de afgelopen 30 jaar als vluchtelingenwerker heeft ervaren en wat hij van de vluchtelingen heeft geleerd. Daarnaast staan er ook twee verhalen in, die geschreven zijn door vluchtelingen zelf. Hierin beschrijven ze hoe hun leven als vluchteling is verlopen. De ene komt uit het heftige Somalië. Een direct verhaal over nare gebeurtenissen daar. Het andere verhaal wordt geschreven door een Nederlandse met een Irakese afkomst.
Het is een interessant blad met een duidelijk beeld over vluchtelingenwerk vanuit verschillende personen die ermee te maken hebben.
ZIJN EN DOEN!
“Ben je het daar mee eens ?”
2 Grote scholingsprojecten van het Vredesburo op het einde van 2012
Op het einde van 2012 zijn er door Hans, Bart en Astrid 2 grote projecten uitgevoerd op educatief gebied. Het eerste project was buiten de stad in Den Bosch.
We waren te gast op het Koning Willem I college waar we 12 lessen verzorgd hebben rondom een aantal thema’s : omgaan met elkaar, respect, discriminatie. Het model waar we voor gekozen hebben is een combinatie van beelden (korte clips, die we van Youtube “geleend” hebben) en stellingen. We hebben geprobeerd om het verschil in opvattingen ook te laten zien door de leerlingen letterlijk een figuurlijk een kant te laten kiezen in de klas. Voordeel is dat het erg duidelijk is hoe de verhoudingen liggen en dat daardoor de discussie sneller op gang komt. We hebben met veel plezier gewerkt en we waren verrast door de participatiegraad in de meeste klassen. Wel hebben we moeten constateren dat het niveauverschil in het MBO groot is. Het maakt verschil of het een niveau 2 of 4 groep is en in de toekomst zal dat ook meespelen in de opzet van de lessen (ja, ook wij leren door ervaringen!).
Een van de meest in het oog springende reacties, die we in alle groepen tegenkwamen, was wel het feit dat men zeer gelaten de discriminatie op de arbeidsmarkt accepteerde: “dat is nou eenmaal zo” was een van de meeste gehoorde opmerkingen.
Tweede opvallend gegeven is dat men respect heeft voor docenten maar dat men dat niet ziet als een constant gegeven, maar meer als een positie die de docent kan verliezen of versterken door het gedrag dat hij/zij “laat zien”. Betrokkenheid bij de positie en achtergrond van de studenten wordt als zeer belangrijk ervaren (soms nog belangrijker als kennis/vaardigheden).
Door de lessen heen kwam er ook langzamerhand een taakverdeling tot stand. Het is prettig om te weten wat je aan elkaar hebt en dat je elkaar op een natuurlijke manier kunt aanvullen. Zo komt er ook een mix tot stand van ervaringen uit ons eigen leven en theoretische gegevens.
Het waren boeiende dagen en een goede ervaring om de concepten die we hebben verder te ontwikkelen. Wij zijn er van overtuigd dat het “mengsel”, dat we nu hebben, gebruikt kan worden in verschillende groepen en tot een prima resultaat zal leiden.
School 23
Het tweede project op het einde van het jaar waren 8 lessen op het ROC/School 23 te Eindhoven. School 23 is een aparte school, speciaal gericht op risicogroepen.
Het gaat dan bijvoorbeeld om:
Jonge uitvallers (jonger dan 18 jaar) uit het reguliere voortgezet onderwijs;
Jongeren zonder kwalificatie die beroepsonderwijs willen gaan volgen;
Jongeren (onder 23 jaar) die geen (V)MBO-opleiding hebben afgemaakt en die niet werken, of die op uitzendbasis ‘hap-en-snap’ baantjes vervullen;
Jonge anderstaligen die nog niet de overstap kunnen maken naar regulier voortgezet onderwijs of beroepsonderwijs;
(Ongediplomeerde VMBO) leerlingen en laagopgeleide jongeren die zijn aangemeld bij het ROC en die niet direct geplaatst kunnen worden vanwege specifieke kenmerken (onvoldoende taalbeheersing, onvoldoende sociale vaardigheden, beperkte leervaardigheden, onduidelijk beroepsbeeld, sociaal-emotionele problemen, gedragsproblemen);
Leerlingen van de praktijkschool en het VSO die niveau 1 kunnen halen.
Het moge duidelijk zijn dat het hier om zeer specifieke groepen gaat, die een aanpak vragen die anders is als in het reguliere onderwijs (ten dele bepaald door het feit dat sommigen de Nederlandse taal niet voldoende machtig zijn). Voor ons was het ook een beetje “verantwoord experimenteren en kijken hoe het gaat”. Uitgangspunt voor de lessen was gelegen in het feit dat, hoe verschillend jongeren ook zijn, ze bijna allemaal gebruik maken van facebook. Aan de hand van het facebookgebruik zouden we het ook hebben over “hoe ga je met elkaar om”, “welke dromen en verwachtingen heb je”.
De leerlingen komen vanuit verschillende landen in Europa, Afrika en Azië met de nadruk op Somalië (ongeveer 50%). Het werden hartstikke leuke lessen. Met handen en voeten, en soms als toneelstukje, werd er informatie overgebracht. Het was wel zwaar werk en menige zweetdruppel kwam tevoorschijn, maar er waren ook momenten waarop we dachten: “yes, hier doen we het voor !” . Ook hier gold (zoals ook op het Koning Willem I college) dat er soms een groot verschil was in niveau van de groepen. Bijsturen tijdens de les was dan een voorwaarde tot succes: onderdelen kun je niet altijd hanteren, spanningsbogen zijn verschillend.
