Vredesburo Nieuwsbrief 64

We zijn weer eens aan de late kant. In het verleden heb ik me daarvoor al eens verontschuldigd en ik heb toen ook beloofd, dat het zeker nog wel eens zal voorkomen. Bij deze is die belofte ingelost. Ik zal direct de belofte herhalen voor de volgende keer dat we weer eens te laat zijn. De geest is gewillig, maar het vlees is zwak en wordt alleen maar zwakker.

In deze nieuwsbrief staat weer een trieste mededeling. Zuster Aloysa van Amersfoort, waarmee we jarenlang hebben samengewerkt, o.a. in de Solidariteitsgroep Koerden,is op 25 januari overleden. In deze nieuwsbrief vindt u een kort In Memoriam.

Het is de afgelopen tijd een drukke tijd geweest. In januari hebben we weer onze traditionele informatieve nieuwjaarsbijeenkomst gehad. Ook hebben we samen met Milieudefensie en Stichting Vredescentrum Eindhoven een avond geörganiseerd over Klimaat en Gemeentepolitiek, in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen. Van beide activiteiten vindt u in deze nieuwsbrief een verslag.

In de rubriek Vrede-Leren wordt een project omschreven, dat we uitgevoerd hebben op School23. School23 is een VMBO-school, waar leerlingen opzitten, die, om allerlei redenen, een intensieve begeleiding nodig hebben. Hans heeft samen met een aantal gasten daar een aantal lessen verzorgd in het kader van inspirate en motivatie.

Verder zijn er de gebruikelijke rubrieken, zoals de Bieb, waarin weer een groot aantal nieuwe boeken vermeld staan, die aan onze catalogus zijn toegevoegd. Marja heeft ook weer een recensie van een van onze boeken geschreven en, na een korte onderbreking, is de rubriek De Blaadjes weer terug, met daarin een korte bespreking van het tijdschrift ZOZ.

Tenslotte vragen we nog uw aandacht voor een project, waarvoor uw handvaardigheid wordt gevraagd. Als u van breien of haken houdt voor een goede zaak, lees dan zeker het artikel Brei mee aan de Vredessjaal. En als u hieraan wilt bijdragen, laat het ons dan zeker weten.

Tot de volgende nieuwsbrief, met daarin het jaarverslag van 2013.

TERUG

IN MEMORIAM

Zuster Aloysa van Amersfoort

(1930 -2014)

Komt een duif van honderd pond,

een olijfboom in zijn klauwen,

bij mijn oren met zijn mond

vol van koren zoete vrouwen,

vol van kirrende verhalen

hoe de oorlog is verdwenen

en herhaalt ze honderd malen:

alle malen zal ik wenen. ( Leo Vroman)

Niet meer fysiek bij ons, maar wel voor altijd in onze harten: wij herdenken haar door te blijven streven naar een rechtvaardige en vreedzame wereld voor iedereen.

bestuur en medewerkers van Stichting Vredesburo

TERUG

DE BIEB

De volgende boeken zijn inmiddels toegevoegd aan onze bibliotheekcatalogus:

“Veteranen in Nederland, onderzoek naar de gevolgen van oorlogservaringen.” Door H.van der Ploeg en J. Weerts, Uitgeverij Swets & Zeitlinger, 1995, 211 pagina’s; “Het blauwe boekje, vredesdienstregeling”, Piet Reckman, Uitgave van K.W.J., 1968, 50 pagina’s; “Wat heet vrijheid?”, door Laurens Klappe, Uitgeverij Pax Christi, 1975, 80 pagina’s; “The making of the atomic bomb”, door Richard Rhodes, Uitgeverij Simon and Schuster London, 1986, 886 pagina’s; “Nuclear weapons and nuclear war. A sourcebook for health professionals”, Christine Cassel e.a., Uitgeverij Praeger, 1984, 553 pagina’s; “De atoombom als politiek wapen”, door Miklós Rácz, Uitgeverij In De Knipscheer, 1986, 122 pagina’s; “De vertaalster”, van Leila Aboulela, Uitgeverij De Geus, 2001, 252 pagina’s; “De man die als vrouw geboren had willen worden. Feministisch journaal over de oorlog”, door Joyce Lussu, Uitgeverij Van Gennep, 1981, 119 pagina’s; “Doctors’ testimonies of Hiroshima”, uitgave van Kyoto Physicians’ Association & International Human Network, 1995, 115 pagina’s; “De doodstraf in geen geval”, Uitgave van Amnesty International, 1989, 317 pagina’s; “Een verzwegen congres”, samengesteld door José Höhne-Sparborth, e.a., Uitgeverij Luyten, 1987, 189 pagina’s; “Kernbewapening”, door Generale synode van de Nederlandse Hervormde Kerk, Uitgave Boekencentrum B.V., 1980, 132 pagina’s; “Politieke dissidenten”, door C.E.M. Struyker, G. Huizer, e.a., Uitgeverij AMBO, 1974, 141 pagina’s; “Een lange lijst”, door Amnesty International, uitgave van Amnesty International, 1979, 271 pagina’s; “Hoe leren we de vrede”, Drs. S.C. Derksen, Uitgeverij Wolters-Noordhoff, 1968, 141 pagina’s; “How to Build a Nuclear Bomb”,door Frank Barnaby, Uitgeverij Granta Books, London, 2003, 180 pagina’s; “Simulaties van internationale betrekkingen“, door P. Boskma en F.P van der Meer, Uitgeverij H.D. Tjeenk Willink, bv Groningen, 1974, 177 pagina’s; “Voorwaarden voor de vrede”, door C.F. von Weizsäcker, Uitgeverij Lemniscaat, 1966, 168 pagina’s; “Vrouw militarisme en ontwikkeling”, door Hedy d’Ancona, Ina Brouwer, e.a., Uitgave van Internationaal Vrouwenkomitee in Nederland voor Vrede en Demokratie, 1987, 95 pagina’s; “Famiri Nanga Kulturu”, van Tijno Venema, Uitgeverij Het Spinhuis, 1992, 217 pagina’s; “Vrede met een menselijk gezicht”, geschreven en uitgegeven door Dr. W.H. Posthumus – van der Goot, 1973, 87 pagina’s; “Kapitalisme zonder remmen”, van Maarten van Rossem, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2011, 128 pagina’s; “Op missie, De Uruzgan-veteranen: het avontuur, de angst, de thuiskomst”, door Jaus Müller, Uitgeverij NRC boeken, 2009, 189 pagina’s; “De wil om te doden”, door Ginny Mooy, Uitgeverij Athenaeum – Polak & Van Gennep, 2008, 256 pagina’s; DVD:”Martin Luther King”, Uitgave van Discovery Channel, 2007, Nederlands ondertiteld, 95 minuten;

“Bloed en woede, een culturele geschiedenis van het terrorisme.”, van Michael Burleigh, Uitgeverij De Bezige Bij, 2008, 652 pagina’s;

Terrorisme. Als er iets is wat ons de laatste jaren bezighoudt – als er iets is wat ons bezig móet houden, dan is het dat. Waren de terroristische groeperingen in vroeger tijden nog betrekkelijk regionaal georganiseerd (de Russische nihilisten, de Zwarte September beweging, de Rode Brigade, de RAF), tegenwoordig opereren ze mondiaal, zoals vooral de aanhangers van de Jihadistische islam bewijzen, die overal en op onverwachte tijden keihard kunnen toeslaan, in New York evengoed als in Madrid of Mumbai. Het is daarom van het grootste belang het terrorisme tot in zijn diepste wezen te doorgronden, vooral psychologisch. Michael Burleigh legt de complexe geest van de terrorist genadeloos bloot. Bloed en woede onderzoekt de achtergronden en obsessies van mensen die carrière willen maken in politiek geweld. Zijn messcherpe analyse geeft niet alleen een indringend beeld van het terrorisme en de terrorist van vroeger en nu, maar trekt ook vergaande conclusies die ons kunnen helpen bij het bestrijden van het probleem dat als geen ander een bedreiging vormt voor onze beschaving.