Het werd een ervaring die we graag in de toekomst zouden willen herhalen, omdat we nu beter op de hoogte zijn en beter kunnen inschatten hoe we de lessen vorm moeten geven. Het betreft hier een kwetsbare groep, die het dubbel en dwars waard is om voor te knokken en waar het belangrijk voor is om een fundament te leggen, waarop ze verder kunnen bouwen.
Fakkeltocht 2012
Het blijft een fenomeen in de Eindhovense samenleving: de jaarlijkse fakkeltocht op kerstavond. Ook dit jaar heeft het Vredesburo daaraan meegewerkt en zijn we o.a. bezig geweest met een specifieke opdracht : meer jongeren betrekken bij de tocht. We hebben dit gedaan middels een poëzie-/rapwedstrijd. Jammer genoeg was het resultaat tegenvallend met als gevolg dat er geen echte winnaar is uitgeroepen, maar dat we gekozen hebben om 2 deelnemers hun gedicht/rap te laten presenteren (volgend jaar beter?). Het blijft opvallend dat scholen weinig interesse tonen om op de een of andere manier mee te doen aan de fakkeltocht, terwijl het duidelijk is dat er genoeg aanleidingen zijn leerlingen te wijzen op het belang van respect en tolerantie. Misschien is onze aanpak niet goed genoeg: daar gaan we nog eens goed over nadenken!!
De opkomst was ook dit jaar goed (ietsiepietsie minder als vorig jaar, maar toch rond de 5000) en de sfeer was uitstekend. Dat hebben we van diverse kanten mogen vernemen
En verder:
Uiteraard was het een en ander niet op tijd, maar kwam alles toch op zijn pootjes terecht;
Waren we te gast bij de moskee;
Is het moeilijk om erwtensoep te verkopen bij + 8 graden;
Zijn 5000 fakkels een hele hoop (vooral in een klein autootje!).
Dit jaar was het voor het eerst dat er een voorverkoop was. De bedoeling was om zo meer, en over een langere tijd, publiciteit te genereren en om de snelheid van het verstrekken van de fakkels op de avond zelf te bevorderen. Of dit uit de verf is gekomen blijft de vraag die we mee gaan nemen in de evaluatie.
Voor mij is het van belang dat de fakkeltocht geen verplicht nummertje wordt, maar altijd mensen eraan blijft herinneren dat ieders inzet wordt gevraagd als het gaat om positieve veranderingen in de maatschappij.
uitnodiging-uitnodiging-uitnodiging-uitnodiging-uitnodiging
Op weg in het nieuwe jaar:
Nieuwjaarsbijeenkomst van het Vredesburo op zaterdag 26 januari
Net als de afgelopen jaren zal ook het Vredesburo de traditie in stand houden om het jaar te openen met een bijeenkomst voor alle mensen die ons een warm hart toedragen.
Discussie, informatie en ontmoeting staan daarbij centraal. Al jaren hebben we een vaste locatie: de kantine van het woon-/ werkpand Burgers aan de Hertogstraat 2 te Eindhoven. We starten om 14.00u en we zien wel wanneer we stoppen. In ieder geval zorgen we ervoor dat iedereen aan kan schuiven bij de gemeenschappelijke maaltijd, die om ongeveer 18.00u gepland staat.
Inhoudelijk staan er o.i. een aantal “spannende” zaken op het programma. We starten met een gespreksronde die betrekking heeft op educatief werk op scholen. Het COC-Eindhoven komt vertellen hoe zij vorm gaan geven aan het landelijk beleid om op scholen te praten over seksualiteit.
Vanuit het Jenaplanonderwijs komt een trainster toelichten hoe de nieuwe KIVA-methode er uitziet en of het een “tovermiddel” is om pesten te verdrijven uit het onderwijs. De maatschappelijke relevantie is duidelijk. De afgelopen maanden zijn er diverse tragische gebeurtenissen geweest die ons wederom hebben laten beseffen hoe belangrijk het is om aandacht te besteden aan deze problematiek en welke catastrofale gevolgen het kan hebben als we er aan voorbij kijken Wij vinden het belangrijk dat mensen komen om ook de eigen persoonlijke gebeurtenissen te vertellen en in gesprek te gaan met de deskundigen.
Daarna is er een blok waarbij aandacht gevraagd gaat worden voor de problematiek rondom de integratie van arbeidsmigranten uit voormalig Oost-Europa. Wat hebben we geleerd uit het verleden en hoe vertaalt zich dat naar de huidige situatie. Is de Poolse loodgieter een voorbijgaand verschijnsel of is het een groep die langzaam eigen wortels krijgt in onze samenleving? Met deskundigen, beleidsmakers en zelforganisaties gaan we hierover het gesprek aan. Natuurlijk is er een breder verband: “hoe gaan we om met mensen in onze samenleving die van buitenaf komen en die een weg proberen te vinden in de Nederlandse doolhof”.
Tussen de gespreksonderdelen door is er uiteraard tijd voor andere belangrijke zaken zoals muziek, beeld, en de mogelijkheid om met elkaar de wereld te verklaren.
We besluiten met een gemeenschappelijke maaltijd: het is een vorm van gastvrijheid die we belangrijk vinden.
Tot dan!
Medewerkers van het Vredesburo.
p.s. Heb je belangrijke/interessante zaken die je voor het voetlicht wilt brengen: er is altijd een microfoon beschikbaar.