“George W. Bush, cruciale beslissingen”, door G.W.Bush, Uitgeverij Balans, 2010, 480 pagina’s;

In zijn memoires vertelt George W. Bush openhartig over zijn jaren in het Witte Huis en de aanloop daarnaar toe. Hij doet dat niet in de vorm van een conventionele autobiografie, maar door stil te staan bij de momenten waarop hij de beslissingen nam met verstrekkende gevolgen voor Amerika, en voor de rest van de wereld.

“Martin Luther King”, door Godfrey Hodgson, Uitgeverij Historisch Nieuwsblad, 2013, 320 pagina’s;

‘I have a dream …’ Een halve eeuw geleden hield Martin Luther King één van de beroemdste redevoeringen ooit, die nog altijd een inspiratiebron vormt voor mensen die zich overal ter wereld inzetten voor een rechtvaardiger samenleving. Martin Luther King is een van de grootste iconen van de jaren zestig. En in tegenstelling tot president Kennedy heeft hij de Verenigde Staten werkelijk veranderd. Zonder King geen Obama.

Deze nieuwe biografie van Godfrey Hodgson, die King meermalen heeft ontmoet, beschrijft op bondige maar meeslepende wijze het leven van de man die als geen ander het verzet van de zwarte Amerikanen belichaamde. Van zijn jeugd in het donkere Zuiden van Amerika, via de opkomst van de burgerrechtenbeweging en de fameuze mars op Washington, tot aan zijn gewelddadige dood in Memphis in 1968.

Hodgson gaat niet alleen in op de religieuze cultuur waaruit King voortkwam, zijn charismatisch leiderschap en grote moed, zijn enorme retorische gaven en zijn droom van een ander Amerika, maar ook op zijn turbulente privé-leven. Daarnaast besteedt hij aandacht aan de conflicten binnen de burgerrechtenbeweging, Kings moeizame relatie met John en Robert Kennedy, en de smerige streken van de FBI. Het resultaat is een levendig en aangrijpend portret van een hartstochtelijk mens en politicus, tegen de achtergrond van een Amerika dat op zijn grondvesten schudde.

“De Khan-code, spionage, falende inlichtingendiensten en de handel in atoomgeheimen”, door Catherine Collins & Douglas Frantz, Uitgeverij Balans, 2011, 327 pagina’s;

Jarenlang wist de Pakistaanse kerngeleerde A.Q. Khan vanuit Nederland de technologie om kernwapens te maken naar zijn vaderland te smokkelen en vandaar door te verkopen aan landen als Iran, Libië en Noord-Korea. Toen de CIA zijn netwerk in 2003 eindelijk oprolde, was Pakistan een kernmacht en Teheran al bijna in staat een kernwapen te bouwen. Khans netwerk had bijna een kwart eeuw lang de gevaarlijkste atoomgeheimen over de wereld verspreid; de nieuwste wapenontwerpen, blauwdrukken voor atoomkoppen – alles was te koop voor de hoogste bieder. Dit boek neemt de lezer mee achter de schermen van deze levensgevaarlijke handel en de geheime operaties van de internationale veiligheidsdiensten, die wel op de hoogte waren, maar veel te laat ingrepen. Om het nucleaire netwerk van Khan op te rollen, had de CIA uiteindelijk nog maar één kans. En er waren aanwijzingen dat de belangrijkste informant, een Zwitserse familie van handelaars in nucleaire onderdelen, niet het hele verhaal had verteld.

TERUG

MARJA’S RECENSIE

Vrijheid als ideaal

Titel: Vrijheid als ideaal

Auteurs: Bart Smels (redactie) Femke Halsema (nawoord)

Nanïma Azough, Bert van den Brink, Herman van Gunsteren, Pieter Hilhorst, Sjoerd de jong, Sjaak Koenis, Jantine Oldersma, Dick Pels, Haukje Prins, Marcel Wissenburg

Uitgave: Sun, Amsterdam

Jaargang: November 2005

Druk: Tweede druk

ISBN: 90 8506 146 6

Samenvatting

‘De strijd om de politieke kleur van vrijheid ontvlamt niet op het niveau van de waarde die aan het begrip wordt toegekend. Dat gebeurt veeleer wanneer de vraag rijst hoe de maatschappelijke condities van de vrijheid dienen te worden bereikt.’

Bespreking van het hoofdstuk Vrijheid en identiteit en eigen visie

Het boek bestaat uit korte teksten over Vrijheid als ideaal die door verschillende auteurs zijn geschreven. Aan het eind van het boek staat wat informatie over de auteurs. Het onderwerp vind ik interessant maar soms wel wat moeilijk. Ik kies het hoofdstuk ‘Vrijheid en identiteit’ door Pieter Hilhorst om te bespreken. Identiteit is: eenheid van wezen, volkomen overeenstemming, eigen karakter.

Hij maakt in de trein aantekeningen voor dit essay. Hij heeft een notitieblok met een skateboarder. De skateboarder zweeft door de lucht met de oranje letters Freedom 365 erboven. De schrijver had dit schrift gekozen uit talloze schriften, die in de schappen lagen. De omslag van het notitieblok illustreert volgens de schrijver drie misverstanden: Ten eerste suggereert de tekst Freedom 365 dat meer vrijheid altijd beter is dan minder vrijheid. Het tweede misverstand is dat vrijheid hier wordt voorgesteld als het loskomen van de wereld. Het derde misverstand is dat vrijheid hier wordt voorgesteld als een leeg ideaal. Deze drie misverstanden worden nu uitgewerkt.

Meer is minder

De schrijver heeft het over het feit dat kinderen krijgen een keuze is. Bladzijde 94: Het is niet alleen maar de keuze of maar ook wanneer. Uit een test bleek dat hij onvruchtbaar was. Dit betekent niet dat hij nooit kinderen zou kunnen krijgen maar wel dat het jaren zou kunnen duren voordat het zou lukken. Het wikken en wegen voor het optimale moment voor een kind kon hij achterwege laten. De keuze was dus gemakkelijker. “Het enige wat mijn vriendin en ik moesten bepalen of we kinderen wilden.” Twee maanden later was ze zwanger. Minder keuzemogelijkheden maakt een beslissing gemakkelijker. Mensen hebben de neiging om een beslissing uit te stellen. Bladzijde 96: Meer vrijheid betekent in deze visie dat mensen in staat zijn hun identiteit te laten gelden. Een goed voorbeeld vind ik. Er worden nog andere voorbeelden genoemd, maar dit vind ik heel duidelijk.

De mythe van de selfmade man

De skater op zijn notitieblok zweeft door de lucht. Weer komt het beeld van de skater ter sprake. Dat vind ik erg goed. Nu is het loskomen van de wereld aan de orde. Vrijheid wordt zo gelijkgesteld met ongebondenheid. Vrijheid wordt verbonden met identiteit. Filosofen worden aangehaald, onder andere Sartre. Hij komt nog even op het kinderen hebben terug. Wie eenmaal kinderen heeft, kan niet meer doen alsof het niet zo is. Het is het resultaat van eerdere keuzes en daarom staan niet alle opties open. Ik ben wie ik ben door de banden die ik aanknoop. Issiah Berlin heeft onderscheid gemaakt tussen positieve en negatieve vrijheid. Negatieve vrijheid is de afwezigheid van belemmeringen van anderen, positieve vrijheid betreft de wens om meester te zijn over het eigen leven.

In dit hoofdstuk wordt het derde punt uitgewerkt. Vrijheid is in principe een leeg ideaal. De keerzijde van de vrijheid om je eigen leven naar eigen inzicht te leiden, is dat de verantwoordelijkheid voor je eigen leven niet kan worden afgeschoven op anderen.

Hij eindigt zijn verhaal dat hij een andere tekening in zijn hoofd heeft die op het notitieblok zou moeten staan.

Hoewel ik dit boek soms best moeilijk vond, boeit het onderwerp me toch en heb ik het met interesse gelezen.

Marja Verheijke

November 2013

TERUG

DE BLAADJES

Naam: ZOZ, tijdschrift voor doen-denkers.

Uitgave: Omslag, werkplaats voor Duurzame Ontwikkeling.

Nummer: 120 (maart/april 2014)

Verschijnt elke 2 maanden.

Een abonnement kost € 15,00 per jaar.

ZOZ is een tijdschrift, waarin een groot scala aan onderwerpen besproken wordt. In dit nummer passeert een 25-tal onderwerpen de revue. Dit alles in een tijdschrift van 50 bladzijden. Hierbij komt een aantal vaste onderwerpen aan de orde, zoals de Aktie Agenda, Anders Wonen Anders Leven, Nieuws, Ingezonden brieven, enz. Daarnaast staan er veel artikelen in over een groot scala aan onderwerpen. Daarbij ligt de nadruk op duurzaamheid. U vindt er ook recensies van relevante boeken en films en verslagen van activiteiten, die bij Omslag hebben plaatsgevonden. Als u geïnteresseerd bent in alternatieve leef- en woonvormen, dan vindt u in dit blad hiervan beschrijvingen, bijvoorbeeld in dit nummer staat een stukje over Vereniging VELT, die haar 40-jarig bestaan viert en een verslag van de landelijke ontmoetingsdag voor leden van woongemeenschappen. Verder staan er tips in over hoe u zelf op een duurzamere manier kunt leven. Kortom, het is een zeer interessant tijdschrift voor mensen, die streven naar een andere, duurzamere en humanere wereld.

TERUG

ZIJN EN DOEN

Nieuwjaarsbijeenkomst

De opzet voor de eerste bijeenkomst in het nieuwe jaar was duidelijk. Herdenken van het feit dat honderd jaar geleden de 1e w.o. uitbrak en als ander uiterste de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van wapentuig: drones, killer robots, zelfdenkende artillerie, etc. (de mens is jammer genoeg altijd goed geweest in het uitvinden van dergelijke spullen).

We hadden het programma redelijk vol zitten:

presentatie van de stichting “Eindhoven in Beeld” : beeldmateriaal en toelichting op de Nederlandse positie in de 1e w.o. : neutraal maar toch……..

14.00u:

gespreksronde over de 1e wereldoorlog met:

Ludo De Brabander, Belgisch journalist/publicist;

Leo van Bergen, historicus/polemoloog;

Joost Vullings, historicus (Eindhoven in Beeld);

Anton Kruft, Stichting Studiecentrum 1e W.O.

14.45u:

Baban Kirkuki & Dawud Pirzab: verhalen en gedichten uit Irak en Afghanistan.

16.00u:

muzikaal intermezzo door Aid Nrkonjiv

16.30u:

informatie van IKV/Pax Christi (Miriam Struyk) over “drones” en de wereldwijde campagne om deze nieuwe vorm van oorlogsvoering onder de aandacht van het publiek te brengen.

17.45u:

gemeenschappelijke wereldmaaltijd.

Het werd ook een gezellig “zootje”: de presentatie van Joost en de discussie van het panel, vol anekdotes maar ook bepaald door de vraag “is W.O. I louter een geschiedkundig onderwerp of ook een moreel ijkpunt in de westerse geschiedenis” (daar zijn we nog niet uit en dat is denk ik ook goed voor de volgende discussies die gaan komen). De verhalen en gedichten uit Irak en Afghanistan waren aangrijpend, het eten was lekker. Aid wist van geen ophouden en de sfeer was uitstekend. Jammer genoeg kon Miriam van Pax er niet bij zijn. Het laatste item verviel daardoor: slechte communicatie en geen goede afstemming waren daar debet aan. Dat zullen we in de toekomst anders moeten doen. Ook voor ons valt er ieder jaar weer iets te leren!

De opkomst viel een beetje tegen. Pas later kwamen we tot de ontdekking wat er gebeurd was en die gebeurtenis houd ons tot op heden erg bezig. Het is moeilijk om te accepteren dat mensen wegvallen (zie het in memoriam in deze nieuwsbrief).

Volgend jaar zullen we waarschijnlijk samen met de Wereldwinkel (en misschien anderen) een bijeenkomst organiseren. De rek is een beetje uit het model, dat we de afgelopen jaren hebben gehanteerd. Nieuwe wegen geven ook weer nieuwe vergezichten. We hopen uiteraard wel dat iedereen op deze dag langskomt om samen met ons het nieuwe jaar in te luiden!

TERUG

Het klimaat: dat raakt ons allemaal.

In samenwerking met een werkgroep van Milieudefensie hebben wij een avond georganiseerd over het klimaat. Omdat we het belangrijk vonden om aan te haken bij de gemeenteraadsverkiezingen werd er gekozen voor een opzet bestaande uit een algemeen gedeelte en een workshopgedeelte waarbij Eindhoven en het beleid van de gemeente centraal zou staan. De dag en de locatie waren op voorhand al een succes: 12 maart in het stadhuis. Later bleek dat er ook een andere belangrijke bijeenkomst was maar ja, je kunt niet alles hebben! Uitgangspunt voor mij persoonlijk was: meer dan 50 bezoekers is goed (zeker omdat we ook mensen namens organisaties gevraagd hadden: de informatie sijpelt dan ook door naar een veelvoud van de aanwezigen). Dat streven werd ruimschoots gehaald (is altijd toch weer een opluchting). De aanwezigen kregen een zeer interessant verhaal aangeboden door prof. Bram Bregman ( KNMI – universiteit van Nijmegen). In 45 minuten gaf hij de grote lijnen aan van wat er wereldwijd aan het gebeuren staat. Hij belichtte daarin ook de rol van het IPCC (belangrijk omdat het in de pers nogal eens fout wordt weergegeven).

De presentatie van hem en andere informatie van deze avond is terug te vinden op de website van het Vredesburo.

Het workshopgedeelte bestond uit twee invalshoeken: mobiliteit en duurzaamheid. Ik was aanwezig bij de “duurzaamheidsgroep” en die startte met een gedegen presentatie van de gemeente zelf. Uit alle berekeningen en overwegingen bleek in ieder geval dat de weg naar een duurzaam Eindhoven in 2035 – 2045 lang en moeilijk zal zijn. De gemeente zet in op een combinatie van verschillende mogelijkheden: besparing, zonneënergie, afspraken met bedrijfsleven etc. met al die invalshoeken blijft het een enorme uitdaging (30 tot 40 keer meer duurzame energie opwekken in de stad dan nu het geval is). Heel goed was het om te horen wat er allemaal al gebeurd in de stad en wat voor initiatieven er nog “op de plank liggen”. Probleem bij dit alles is, dat de grootste energiegebruiker de industrie is: daar zal een verandering plaats moeten vinden die groot is, omdat het niet gehaald kan worden uit de vermindering van het energiegebruik bij de privé-huishoudens. Uiteraard ontstaat er discussie, als er gepraat gaat worden over de strategie en tactiek , maar dat het anders moet was voor iedereen overduidelijk.

Na de workshop nog wat bijpraten en met een goed gevoel om 22.30u op de fiets (!) naar huis.

Het vervolg zou kunnen zijn om meer te focussen op de projecten die bestaan en waar men zich bij aan kan sluiten. Ik denk dat het belangrijk is om mensen een handvat te geven om aan de slag te gaan. Maar dat zien we na de geplande evaluatie wel weer.

Mensen die geïnteresseerd zijn in dit onderwerp of iets willen laten weten over activiteiten/projecten, aangaande dit thema, kunnen contact opnemen met het Vredesburo.

TERUG

VREDE-LEREN!!

Project op school 23

In de week van 17 t/m 21 febr. waren we te gast op het Summa college, waar het project School 23 onder valt. De leerlingen in de klas komen uit alle windstreken: sommigen zijn pas een aantal maanden in Nederland, anderen al een aantal jaren en ze hebben gemeen dat ze problemen hebben met de taal (het taalniveau loopt overigens sterk uiteen).

Het thema voor deze bijeenkomsten (8 in totaal) was “motivatie en inspiratie”. Gezien de ervaringen van vorig jaar, hadden we ons voorbereid op intensieve en boeiende lessen en dat werd ook totaal waargemaakt. De klassen waren aanmerkelijk groter dan vorig jaar en dat betekende dat er ook veel meer “input” was. Omdat we in de voorbereiding hadden afgesproken dat we zouden werken aan de hand van de “levensverhalen” van mensen die zelf het proces van inburgering hadden meegemaakt, was het voor de leerlingen ook een feest van herkenning. Linda, Josephine, Sami, Svetlana vertelden over hun eerste ervaringen in Nederland. Waar de drempels lagen, de eerste ervaringen van klimaat, eten, gewoontes… Je zag in de klas de ogen oplichten: “Oh, ik ben dus niet de enige die het zo ervaart.” Deze persoonlijke ervaringen werden door Bart en mij vertaald naar algemenere opmerkingen. Hoe sluit je aan bij de samenleving? Waar kun je naar toe met je vragen? Hoe ga je te werk als de muren op je afkomen en je het liefst rechtsomkeert zou willen maken? Hierbij werden we bijgestaan door Jacqueline, die vertelde vanuit haar ervaringen bij Stichting Vluchtelingenwerk.

Een flink gedeelte van de leerlingen ziet hun toekomst in Nederland, maar daarnaast zijn er ook een aantal, die zeker weten dat zij terug zullen gaan. De veiligheidssituatie in het land van herkomst speelt daarbij een grote rol, met name voor leerlingen die uit Somalië komen.

Praten met deze leerlingen is tevens een kijkje in de grote mondiale keuken en het is goed om soms vragen te krijgen die je dwingen om te reflecteren op je eigen cultuur en op je eigen vanzelfsprekendheden. In de klas werd ook gepeild wat mensen als belangrijk ervoeren. Voor velen was het geloof erg belangrijk, maar ook school scoorde erg hoog. Dat familie vaak genoemd werd, was te verwachten. Voor velen is het een baken in onzekere tijden. Vriendschappen werden gezien als tijdelijk, maar de liefde en steun van je familie als “eeuwig”.

Het Vredesburo ziet werken in deze sfeer en met deze groepen als een belangrijke bijdrage aan een open en democratische samenleving en een uitvloeisel van de filosofie over Vredeseducatie. Het is een voorrecht om al deze mensen te mogen leren kennen en er zelf ook wijzer van te worden en te beseffen dat er tussen de verschillen ook gemeenschappelijke waarden bestaan.

Hopelijk tot ziens in 2015.

TERUG

Brei mee aan de vredessjaal!

Ter nagedachtenis aan de val van de atoombom op Nagasaki en als protest willen mensen op 9 augustus een 11 km. lange gebreide en gehaakte vredessjaal spannen van Aldermaston, waar onderdelen voor atoomwapens gemaakt worden, tot aan het assemblagebedrijf Burghfield te Berkshire in Zuid Engeland. Dit is onderdeel van een grotere campagne om druk uit te oefenen op de Britse regering tegen de plannen om de Trident Atoomwapens te moderniseren voor vele miljoenen.

Neem je breinaalden en haaknaald op en help mee krachtig te protesteren op een roze pro-actieve manier en zeg NEE! tegen meer oorlogsinvesteringen in Groot Brittannië.

Wil je een metertje (of twee) bijdragen aan deze spetterende vredessjaal ?

Brei of haak dan een stuk sjaal van 60 cm. breed en één meter lang. Je mag elke soort roze wol en brei- of haaksteek gebruiken die je maar wilt. Ongeveer 80 – 90 steken breed met naalden no.7 / 4.5 mm. en ongeveer 100 toeren is een lap van 60 cm. breed en 100 cm.lang. Met haaknaald ongeveer 75 kettingsteken. Gebruik een meetlint voor de zekerheid en liefst roze wol.

Zo kun je meehelpen:

– door mee te handwerken, thuis of bij een ‘actie-adres’

– door rozige wol, katoen of ook oude rozige t-shirts die in stroken geknipt kunnen worden, te doneren

– door een kleine financiële bijdrage voor materiaal en verzendkosten over te maken op NL33TRIO0784731578 t.n.v. Stichting Vredesburo Eindhoven, o.v.v. vredessjaal.

Op het Vredesburo aan de Grote Berg 41 en bij Omslag aan de Hoogstraat 301a te Eindhoven staat een mandje met een sjaal waaraan je een stukje mee kunt breien of haken. Je kunt ook je meter sjaal inleveren op deze adressen, dan zorgen wij dat deze bijdragen tijdig op de goede bestemming terecht komen.

Na deze actie zullen van de sjaal dekens gemaakt worden voor plaatselijke verpleeghuizen, oorlogsgebieden en rampgebieden, niets wordt verspild.

Voor meer info kijk ook op: www.actionawe.org of www.woolagainstweapons.co.uk of op www.omslag.nl.

TERUG